هفته نامه چلچراغ - فواد شمس: آقازادگی پدیده‌ای است معطوف به نمایش. هر چقدر خود «آقا»ها در ساختار سیاسی و اقتصادی تمایل به در چشم نبودن و حتی بعضا پنهان‌کاری دارند، آقازاده‌ها تمایل به شوآف و نمایش خود دارند. عکس از زندگی لاکچری در اینستاگرام منتشر کنند، در تلگرام و توییتر نمایش بدهند. حتی در همین خیابان‌ها با خودروهای میلیاردی مانور دهند. اگر آقاهایشان تلاش می‌کردند در دالان‌های سیاست و اقتصاد بی‌سروصدا باشند، آقازاده‌ها تمایل به سروصدا دارند. شاید این مشخصه بارز و تفاوت این دو نسل با هم باشد.
در گذشته‌های نه‌چندان دور تیپ غالب در بین آقاها همان تیپ کلاسیک «حاجی بازاری» بود. تظاهر به فقر و قناعت یک فضیلت بود. آقاهای ثروتمند حتی در نوع پوشش خود سعی به این تظاهر داشتند. اما آقازاده‌ها دقیقا نقطه مقابل هستند. حتی در ظاهر تلاش می‌کنند خود را متمایز کنند. شوآف ثروت بیایند. دیگر تظاهر به ساده‌زیستی و نمایش فقر تبدیل شده به نمایش ثروت و زندگی لاکچری. اگر کت و شلوار مندرس سرمه‌ای و تسبیح و ظاهر فقیرانه تیپ غالب آقاهاست، لباس‌های آن‌چنانی، خودروهای میلیاردی و ساعت‌های میلیونی تیپ غالب آقازادگی است.
از طرف دیگر هر چقدر بین آقاها از لحاظ سیاسی و جناحی تفاوت وجود دارد، در بین آقازادگان این تفاوت‌ها کم‌رنگ‌تر می‌شود. بعضا آقازاده‌های هر دو جناح اصلی کشور حتی بیزینس مشترک با هم دارند. میل به بازنمایی اغراق‌آمیز ثروت و تظاهر پول‌دار بودن چنان گسترشی پیدا کرده است که هر نوع خط و مرز سیاسی را هم درهم شکسته است.
در کنار این موضع تغییر در رویکردهای اقتصادی کشور را هم یکی دیگر از دلایل ظهور پدیده آقازادگی باید دانست. در روزگاری که قرار است «دست پنهان بازار» همه چیز را تعیین کند، این دست پنهان از درون آستین آقازادگان بیرون می‌آید. به دلایل مختلف شاید خود «آقا» نتواند وارد بسیاری از زدوبندهای اقتصادی شود. یک فرد مسئول در ساختار فعلی نظام از هر جناحی باشد، قطعا زیر ذره‌بین است. کمتر می‌تواند به فعالیت‌های اقتصادی سودآور بپردازد. اما می‌تواند بسترسازی کند برای فعالیت اقتصادی آقازاده‌اش.
