شهر نیوز - استفانو بوئری، معماری است که همواره شیفتۀ درختان بوده است. این معمار ایتالیایی، شیفتگی خود را به رمانی که در کودکی خوانده نسبت می‌دهد؛ رمان "بارون در درختان" که در آن پسری جوان به جهانی از درختان صعود می‌کند و قول می‌دهد که هیچگاه برنگردد.
استفانو بوئری، معماری است که همواره شیفتۀ درختان بوده است. این معمار ایتالیایی، شیفتگی خود را به رمانی که در کودکی خوانده نسبت می‌دهد؛ رمان "بارون در درختان" که در آن پسری جوان به جهانی از درختان صعود می‌کند و قول می‌دهد که هیچگاه برنگردد.
به گزارش فرادید به نقل از سی‌ان‌ان، بوئری می‌گوید: "من به درختان به چشم فرد نگاه می‌کنم. هر یک از آن‌ها تکامل خود را طی کرده، زندگینامه و شکل خودش را دارد. "
عجیب نیست که مشهورترین ساختمان این معمار به نام جنگل عمودی، این ذوق کودکانه را در خود داشته باشد. این مجتمع تحسین‌شده که در میلان، شهر زادگاهش، ساخته شده، سرشار از فضای سبزی است که نمای آن را بدل به یک اورگانیسم زنده و در حال تنفس کرده است.
دو برج مسکونی در این پروژه که به ترتیب ۸۰ و ۱۱۲ متر ارتفاع دارند، میزبان ۲۰۰۰۰ درخت، درختچه و پیاه است. آن‌ها از بالکن‌هایی که محل‌هایی غیرمنظم دارند بیرون زده‌اند و از جوانب سازه‌ها بالا می‌روند. طبق تخمین‌های بوئر، به ازای هر انسان ساکن در این مجتمع، دو درخت، هشت بوته و ۴۰ گیاه وجود دارد.
مزایای این معماری فراتر از مسائل زیبایی‌شناختی است. این فضای سبز، برای آپارتمان‌ها سایه و برای ساکنین مزایای روانی به همراه دارد و مسکنی برای حیات وحش است (به گفتۀ بوئری، "صد‌ها پرنده از پانزده گونۀ مختلف" در طبقات مختلف این برج‌ها خانه دارند.
اما چیزی که معمار این پروژه به آن افتخار می‌کند این است که این ساختمان‌ها، بر طبق تخمین‌های او، سالانه ۳۰ تن دی‌اکسیدکربن را جذب کرده و ۱۹ تن اکسیژن تولید می‌کنند. حجم درختان این ساختمان برابر با بیش از ۲۰ هزار متر مربع جنگل است.
او می‌گوید: "توانایی در افزایش سطوح سبز در شهر و اطراف آن یکی از کارآمدترین روش‌ها برای مقابله با تغییرات اقلیمی است؛ بنابراین یک جنگل عمودی یکی از راه‌های ممکن برای گسترش سطوح بیولوژیک به صورت عمودی و افقی است. راه حل فقط باغ نیست. چرا سراغ جوانب ساختمان نرویم؟ "
دیگر ویژگی‌های بهینه‌سازی انرژی در این ساختمان‌ها، نظیر سیستم‌های گرمایشی ژئوترمال و تاسیسات فاضلاب، توجه کمتری را نسبت به ویژگی اصلی آن جلب می‌کنند. اما به گفتۀ معمار، این ویژگی باعث می‌شود که این برج‌ها تنها از لحاظ ظاهری شبیه درخت نباشند، بلکه کاربردی مشابه نیز داشته باشند."
او تشریح می‌کند: "این ساختمان‌ها حقیقتاً مانند درختان عمل می‌کنند، از ریشه به بالا. آن‌ها یک تنه دارند و از طریق شاخه‌های مختلف (آب و انرژی) توزیع می‌کنند.
مدل شهری مقیاس‌پذیر
در ماه سپتامبر جنگل عمودی در میان چهار فینالیست جایزۀ بین‌المللی RIBA قرار گرفت. این جایزه یک دوسالانه است، به بهترین ساختمان‌های جهان تعلق می‌گیرد. بوئری مدعی است که موفقیت واقعی این پروژه در آن است که به عنوان یک الگو عمل می‌کند.
این معمار طرح‌های بسیار بلندپروازانه‌تری در سر دارد. شرکت او تا به حال از طرح‌هایی برای ساختمان‌های جنگل عمودی در شهر‌های اروپایی نظیر ترویزو در ایتالیا، لوزان در سوییس و اوترخت در هلند، رونمایی کرده است.
