فراخوان نمایشگاه عکس با موضوع بناهای تاریخی اصفهان

پژوهشکده هنر، معماری و خلاقیت "پنج او هفت" به منظور شناخت بهتر معماری تاریخی ایرانی- اسلامی و به‌خصوص بناهای تاریخی استان اصفهان و هم‌چنین نگاه متفاوت و خلاقانه به این موضوع از دریچه دوربین عکاسان، نمایشگاه عکسی با موضوع "بناهای تاریخی استان اصفهان" در نگارخانه این مجموعه برپا می‌کند.

به گزارش ایمنا، پژوهشکده هنر، معماری و خلاقیت "پنج او هفت" از عکاسان دعوت کرده است تا آثار خود را به دبیرخانه ارسال کنند.

شرایط و مقررات:

- شرکت همه عکاسان آزاد می باشد.

- عکس ها الزاما بایستی در محدوده استان اصفهان ثبت شده باشند.

- هر عکاس می‌تواند حداکثر ۵ اثر ارایه کند.

- عکس‌ها می‌توانند رنگی یا سیاه و سفید باشند.

- عکس‌ها باید صرفا با دوربین عکاسی ثبت شده باشند.

- ویرایش عکس‌ها در حد اصلاح نور، رنگ، کنتراست، شارپنس و برش مطلوب بلامانع است.

- اندازه بزرگ عکس‌های ارسالی حداکثر ۱۵۰۰ پیکسل و حداکثر حجم عکس ها ۲ مگابایت بوده و هم‌چنین با فرمت jpeg به دبیرخانه ارسال گردد.

- پژوهشکده حق دارد از عکس‌ها در برنامه ها، مباحث پژوهشی و مصارف فرهنگی خود استفاده  کنند.

- ارسال آثار به معنی پذیرش مقررات جشنواره بوده و هم‌چنین شرکت کننده در فراخوان به عنوان مالک اثر شناخته می شود.

- عکاسان باید مشخصات زیر را در قالب یک فایل word یا pdf  ارایه کنند.

-  نام و نام خانوادگی، رشته تحصیلی، میزان تحصیلات، سال تولد، آدرس، شماره تلفن همراه و نیز مشخصات آثار شامل مکان و سال ثبت اثر در فایل ثبت شود.

- به افرادی که آثار آن‌ها به نمایشگاه راه یابد گواهی حضور در نمایشگاه ارایه خواهد شد.

- به سه نفر منتخب، تندیس و لوح تقدیر "پنج او هفت" اهدا می‌شود.

- برای هر اثر برگزیده که به نمایشگاه راه پیدا کند مبلغ ۶۰ هزار تومان جهت چاپ، تبلیغات و هزینه های جانبی از صاحب اثر دریافت خواهد شد.

- عکس‌هایی که به نمایشگاه راه پیدا می‌کنند، برای چاپ باید با اندازه اصلی توسط عکاس به دبیرخانه تحویل داده شوند.

- علاقمندان تا پایان تیرماه مهلت دارند آثار خود را ارسال کنند.

ارسال آثار به دو روش زیر امکان پذیر است:

۱. ارسال به ایمیل [e-mail]

۲. تحویل حضوری به دبیر خانه نمایشگاه به نشانی اصفهان، خیابان کمال، انتهای کوچه دهم، پژوهشکده هنر، معماری و خلاقیت پنج او هفت.

نمایشگاه آثار منتخب پس از بررسی و داوری، در شهریور ماه ۱۳۹۷ در "نگارخانه پنج او هفت" برگزار می‌شود.

انتخاب و داوری آثار به عهده "حسین شجاعی‌منش" است.

علاقمندان برای دریافت اطلاعات بیشتر می‌توانند هر روز ساعت ۱۸ تا ۲۰ با دبیرخانه نمایشگاه با شماره ٠٣١٣٤٤٦٢٧٣٨ تماس بگیرند.

تلاش برای نجات باقیمانده "تئاتر نصر" آغاز شد / 60 درصد از بنا به تاریخ پیوست !

سمیه باقری: در حالی خبر آغاز عملیات مرمت "تئاتر نصر" منتشر شده که مدیرعامل سازمان زیباسازی شهرداری تهران میزان تخریب بنا را 60 درصد اعلام کرده است.

 هنرآنلاین، یک سر در زیبا و سالنی که به نظر می‌رسد هنوز می‌توان از آن وارد شد و به دنیای شگفت‌انگیز نمایش‌ها پیوست، تنها بخش‌های باقیمانده "تئاتر نصر" است که خبر از روزهای روشن این تئاتر قدیمی در گذشته می‌دهد. "تئاتر نصر" از آن دست بناهایی است که به فرهنگ و هنر ایران گره خورده است. این تئاتر که در اواخر دوره قاجار افتتاح شد، عملاً خیابان لاله‌زار را طی سال‌ها به مکانی فرهنگی برای نمایش و تئاتر تبدیل کرد. قدمت اولین تماشاخانه تهران به اواخر دوره قاجار بازمی‌گردد. "تئاتر نصر" که بخشی از خیابان قدیمی لاله زار را به خود اختصاص داده است تا سال ۱۳۲۹ شاهد بسیاری از رویدادهای فرهنگی و حتی سیاسی زمان خود بود که یکی از مهم‌ترین آن‌ها ترور احمد دهقان، نماینده مجلس در دفتر همین تماشاخانه است.

