تغییر وضعیت تهران از شهری مردانه به شهر دوستدار زن!!
۱۵ اسفند ۱۳۹۶
اینکه تهران شهری خشن و مردانه است، شکی در آن نیست. در 4 دهه اخیر با توجه به رشد تهران، عدم توجه مدیران شهری به تبدیل این کلانشهر برای استفاده عموم شهروندان ساکن در آن از کودکان گرفته تا سالمندان، معلولان و حتی زنان باعث شده تا جامعه شناسان، معماران و طراحان شهری در بازنگری های خود به این نتیجه برسند که تهران شهری مردانه و خشن است.
به گزارش تیتر شهر: یکی از دلایلی که تهران را به شهری مردانه تبدیل کرده است، عدم استفاده از توانایی مدیریتی زنان در حوزه مدیریت شهری بوده است. در 4 دهه اخیر با نگاهی به وضعیت مدیران شهرداری تهران می توان به خوبی دید که به غیر از یک دهه اخیر در سال های قبل اعتقادی به مشارکت بانوان در اداره شهر تهران نبود.
هر چند شهردار سابق تهران تصمیم گرفت تا با ایجاد فضای فعالیت زنان به عنوان مدیران میانی در شهردارب تهران فضا را برای ورود این قشر فراهم کند، اما مقاومت بدنه مردانه شهرداری تهران نسبت به توانایی و فعالیت مدیران زن باعث شده بود تا انتخاب مدیران زن در ابتدا با حاشیه هایی روبه رو شود. اما در اواخر فعالیت محمد باقر قالیباف به رغم سختی هایی که زنان برای ورود به حوزه های مدیریتی داشتند، تقریبا مقاومت های سرسختانه در مقابل زنان مدیر کم شده بود اما از بین نرفته بود.
یکی از شعارهای محمد علی نجفی شهردار اصلاح طلب تهران استفاده از توان مدبریتی زنان در پست های بالای مدیریتی شهر تهران بود. چرا که مطالعات نشان می داد رقابت سالم مدیران زن و مرد در اداره شهر تهران باعث شده تا نگاه های یک طرفه و یک جانبه ای که مدیران مرد در اداره پایتخت داشتند، با ریز بینی مدیران زن وضعیت پایتخت را تغییر دهد.
اما به رغم وعده هایی که شهردار جدید تهران نسبت به استفاده قابل توجه از مدیران زن در بدنه شهرداری تهران داده بود، اما به نظر می رسد که مقاومت بدنه مردانه شهرداری تهران نسبت به این انتخابات باعث شد تا آنطور که انتظار می رفت از حضور مدیران زن توانمند حتی به عنوان یکی از مدیران ستادی شهرداری تهران استفاده نشود.
اما با تمام این مقاومت های پنهان شهردار تهران اعلام می کند که سهم زنان در مدیریت شهرداری در 6 ماه اخیر 3 درصد افزایش پیدا کرده است. تا قبل از فعالیت دور جدید شهرداری تهران 7.5 درصد از مدیران شاغل در این مجموعه را زنان تشکیل می دادند که در ماه های اخیر این میزان به 10.5 درصد رسیده است.
البته محمد علی نجفی نیزبه خوبی می داند که باید حداقل به اندازه سهم جمعیتی زنان در تهران 18 درصد از مدیران شهرداری تهران را زنان تشکیل می دادند اما هنوز این اتفاق در شهرداری تهران نیفتاده است.اما امیدوار است که در طول 4 سال فعالیت خود در مجموعه شهرداری تهران سهم زنان از اداره شهر تهران به 30 درصد افزایش پیدا کند.
طبق آمار شهردار تهران در حال حاضر در بین کل مدیران ارشد و غیر ارشد شهرداری تهران حدود 930 نفر از مدیران را بانوان تشکیل می دهن و یکی از برنامه هایب معاونت توسعه منابع انسانی شهرداری تهران این است که طرحی برای توسعه مدیریت زنان در شهر تهران تهیه شود تا قابلیت های لازم کارکنان زن شهرداری تهران ایجاد شود.
نجفی سعی دارد تا در گزینش مدیران خود سهمیه بندی جنسیتی را کنار بگذارد و به گونه ای برنامه ریزی شود که در سازمان ها ی تابع شهرداری تهران درصدی از کارکنان را زنان تشکیل دهند.
