محمدرضا راشد عکاس و گرافیست، عصاره سالها عکاسی خود از معماری، فرش، پارچه و ظروف قدیمی را با فنون گرافیک آمیخته و در قاب آئینه‌های مدور به تصویر کشیده ااست.
به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، محمدرضا راشد عکاس و گرافیست در سال 1358 در تهران متولد شد. او دارای مدرک دیپلم از هنرستان هنرهای تجسمی صداوسیما و لیسانس عکاسی از دانشگاه آزاد هنر و معماری تهران است. راشد که از کودکی علاقه خاصی به فرش داشته است پیش‌تر نمایشگاهی با عنوان «فرش-آینه‌ها» را برگزار کرد و حالا شاهد نمایشگاه او با عنوان «ماه کامل» هستیم؛ نمایشگاهی که به گفته خودش عصاره عکاسی او از فرش، پارچه، معماری و ظروف قدیمی است که با گرافیک آمیخته شده. علاقه‌مندان برای بازدید از این نمایشگاه می‌توانند تا روز جمعه 6 بهمن‌ماه به گالری آریانا به نشانی الهیه، خیابان فیاضی (فرشته)، پلاک 9 مراجعه کنند.
در نمایشگاه «ماه کامل» با محمدرضا راشد به گفت‌وگو نشستیم؛ از انگیزه‌های ایجاد این نمایشگاه و وضعیت فعلی هنرمندان جوان صحبت کردیم و همراه با او به دیدار آینه‌های مدور رفتیم که در ادامه متن کامل گفت‌وگوی این هنرمند با خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم را از نظر می‌گذرانید.
* فعالیت خود را از چه زمینه‌هایی شروع کردید؟
من عکاس و گرافیست هستم؛ سالها در زمینه طراحی گرافیک و عکاسی از بناهای تاریخی، فرشها و پارچه‌ها فعالیت کردم اما اکنون به جایی رسیده‌ام که احساس کردم از طراحی کاتالوگ خسته شده‌ام و باید تجربیاتی که در عکاسی داشته‌ام را به روی آینه بیاورم.
نمایشگاه «ماه کامل» دنباله‌رو نمایشگاه قبلی من با عنوان «فرش-آینه‌ها» است؛ با این تفاوت که آثار نمایشگاه «فرش-آینه‌ها» با طرح‌های شلوغ کار شد که وسعت زیادی از فضای آینه را اشغال کرده بود یعنی آثار بیشتر جنبه هنری داشت تا کاربردی و قاب آثار نیز در اندازه‌های بزرگ و از برنج تهیه شده بود که این مسائل باعث شد هزینه ساخت و به تبع آن مبلغ فروش آثار بالا برود؛ اما برای برگزاری نمایشگاه «ماه کامل» به این نتیجه رسیدم که باید هزینه ساخت را پایین بیاورم تا استقبال از محصولات بیشتر شود؛ آینه‌هایی که در نمایشگاه «ماه کامل» قرار دارد فقط جنبه هنری ندارند؛ بلکه می‌تواند به عنوان یک وسیله کاربردی در خانه، دفترکار، محل کسب، هتل‌ها و رستوران‌ها استفاده شود؛ در بعضی از این آینه‌ها طرح‌هایی به صورت بافت کامل وجود دارد که از میان طرح‌های آن می‌توانید خود را در آینه ببینید و در بسیاری از این آینه‌ها نیز چند طرح کوچک در حاشیه کار شده است و بقیه فضای آینه خالی است تا کاربرد آینه به خوبی حفظ شود. در ضمن قاب آینه‌ها در مقایسه با نمایشگاه قبلیکوچکتر و از جنس آهن تهیه شده است تا هزینه تولید پایین بیاید و بتوانم محصولات را با قیمت پایین‌تری عرضه کنم.
بسیاری از آینه‌های قدیمی به صورت دایره‌ای تولید می‌شد و به خاطر گردبودن احساس لطیفی را منتقل می‌کرد. در قزوین روی سقفِ منازل قدیمی گچبری‌های دستی، آینه‌کاری‌ها و لَمبه‌هایی وجود دارد که روی آنها با صرف دقت و حوصله بسیار نقاشی کشیده شده است و من این خانه‌ها را در قزوین دیده‌ام و از آنها عکاسی کرده‌ام؛ به دلیل این که در دو رشته عکاسی و گرافیک تحصیل کرده‌ام همیشه به این جزئیات دقت می‌کنم. از کودکی علاقه زیادی به فرش داشتم؛ پدرم فرش‌های کوچکِ افغانی خریده بود که طرح‌های روی آنها برایم بسیار جالب بود؛ بارها موزه فرش را با دقت تماشا کرده‌ام. در نمایشگاه «فرش-آینه‌ها» فقط از طرح فرشها روی آینه‌ها کار کردم اما در این نمایشگاه علاوه بر طرح فرش از طرح‌های موجود در معماری و پارچه‌های قدیمی ایرانی و افغانی هم استفاده کرده‌ام؛ اینها همیشه سوژه عکاسی من بوده‌اند و امروز این طرحها را که با گرافیک آمیخته شده در نمایشگاه «ماه تمام» عرضه کرده‌ام.
