شاهکارهایی از ترکیب فناوری و معماری!

اگر به معماری علاقه مند باشید و البته خبرهای حوزه فناوری را هم دنبال می کنید یک غافلگیری فوق العاده برایتان داریم چرا که قرار است با قدرتمندترین تیم طراحی مبتنی بر فناوری جهان آشنا شوید:

پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) :

اگر به معماری علاقه مند باشید و البته خبرهای حوزه فناوری را هم دنبال می کنید یک غافلگیری فوق العاده برایتان داریم چرا که قرار است با قدرتمندترین تیم طراحی مبتنی بر فناوری جهان آشنا شوید:

به گزارش سرویس آی تی و فناوری انتخاب، تیم معماری «AI SpaceFactory » یک گروه 5 نفره از مهندسان و کارشناسان فناوری است که آسمان خراش هایی بی نظیر طراحی می کنند. آسمان خراش های آنان ترکیبی از هنر معماری و جادوی فناوری است.

این آسمانخراش ها نسل بعدی ادغام طراحی با تکنولوژی در ساختمان های هوشمند است. این پروژه ها، شامل بیست تا پنجاه طرحند که اکنون در مراحل مختلف ساخت و ساز قرار دارند. تیم  AI SpaceFactory ساختمان های خود را به عنوان ماشین های زنده توصیف می کند؛ سیستم های فیزیکی، دیجیتال و بیولوژیکی که با یکدیگر همکاری می کنند تا تجارب واقعی رویاها را در جهان افزایش دهند.

دیوید مالت فارغ التحصیل دانشگاه ام آی ت سرپرست این تیم است و فارغ از 4 عضو اصلی دیگر تا کنون بیش از  40 معمار و تکنولوژیست را در سراسر استودیوهای خود در نیویورک، شانگهای و بارسلونا استخدام کرده است.

یکی از تکنولوژی های مهیج ساختمانی این تیم ترکیب اینترنت با ساختمان ها از طریق میکرو پردازنده هایی است که در سطوح و نمای ساختمان ها قرار می گیرند. با استفاده از قدرت این دستگاه ها هر نوع تغییری در محیط اطراف ساختمان برای اعضای داخل ساختمان قابل لمس است، حتی عبور یک ابر بهاری و سبک.

AI SpaceFactory علاوه بر پروژه های زمینی خود، به مرحله ی اولیه ی طراحی برنده جایزه ی خود برای ناسا پیشرفت کرده است و در حال حاضر خود پلت فرم چاپ 3D خود را توسعه می دهند.

کتابخانه‌‌ای آینده‌نگرانه با معماری فوق‌العاده رویایی و گنجایش بیش از ۱.۲ میلیون کتاب

کتابخانه Tianjin Binhai Library اول اکتبر سال ۲۰۱۷ در شهر تیانجین چین افتتاح شد.

یک کتابخانه آینده‌نگرانه با معماری خاص و بیش از ۱.۲ میلیون کتاب برای علاقه‌مندان به کتابخوانی که می‌تواند هر فردی را مجذوب خودش کند.

یک شرکت معماری هلندی به نام MVRDV این کتابخانه را در مدت سه سال ساخته است. مساحت این کتابخانه ۳۶۰ هزار مترمربع است و شامل ۵ طبقه می‌شود.

قفسه کتاب‌ها از کف ساختمان تا سقف ادامه دارند و مملو از کتاب‌های رنگارنگ و چیده شده هستند. بسیاری از این قفسه‌ها با پله‌ها و صندلی‌های مختلف ترکیب و نماهای زیبایی را خلق کردند.

البته، برخی قفسه‌هایی بالایی این کتابخانه واقعا با کتاب پر نشده و تزئیناتی هستند. این قفسه‌ها طوری طراحی شدند که توهم چیدن کتاب‌ها از کف تا سقف کتابخانه را در بازدیدکننده ایجاد کنند.

نگاهی به معماری منحصر به فرد بنایی مذهبی در هند؛ «بارا امامبارا» با ۱۰۲۴ راه ورودی و تنها یک راه خروجی!!

