معمار شهر - به نقل از ایسنا، یک مدرس و پژوهشگر معماری گفت: نمای رومی به عنوان یک پدیده و جریان در معماری از آن جهت مورد استقبال قرار گرفت که جامعه معماری گزینه‌های بهتری برای ارائه به جامعه هدف نداشت. از سوی دیگر قوانین شهرسازی از ضمانت اجرایی کافی برخوردار نبود که بتواند بر رشد و اجرای آن نظارت داشته و یا آن را کنترل کند.
علی شجاعی درگفت و گو با ایسنا اظهار کرد: نمای رومی که تلفیق و ترکیبی از عناصر یونان باستان هم درآن به چشم می‌خورد، اگر مورد استقبال قرار نمی‌گرفت، به این شکل در ساختمان سازی همه گیر نمی‌شد. این سبک از معماری در نمای ساختمان توانست به نیاز طبقه‌ای از جامعه که به دلیل برخورداری از رفاه به دنبال هویت جدیدی بودند، پاسخ دهد.
وی ادامه داد: در گذشته به دلیل معماری درون گرایی که وجود داشت، توجه به نمای فاخر خیلی مورد توجه نبود، اما امروزه به دلیل اینکه بخشی از جامعه به یک رفاه نسبی رسیده که احتیاج دارد طبقه خود را از سایر افراد جدا کند، به نماهای فاخر مثل نمای رومی توجه نشان می‌دهد. از طرفی چون در جامعه معماری نتوانستیم پیشنهادهای بهتری به این قشر از جامعه ارائه کنیم، این سبک از نما مورد استقبال قرار گرفت و حتی در روستاهای ما هم گسترش یافت.
این مدرس دانشگاه ادامه داد: از سوی دیگر قوانین شهرسازی ما قوانین شفافی نیستند و در بسیاری از موارد ضمانت اجرایی کافی ندارند. بنابراین شهرهای بزرگ ما، دچار این آفت هستند که نماهای مختلفی در آن اجرا شده و یک بی نظمی را در آن شاهد هستیم. نما بخشی از ساختمان است که متعلق به همه است. در بسیاری از کشورها نظیر ایتالیا به شدت روی یکپارچگی نماهای ساختمان حساس هستند و حتی اجازه نمی‌دهند نمایی که متناقض با بافت شهری است، اجرا شود ولی متاسفانه ما این سختگیری و ضمانت‌های اجرایی را در قوانین شهرسازی نداریم.
این پژوهشگر تصریح کرد: تشکیل کمیته نظارت بر نما از طرف شهرداری، سازمان نظام مهندسی و وزارت راه و شهرسازی، اقدامی در راستای ساماندهی به نماسازی ساختمان‌ها بود تا جلوی ساخت نماهایی که از لحاظ فرهنگی و فنی خیلی با بافت شهری مناسبتی ندارد، گرفته شود. هر چند در این زمینه اقداماتی صورت گرفته اما کافی نیست و خیلی جدی‌تر و با ضمانت اجرایی بیشتری باید براجرای نماها نظارت کرد.