فعالیت "تئاتر نصر" در فاصله سال‌های ۱۳۲۹ تا ۱۳۴۱ به دلایل مختلف از جمله چندین مرتبه آتش‌سوزی متوقف شد، بعد از تعمیر بنا اما تماشاخانه تا سال ۱۳۸۱ به کار خود ادامه داد تا آن که حین اجرای نمایش  "سی و هفت شاهی جناب میرزا" به دلیل فرسودگی بنا تعطیل شد. در ۷ مهرماه همان سال مسئولان وقت سازمان میراث فرهنگی تصمیم گرفتند برای جلوگیری از ویرانی ملک و تغییر کاربری آن، ساختمان "تئاتر نصر" را به عنوان یکی از آثار ملی به ثبت برسانند.

از این تاریخ اما به مدت 15 سال "تئاتر نصر" به حال خود رها شد. بدیهی است، بیش از یک دهه سکوت و بی‌خبری کافی بود تا "تئاتر نصر" به سمت اضمحلال و خرابی برود. هر چند که پس از 15 سال بی‌توجهی، سرانجام ۱۰ دی ۱۳۹۶ با امضای تفاهم‌نامه‌ای بین کمیته امداد امام خمینی به عنوان مالک و جهاد دانشگاهی که سرقفلی این بنا را در اختیار داشت با شهرداری تهران، این بنا در اختیار سازمان زیباسازی شهرداری تهران درآمد تا این سالن نمایش مورد مرمت و بازسازی قرار گیرد و تبدیل به موزه شود.

نکاتی در مورد طراحی دکوراسیون منزل ...

دکوراسیون داخلی سرشار از ذوق، خلاقیت و مهارت در ترکیب مبلمان در فضای داخلی می‌باشد. این راه نیازمند آگاهی داشتن از اصول دکوراسیون داخلی است. یکی از مهمترین بخش‌ها در طراحی دکوراسیون داخلی، شناخت سبک‌های دکوراسیون داخلی می‌باشد که متعدد نیز می‌باشند.

در آغاز هر پروژه طراحی داخلی، اولین سوالی که به ذهنمان می‌رسد این است که دکور خانه را باید به چه سبکی شروع کنیم، چرا که انتخاب مبلمان و سایر وسایل خانه با پیروی از سبک دکوراسیون داخلی محبوبمان شروع می‌شود. برای مثال فردی که علاقمند به دکوراسیون کلاسیک است، انتخاب مبلمانی که دارای خطوط صاف مدرن است برای او عاری از جذابیت است و فضای دلخواه او را به وجود نمی‌آورد.

در این مطلب همراه با پویانو باشید و با تعداد زیادی از سبک‌های اصلی دکوراسیون داخلی آشنا می‌شوید. از سبک دلفریب و شیک مینیمالیست گرفته تا سبک بوهومیان پر رنگ و لعاب، و از معماری داخلی اینداستریال یا صنعتی تا تلالو شادی بخش سبک اکلکتیک فرقی نمی‌کند، مهم این است که چه سبکی شما را به خود دعوت می‌کند و با جان و روح شما حرف می‌زند!

۱. دکوراسیون سبک سنتی

تعادل و تقارن کلمات کلیدی‌ای هستند که این سبک را تعریف می‌کنند. دکور سبک سنتی حس گرما و آسایش را با رنگ ها، دیزاین مبلمان و محل قرار گرفتن مبلمان در فضای داخلی را منعکس می‌کند. قطعات مبلمان به شکل رسمی در یک نقطه کانونی در اتاق قرار می‌گیرند و آرایش فضا بر راحتی تمرکز می‌کند. حسی آشنا به همراه نظم از معماری و اکسسوری‌های موجود درفضا به فرد دست می‌دهد. این سبک در ایران ممکن است به سبک کلاسیک نیز شناخته شود. البته در سبک کلاسیک استفاده از مبلمان و رنگ‌های پرزرق و برق رایج‌تر است.

 

یکی دیگر از عناصر الگوی سبک سنتی استفاده از پارچه‌های فراوان است. مبل‌هایی که با پارچه‌های مبلی روکش شده اند، شما تاثیر قدرتمند پرده با پارچه‌های چشمگیر و والان‌ها و متعلقات مربوط به پنجره را در فضای داخلی حس خواهید کرد. در سرتاسر خانه کاربرد آزادانه اکسسوری‌های رایج مانند گلدان، شمع ها، کاسه ها، عناصر تاکیدی، مجسمه‌ها و آینه‌ها به چشم می‌خورد. معمولا اکسسوری‌ها به صورت جفت در دکوراسیون داخلی کار می‌روند تا تعادل بصری متقارن در فضای داخلی را حفظ کنند. در این سبک از دکوراسیون داخلی استفاده از کاغذ دیواری طرح داماس، طرح با نقوش گیاهی ظریف زیاد دیده می‌شود. کاغذ دیواری در سبک سنتی معمولا با رنگ‌های تیره و خنثی انتخاب می‌شوند.