گفته می‌شود که برای رسیدن به تراس مسجد بزرگ آصفی در هند که بخشی است از مجتمع عظیم «بارا امامبارا» ۱۰۲۴ راه، اما تنها یک راه برای بازگشت از آن وجود دارد.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ خانه فرهنگ ایران در بمبئی در گزارشی که آن را برای انتشار در اختیار مهر قرار داده، به معرفی تاریخچه بنای موسوم به «بارا امامبارا» در هند و همچنین معماری منحصر به فرد آن پرداخته است. این گزارش در زیر از نظر مخاطبان می‌گذرد:

مجتمع «بارا امامبارا» (Bara Imambara) یکی از ساختمان‌های ارجمند، باشکوه، مجلل و تاریخی در لکنهو، هند است که توسط آصف الدوله معروف به «نواب آواده» در سال ۱۷۸۴ ساخته شده است. این بنا را همچنین «آصف امامبارا» نیز می‌خوانند. بارا (Bara) به معنای بزرگ و امامبارا (Imambara) به معنای یک سالن مقدس ساخته شده به منظور عزاداری است.

بافت ساختمان

این ساختمان همچنین شامل مسجد بزرگ آصفی، بولو بولایایا bhul-bhulaiya (دخمه‌های پرپیچ و خم یا هزارتو) و بولی bowli (حوضچه)، که آب روان به خوبی در آن جریان دارد و دو دروازه متحرک که منتهی به سالن اصلی است، می‌شود. گفته می‌شود که ۱۰۲۴ راه برای رسیدن به تراس این بنا وجود دارد، اما تنها یک راه برای بازگشت از آن موجود است.

ساخت و ساز بارا امامبارا در سال ۱۷۸۵ در حالی که یک سال از قحطی و ویرانی می‌گذشت، آغاز شد. یکی از اهداف اصلی آصف الدوله از راه‌اندازی این پروژه فراهم آوردن اشتغال برای مردم منطقه برای تقریباً یک دهه بود. گفته شده است چون قحطی ادامه یافت، افراد عادی در روز مشغول بنا کردن و ساختن این ساختمان بودند، در حالی که نجیب زاده‌ها و دیگر بزرگان هر آنچه را که آنها در روز ساخته بودند، در شب خراب می‌کردند. در واقع این یک پروژه بود کینزگرا (Keynesian) در زمینه تولید اشتغال بود {کینزگرایی، نوعی سیاست اقتصادی-سیاسی است که در تلاش است در درون نظام سرمایه داری با ارائه مجموعه‌ای خدمات رفاهی-اجتماعی و کنترل نسبی اقتصاد توسط دولت از بروز بحران‌های ادواری و غیرادواری نظام اقتصادی سرمایه‌داری جلوگیری کند}.

ساخت امامبارا در سال ۱۷۹۱ به پایان رسید. هزینه تخمین زده شده در امامبارا بین نیم میلیون روپیه تا یک میلیون روپیه است. حتی پس از اتمام، نواب هر ساله بین چهار تا پنج هزار روپیه در دکوراسیون آن هزینه صرف می‌کردند.

سبک معماری

معماری این مجتمع، بلوغ طراحی مغول را به نمایش می‌گذارد، در مسجد بدشاهی (Badshahi Mosque) که یکی از آخرین پروژه‌های بزرگ است، هیچ عنصر اروپایی یا آهنی در آن به کار برده نشده است. آرامگاه آصف الدوله در امامبارای اصلی که محوطه مرکزی است، واقع شده است. در ابعاد ۵۰ تا ۱۶ متر و بیش از ۱۵ متر ارتفاع، هیچ ستونی از سقف پشتیبانی نمی‌کند و این یکی از بزرگترین سازه‌های طاق در جهان است. هشت اتاق با ارتفاع سقف‌های متفاوت در اطراف آن ساخته شده است که اجازه می‌دهد فضای بالای این هزارتوی پر پیچ و خم، سه بعدی شود و این اتاق‌ها با ۴۸۹ راهروی متفاوت به درب ورودی اصلی وصل می‌شوند.

