سال ۱۳۹۱ دومین تیم کاوش در محوطه‌ی جهانی تخت‌جمشید کار خود را به منظور مطالعه و بررسی مسیر خروجی آبراهه‌های تخت‌جمشید و حفاظت از این بنای سنگی جهانی آغاز کرد. اعضای این تیم تا امروز و با انجام سه فصل کاوش در این محوطه جهانی، نتایج جالب و شگفت‌انگیزی از کاوش در این محوطه به دست آورده است.
به گزارش ایسنا، شاید بتوان گفت تجمیع آب و فاضلاب در بخش‌های مختلف محوطه جهانی تخت جمشید عاملی شد تا آبراهه‌ها به عنوان یکی از شاهکارهای معماری ایرانیان در این بنای سنگی و منحصر به فرد جهانی ایرانی و در دوره هخامنشی احداث شوند. نخستین مطالعات در این زمینه ۵ سال قبل آغاز شد و از آن به بعد به طور متناوب تا امروز سومین کاوش در این محوطه انجام شده، کاوش‌هایی که هر بار مسیر جدیدی از آبراهه‌ها و سیستم فاضلاب «اگو» را نشان می‌دهد.
اما کاوش در محوطه‌ی جهانی تخت‌جمشید فقط به حضور این تیم منتهی نمی‌شود، بلکه از دست‌کم هشت سال گذشته تیمی با هدف بررسی و کاوش در شهر پارسه کار خود را در این محوطه آغاز کرد و هر کدام براساس برنامه‌ها و فرضیه‌های پیش‌بینی شده‌ی خود این طرح را جلو می‌برند.
علی اسدی، سرپرست کاوش آبراهه‌های تخت‌جمشید با حضور در خبرگزاری ایسنا، درباره‌ی نتایج سه فصل کاوش در این محوطه‌ی جهانی با خبرنگار ایسنا به گفت‌وگو نشست.
این باستان‌شناس به ترتیب درباره‌ی سه فصل کاوش انجام شده در این محوطه می‌گوید: در فصل نخست دور جدید کاوش در آبراهه‌های تخت‌جمشید که از سال ۹۱ آغاز شد توانستیم مسیر خروجی آبراهه‌ها را باز کنیم و از همان زمان آبی که در فصول بارندگی در آبراهه‌ها جمع می‌شد را از خروجی آبراهه‌ها خارج می‌کنیم تا آب در داخل کانال‌ها تجمع نکنند.
اسدی با اشاره به انجام فصل دوم کاوش آبراهه‌ها در سال ۹۳ بیان می‌کند: آن فصل کاوش منجر به شناسایی یک خروجی دیگر به جز خروجی اصلی آبراهه‌ها شد که این خروجی جدید مخصوص و منحصر به یک بخش از بنای خزانه به عنوان نخستین بخش این بنا بود، که در زمان داریوش بزرگ ساخته شده بود.