 

مبلمان در دکوراسیون داخلی سبک سنتی

مبلمان منزل با منحنی‌ها و گوشه‌های نرم از ویژگی‌های اصلی دکوراسیون سبک سنتی است. ویژگی‌های دیگر عبارتند از: کار‌های چوبی با جزئیات فراوان، خراطی و خطوط زیبا روی چوب. چوب‌ها با تون‌های رنگی تیره‌تر یا روشن‌تر در انواع گوناگون مانند چوب افرا، چوب ماهون، بلوط، گردو و راش مورد استفاده قرار می‌گیرند چرا که این چوب‌ها لوکس و ظریف هستند. کفپوش چوبی مانند پارکت چوب نیز در کف فضای داخلی مشاهده خواهید کرد.

 

رنگ در دکوراسیون داخلی سبک سنتی

در دکوراسیون داخلی سبک سنتی اثری از رنگ‌های درخشان دیده نمی‌شود. رنگ‌های خنثی‌ای که مقداری گرما نیز داشته باشند ارجح هستند. رنگ‌هایی مانند کرم، بژ، خاکی، قهوه‌ای مایل به زرد روشن و خاکستری مایل به زرد. اگر رنگی برای ترکیب با این رنگ‌ها در نظر دارید، سایه‌های رنگی تیره‌تر آبی، قهوه‌ای و سبز و قرمز انتخاب می‌شوند.

بررسی دلایل اهمیت شهر تاریخی شوش

دویست و هشتادمین گفتمان هنر و معماری با حمایت انجمن مفاخر معماری ایران، این بار به تحلیل شهر تاریخی شوش می پردازد.

 با حمایت انجمن مفاخر معماری ایران، نشست تحلیلی، پژوهشی تازه‌ای با عنوان "چرا شوش مهم است؟" برگزار می‌شود.

در این نشست علیرضا قهاری به عنوان دبیر پنل در کنار محمد حسین ارسطوزاده، علی اعطا، علیرضا ایزدی و مجتبی گهستونی به سخنرانی و ارائه مطلب می‌پردازند.

شوش واقع در استان خوزستان یکی از قدیمی‌ترین سکونت‌گاه‌های شناخته‌شده جهان است. تاریخچه این شهر، احتمالاً به سال ۴۰۰۰ پیش از میلاد باز می‌گردد. با وجود این‌که نخستین آثار یک دهکدهٔ مسکونی در این شهر، مربوط به ۷۰۰۰ سال پیش از میلاد است، طبق اسناد باستانی شوش از مهم‌ترین و باشکوه‌ترین شهرهای باستانی ایران و جهان بوده و فعالیت‌های باستان‌شناسی در آن ادامه دارد. این شهر باستانی شوش و تپه‌های مجاور آن به همراه آرامگاه دانیال نبی و تحت نام بقعه دانیال نبی، در تاریخ ۲۴ شهریور ۱۳۱۰ با شمارهٔ ثبت ۵۱ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

علاقه‌مندان به حضور در این برنامه می‌توانند چهارشنبه 6 تیرماه از ساعت 30/15 الی 30/17 به موزه هنرهای دینی امام علی (ع) واقع در خیابان ولی‌عصر، بالاتر از ظفر، بلوار اسفندیار، پلاک 35 مراجعه کنند.

فاز دوم مرمت دَر تاریخی آغاز شد !

مسئول واحد حفاظت و مرمت آثار و تزئینات وابسته به معماری در کاخ سعد آباد از اجرای فاز دوم پروژه حفاظت-مرمتی در لاکی تاریخی موزه هنر ملل خبر داد.

 هنرآنلاین، فاطیما محسنی با اشاره به آغاز مرحله دوم مرمت در لاکی تاریخی کاخ سعدآباد درباره جزئیات این رویداد به خبرنگار هنرآنلاین گفت: فاز نخست مرمت این در لاکی که متعلق به دوره قاجار است در سال 96 انجام شده بود. در این مرحله ما بدون جداسازی در از محل مورد نظر، ساختار آن را بررسی کردیم و مراحل اولیه استحکام بخشی را انجام دادیم. در این مرحله رنگ‌ها و بستر آسیب دیده در مرمت شد تا میزان استحکام آن افزایش پیدا کند البته در این مرحله لایه‌های آسیب دیده نیز برداشته شد تا در فاز دوم بهبود داده شود.

او افزود: حفاظت و مرمت در لاکی موزه هنرملل، در فاز دوم، پس از انتقال موقت به آزمایشگاه و کارگاه حفاظت و مرمت سعدآباد آغاز شده است.

مسئول واحد حفاظت و مرمت آثار و تزئینات وابسته به معماری در کاخ سعد آباد تصریح کرد: در فاز دوم مرمت این در تاریخی، مطالعات میکروسکپی شامل SEM مقطع عرضی لایه‌ها، SEMلایه رنگ و لایه بستر جهت مشخص شدن عناصر و شناسایی رنگ و مصالح بستر  در  بخش آزمایشگاه  SEM پژوهشگاه رازی، شناسایی میکروسکوپی و ماکروسکوپی نوع چوب تکیه گاه، شناسایی عوامل بیولوژیکی از نوع حشرات و شناسایی آلودگی‌های بیولوژیکی به‌وسیله کشت قارچ در بخش آزمایشگاه بیمارستان دی، مدنظر قرار گرفت که بخشی از آن در حال انجام شدن است.