مجسمه‌های شناور در آب / معماری جذاب گالری هنری در دل دریا / تخریب مجسمه ها در مالدیو به دستور دولت!

معمار و مجسمه‌ساز بریتانیایی، جیسون دی کِر تیلور یکی از شاخص‌ترین اثرهای خود را در فضایی ارگانیک نصب کرد.

طراحی و ساخت گالری زیر آب نزدیک به یکی از سواحل مرجانی فوشی در مالدیو به نام Coralarium به اجرا رسیده و میزبان بیش از 30  مجسمه هنری تقریباً گران قیمت است. جیسون تیلور به طور نرمال آثار خود را در گالری‌های معتبر به فروش می‌رساند، اما این بار با ساخت گالری و قرار دادن آثار خود در دریا به رشد حیات اقیانوس آرام کمک کرده است. سواحل مالدیو به خاطر از بین رفتن مرجان‌ها به یک کویر زیر آب تبدیل شده است. نصب سازه یا کالبدهای فلزی باعث می‌شود که ماهی‌ها به این آثار نزدیک شوند و به طور ارگانیک حیات مرجان‌های زیر آب نجات پیدا کند.

گالری زیر آب نخستین فضای معماری هنری است که با غرق کردن در یکی از سواحل دنیا به اجرا رسیده و رویکرد ارگانیک برای طراحی مفهومانه آن لحاظ شده است. ارتفاع ساختار گالری 3 متر بوده است. این گالری در شب و هنگام مد کاملاً به زیر آب می‌رود، و هنگام طلوع آفتاب کم کم هویدا می‌شود.

بی‌توجهی به معماری سلامت روحی و جسمی شهر را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد / روایت هومن بالازاده از معماری معاصر در ایران

سمیه باقری: هومن بالازاده معتقد است که معماری نقش پررنگی بر روی سلامت روح و جسم شهروندان به جا می‌گذارد.

هنرآنلاین: هومن بالازاده معمار جوان و خوش‌فکری است که تاکنون چندین بار در محافل بین‌المللی ایده‌ها و نگاهش مورد تحسین قرار گرفته و جوایز را ربوده است. آرامش درونی و مثبت‌گرایی این معمار، نخستین چیزی است که به عنوان ویژگی برجسته او، به چشم می‌آید. بالازاده از جمله معمارانی است که نگاهی متفاوت به متریال و مصالح در آثار خود به کار برده است. به جرات می‌توان گفت که کنکاش و تحقیق برای پروژه‌ها و صد البته استفاده از داشته‌های معماری گذشته ایران، به شکلی زیبا و کاملاً مدرن در پروژه‌های اجرایی او قابل لمس است. بالازاده معتقد است که متریال نقش مهمی در شکل دادن به حال و هوای فضا و پروژه دارند. از جمله کارهای برجسته بالازاده در راستای مفهوم بخشیدن به متریال گذشته ایران، آجری است که ثبت اختراع نیز شده است. استفاده از نور در درون این آجر و نگاه متفاوتی که به این نوع متریال شده است، کار را خاص‌تر می‌کند و فضایی تازه نیز به این آجر با عنوان یک متریال قدیمی بخشیده است. آنچه می‌خوانید گفت‌وگوی هنرآنلاین با این معمار خوش‌فکر و جوان ایرانی است.

 

 اجازه دهید بحث را از نحوه ورود شما به معماری آغاز کنیم. اساساً چطور شد که جذب این رشته شدید؟

من از زمانی که 14 سال داشتم، نقاشی و مجسمه‌سازی می‌کردم. به واسطه همین علاقه نیز، احساس کردم وسعت معماری در راستای ایده‌پردازی بیشتر است. به همین خاطر تصمیم گرفتم به جای پرداختن به نقاشی و مجسمه‌سازی، تمرکز خود را به معماری معطوف کنم.

