معمار شهر - به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو، به نقل از روابط عمومی معاونت شهرسازی و معماری شهرداری تهران، ششمین اجلاس روسای کمیسیون‌های شهرسازی و معماری کلانشهر‌ها و مراکز استان‌ها و دومین اجلاس مشترک معاونین شهرسازی و معماری شهرداری‌ها با حضور حمیدرضا صارمی معاون شهرسازی و معماری شهرداری تهران، مهدی عباسی رییس کمیسیون معماری و شهرسازی شورای اسلامی شهر تهران و رییس مجمع، جعفر شربیانی عضو کمیسیون شهرسازی و معماری شورای شهر تهران، علی نیکزاد نماینده مجلس شورای اسلامی و محمد آیینی معاون وزیر راه و شهرسازی با محوریت "شهر‌های ایمن، پایدار و همه شمول" در شهر اردبیل برگزار شد.
حمیدرضا صارمی در این اجلاس با بیان اینکه مورفولوژی شهر‌های امروز محصول برنامه ریزی حداقل ۵۰ سال گذشته است، گفت: مورفولوژی شهر‌های ۲۰ سال آینده نیز تابع تصمیمات و اقدامات امروز ما است و در میان تمام حوزه‌های مدیریت شهری، حوزه شهرسازی و معماری از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است، چراکه اقدامات این حوزه، بافت و آینده شهر‌ها را شکل می‌دهد.
وی ادامه داد: در این حوزه می‌توان با فکر‌های مناسب، اقدامات خوبی را انجام داد، اما ما معمولا در جلسات و کنفرانس‌ها در مورد دانسته هایمان از گذشته صحبت می‌کنیم و اشاره‌ای به نیندیشیده‌ها نداریم. مثلا این موضوع که چرا هیچکدام از طرح‌های توسعه شهری از جمله طرح‌های جامع و تفصیلی و موضعی و موضوعی، به صورت کامل محقق نمی‌شوند و اجرای آن‌ها با مشکل مواجه است؟ چرا با وجود اینکه می‌دانیم طرح‌های توسعه شهری ناموفق بوده اند، بازهم سراغ آن‌ها می‌رویم؟ چرا سراغ طرح‌های مسئله محور نمی‌رویم؟
معاون شهردار تهران با تاکید بر اینکه نمی‌توان شهر‌های مختلف کشور را با مدل مشابهی از طرح‌های جامع و تفصیلی مدیریت کرد، اظهار داشت: امروز، اگر طرح‌های توسعه شهری تمام شهر‌های کشور را در نرم افزار‌های جدید بارگذاری کنیم، متوجه می‌شویم که تمام واژگان و مفاهیم آن‌ها یکسان است، این در حالی است که هر شهر، ویژگی‌های منحصر به فرد خود را دارد و نمی‌توان شهر‌های مختلف را با یک مدل طرح جامع و تفصیلی اداره کرد.
صارمی با اشاره به اهمیت تحقق مدیریت یکپارچه شهری برای داشتن شهر‌های موفق، گفت: تجربه جهانی نشان داده که تنها با شکل گیری مدیریت‌های محلی می‌توان، شهر‌ها را به خوبی اداره کرد که این موضوع در قانون اساسی ما نیز به درستی دیده شده و شورا‌های اسلامی شهر را به عنوان آخرین حلقه مردم سالاری قرار داده است. اما مسئله اینجا است که دولت باید به مدیریت‌های شهری اعتماد کند و وظایف خود را در حوزه حکمروایی شهری به مدیریت شهری واگذار کند.
وی اضافه کرد: مادامی که مدیریت واحد شهری به طور کامل محقق نشود، ما برای انجام بخشی از تصمیمات باید منتظر دولت بمانیم و بدین ترتیب، بخش‌هایی از امور شهر و مردم قفل می‌شود، این در حالی است که روند و سرعت تغییرات در نظام برنامه ریزی شهری بسیار پیچیده و زیاد است.
معاون شهرسازی و معماری شهرداری تهران با بیان اینکه یک تمرکزگرایی جمعیتی در شهر‌های ایران وجود دارد، گفت: این تمرکزگرایی متاثر از آمایش سرزمین است که اکنون هم در کشور متولی ندارد.
صارمی با انتقاد از نظام برنامه ریزی کشور، بیان کرد: به دلیل برنامه ریزی‌های اشتباهی که از گذشته صورت گرفته، اکنون ما با پدیده نخست شهری در کشور مواجهیم و براساس آخرین سرشماری، حدود ۲۷ میلیون و ۳۰۰ هزار نفر از جمعیت کشور، در ۱۹ کلانشهر سکونت دارند و این خود پیامد‌هایی از جمله گسترش بافت‌های فرسوده و ناپایدار، اسکان غیررسمی و... به دنبال دارد و علی رغم تلاش‌ها و اقدامات متعدد برای جبران پیامد‌ها باز هم با مشکلات دیگری مواجه می‌شویم.
وی ادامه داد: کلانشهر‌های کشور علی رغم تفاوت‌های جزئی که با هم دارند، با افق‌های مشترکی روبه رو هستند و طی سال‌های آینده تمام کلانشهر‌های کشور، به هویت مشترکی می‌رسند. برای این افق‌های مشترک باید برنامه ریزی و موانع پیش روی آن‌ها برداشته شود. اساسا ضرورت دارد که هویت‌های جدیدی ذیل بیانیه گام دوم انقلاب اسلامی برای آن‌ها تعریف شود.
معاون شهردار تهران با اشاره به اینکه گفته می‌شود، مدیریت‌های شهری متولی ارتقاء کیفیت زندگی هستند، اظهار داشت: برای کمک به ارتقاء شاخص‌های کیفیت زندگی، باید به سمت شهر انسان محور رفت، اما تا زمانی که سفر‌های متعدد خودرویی در شهر وجود دارد و تا زمانی که سفر‌های شهری به سمت پیاده محوری نرود، در ارتقاء شاخص‌های کیفیت زندگی با مشکل مواجه خواهیم بود. ما اکنون با یک پارادوکس در تصمیمات و برنامه‌ها مواجهیم، به عنوان مثال از طرفی می‌گوییم سفر‌های خودرویی در شهر باید کاهش یابد، از طرف دیگر ساخت پارکینگ برای ساختمان‌ها را الزام می‌کنیم که خود مشوقی برای خودرو محوری است و این موضوع، یکی از همان نیندیشیده‌های ما است.
صارمی افزود: یک اتفاق غیرعلمی از گذشته در شهرسازی ما افتاده، این است که استخوان بندی شهر براساس حرکت خودرو مشخص شده و اولین قانون شهرسازی نیز در سال ۱۳۰۸، قانون توسعه معابر بود لذا بخشی از مشکلات شهر‌های ما متاثر از گذشته است.
صارمی در پایان با تاکید بر ضرورت تغییر در تکنولوژی ساخت و مصالح ساختمانی، گفت: سنت گرایی اگر به واپسگرایی بینجامد، بد است. ما با تغییر و به روز کردن تکنولوژی ساخت و استفاده از مصالح نوین، می‌توانیم کیفیت ساخت و عمر مفید ساختمان را افزایش دهیم که این امر، تولید ناخالص ملی را به طرز موثری افزایش می‌دهد. ما گاهی در نظام مدیریت شهری به وقت تصمیم گیری بر سر دو راهی‌هایی قرار می‌گیریم که باید به صورت علمی با آن برخورد کنیم تا به نتیجه مطلوب برسیم.
