دچار فردمحوری است
به گزارش خبرگزاری مهر، بعد از ظهر دوشنبه در نشست اول این عکس واره که در سالن یاسمن دانشکده هنری و معماری دانشگاه شیراز برگزار شد، افزون بر ساناز حائری، عضو هیئت علمی بخش معماری و دکتر فتح الله زارع خلیلی عضو هیئت علمی دانشکده هنر و معماری، کیهان ولی نژاد عضو هیئت علمی دانشگاه هنرشیراز با مقدمه ای بر عکاسی شهری به میان دانشجویان آمدند و سخنرانی کردند.
محورهای این نشست جایگاه عکاسی معماری و اجتماعی در عکاسی شهری، ملاک های سوژه یابی در عکاسی شهری و معیار های زیبایی شناختی عکاسی شهری بود.
در ادامه این نشست، کیهان ولی نژاد، استاد عکاسی به مقوله چشم انداز شهری و عکاسی خیابانی پرداخت.
وی با بیان اینکه وجه ممیزه این عکاسی بناهاست که معماری عکاسی را پیش می برد، گفت: در این ژانر چگونگی سازه های شهری و تاثیری که بر سیمای شهر می گذارد مورد تاکید است.
ولی نژاد در ادامه به تحلیل نظری عکاسی چشم انداز شهری پرداخت و گفت: در مواردی از آنجایی که معماری ساختمان بر اساس سلیقه شخصی می باشد، فضایی مدرن ممکن است در کنار بناهایی تاریخی دیده شود، بدین معنا که این تلاقی ها در تقسیمات شهری بالا و پایین شهر را منجر می شود.
غیبت انسان در عکاسی شهرنگار بر مبنای معماری
وی به نمونه ای از مکتب «گشتالت» در عکاسی اشاره کرد و افزود: در عکاسی چشم انداز شهری معمولا انسان وجود ندارد مگر اینکه برای ترکیب بندی در قاب قرار گیرند.
هویت اجتماعی شهر و هویت ساکنان شهر از دیگر موضوعاتی بود که این مدرس عکاسی مورد اشاره قرار داد و سپس گریزی به عکاسی خیابانی زد و گفت: تمام پدیده های اجتماعی در این ژانر در فضای شهری روی می دهد.
مترجم کتاب «عکاسی هنر میان مایه» ادامه داد: باید آلترناتیوی در این موضوع پیشنهاد کرد چراکه معادلی برای شهرنگار نداریم و همواره این موضوع جای چالش داشته است؛ اینکه برای این موضوع جایگاهی تعریف شده باشد نداریم، اما پیشنهاد می کنم در جایی که ما هویت شهری را تعیین نمی کنیم، فقط برای اینکه ما در این فضا زندگی می کنیم اهمیت قائل شویم.
این استاد عکاسی رویکرد علمی را اساس این عکاسی دانست و پیشنهاد داد که تقسیم بندی میان ساختمان ها در ۲ نقطه از سوی عکاس انجام گیرد.
شهروندان در عکاسی شهرنگار مظلوم ترین عنصر هستند
وی با یادآوری اینکه مردم و شهروندان در عکاسی چشم انداز شهری مظلوم ترین عنصر تصویری هستند، در ادامه گفت: الان باید جایگاهی سنتی برای شیراز قایل شد یا هویت آن را ترکیب مدرنیسم و سنت در نظر گرفت.
او منطقه بالای شهر شیراز را که دانشکده هنر و معماری دانشگاه شیراز در آن قرار گرفته، مثال زد و این پرسش را مطرح کرد که آیا این نمای لانه زنبوری با آنچه هویت اصلی این شهر به شمار می رود در معالی آباد دیده نمی شود؟
ولی نژاد در ادامه به پرسش های حاضرین پرداخت و در مورد نگاه عکاس به شهر پاسخ داد: زمانی که شهر به عنوان آناتومی واحد در نظر گرفته شود، نگاه جز به کل مورد نظر است، زیرا در بهترین حالت آنچه تاریخ به شیراز داده هویت معماری این شهر را می سازد.