شما سابقه فعالیت در بخش تجسمی یعنی نقاشی و مجسمه‌سازی را در کارنامه کاری خود دارید. آیا این هنرها در روند معماری شما تأثیرگذار بوده‌اند و آیا طی این سال‌ها، به وسعتی که در معماری مورد نظرتان بود دست پیدا کردید؟

البته که هر هنری می‌تواند بر دیگر بخش‌ها اثر داشته باشد. در این راستا، به طور حتم سینما، هنرهای تجسمی و داشتن دانش در ارتباط با آن‌ها برای حوزه معماری نیز آموزنده است. معماری تأثیر مستقیمی با فضاهای انسانی و تعامل با محیط‌های مردمی دارد بنابراین می‌تواند اثرگذارتر بوده و در زندگی افراد نمود عینی بیشتری داشته باشد. معماری حتی بر سلامت افراد چه جسمی و چه روحی نیز مؤثر است؛ بنابراین شما وقتی یک محیط مسکونی را طراحی می‌کنید، اگر به میزان نور طبیعی، گردش هوا و نورپردازی‌های مصنوعی و یا استفاده از مصالح مناسب فکر کنید، می‌توانید بر سلامتی ساکنین آن ساختمان اثر بگذارید. متأسفانه در بسیاری از آپارتمان‌هایی که در شهرمان دیده می‌شود، به دلیل اینکه به بخش حرفه‌ای معماری سپرده نشده، شاهد کاهش سطح کیفی زندگی هستیم.

آیا می‌توان گفت بخشی از مشکلات موجود در کلان‌شهرها به خصوص بخش سلامتی افراد جامعه به معماری ما مربوط است؟

نمی‌توانیم به صورت صد در صد این مسائل را به گردن معماری بیاندازیم، اما می‌توانیم بگوییم شهرسازی و معماری بر سلامت روحی و شادابی روانی یک جامعه تأثیرگذار است. اگر شما در شهر، فضاهای عمومی مناسبی داشته باشید که مختص انسان‌ها طراحی و ساخته شده باشند، می‌توانید ضامن سلامتی افراد نیز باشید. در سطح خردتر، اگر معماری با نیازهای روحی و جسمی انسان‌ها رفتار درستی داشته باشد، تأثیر بهتری خواهد داشت.

روحانیت از جنس مدرنیته و نور / نگاهی به مسجد معاصر دبی !

طراحی مسجد معاصر دبی با تاثیرپذیری از ماهیت نور، توسط استودیو طراحی QASTIC ارائه شده است و یک نقطه نمادین و محوری در بندر این شهر به شمار می‌رود.

 طراحی مسجد معاصر دبی با دو طبقه اصلی که به ضلع جنوبی غربی امتداد یافته، فضای قبله را با پیچشی مکعبی و مرتفع برجسته کرده است. زمانی که مسلمانان در حال برگذاری امور مذهبی خود هستند، مسیر جهت گیری قبله مسجد به واسطه خاصیت هندسی خود، جنبشی از نور و سایه را در داخل مهیا می‌کند. دلیل شکل گیری قبله به این شیوه،افزایش حس معنوی فضا بوده است.

طرح پیشنهادی استودیو QASTIC با هدف تعریف مجدد یک ساختمان مذهبی معاصر در یک نقطه کانونی در شهر بوده است. به واسطه استفاده از نور جنوب غرب به عنوان یکی از ابزارهای طراحی، ارتباط فضایی ساختمان بین منطقه نماز خواندن، طبقات بالا، منطقه سرویس و خدمات به یک هارمونی پویایی رسیده‌اند. قالب مفهومی سیر حرکتی نور، کانسپت شکل‌گیری پروژه بوده که یک حجم موجی شکل را از روی زمین بلند کرده و به سمت نقطه کانونی قبله مکعبی امتداد یافته است.