تهران شهری خشن و مردانه
اما اگر از بحث حضور زنان به عنوان مدیران ارشد شهر تهران بگذریم، طراحی فضاهای شهری نیز مناسب استفاده تمام اقشار جامعه نیست و در این میان زنان اولین ساکنان این شهر هستند که به راحتی نمی توانند به مانند مردان از فضاهای عمومی شهر تهران استفاده کنند. دلیل این مشکل نیز عدم حضور زنان در سازمان های اجرایی و یا استفاده از نظر این افراد در طراحی های شهری بوده است.
به رغم آنکه در شهرهای پیشرفته دنیا برای انجام طراحی های شهری نماینده ای از شهروندان از کودکان گرفته تا زنان، معلولان، سالمندان و ...خواسته های همنوعان خود را مطرح می کنند اما در تهران طراحان شهری پشت درهای بسته با نگاه مردانه اقدام به طراحی فضاهای شهری می کنند.
یکی از درخواست های زنان از شهردار سابق و البته شهردار فعلی تهران این است که یک بار خود به همراه معاونانش با کفش پاشنه بلند در پیاده راه های تهران قدم بزنند و یا از پله های پل عابر پیاده در حالی که کودگی را در آغوش دارند، بالا بروند. حتما با این کار مشکلات شهرسازی تهران که زنان تهرانی سال هاست که با آن دست و پنجه نرم می کنند را به خوبی درک خواهند کرد.
در شهر تورنتو در روز جهان زن اعضای شورای شهر با کفش های زنانه در شهر قدم می زنند تا اگر طراحی های شهری مشکلی را برای حضور زنان ایجاد می کنند را به خوبی و از زاویه دید آنها پیدا و رفع کنند. در تهران نه تنها زنان بلکه مردان نیز با کفش راحتی امکان راه رفتن در پیاه راه ها را ندارند چه برسد به سالمندان و معلولان.
شهردار تهران به خوبی می دانند که تهرانی ها از طراحی شهری پایتخت راضی نیستند و اعتقاد دارد که باید به سمتی حرکت کرد تا مردم به راحتی بتوانند از فضاهای عمومی استفاده کنند.
حتی نجفی به این مساله نیز اشاره می کند که تهران باید به شهر دوستدار زن! تبدیل شود. چرا که واقعا شهر تهران برای زندگی زنان خیلی مناسب نیست و حداقل می توان گفت در بعضی از مناطق زندگی برای زنان دلچسب نیست چرا که هنوز هم در بعضی از اماکن شهر، زنان ما احساس آرامش و ایمنی خاطر ندارند از این رو یکی از هدف های ما باید این باشد که شرایط را برای رشد و شکوفایی زنان به طور عام در تهران فراهم کنیم.
به گزارش تیتر شهر: یکی از دلایلی که تهران را به شهری مردانه تبدیل کرده است، عدم استفاده از توانایی مدیریتی زنان در حوزه مدیریت شهری بوده است. در 4 دهه اخیر با نگاهی به وضعیت مدیران شهرداری تهران می توان به خوبی دید که به غیر از یک دهه اخیر در سال های قبل اعتقادی به مشارکت بانوان در اداره شهر تهران نبود.
هر چند شهردار سابق تهران تصمیم گرفت تا با ایجاد فضای فعالیت زنان به عنوان مدیران میانی در شهردارب تهران فضا را برای ورود این قشر فراهم کند، اما مقاومت بدنه مردانه شهرداری تهران نسبت به توانایی و فعالیت مدیران زن باعث شده بود تا انتخاب مدیران زن در ابتدا با حاشیه هایی روبه رو شود. اما در اواخر فعالیت محمد باقر قالیباف به رغم سختی هایی که زنان برای ورود به حوزه های مدیریتی داشتند، تقریبا مقاومت های سرسختانه در مقابل زنان مدیر کم شده بود اما از بین نرفته بود.
یکی از شعارهای محمد علی نجفی شهردار اصلاح طلب تهران استفاده از توان مدبریتی زنان در پست های بالای مدیریتی شهر تهران بود. چرا که مطالعات نشان می داد رقابت سالم مدیران زن و مرد در اداره شهر تهران باعث شده تا نگاه های یک طرفه و یک جانبه ای که مدیران مرد در اداره پایتخت داشتند، با ریز بینی مدیران زن وضعیت پایتخت را تغییر دهد.
اما به رغم وعده هایی که شهردار جدید تهران نسبت به استفاده قابل توجه از مدیران زن در بدنه شهرداری تهران داده بود، اما به نظر می رسد که مقاومت بدنه مردانه شهرداری تهران نسبت به این انتخابات باعث شد تا آنطور که انتظار می رفت از حضور مدیران زن توانمند حتی به عنوان یکی از مدیران ستادی شهرداری تهران استفاده نشود.
