آغاز شیوه رازی هر چند مربوط به شمال ایران است، اما در ری رواج مییابد و بهترین آثار در آنجا ساخته میشود. شهر ری یا راز محل رشد و ترقی شیوه رازی است.
معماری این دوره را میتوان مجموعهای از تمام معماریهای گذشته ایران دانست در این زمان بود که ادبیات ایران نیز زنده گشت و فردوسی شاهنامه را برای ایرانیان به جا گذاشت که یکی از پر افتخارترین آثار ادبی ایران است. معماری نیز در این دوره با نغز کاری پارسی، شکوه و عظمت پارتی و ریزه کاری خراسانی همراه بود.
اغاز کار این شیوه هر چند از شمال ایران بوده,اما در شهر ری پا گرفتهاست. و بهترین ساختمان ها در ان شهر ساخته شده اندگرچه در پی غارت شهر بدست محمود غزنوی از میان رفتهاند.
این شیوه از زمان زیاریان آغاز و در زمانهای (ال بویه،سلجوقیان، اتابکان، خوارزمشاهیان) پی گرفته میشود. توضیح این نکته لازم است که در پایان شیوه خراسانی بناهایی داریم که بیشتر به شیوه رازی میخورد.(بنای مقبره امیر اسماعیل سامانی،مزار ارسلان جاذب،مناره ایاز) با وجود اشتراک زمانی با شیوه خراسانیان، بناهای نخستین بر شیوه رازیاند.
محمدکریم پیرنیادر مقاله «سبکشناسی معماری ایران» (۱۳۴۷) سبکهای معماری را به زادگاههای آنها نسبت داده و از «سبک رازی» نام میبرد. معماری در این دوره مشخصات معماری گذشته را در کاربریهای جدید به کار برد. در این دوره با فراوانیهای انواع معماری روبرو هستیم که در آنها از معماریهای قبل از اسلام الگو گرفته شده و ساخته گردیدهاند. در واقع با تشکیل حکومت سامانیان در شرق امپراطوری اعراب، اولین حکومت نیمه مستقل ایرانی تشکیل شد حکومت طولانی و نسبتا طولانی این دولت باعث شد نهضتی آغاز شود که به درستی از سوی بسیاری از محققین به عنوان تجدید خیات علمی و ادبی ایران دوره اسلامی نامگذاری شدهاست که در حدود چهار قرن که با دولت سامانیان آغاز و حضیض آن با دولت خوارزمشاهیان است.