عرصه‌های دیگر مسجد شامل کاربری‌هایی همچون: فضاهای فرهنگی، حوزه‌های خدماتی است.عرصه وضوخانه در محور اصلی مسجد تعبیه شده تا از محور نورگیر ساختمان بهره ببرد. مسیر قرارگیری قبله کمک کرده تا یک گذر نرم و صاف در محور اصلی ساختمان مسجد خلق شود و سیرکولاسیون استانداردی برای 10  هزار نمازگذار ارائه دهد. 

فرار از روزمرگی با مبلمانی به شکل تپه / زبان متفاوت معماری در کافی‌شاپ چینی !

کافه‌ای در چین با معماری خاصی توانسته فضای تپه را برای نوشیدن یک فنجان چای یا قهوه به مخاطب القاء کند که در نوع خود قابل توجه است.

هنرآنلاین: یکی از مهمترین سوالات در معماری این است که چطور می‌توان از طراحی روتین پرهیز کرد؟ و چگونه باید نمونه جدیدی ارائه داد؟

البته در پاسخ باید گفت که هیچ‌گاه نخستین بارها آسان نیستند. به همین خاطر نخستین باری که ما طراحی کافی شاپ "نوشیدن در خواب نیمروز" مشاهده می‌کنیم، عجیب نشان می‌دهد. اختلاف سطحی که نام "تپه" برای آن برگزیده شده، جایی است که شما می‌توانید فروتنانه و آسوده بنشینید و فضایی برای خود در نظر بگیرید. خلق هوشمندانه اختلاف سطح در طراحی کافی شاپ 50 متری، به جای دکور کردن فضا با صندلی و میز به عنوان نشیمن، یک تجربه جدید و منحصربه فرد است که شما را با زبان متفاوتی از معماری فضا آشنا می‌کند.

طراحی کافی شاپ "تپه" در گوشه‌ای از محله یئون نام دونگ چین واقع شده که خلوص طراحی‌اش نظر هر رهگذری را جلب می‌کند. این کافی شاپ کوچک خود را از شَر مفهوم تقسیم بندی فضایی توسط تعبیه میز و صندلی‌ها، راحت کرده و نیاز انسان در یک کافی شاپ (نشستن و نوشیدن) را به شیوه‌ای سنتی برطرف ساخته است. نشستن بر روی یک سکو که بتوان به هر سمتی که مخاطب می‌خواهد، اشراف داشته باشد، می‌تواند یک امتیاز برای کاربر باشد. اینکه شخصی بتواند به راحتی با فضا عجین شود و تجربه‌ای متفاوت را حس کند، نکته اصلی این کافه است. داشتن یک راه متنوع برای نشستن که فراتر از غلبه بر ناراحتی از برخی صندلی‌های مرسوم است، می‌تواند به معنای آغاز تجربه‌ای جدید باشد.

این مکان  یک کافی شاپ کوچک است که شما می‌توانید یک فنجان قهوه را هر کجایی که دوست دارید میل کنید. تفسیر استعاری از مفهومی به نام تپه برای هر فرد تعریف منحصربه فردی دارد. برای معمارن و طراحان این گونه کانسپت‌ها می‌تواند نقطه‌ای تازه برای شروع تجربیات جدید به شمار رود و برای افراد دیگر تجربه‌ای جدید از یک فضای معمارانه که از آن لذت ببرند. چون به طور عرف تپه چنین احساسی را به اکثر مردم منتقل می‌کند: تپه، جایی است که نسیم دل انگیزی را حس کرده و از آزادی تماشای مناظر بهره می‌بریم.

عمارت شمس العماره؛ تلفیق معماری ایرانی و اروپایی !

عمارت شمس العماره زیباترین و بلندترین ساختمان‌ تهران از دوران قاجار است. این بنای تاریخی در ۵ طبقه و با تلفیقی از معماری ایرانی و معماری کلاسیک اروپایی ساخته شده است.