محسنی از اجرای اقدامات پیشگیرانه در این مرحله از مرمت در لاکی خبر داد و بیان کرد: عملیات حفاظت و مرمت پیش‌بینی شده شامل: آفت زدایی تزریقی، پره گذاری از چوب دارای ساختار مشابه در محل فواصل کمبود، پر نمودن حفره‌های بیولوژیکی و حفره‌های حاصل از اتصالات فلزی  به روش بتونه تزریقی، رنگ برداری از اتصالات فلزی همراه با برداشتن لایه‌های خوردگی و اجرای روکش محافظ آزمایشگاهی، استحکام بخشی تزریقی و بعضاً قلمویی بستر، بازسازی بستر در بخش‌های ریختگی، برداشتن لایه ورنی تخریبی گلیزی مرمتی از دوره پهلوی، اجرای ورنی مناسب استحکام بخش، مرمت اتصالات جدا شده، بست گذاری، باز سازی رنگی در بخش‌های ریختگی و کمبود و غیره همراه با پیش‌بینی موارد حفاظت پیشگیرانه پس از نصب است که بعضاً در حال انجام بر روی این در است.

او  درباره پیشینه این در لاکی توضیح داد و گفت: در لاکی موزه هنر ملل از آثار تاریخی انتقالی است که به دستور فرح پهلوی از خانه‌های قاجاری در اصفهان و شیراز به تهران آورده شده و در دکور داخلی کاخ‌های پهلوی به کار گرفته شد.

مسئول واحد حفاظت و مرمت آثار و تزئینات وابسته به معماری در کاخ سعدآباد توضیح داد: این در دو لنگه  5/113 در 5/192 سانتیمتر ابعاد دارد و  نقوش به کار رفته در اثر مذکور، نقوش هندسی و اسلیمی به صورت کادر دیده می‌شود که در  ترکیب بندی اصلی نقوش پرکننده گل و مرغ به کار رفته است.

محسنی این در را جزء آثار متوسط دوران قاجار خواند و اظهار کرد: اغلب درهای لاکی مربوط به دوره پهلوی و قاجار هستند. زیرا در این دوران، اغلب درها و سقف خانه‌ها به خصوص در شیراز و اصفهان با استفاده از پوشش لاکی ساخته می‌شد البته این در به لحاظ نوع کار و اقداماتی که بر روی آن انجام شده، جزء آثار متوسط شناخته می‌شود و متعلق به هنرمند چندان برجسته‌ای نیست زیرا تیپ کار بیانگر نمونه‌ای است که مانند سایر آثار این دوران کار شده است.

او تأکید کرد: از آنجایی که در مورد نظر در بخشی از کاخ سعدآباد مورد استفاده قرار می‌گیرد، در پروسه مرمت، اقدامات پیشگیرانه نیز برای حذف آسیب‌ها و تخریب در آینده مد نظر قرار می‌گیرد.

معماری ایران دیگر فیروزه ای نیست/ چهاردیواری های بدون حریم!

قم - گسترش انبوه سازی و استفاده از مصالح جدید باعث شده دیگر از مدل خانه های قدیمی خبری نباشد و سبک زندگی ایرانی – اسلامی در معماری این خانه ها به فراموشی سپرده شود.

خبرگزاری مهر، گروه استان‌ها - فرشته اثنی عشری: قرن‌ها قبل، آسمان در عمارت‌هایی که معماران ایرانی بنا می‌کردند حضوری همیشگی داشت. در کاشی‌های لاجوردی محراب، هنگام رقص نور، در ضیافت شیشه‌های رنگی هشت دری‌ها، در نیلگونی گنبدها، همه جا آسمان میزبانی بود که اجازه می‌داد تا ساکنان بر گستره آغوشش به پرواز در آیند.

اما قرن‌ها بعد وقتی معماری این مرز و بوم را تغییر دادیم دریافتیم که با این کار، آسمان را از خانه‌مان بیرون کردیم. آنگاه بال پروازمان را شکسته دیدیم و بار دیگر به زمین تبعید شدیم.

ساختمان‌هایی که سنگ خود را به سینه می‌زنند

سر تا ته خیابان ساختمان‌های سیاه، سفید، زرد و سرخ مثل صف نامنظمی از لشکری شکست خورده کنار هم با بی‌میلی ایستاده‌اند، هرکدام سنگ خود را به سینه می‌زنند و همسایه کناری‌شان را خوش ندارند. انگار که از ناهنجاری استخوانی رنج می‌برند دیوارهایشان مثل عضوی زائد تا جلوی پیاده‌رو کشیده شده است و پنجره‌هایشان با گستاخی خانه همسایه را می‌پایند. خانه‌هایی که با نمای سیمانی در کنار نماهای پر زرق و برق سر خم کرده‌اند جلوی شهر یک علامت سؤال گذاشته‌اند.

