رعایت قوانین ملی ساختمان و نظارت بیشتر مهندسان در مراحل ساخت و ساز یکی از نیازهای مبرم شهر تهران و سایر کلانشهرهای کشور در توسعه شهری به شمار می رود اما آنچه در دهه های اخیر روی داده امضاء فروشی و ساخت بناهای ناایمن در شهرها بوده است که با یک زلزله ساکنان این بناها را یه وحشت می اندازد.
به گزارش تیتر شهر: آمارهای وزارت علوم نشان می دهد که سالانه 20 درصد به جامعه مهندسی افزوده می شود. بعنی اینکه از نظر داشتن متخصصان علمی و آکادمیک مشکلی وجود ندارد. انا سوال اینجاست که چرا با وجود این تعداد مهندس ایمنی ساختمان ها هر سال کمتر می شود؟
رئیس سازمان نظام مهندسی کشور اعتقاد دارد که دلیل بی کیفیتی ساخت و سازهای انجام شده در سال های اخیر عدم نظارت کامل و همیشگی در مراحل ساخت و ساز و قدیمی بودن آئین نامه های مربوط به ساخت و ساز است.
فرج الله رجبی که به عنوان نماینده در مجلس نسز حضور دارد، تاکید کرد: تا زمانی که چرخه ساخت و ساز، یک چرخه معمولی است و نتوانیم ساخت و سازها را از حوزه وظایف دولتی و عمومی و نظام مهندسی تمییز دهیم و مشخص کنیم، باید به دنبال مقصر در این چرخه بگردیم.
برخی از کاشناسان حوزه ساخت و ساز اعتقاد دارند باید یکبار با هدف حفظ و بهره وری مصالح نهایی به افزایش ایمنی در نظام مهندسی پرداخت چرا که عمده سازندگان بدون توجه به کیفیت، ساخت و ساز می کنند تا خانه ها را به عنوان یک کالا به مشتری تحویل دهند و ما ضامن منافع کسی هستیم که این کالا را خریداری می کند.
عدم قرار گرفتن افراد واجد صاحیت در چرخه تولید ساختمان مساله دیگری است که باید در تهران به آن توجه بیشتری شود. فرج الله رجبی در این باره گفت: باید در کل چرخه تولید، افراد واجد صلاحیت را منصوب کنیم و غیر از نیروهای فنی و مهندسی، بر اساس قانون، ظرف 10 سال باید به آموزش نیروهای نیمه ماهر نیز بپردازیم. استفاده از مصالح استاندارد، جدی شده است ولی هنوز کافی نیست. در سال های پر رونق، گردش مالی صنعت ساختمان به ١٠٠میلیارد هم می رسد که از بودجه عمرانی کشور هم بیشتر است.
به رغم آنکه دانشگاه ها افرادی را تحویل جامعه می دهند که مهندس شده اند ولی بسیاری از آنها صلاحیت لازم را ندارند زیرا مدرک گرا هستند. نظام آموزشی در این زمینه ضعیف عمل کرده است و توجهی به ظرفیت های سازمان نظام مهندسی وجود ندارد.
به گفته رئیس سازمان نظام مهندسی کشور ؛ هرسال 20 درصد به مهندسان کشور اضافه می شود، سالیانه میلیاردها هزینه برای تربیت مهندسان می شود؛ اما باید ورود به حوزه مهندسی به عنوان یک مهندس حرفه ای، سخت شود. از این رو، می بایست قبل از ورود به حرفه مهندسی، افراد، آموزش های گسترده ای ببینند و کسانی که پروانه اشتغالشان دچار مشکل شد باید بدانند که بازگشتشان به همین راحتی ها نخواهد بود.
به نظر می رسد ضعیت ساخت و ساز در کشور به گونه ای شده است که نظارت های موقت و مقطعی، دیگر کافی نیست، بلکه باید به سمت نظارت های کامل و دائم روی آورد و آیین نامه جدیدی در این حوزه تدوین کرد.