ستاره | سرویس گردشگری - تهران به واسطه موقعیت حساس سیاسی و تاریخی، شاهد ساخت بنا‌های جذاب و کاخ‌های پادشاهی فراوانی بوده است که در بخش‌های مختلف شهر به چشم می‌خورد. عمارت‌های باشکوه که با بازدید از آن‌ها می‌توانید به اوج هنر و معماری مردمان قدیم سرزمینمان پی ببریم. هرچند که متأسفانه بیشتر مردم شهر تهران از وجود چنین آثار تاریخی جذابی در شهرشان بی‌خبر هستند. در ادامه با جاذبه‌های دیدنی عمارت شمس العماره تهران آشنا می‌شوید.

---

تاریخچه شمس العماره

اگر از دور به شمس العماره نگاه کنیم، یک بنای قرینه در ۵ طبقه آجری با کاشی کاری‌های بسیار جذاب را می‌بینیم که بیشتر از همه ۲ برج مستطیلی آن به چشم می‌خورد. در گذشته این ساختمان جزو بلندترین ساختمان‌های تهران بوده است؛ طوری که هر کس در برج‌های آن می‌ایستاد، به راحتی کل تهران را زیر پای خود می‌دید. معیر الممالک معمار معروف دروان قاجار، نقشه ساخت این ساختمان باشکوه را تهیه کرده است. معماری این بنا کمی به سبک اروپایی نزدیک‌تر است، اما تزئینات و ایرانی بودن آن به خوبی در ساختمان قابل مشاهده است. در کتاب‌های تاریخی، هزینه ساخت این بنا به همراه مبلمان کردن داخل آن چیزی حدود ۴۰ هزار تومان آب خورده است. ۴۰ هزار تومان آن زمان کجا و ۴۰ هزار تومان حال؟!

دستور ساخت این بنا توسط ناصرالدین شاه قاجار در سال ۱۲۸۲ داده شد. گفته می‌شود او بعد از سفر‌های فراوان به کشور‌های اروپایی، به داشتن یک کاخ بلند چند طبقه علاقه‌مند شد و پس از بازگشت به ایران دستور ساخت عمارت شمس العماره را صادر کرد. پس از ۲ سال کار ساخت آن به پایان رسید و ناصرالدین شاه و خانواده‌اش در آن مستقر شدند.

---

---

معماری شمس العماره

بنای عمارت شمس العماره حدود ۳۵ متر ارتفاع دارد و به سبک جدید معماری به نام سبک تهران ساخته شده است. این سبک از تلفیق سبک سنتی ایرانی و معماری نئوکلاسیک اروپایی آن دوران پدید آمده است.

 

ورودی این عمارت به سمت کاخ گلستان است. ایوان‌ها را نیز طوری ساخته‌اند که نورگیر باشد و به سمت باغ‌ها باز شوند تا افرادی که در آن‌ها استراحت می‌کنند نمای جذاب را رو به روی خود ببینند. هر بخش از داخل این مجموعه، علاوه بر وجود لوازم و وسایل لوکس، دارای گچ‌بری‌ها، آیینه‌کاری و کاشی‌کاری‌های بسیار جذابی است.

پارکینگ های خودرو در جهان

اقتصاد نیوز:پارکینگ های خودرو معمولا طراحی و معماری جالب و هیجان انگیزی ندارند، اما برخی از آن ها نیز توجه همه را به خود جلب می کند. در این مطلب با تعدادی از عجیب ترین پارکینگ های خودرو در جهان آشنا می شوید.

 

به گزارش اقتصاد نیوز و به نقل از کلیک، پارکینگ های خودرو معمولا به لحاظ بصری توجه کسی را به خود جلب نمی کنند. اما تعدادی از آن ها بر خلاف بقیه دارای طراحی های خیره کننده و متفاوتی هستند. در ادامه با تعدادی از عجیب ترین پارکینگ های خودرو در جهان آشنا شوید.

پارکینگ جاده 1111 لینکلن، میامی

پارکینگ بسیار جالب جاده 1111 لینکلن در سواحل میامی فلوریدا توسط شرکت سوئیسی هرتزوگ و دمورنطراحی شده است. این پارکینگ دارای سازه ای رو باز بوده و شب ها به نحوی نورپردازی می شود که بر سازه غیر معمولش تاکید بیشتری شود.

