ماهنامه همشهری ماه - محمدرضا آقاپور: محمد یونس یک اقتصاددان بنگلادشی است که به خاطر تاسیس بانک گرامین، که معروف به بانک فقرا می باشد، در سال 2006 موفق به دریافت جایزه صلح نوبل شد. محمد یونس در 18 ژوئن سال 1940 در بنگلادش به دنیا آمد، وی در دانشگاه چیتا گنگ، اقتصاد تدریس می کرد.
وی در زمان تدریس خودش یک نظریه به اسم وام های کوچک را طراحی کرد که با آن طرح به بنگلادشی های فقیر وام با مبالغ کم داده می شد. و آن ها از لحاظ بازپرداخت آن بسیار راحت بودند و همچنین با قرض گرفتن آن مقدار اندک می توانستند نیازهای اقتصادی و مالی خود را برطرف کنند. این طرح در سال های بعد منجر به تاسیس یک بانک به نام بانک گرامین شد که وام هایی با مبالغ اندک می داد و پس از مدتی این طرح همه گیر شد و باعث شد که در سال 2006 محمد یونس برنده جایزه صلح نوبل شود.
وی در آپارتمانی دوخوابه در ساختمان بانک گرامین (Grameen Bank) که خود بنیانگذار آن است در داکا با همسرش افروزی و دخترش دینا زندگی می کرد، دانشجویی خوب بود و توانست دکترای خود را در رشته اقتصاد از دانشگاه واندبیلت ایالت تنسی در سال 1965 دریافت کند.
در سال 1972 به بنگلادش بازگشت و به ریاست دانشکده اقتصاد دانشگاه چیتاگونگ برگزیده شد. محمدیونس متوجد شد وضعیت زندگی مردم در این کشور که تازه به استقلال رسیده ابود هر روز بدتر می شود. قحطی سال 1974 در بنگلادش زندگی محمد یونس را برای همیشه تغییر داد. او به این موضوع فکر می کرد: «در حالی که مردم از گرسنگی در خیابان ها می میرند او در حال تدریس نظریه های اقتصادی در دانشگاه است.»
به این ترتیب، بی فایده بودن این نظریه ها برای بهبود وضعیت مردم برای او آشکار شد و تصمیم گرفت مردم فقیر را معلم خود محسوب کند و فعالیت هایش طوری باشد که مستقیما به نفع آنها صورت گیرد. به این ترتیب، او آموزش فقرا را آغاز کرد و همواره پرسش هایی درباره زندگی شان از آنها می پرسید.
بانکی که این اقتصاددان بنگلادشی بنا کرد، اساس آن بر اعتبارات خرد انسانی است. هدف تاسیس این بانک کمک به افراد نیازمندی برای فرار از فقر به وسیله دادن وام های کم بهره به آنان است. و همچنین در ضمن وام دادن به فقرا، به آنها اصول کارهای اقتصادی را یاد می داد تا بتوانند امور اقتصادی زندگی خود را بگردانند.