بوئری مغر متفکر یک "شهر جنگلی" که قرار است در لیوژو، در استان گوانگژی چین ساخته شود نیز هست. این پروژه بناست تا در سال ۲۰۲۰ تکمیل شود و از خانه‌ها، بیمارستان‌ها، مدارس و بلوک‌های اداری پوشیده از درختی تشکیل شده که بناست در محلی به مساحت ۱.۴ کیلومتر مربع ساخته شوند (بوئری می‌گوید که برای ساخت شهر‌هایی مشابه در مصر و مکزیک هم به او مراجعه شده است).
هر کدام از این محل‌ها برای تعیین اینکه چه گونه‌هایی از گیاهان و درختان در آن شکوفا می‌شوند، باید مورد تحقیقات دقیق قرار گیرند. از جمله سطح رطوبت، باد و نور خورشید باید سنجیده شوند. او پیش از افتتاح برج‌های میلان، دو سال را صرف مشاهدۀ گیاهان مختلف کرد و تنها آن‌هایی را استفاده کرد که مقاومت‌تر بودند.
با توجه به تحقیقاتی که در مورد این پروژه انجام شده و اثبات ارزش این ساختمان از نظر بازار مسکن، پروژه‌های آتی برای سازندگان جذابتر خواهند و اجرای آن‌ها ارزانتر خواهد شد. بوئری، از یک پروژۀ آتی در شهر آیندهوون هلند، در این باره مثال می‌‍آورد. این برج ۱۹ طبقه و ۱۲۵ واحدی، اولین باری است که مفهوم جنگل عمودی در پروژۀ مسکن اجتماعی به کار بسته می‌شود.
او می‌گوید: "چالش این است که جنگل عمودی را برای افراد با درآمد کم هم عملی کنیم، نه اینکه فقط مختص پولدار‌ها باشد. آپارتمان‌ها توسط زوج‌های جوان و خانواده‌های کم درآمد اجاره خواهد شد؛ و این، برای من، یک قدم خیلی خیلی مهم است. ما هزینۀ ساخت را پایین آورده‌ایم و برای نما از المان‌های پیش‌ساخته استفاده کرده‌ایم، بدون اینکه از شما درختان و گیاهان بکاهیم."
"من می‌خواهم نشان بدهم که جمع کرده دو مسئلۀ اصلی در آیندۀ شهر‌های ما ممکن است: تغییرات اقلیمی و فقر."
یک مانیفست سبز
بوئری، بدون شک، معماری است که بدنبال هدف است. در مانیفستی که در وبسایت شرکت او منتشر شده است، که مدعی تعهد به "کارزاری جهانی در جهان جنگل‌زایی شهری" است که طیفی از مزارع شهری، باغ‌های سقفی، نما‌های سبز و دیگر اشکال فضای سبز عمومی را در برمی‌گیرد. او اخیراً در ایجاد اولین انجمن جهانی در موضوع جنگل‌های شهری کمک کرده است، که بناست اواخر این ماه در شهر مانتوا ایتالیا تشکیل جلسه دهد.
با این حال پوئتری، در رابطه به چشم‌انداز خود متعصب و انحصارگرا نیست. او می‌گوید: "من مفتخرم بگویم که ما هیچگونه حق کپی‌رایتی برای خود ایجاد نکرده‌ایم. چرا که به خوبی ارزش اجتماعی این نوع ساختمان را درک می‌کنیم."
می‌توان گفت که طراحان و معمارانی نظیر توماس هیترویک و اوله شیرین که در پروژه‌های آتی‌شان در شانگ‌های و هوشی‌مینه سیتی، عنصر جنگل‌زایی شهری نقش به سزایی دارند، باید خود را مدیون آینده‌نگری بوئری بدانند. اما، این معمار ایتالیایی در مورد نقش خود در شکل‌گیری این جنبش معماری رو به اوج، متواضع است.
او می‌گوید: "معمار‌ها و برنامه‌ریزان شهری‌ای خواهند بود که ساختمان‌هایی با فلسفه‌ای مشابه بسازند که از آنچه ما انجام دادیم بهتر باشد. همین الان هم شروع شده. من خیلی از دیدن این موضوع خوشحالم. "
او می‌افزاید: "به عنوان معمار، ما به سر و کار داشتن با مواد طبیعی عادت داریم. اما طبیعت زنده یک چیز بسیاز متفاوت است. ما معمولاً فکر می‌کنیم که طبیعت زنده یک بخش تزیینی از ساختمان‌ها هستند. آنچه که ما در جنگل عمودی انجام داده‌ایم، نمایش این موضوع است که تبدیل طبیعت زنده به یک مولفۀ متشکلۀ اساسی در معماری ممکن است. "
