به گزارش پایگاه خبری ربیع، با توجه به تغییرات اقلیمی و بی‌توجهی مردم و نیز مسئولین به مسائل زیست‌محیطی و هم‌چنین در حالی که در دوره‌ای از خشکسالی به سر می‌بریم که بنا به گفته کارشناسان، از ۱۵سال پیش آغاز شده است ؛ بارش‌های پاییزی امسال باید برای سرزمین و کشاورزان ما، همراه با خوشحالی و نوید و احساس امید بیشتر نسبت به بارآوری محصولات کشاورزی همراه می‌بود.

اما بارش‌های سیل‌آسای پاییزی امسال – که شمال و جنوب و شرق و غرب هم نمی‌شناسد- بیش از آن‌که نویدبخش و امیدآفرین باشد، موجب خسارات شدیدی، هم به زمین‌ها و محصولات کشاورزی، و هم به زیرساخت‌های شهری شده است. بسیاری از محصولات در اثر بارش بی‌امان باران از بین رفته‌اند، به خاطر شسته شدن خاک، زمین‌های کشاورزی دچار ضعف املاح شده و بارآوری خود را از دست داده‌اند. این در حالی است که با وقوع هر سیل، جنگل‌ها هم شسته می‌شوند، شهرها در آب فرو می‌روند و مثلا در جاهایی مثل خوزستان و سنندج مردم برای تردد در شهر از قایق استفاده می‌کنند. ازبین رفتن امکانات و ساخت و سازهایی چون پل‌ها و‌ جاده‌ها هم که جای خود دارد.

به هر حال به نظر می‌رسد آسیب‌های ناشی از ترسالی امسال، به همان شدت آسیب‌های ناشی از خشکسالی است. مثال بارزش هم ویران شدن دو خانه در کهگیلویه و بویراحمد است که باعث بی‌خانمان شدن هشت نفر شده و نیز آب‌گرفتگی معابر و نفوذ سیلاب به داخل منازل.

مسئولان شهرهای در معرض آسیب، در همین راستا واکنشهایی داشته‌اند؛ برای مثال فرماندار شهرستان پلدختر، مدیران شهر را ممنوع‌الخروج کرده تا با حضور در ستاد بحران، به وضعیت شهر و مردم درگیر در سیلاب کمک کنند و چاره‌ای برای مشکلات آنان بیندیشند.

با این اوصاف، به نظر می‌رسد، رفته رفته رویکرد مسئولین نسبت به مسائل و مشکلات مردم، رویکردی متعهدانه‌تر شده و آنان قرار است تحت هر شرایطی در کنار همشهریان خود بمانند و به آنان در عبور از بحران به‌وجود آمده یاری برسانند.

امید ما و مردم این است که مسئولان شهرهای دیگر در شرایطی از این دست، بحران را؛ کوچک یا بزرگ، جدی بگیرند و با حضور در ستادهای بحران، هم معنای این ستاد را به منصه ظهور برسانند و هم راه‌کارهایی مناسب در حل و فصل مشکلات ناشی از اتفاقات زیست‌محیطی اتخاذ کنند.

چرا که به نظر می‌رسد ساخت و سازاغلب بناهای تازه ساخته شده مثل پل‌ها و جاده‌ها، چنان بدون کارشناسی بوده که با یک بارش باران فرو ریخته و شسته شده‌اند و چنین رفتاری شایسته دولت و ملت فهیم ما نیست. آن‌هم در جایی که پل‌ها و سازه‌های چند هزارساله تحت همین شرایط دوام آورده‌اند و هنوز پابرجا هستند.

در شهرسازی توجه به شرایط اقلیمی و تعهد در امر زیرساخت بناها، اهمیت بسزایی در حفظ جان مردم و نیز تمامیت شهر دارد.

انتظار می‌رود مدیران مسئول در ستاد بحران تنها به راه‌کارهای مسکّن‌مانند نخواهند اندیشید و به احداث بناهای کارشناسی شده و نیز شهرسازی بر مبنای اقلیم توجه کنند.