 

پارکینگ مرکز کنفرانس های RAI، آمستردام

پارکینگ اصلی مرکز کنفرانس های RAI در آمستردام دارای یک جفت راه پله مارپیچ هر یک به ارتفاع 30 متر است که به عنوان رمپ های این پارکینگ مورد استفاده قرار می گیرند.

نظریات دلوز و گواتاری چه به کار فلسفه می‌آید؟ خانه ، لاک انسان است!

نظریات دلوز در باب مفهوم ریزوم در نوعی معماری به نام معماری فولدینگ تأثیر شگرفی نهاد. فولدینگ به‌مثابه یک روند مولد در طرح معمارانه اساساً تجربی: لاادری، غیرخطی و از پایین به بالا است. ریزوم پدیده‌ای زیست‌شناختی است که در فلسفۀ دلوز و گتاری برای توصیف روابط و اتصال چیزها به کار می‌رود. دلوز و گتاری ساختار ویژۀ ریزوم را در تقابل با ساختار درختی (به‌مثابه مظهر قدرت متمرکزِ مسلط بر تمدن غربی به تعبیر آن‌ها) به کار می‌برند.

فرهنگ امروز/ فاطمه شمسی:

«خوشبختانه می‌توان لحظة دقیق مرگ معماری مدرن را تعیین نمود. معماری مدرن در شهر سنت لوئیسِ ایالت میسوری در جولای ۱۹۷۲ در ساعت ۳.۳۲ دقیقه بعدازظهر مرد.» (چارلز جنکس)

پروئیت-ایگو[۱] پروژۀ‌ مسکونی منحصربه‎فردی در ایالت میسوری بود که به یک شرکت معماری واگذار شد و هدف از آن سکونت طبقات کم‌درآمد و کنترل جمعیت در حال افزایش شهری و زاغه‌نشینی و سوق دادن بخشی از جمعیت به زندگی در حومه بود. طرح و نقشۀ این مجتمع مسکونی تحت تأثیر اصول لوکوربوزیه و کنگرۀ بین‌المللی معماران مدرن (CIAM) ریخته شد. میزان سکنۀ این مجتمع تا سال ۱۹۵۷ به اوج خود حدود ۹۱ درصد رسید، اما با گذشت زمان نارضایتی ساکنان آن از ساختمان‌هایی بی‌روح که نوع زندگی ویژه‌ای را به آن‌ها تحمیل می‌کرد بالا رفت و عدم تطبیق خواسته‌های کاربران با امکانات بناها و افزایش جرم و جنایت، شهرک را تبدیل به محلی غیرقابل ‌سکونت ساخت. این پروژه در نهایت به دلیل عدم توجه به فرهنگ‌ها، سبک زندگی و تفاوت‌های افراد و پایبندی به سبک بین‌الملل و مشکلات تأسیساتی و غیره شکست خورد و در جولای سال ۱۹۷۲ در ساعت ۳.۳۲ دقیقه توسط دولت منهدم گشت.

دلوز به‌واسطۀ ردیه‌اش بر مفهوم هایدگریِ «پایان متافیزیک» فیلسوفی درخور توجه است. وی زمانی در یک مصاحبه عنوان کرد که «من خودم را یک متافیزیسین ناب احساس می‌کنم...» ژان بودریار (همکار وی) او را «کتابخانۀ بابِل» می‌خواند و دوستش میشل فوکو گفته بود که قرن بیستم «قرن دلوز خواهد بود». دلوز فرای مرزهای فلسفه در معماری نیز تأثیرگذار بوده است، مفاهیم و آثار او توسط محققان در حوزه‌های معماری، مطالعات شهری، جغرافیا، مطالعات سینما، ادبیات، انسان‌شناسی و دیگر حوزه‌ها مورد استفاده قرار گرفته است.

