برج متحرک گرین‌لند؛ سازه‌ای از آینده در سرزمین قطبی
پروژه آسمانخراش گرین‌لند به منظور کنترل و نظارت میزان شوری آب در عمق های مختلف، بازیابی لایه های یخ ذوب شده و صرفه جویی در مصرف آب ارائه شده است.
پروژه آسمانخراش گرین‌لند در ضلع جنوبی منطقه گرین‌لند، نزدیک آتلانتیک واقع شده است، جایی که سیرکولاسیون شمال آتلانتیک برای تبادل انرژی با مشکل مواجه بوده و منطقه را در خطر غرق شدن قرار داد. آسمانخراش آتلانتیک به منظور کنترل و نظارت میزان شوری آب در عمق های مختلف، بازیابی لایه های یخ ذوب شده و صرفه جویی در مصرف آب ارائه شده است.
سیرکولاسیون دمای شمال آتلانتیک تأثیر زیادی بر روی گرما و رطوبت دارد. به دلیل گرم شدن زیاد کره زمین لایه های یخی قطب شمال و منطقه گرین‌لند ذوب شده اند. بنابراین حد نصاب شوری اقیانوس اطلس کاهش پیدا کرده که مانع جریان کنونی آب در جهت عمودی می شود. به همین دلیل سیرکولاسیون شمال آتلانتیک در معرض خطر راکد شدن قرار گرفته است.
این پروژه شامل دو حلقه مماس بر روی هم است که می‌بایست به طور دائم در آب دریا قرار بگیرد. حلقه بزرگ عمل جداسازی آب دریا را به طور مداوم انجام می دهد. اما حلقه کوچک مسئول صرفه‌جویی آب شیرین است و همچنین دارای عرصه هایی برای تحقیقات و زندگی است. در واقع حلقه کوچک نقش فضای اقامتی را هم در این پروژه ایفا می کند. دمای پایین قطب شمال و ارتفاع زیاد این سازه غول پیکر باعث می شود تا شرایط برای زندگی در این برج مهیا شود.
کل سازه بنا به یک فونداسیون کشتی مانند متکی است. مجموعه بر روی یک سطح سوزنی شکل واقع شده تا مانع ثابت ماندن فونداسیون شود و در مواقع نیاز توسط سیستم های مانیتورینگ و کنترل هوشمند به نقطه ای دیگر حرکت کند. در واقع می توان این برج را حرکت داد تا هر منطقه که نیاز به کاوش های این مجموعه داشته باشد به همان سو حرکت کند.
منبع: آرل
