روح سرزندگی در ساختمان‌های تهران اندک است / محمد مهدی محمودی: تعامل با مخاطب باید اولویت معماران باشد
استاد بازنشسته دانشگاه تهران در حوزه معماری بر لزوم توجه به اولویت‌های کاربران در طراحی تأکید کرد و گفت: متأسفانه اغلب ساختمان‌های تهران فاقد روح زندگی هستند و صرفاً جنبه کاربردی دارند.
هنرآنلاین: دکتر محمد مهدی محمودی، معمار و مدرس دروس معمارى و شهرسازى و موسس مهندسین مشاور هرم پی با اشاره به اهمیت معماری در زندگی مدرن شهری در این باره به خبرنگار هنرآنلاین گفت: بناها تنها حجم هندسی نیستند و یک روح و هویت هم دارند به همین خاطر نیز معماران باید تعامل با مخاطب را در زمان طراحى مد نظر قرار دهند.
او افزود: در طراحى و ساخت یک پروژه نباید صرفاً زیبایی ظاهر ساختمان مد نظر باشد و باید روح و سرزندگی در طراحی اثر مد نظر قرار گیرد تا بتواند روی مخاطبان تأثیرگذار عمل کند. به نظر من عمده تفاوت آثار قابل توجه در حوزه معماری با کارهای سطحی‌تر همین روح سرزندگی است.
عضو هیئت داوران جایزه ساختمان سال درباره برگزاری مسابقات معماری گفت: هر مسابقه‌ای ساختار خود را دارد اما در جایزه ساختمان سال، استفاده از داورهای متفاوت برای دریافت دیدگاه‌های مختلف در مرکز توجه قرار دارد زیرا بررسی ابعاد مختلف آثار و پروژه‌ها از درجه اهمیت بالایی برخوردار است.
محمودی درباره معیارهای انتخابی آثار برتر در حوزه معماری توضیح داد: زمانی آثار می‌توانند به ایده‌آل‌های طراحی در حوزه معماری نزدیک شوند که معماران سعی در شناخت کاربران داشته باشند و بتوانند مخاطبان و نوع نیازهای آنان را به درستی درک کنند.
او سطح معماری ساختمان‌ها در تهران را فاقد توجه به روح زندگی دانست و اظهار کرد: امروز در تهران آثار معماری که به روح مخاطب توجه داشته باشند، بسیار کم است زیرا بناها صرفاً کاربردی هستند و بر عملکرد تأکید دارند. به عنوان مثال یک مسکن به جای آنکه روح زندگی در آن جاری باشد، صرفاً خوابگاه شده است به همین خاطر نیز ما نمونه‌های اندکی داریم که بتوان این معیارها را در آن یافت و من فکر می‌کنم که برگزاری مسابقاتی چون جایزه سال ساختمان می‌تواند به ایجاد جرقه‌های مثبت در ذهن معماران برای توجه به این عناصر کمک کند.
این معمار درباره ارتباط این بخش با هنر بومی ایران گفت: طی دو یا سه دهه گذشته ما شاهد هیچ ارتباط مثبتی بین هنر بومی ایران با معماری نبودیم و آنچه که دیده می‌شد، صرفاً کپی‌برداری از نمونه‌های ناقص غربی بود که برای فرهنگ آنان و نوع نیاز کاربران آن کشورها مفید بود. از سوی دیگر نیز نمونه‌هایی داشته‌ایم که به سراغ معماری قدیمی رفته‌اند که عملاً برای نیاز امروز کشور ما مناسب نیست زیرا خواسته‌های جامعه و کاربران نسبت به گذشته تغییر پیدا کرده است؛ بنابراین می‌توان گفت که چندین سال است که نمونه‌های اشتباهی داشته‌ایم.
محمودی افزود: در سال‌های اخیر معماران به خصوص جوان‌ترها که با تکنولوژی زمان ارتباط برقرار کرده‌اند، به دنبال هویت قبلی خود نیز هستند به این معنا که هم نگاهی جهانی به تکنولوژی دارند و هم در عرصه مکانی به اقلیم خود توجه دارند.
