معمارشهر: مناطق حساس و حیاتی عموماً به عنوان اراضی یا اجسام آبی تعریف می شوند که از منابع طبیعی ، زندگی و غیر زنده محافظت می کنند یا زیستگاه آنها را تأمین می کند یا خود منابع طبیعی هستند که نیاز به شناسایی و محافظت در برابر توسعه نامناسب یا بیش از حد دارند. در بعضی از جوامع ، مناطق حساس و حیاتی ممکن است شامل سازه های تاریخی یا ویژگی های باستان شناسی نیز باشد. این عناصر اخیر اغلب توسط مقررات ایالتی و فدرال محافظت می شوند.
دلایل آماده سازی یک طرح مناطق حیاتی و حساس
در هنگام اقدام برای محافظت از مناطق حساس و حیاتی ، برنامه ریزان معمولاً باید انتخاب کنند که از چه منابع و در چه درجه ای باید محافظت شود.
این انتخاب ها اغلب شامل در نظر گرفتن برخی منابع طبیعی کم و بیش "حیاتی" و "حساس" نسبت به بقیه است. روند تهیه یک طرح مناطق حساس و مهم یا عنصری برای یک برنامه جامع ، چارچوبی را برای شناسایی منابع ، تعیین موارد محافظت شده و شناسایی سازوکارهای حفاظت از آنها فراهم می کند.
اجزای برنامه
اجزای برنامه های مناطق حساس و حیاتی معمولاً شامل موارد زیر است:
• شرح مناطق حساس و حیاتی شناسایی شده
• نقشه های GIS از مناطق مهم و حساس منابع ، براساس بررسی های میدانی
• تجزیه و تحلیل ظرفیت حمل منابع شناسایی شده یا اگر شناخته نشده باشد ، سازوکارهای تعیین ظرفیت حمل هر منبع
• توصیفی از مشارکت عمومی برای تعیین اینکه منابع مهم و حساس هستند و سطح تخریب برای هر کدام قابل قبول است
• سیاست های حفاظت از منابع
• استراتژی های اجرا
رویکردهای برنامه
خواه در حال تهیه عنصری از یک برنامه جامع باشید یا یک برنامه جداگانه ، همان روند کلی اعمال می شود ، یعنی:
1- شناسایی منابع ؛
2- ارزش آنها را ارزیابی کنید
3- ظرفیت حمل آنها را تعیین کنید.
4- نقشه محل منابع؛
5- ایجاد سیاست برای محافظت از منابع ؛ و
6- شناسایی ابزارهای نظارتی و غیر نظارتی برای اجرای طرح و کمک به اطمینان از حفاظت.