علامت سؤالی آن‌قدر بزرگ که کسی از عهده پاسخش برنمی‌آید. ولی بیننده تازه وارد را به این فکر می‌اندازد که چه بر سر ایرانی آرام گذشته که در آسمان‌ها سیر می‌کرد آمده است؟ آن انسان ایرانی که بناهای خود را به شیوه‌ای می‌ساخت که به گفته استاد لطیف ابوالقاسمی:

«معماری ایرانی، در ابداع، طرح و اجرای بنا، حس یزدانی را بر حس زیبایی و نیکی مقدم دانسته و محیطی روحانی برای نزدیکی بحق تعالی فراهم ساخته ...»

آن انسان آرام چطور به این همه آشفتگی رسیده است؟

اگر این جمله درست باشد که معماری هر شهر مثل یک کتاب باز به بیننده می‌گوید که مردم آن شهر به چه می‌اندیشند و چطور می‌اندیشند؟ مطالعه تاریخ معماری ایران این نکته را روشن می‌کند که در دوره قاجار همزمان با نهضت مشروطیت، انسان ایرانی یک بار دیگر به زمین تبعید شد و همراه با تغییر ذهنیت و نگاه او به جهان، معماری این سرزمین هم تغییر کرد.

 این انسان خواست طرحی نو در افکند و همگام با پیشرفت‌های جهان پیش رود به همین خاطر نیازهای جدیدی پیدا کرد که بناهای جدیدی مثل ایستگاه راه آهن و بیمارستان و... می‌طلبید ولی از آنجا که ساخت این بناها از عهده دانش او خارج بود شرکت‌های پیمانکاری اروپایی وارد ایران شدند. مستشاران فرانسوی و آلمانی در سال‌های ۱۳۱۰ و ۱۳۱۶ هجری شمسی سبک شهرسازی شهرهایی چون همدان و تهران را منطبق با اصول مدرن و تفکر سرمایه‌داری تغییر دادند.

از طرفی همزمان با افزایش جمعیت و گسترش شهر نشینی طرح‌های انبوه‌سازی مسکن اجرا شد و شهرک‌هایی چون شهرک اکباتان به شیوه مدرنیسم بین‌الملل توسط پیمانکاران آمریکایی ساخته شد و منطبق با آن مصالح ساختمانی جدیدی وارد ایران شد که به کار گیری آن در بناهای ایرانی سابقه نداشت.

نسلی که در دل این بی‌نظمی زندگی می‌کند با ذهن و روانی پریشان سروکار دارد که در افکار، عقاید او تأثیرگذار است

به همین خاطر بسیاری از آن سبک‌ها در فرهنگ و اقلیم ایرانی هضم نشد و نمی‌شود و مثل غذایی که به معده‌ای سازگار نباشد مدام او را آزار می‌دهد و ذهن انسان و چهره شهر را آشفته می‌کنند. این آشفتگی حال انسانی را توصیف می‌کند که تکلیفش را با خود و آینده‌اش نمی‌داند و به همین خاطر سکونت گاهش را بدون وحدتی که در گذشته مثال‌زدنی بود هر روز به شکلی در می‌آورد.

این بی‌نظمی در همه جا بیداد می‌کند در نما، در طراحی، اصول شهرسازی و... به طوری که بیننده را به این فکر می‌اندازد که آیا ذهن آشفته ایرانی، نظم معماری را برهم زده، یا معماری‌های بی‌نظم ذهن او را به هم ریخته است؟ پاسخ هر چه که باشد مهم این است که فضای آشفته معماری، این به هم ریختگی ذهن و روح را تداوم می‌بخشد.

نسلی که در دل این بی‌نظمی زندگی می‌کند با ذهن و روانی پریشان سروکار دارد که در افکار، عقاید و تصمیم گیری‌های او تأثیرگذار است. شاید به همین خاطر است که این انسان دائماً مضطرب است و مثل انسانی که عذاب وجدان امانش را بریده تاوان حرمت نگذاشتن به محیطش را پس می‌دهد.

هنر، شهر و معماری از نگاه تَزَرو ...

پیشنهاد این هفته برای مطالعه از پیشخوان، شماره جدید مجله تزرو است که کافه‌های شهری، هنر گرافیتی و مجسمه‌های شهری تا تصویر شهر در سینما و هنر شهر و ادبیات دوره مشروطه، شعر در مکتب نیویورک، یوتوپیای ادبی تا معرفی و بررسی رمان‌ها و داستان‌های کوتاه شهری و پرسه‌زدن در شهر را روایت کرده است.

به گزارش خبرنگار ایمنا، شماره پنجم "فصلنامه فرهنگی و هنری تَزَرو" به تازگی منتشر شده است و رویکرد این شماره از نشریه تزرو «شهر و معماری، یک بازخوانی مفهومی» و پرونده مفصلی است که در راستای شماره نخست فصلنامه که در تابستان ۹۵ منتشر شد، از چشم اندازی گسترده‌تر، انتقادی و جامع به زندگی انسان درشهر  می پردازد.

