تعیین اندازه گروه ذینفعان در فرایند برنامه ریزی شهری

معمار شهر: از آنجا که یک فرایند برنامه ریزی مشترک ممکن است به ذینفعانی نیاز داشته باشد، لیست ذینفعان بالقوه می‌تواند طولانی باشد. نظرات مختلفی در مورد اندازه مطلوب یک گروه ذینفع وجود دارد.

برخی از مجریان معتقدند که گروه ها نباید از 10 تا 12 بزرگتر باشند، اما برخی از فرایندهای همکاری چند جانبه با موفقیت 20 یا 30 ذینفع را درگیر کرده است.

 

یکی از راه‌های کاهش این تعداد در نظر گرفتن معیارهای اضافی شخصی در فرایند انتخاب است.

آیا فرد در گروه ها به خوبی کار می‌کند؟

 آیا شخص علاقمند به درگیر شدن است؟

 آیا فرد وقت شرکت دارد؟

 آیا فرد به تأمین تعادل جنسیتی، نژادی یا اخلاقی کمک می‌کند؟

 آیا فرد مهارت‌های دیگری دارد که بتواند به گروه کمک کند؟

 

فرایندی که شامل تعداد زیادی از ذینفع است ممکن است لازم باشد به گروه‌های کوچتر تقسیم شود. این امر باعث پیچیدگی فرآیند و افزایش نیاز به ارتباط بین گروه‌ها شود.

اما ممکن است برای موضوعات بزرگ، پیچیده یا مقابله‌ای مناسب باشد. برخی از دسته‌های مشترک شامل موارد زیر است:

مسائل پیچیده یا پیشگویی کننده.

برخی از دسته‌های معمول شامل موارد زیر است.

کمیته راهبردی ( برای تصمیم گیری اولیه)

کمیته مشاور فنی (برای پاسخگویی به سوالات فنی)

کمیته مشورتی شهروندان (برای دسترسی گسترده‌تر به مردم)

کمیته‌های مبتنی بر جغرافیای (برای بدست آوردن ورودی از قسمت های مختلف یک منطقه)

دلایل مشارکت سهامداران

دلیل	شرح	نمونه‌های سهامداران
صلاحیت قضایی	یک سازمان یا فرد صلاحیت رسیدگی به یک موضوع را دارد	دولت محلی آژانس‌های ایالتی و فدرال مالک خصوصی زمین
اطلاعات	یک سازمان یا فرد دارای اطلاعات دانش	کارشناسان فنی افراد دارای دانش دست اول آژانس‌های اطلاعاتی
تعارض	یک سازمان یا فرد طرف درگیری واقعی یا بالقوه	افرادی با جایگاه قانونی  طرف‌های موجود در یک اختلاف تصمیم گیرندگان
شبکه‌ها	فردی که در جامعه از نفوذ محلی برخوردار است	افراد درگیر در گروه‌های جامعه. افرادی در گروه‌ها و باشگاه‌های اجتماعی ساکنان طولانی مدت