انتشارات راتلج برخلاف این اعتقاد رایج که فلسفه به‌مثابه قلمروعی انتزاعی و کمتر عملکردگرا نمی‌تواند کاری با معماری به‌منزلة حوزه‌ای عملی و کاربردی که بنا به مقتضیات در حال تغییر است، داشته باشد، اقدام به انتشار مجموعه کتاب‌هایی با عنوان «متفکران برای معماران» کرده است و در این مجموعه به بیان اندیشه‌های فیلسوفان اثرگذاری پرداخته که در مورد معماری به تفکر پرداخته و دست به قلم شده‌اند. هر کتاب چکیده موضوعات و مفاهیمی است که این متفکران برای عرضه به معماران داشته‌اند. این مجموعه اندیشۀ معمارانۀ موجود در بدنة آثار این متفکران را رصد می‌کند، کتاب‌ها و مقالات مهم را معرفی و اصطلاحات را رمزگشایی می‌کند و فهرستی مؤجز برای مطالعه بیشتر فراهم می‌آورد. متفکران مورد نظر نویسندگانی پرکار بوده‌اند و هر درآمدِ مختصر دربارة آن‌ها فقط می‌تواند ناظر بر بخشی از آثار ایشان باشد. مؤلفان این مجموعه، چه معمار بوده باشند و چه منتقد، بر برگزیده‌ای از نوشته‌های این متفکران تمرکز شده که در نظرشان بیش از همه به طراحان و مفسران معماری مربوط بوده است. اولین کتاب این مجموعه دلوز و گتاری برای معماران است که توسط اندروبلنتاین، استاد دانشگاه نیوکسل در رشتۀ معماری، به رشتۀ تحریر در آمده است. این کتاب به معرفی و بیان رئوس کلی برخی از اندیشه‌های دلوز و گتاری در قلمرو معماری و تفسیر معمارانه برخی از آن‌ها می‌پردازد. بلنتاین در این کتاب، در پنج فصل لایه‌های مفهومی اندیشه دلوز وگتاری را تشریح می‌کند. دو فصل اول کتاب به ترسیم خطوط کلی مفهوم هویت و تولید آن می‌پردازد و پس از آن بلنتاین ما را به سفری درون «خانه»، «نما و منظر» و در نهایت به «شهر و محیط» می‌برد.

 اولین همکاری میان دلوز و گتاری کتاب آنتی ادیپ: کاپیتالیسم و شیزوفرنی بود که به‌منزلة مانیفستی برای حیات پساساختارگرایانه به‌حساب می‌آید و در پیوند با روح اعتراضات دانشجویی ۱۹۶۸ فرانسه است. تبیینات کتاب «دلوز و گتاری برای معماران» بیشتر بر شناخته‌شده‌ترین کار این دو یعنی همان «کاپیتالیسم و شیزوفرنی» که در دو مجلد، جلد یک: آنتی‌اُدیپ (۱۹۷۲)؛ جلد دو: هزار فلات (۱۹۸۰) به چاپ رسید، تمرکز دارد. کتاب «هزار فلات» کتابی است که در آن پرسش‌های جدید و عجیبی مطرح می‌شود: «زمین در مورد چیستی خود چه می‌اندیشد»، «چگونه خود را به بدنی بی‌اندام تبدیل می‌کنید» و غیره.

دلوز و گتاری در این کتاب ما را به قدم نهادن ورای حوزۀ عقل متعارف دعوت می‌کنند که این امر از طریق قلمروزدایی و بازقلمروپذیری به تحقق می‌پیوندد. اصطلاح بدن بی‌اندام در اندیشه دلوز و گتاری به تناسب مفهومی انتزاعی جرح و تعدیل می‌گردد. بدن بی‌اندام یعنی خلاقیت، جایی که پیش‌پندارها کنار می‌رود. وضعیت پیش از شکل گرفتن طرح است، جایی که همۀ احتمالات حاضر است و جایی که فرد از انتظارات عقل متعارف که طرح چه باید باشد در امان است. آن‌چنان‌که آیلین گری گفته است: «خانه لاک انسان است، امتدادش، تراوشش، تجلی روحانی‌اش».