"تَزَرو" در شماره نخست با رویکرد «انسان معاصر شهری» کار خود را آغاز کرد. رویکرد این مجله پرداختن به انسان معاصر و شهر است که چنان درهم تنیده‌اند که گویی جز هنر و ادبیات نمی‌توانند تلاشی در راستای آشکار کردن این تنیدگی کند. 

آیا امروزه ما در «یوتوپیا» (آرمانشهر) های خود زندگی می کنیم؟ ما مثل شهروند به ساز و کارهای پیچیده شهر و معماری، احساس تعلق خاطر می‌کنیم؟ آیا نسبت شهروند به شهر و بالعکس دارای تعاملی سازنده و بالنده است؟ و آیا به طور کلی شهرها، انسان را به‌عنوان موجودی فرهنگی و اجتماعی در خود می پذیرد؟ می دانیم که انسان، فضا و کالبد را به نفع گستره منافعش تغییر می دهد و محیط و کالبد هم چنین می کند. ما در میانه این ارتباط دو سویه زندگی می کنیم. خودمان تجربه اش کرده‌ایم و پژوهشگران و اندیشمندان حوزه های مختلف با قاطعیت می گویند، این ارتباط در دوران معاصر جنبه بیمارگونه و تضاد آلودی به خود گرفته است. فضا و کالبد انسان ساخته دست انسان با بیگانگی تمام، هر چه بیشتر سر تعارض با همان انسان برداشته، غریب شده و بی رحمانه، خواست‌های فرهنگی و اجتماعی را در خود می بلعد.

در شماره پنجم، از شهر سخن گفته می‌شود، شهر ی که در مقیاسهای مختلف در آن کالبد و محیط، معماری و شاید هم طراحی شهری می‌شود. شهر امروزی، شاکله‌ای در هم تنیده شده از رویدادهای مختلف است که با فهرست کردن دلایل بسیار، لازم و ضروری است که نسبت آن با انسان/شهروند دوباره و دوباره بازخوانی شود. این بازخوانی باید رویکردی انتقادی را در خود بپروراند، زیرا شهر معاصر با شواهد بسیار دیگر از آن شهروندانش نیست و واضح است که با همدستی معماری، خود را به کالایی مصرفی تبدیل کرده است.

مخاطبان تزرو از هنرمند تا مهندسان وپژوهشگران هنر

 در بخش هنر مخاطبان، هنرمندان، شهرسازان و معماران، پژوهشگران هنر، پژوهشگران حوزه‌های مختلف شهری وحتی مدیران شهری هستند. به نظر می آید که همگی این گروه‌ها، مخاطبان بخش هنر این شماره هستند، ولی شاید هنرمندان کمی بیشتر و کمی ضرورتمندتر. اینکه هنرمندان(به طور عموم) نقشی غیر از خلق آثار در گالری ها و مراکز فرهنگی و هنری دارند و به چه میزان باید در جایی که در آن زندگی می کنند یعنی در شهر و معماری مداخله کنند، جای تامل بسیار دارد. هنرمندان چقدر از ساز و کارهای مدیریت شهر، مسئولیت شهروندی و مشارکت در امور شهر آگاه هستند و به چه میزان این آگاهی موجب می‌شود که بتوانند در محیط زیست‌شان تاثیر بگذارند؟

صنایع دستی با جامعه مدرن ارتباط برقرار نمی ‌کند!

شیراز- ایرنا- سرپرست دانشکده هنر و معماری دانشگاه شیراز گفت:مشکل صنایع دستی این است که امروز به عنوان یک هنر قدیمی مطرح می ‌شود و با جامعه مدرن ارتباط برقرار نمی ‌کند.