اما با تمام این مقاومت های پنهان شهردار تهران اعلام می کند که سهم زنان در مدیریت شهرداری در 6 ماه اخیر 3 درصد افزایش پیدا کرده است. تا قبل از فعالیت دور جدید شهرداری تهران 7.5 درصد از مدیران شاغل در این مجموعه را زنان تشکیل می دادند که در ماه های اخیر این میزان به 10.5 درصد رسیده است.
البته محمد علی نجفی نیزبه خوبی می داند که باید حداقل به اندازه سهم جمعیتی زنان در تهران 18 درصد از مدیران شهرداری تهران را زنان تشکیل می دادند اما هنوز این اتفاق در شهرداری تهران نیفتاده است.اما امیدوار است که در طول 4 سال فعالیت خود در مجموعه شهرداری تهران سهم زنان از اداره شهر تهران به 30 درصد افزایش پیدا کند.
طبق آمار شهردار تهران در حال حاضر در بین کل مدیران ارشد و غیر ارشد شهرداری تهران حدود 930 نفر از مدیران را بانوان تشکیل می دهن و یکی از برنامه هایب معاونت توسعه منابع انسانی شهرداری تهران این است که طرحی برای توسعه مدیریت زنان در شهر تهران تهیه شود تا قابلیت های لازم کارکنان زن شهرداری تهران ایجاد شود.
نجفی سعی دارد تا در گزینش مدیران خود سهمیه بندی جنسیتی را کنار بگذارد و به گونه ای برنامه ریزی شود که در سازمان ها ی تابع شهرداری تهران درصدی از کارکنان را زنان تشکیل دهند.
تهران شهری خشن و مردانه
اما اگر از بحث حضور زنان به عنوان مدیران ارشد شهر تهران بگذریم، طراحی فضاهای شهری نیز مناسب استفاده تمام اقشار جامعه نیست و در این میان زنان اولین ساکنان این شهر هستند که به راحتی نمی توانند به مانند مردان از فضاهای عمومی شهر تهران استفاده کنند. دلیل این مشکل نیز عدم حضور زنان در سازمان های اجرایی و یا استفاده از نظر این افراد در طراحی های شهری بوده است.
به رغم آنکه در شهرهای پیشرفته دنیا برای انجام طراحی های شهری نماینده ای از شهروندان از کودکان گرفته تا زنان، معلولان، سالمندان و ...خواسته های همنوعان خود را مطرح می کنند اما در تهران طراحان شهری پشت درهای بسته با نگاه مردانه اقدام به طراحی فضاهای شهری می کنند.
یکی از درخواست های زنان از شهردار سابق و البته شهردار فعلی تهران این است که یک بار خود به همراه معاونانش با کفش پاشنه بلند در پیاده راه های تهران قدم بزنند و یا از پله های پل عابر پیاده در حالی که کودگی را در آغوش دارند، بالا بروند. حتما با این کار مشکلات شهرسازی تهران که زنان تهرانی سال هاست که با آن دست و پنجه نرم می کنند را به خوبی درک خواهند کرد.
در شهر تورنتو در روز جهان زن اعضای شورای شهر با کفش های زنانه در شهر قدم می زنند تا اگر طراحی های شهری مشکلی را برای حضور زنان ایجاد می کنند را به خوبی و از زاویه دید آنها پیدا و رفع کنند. در تهران نه تنها زنان بلکه مردان نیز با کفش راحتی امکان راه رفتن در پیاه راه ها را ندارند چه برسد به سالمندان و معلولان.
شهردار تهران به خوبی می دانند که تهرانی ها از طراحی شهری پایتخت راضی نیستند و اعتقاد دارد که باید به سمتی حرکت کرد تا مردم به راحتی بتوانند از فضاهای عمومی استفاده کنند.
حتی نجفی به این مساله نیز اشاره می کند که تهران باید به شهر دوستدار زن! تبدیل شود. چرا که واقعا شهر تهران برای زندگی زنان خیلی مناسب نیست و حداقل می توان گفت در بعضی از مناطق زندگی برای زنان دلچسب نیست چرا که هنوز هم در بعضی از اماکن شهر، زنان ما احساس آرامش و ایمنی خاطر ندارند از این رو یکی از هدف های ما باید این باشد که شرایط را برای رشد و شکوفایی زنان به طور عام در تهران فراهم کنیم.