به گزارش ایرنا، محمدرضا بذرگرچهارشنبه در نشست خبری با موضوع بررسی وضعیت کنونی رشته صنایع دستی در دانشگاه‌ها و چالش‌های پیش‌ رو افزود: بنابراین صنایع دستی باید بازتولید شود و شکل خاص و جدیدی از صنعت ارائه دهد.
وی اضافه کرد: طراحان، هنرمندان و مهندسان باید کمک کنند تا بتوانیم حوزه‌های جدید صنایع دستی را کشف کنیم زیرا ایران قادر است با گذشته عظیم فرهنگی خود آینده پرباری در این زمینه داشته باشد.
این استاد دانشگاه بیان کرد: رویکرد امروزی به صنایع دستی به ‌منزله گونه‌ای هنری که سعی دارد توانمندی‌های یک فرهنگ و تمدن را به ‌صورت عینی و ملموس ارائه دهد، آن را به رسانه ‌ای قابل اعتنا بدل کرده است.
بذرگر گفت: از سوی دیگر این هنر به مفاهیم کار و معیشت نیز می‌پردازد که این مسئله نیز از دیگر توانایی‌های یک رسانه محسوب می‌شود.
سرپرست دانشکده دانشکده‌ هنر و معماری دانشگاه شیراز اضافه کرد: این دانشکده در پی معرفی صنایع دستی به مثابه رسانه‌ای فرهنگی است که توانایی انتقال تجربه‌‌های عظیم فرهنگی و ایرانی ‌اسلامی را دارد و امروزه باتوجه به نقش رسانه‌ها می‌توان از این ظرفیت بهره برد.
بذرگر درباره هنر و هویت گفت: رابطه‌ای معنادار بین فرهنگ، هنر و هویت وجود دارد و وقتی از صنایع دستی با عنوان هنری ایرانی‌ اسلامی نام می‌بریم، می توان به این ارتباط پی برد.
وی عنوان کرد: صنایع دستی در دوره‌هایی از تاریخ موفق شد هویت مستقل ایرانی ‌اسلامی را به جهان ارائه کند و امروز وظیفه داریم با رونق ‌دادن به این هنر برای برجسته‌ سازی این هویت گام برداریم.
بذرگر با اشاره به اینکه پیوند علم و عمل موجب انسجام خواهد شد، ابراز داشت: تجلی این پیوند در دانشگاه‌، دانشجویان فعال در زمینه صنایع دستی را با رویکرد‌های خلاقانه آشنا می‌کند و صنایع دستی را به منزله بخش مهمی از اقتصاد کشور اعتلا می‌بخشد. سرپرست دانشکده هنر و معماری دانشگاه شیراز ادامه داد: از سوی دیگر نیاز به ایجاد اشتغال برای جوانان با رویکرد نوآورانه و خردگرایانه و نگاه به آینده می‌تواند در زمینه توسعه صنایع دستی مدنظر قرار گیرد.
بذرگر همچنین به نقش صنایع دستی در کارآفرینی اشاره کرد و گفت: باتوجه‌ به اینکه مفهوم کارآفرینی در کشور به تحول اساسی نیاز دارد، فعالیت در حوزه صنایع دستی می‌تواند کمک‌های بسیاری به بخش صنعتی و اقتصادی کند و بسیاری از مشکلات ناشی از بیکاری را کاهش دهد.
سرپرست دانشکده هنر و معماری گفت: برآنیم نمایشگاه‌هایی عملکردی برای ارائه تولیدات دانشجویان به جامعه ایجاد کنیم.
همچنین بهمن فیزابی استاد دانشگاه هنر و معماری دانشگاه شیراز، با بیان اینکه دانشجویان این رشته صرفاً در پی انجام فعالیت هنری نیستند بیان داشت: برآنیم صنایع دستی را با کمک اجرای هنری به‌ صورت صنعت معرفی کنیم و چالش‌ها و مشکلات این حرفه‌ را به نمایش بکشیم.
وی افزود: پرفورمنس آرت که با عنوان گونه‌ای از اجزای هنری که در دهه 60میلادی شکل گرفت و با عنوان نمایش اجرا محور در زبان فارسی ترجمه شده است می‌تواند هنر را به مثابه رسانه‌ای جدید به همگان معرفی کند و تأثیری ژرف بر بیننده و مخاطب بگذارد.

میراث فرهنگی ما برای خارجی ها باید خوانا شود

تهران - ایرنا - یک پژوهشگر معماری و شهرسازی می گوید: میراث فرهنگی ما برای خارجی ها باید خوانا شده و مورد آمایش قرار گیرد.

مهدی مجابی در گفت و گو با خبرنگار فرهنگی ایرنا، اظهار کرد: میراث فرهنگی ما در شرایط کنونی خیلی کدر شده و برای مخاطب شفاف و روشن نیست.
وی افزود: وقتی یک ناظر یا محقق خارجی قصد بازدید از یک شهر، اثر یا منطقه ای تاریخی دارد باید بتواند به طور عمیق تری آثار دوره های زمانی مختلف را ببیند و این ها باید به اصطلاح آمایش شده (مدون و منظم) باشند.
طراح نظریه علمی محور های فرهنگی تاریخی در شهر های بزرگ ایران، تاکید کرد: این یکی از تخصص ها در طراحی محیط و مرمت شهری ست که محیط تاریخی را مثل یک فیلم و مقاله ادیت (ویرایش نهایی)شده در معرض دید خارجی ها قرار گیرد و آثار در مقابل چشم ها مخلوط و مغلوط نباشند.
مدیر برگزاری اولین همایش احیای شهر های تاریخی ایران تصریح کرد: خوانا کردن فضا و ارائه اطلاعات درباره میراث فرهنگی کشور هم در محیط حقیقی و هم در محیط های مجازی باید با جدیت دنبال شود.
وی ادامه داد: کشورهای دیگر از جمله مصری ها1 این کار را کرده اند مثلا سخنران ها یا نویسندگان مصری در دانشگاه های مختلف دنیا سخنرانی های زیادی برای معرفی میراث باستانی مصر کرده اند که نتایج و ثمرات زیادی در شناساندن آثارشان به غربی ها داشته است.
مجابی افزود: اما درمورد ایران این اتفاق زیاد نیفتاده است؛ اگر چه ایرانشناس های غربی زیاد بوده اند اما خود ما هیچ کمکی به این جریان نکرد ایم و این موضوع مشکلات اساسی در پی داشته است.
صاحب کاشی ماندگار با ذکر مثالی در این باره تصریح کرد: وقتی در وین بودم، پروفسور لوچ رئیس موزه تاریخ طبیعی این شهر گفت که در زمان دانشجویی او، 'حسن فتحی' (به سکون نون) به دانشگاه وین آمد تا درباره معماری و تمدن مصری ها سخنرانی کند و این سخنرانی به شناخت ما درباره تمدن مصر کمک زیادی کرد ولی فتحی در یکی از این کلاس ها گفت ایرانی ها در طول تاریخ هرگز معمار نبوده و فقط تزئین گر بوده اند.
مجابی ادامه داد: رئیس موزه تاریخ طبیعی وین از من خواست پاسخ این ادعای قدیمی او را بدهم و من گفتم سخن او درباره ایران غلط بوده و پایه علمی ندارد اما بدتر اینجاست که ما ایرانی ها نتوانسته ایم به مثابه آنها تمدن کشورمان را به جهانیان معرفی کنیم؛ زیرا با نفی من کار درست نمی شود و امثال من باید مثل او به اروپا و افریقا می رفتم و در شناساندن حقیقت تمدن ایران سخنرانی ها می کردیم.
عضو سابق هیات علمی دانشگاه علم و صنعت گفت:ما باید در این زمینه کتاب چاپ می کردیم و رفت و آمدهای فرهنگی برقرار می کردیم تا دنیا به داشته های معماری و تمدنی ایران هم پی ببرد.
وی یادآورشد: ما در روابط بین الملل از منظر فرهنگی بسیار ضعیف هستیم؛ هرچند اینترنت این شرایط را تسهیل کرده است اما همچنان عملکرد بدی در این باره داریم.
سید مهدی مجابی متولد 1323 در شهر قزوین، دانش آموخته دانشگاه تهران، تحصیل کرده دانشگاه فلورانس و عضو سابق هیات علمی دانشگاه علم و صنعت است که تاکنون کتب و مقالات پر شماری از وی تالیف شده است.
آذرماه سال گذشته در آیینی «کاشی ماندگار» بر سردر منزل مجابی نصب شد.
ریاست دفتر سازمان ملی حفاظت آثار باستانی و مجری طرح های پژوهشی و مرمتی استان های گیلان، مازندران، قزوین، زنجان، رئیس میراث فرهنگی قزوین، مدرس دانشکده معماری و شهر سازی دانشگاه علم وصنعت، عضو هیات علمی مرکز آموزش عالی میراث فرهنگی، رئیس پژوهشکده ابنیه و بافت های فرهنگی و تاریخی سازمان وقت میراث فرهنگی، مدیریت پروژه های پژوهشی محورهای فرهنگی تاریخی شهر های بزرگ ایران از جمله سوابق علمی و اجرایی وی به شمار می رود.

معماری اعجاب انگیز موزه لوکاس در لس آنجلس!

برترین ها - ترجمه از پلاد ناصری: به نظر می رسد صحنه هایی که در فیلم های علمی و تخیلی می بینیم، به تدریج در حال تبدیل شدن به واقعیت هستند. خیلی از چیزهایی که زمانی تصورشان هم محال به نظر می رسید، این روزها به امری عادی تبدیل می شوند. اتومبیل ها خودشان می توانند رانندگی کنند، زندگی روزانه افراد ساده تر شده است، و حتی معماری ساختمان ها هم به طرز عجیبی خارق العاده و شگفت انگیز شده اند.

بدون شک یکی از این ساختمان های عجیب، موزه هنرهای داستانی لوکاس است که ظاهری شبیه به سفینه های فضایی دارد و به زودی در اکسپوژن پارک لس آنجلس ساخته خواهد شد. در واقع ظاهر این موزه و معماری ساختمان آن، با نامی که برایش انتخاب شده است، قرابت زیادی دارد.

ساختمان موزه لوکاس، بوسیله جرج لوکاس، خالق فیلم های جنگ ستارگان ساخته خواهد شد و نمایی مدرن تر به لس آنجلس خواهد داد. این موزه در زمینی به مساحت 11 هکتار و در فضایی سرسبز بنا می شود. زیربنای آن نیز وسعتی در حدود 2700 متر مربع دارد. یک سوم این مساحت، به فضای گالری اختصاص داده خواهد شد.

تمام انواع هنرهای داستانی، در موزه لوکاس گنجانده خواهد شد. از جمله می توان به مجسمه ها و وسایل مربوطه و کتاب های کمیک اشاره کرد. تقریبا همه چیزهایی که برای قرار دادن در این موزه و نمایش آنها در نظر گرفته شده اند، توسط جرج لوکاس و همسرش جمع آوری و انتخاب شده اند. معماری ساختمان این موزه هم در کنار مواردی که در آن به نمایش گذاشته خواهد شد، کاملا نوآورانه و منحصر بفرد خواهد بود.

محوطه بیرونی موزه لوکاس: وقتی به بنا نزدیک می شوید

در سال 2014 با اعلام فراخوان عمومی، برای جذب تمامی ایده ها و طرح های معماری، رقابتی برگزار شد که گروه معماری MAD این رقابت را به نفع خود به پایان رساند. سرپرستی این پروژه را معماری جوان به نام «ما یانسونگ» عهده دار است.