شهرداری تهران، سکوی پرتاب مدیران میانی استان های جنوبی/ تبدیل شهرداری تهران به شعبه دوم سازمان شهرداری ها و دهیاری های کشور !

چند روز گذشته یکی دیگر از مدیران ارشد شهرداری تهران تغییر کرد تا تیم مدیران قومیتی و مریدان محمد علی افشانی، شهردار هفدهم شهر تهران کاملا تر شود. بر اساس حکم شهردار تهران حسن رباطی از کارکنان و مدیران قدیمی و البته بازنشسته شهرداری تهران که توسط محمد علی نجفی، شهردار شانزدهم شهر تهران به عنوان معاون امور مناطق انتخاب شده بود؛ بعد از گذشت کمتر از یک سال جای خود را به شاپور رسمی داد.

به گزارش تیتر شهر: روند تغییر مدیران شهرداری تهران این روزها تهرانی ها، کارکنان شهرداری و منتقدان مدیریت شهری را نگران کرده است.

انتصابات قومیتی اگر چه به اعتقاد خیلی ها یکی از نقاط ضعف محمد باقر قالیباف، شهردار پانزدهم شهر تهران بود و در آن زمان اعلام می شد که انتصابات اتوبوسی در مجموعه شهرداری تهران باعث به حاشیه رفتن بسیاری از مدیران جوان و توانمند شهرداری تهران شده است، اما این بار همین روش توسط محمد علی افشانی شهردار هفدهم شهر تهران در حال انجام است.

در حال حاضر سیر انتصابات اخیر شهرداری تهران حکایت از آن دارد که مدیرانی جایگزین مدیران بازنشسته می شوند که عموما یا لر هستند و یا در استان فارس زمانی با افشانی همکار بوده اند. یک دسته از مدیران نیز اخیرا وارد شهرداری تهران شده اند که افشانی در طول کمتر از یک سالی که رئیس سازمان شهرداری ها و دهداری های کشور شده بود، از سوی وی به عنوان مدیران سازمان مذکور در استان فارس و یا استان های جنوب شده اند.

 

انجام انتصابات قومیتی با هدف اجرای قانون!

هر چند جایگزینی مدیران جوان و صاحب ایده به جای مدیران بازنشسته  اقدام مناسبی در جوانگرایی و به روز شدن شیوه مدیریت شهرداری تهران است اما سوال اینجاست که اگر قرار بود انتصابات قومیتی در بدنه شهرداری تهران اتفاق بیفتد چه نیازی به انجام آن بود.

به این دلیل که حداقل مدیران بازنشسته ای که هم اکنون در بدنه شهرداری تهران مشغول به فعالیت هستند، به لحاظ تجربه کاری که در طول سال های گذشته به دست آورده بودند، یک قدم جلوتر بودند. هر چند این مدیران توان ارتباط با شهروندان و حل معضلات مویرگی شهر تهران را نداشتند اما حداقل ناآشنا با مشکلات پایتخت نبودند.

شهرداری تهران دانشگاه مدیران میانی استانی

این در حالی است که انتصابات اخیر شهردار تهران در پست های کلیدی مدیریت شهری چند موضوع مهم را متذکر می شود.

 

نخست آنکه شهرداری تهران به یک دانشگاه مدیریتی برای مدیرانی تبدیل شده است که نهایت تجربه مدیریتی آنها مدیریت امور دولتی و یا شهری در شهرهای کوچکتر و دور از پایتخت بوده اند. در واقع مدیرانی برای پست های حساس شهرداری تهران در حال انتخاب است که هیچ آشنایی ای با نوع مدیریت کلانشهری همچون تهران و یا معضلات پیچیده آن ندارند.

 

نتیجه این انتصابات این است که این مدیران تا زمانی که به نوع مدیریت در مجموعه شهرداری تهران آشنا شوند، به مدت زمان بیشتری نیاز دارند به همین دلیل تا آشنایی کامل آنها با شهر تهران اجرای طرح ها و پروژه های شهری به مراتب مدت زمان بیشتری را طلب می کند.

دومین مساله این است که شهرداری تهران در حال حاضر به سکوی پرتاب مدیران میانی بدنه دولت در شهرستان های جنوبی تبدیل شده است. پستی که حتی یک روز فعالیت در آن می تواند کارنامه مدیریتی گزینه های انتخابی را برای سال های بعد متحول کند و امتیاز بیشتری را برای این مدیران به ارمغان آورد.

 

آغاز مهاجرت مدیران استان های جنوبی به تهران

این اتفاق یک پیامد دیگری نیز دارد، اینک آهنگ مهاجرت مدیران استانی و شهرستانی به تهران توسط محمد علی افشانی نواخته شده است و این مساله توازن مدیریتی را در کلانشهری همچون تهران که خود به دلیل وجود مراکز علمی و دانشگاهی و سازمان های مدیریتی پرورش دهنده مدیران جوان و با تجربه است، اتفاق خوبی نیست.

 

اتفاقی که یک بار در دوره محمدباقر قالیباف، شهردار تهران تکرار شد و همین مساله باعث نشان دادن واکنش از سوی بدنه کارکنان شهرداری روبه رو شد. در واقع انتصابات قومیتی یکی از پیامدهایی که برای بدنه شهرداری تهران داشت، این بود که مدیرانی که از کلانشهر مشهد راهی تهران شده بودند، بیشترتمایل داشتند تا کارکنان مجموعه خود را از هم ولایتی ها انتخاب کنند و همین موضوع باعث شد تا به جای کوچک سازی بدنه شهرداری، در طول بیشتر از یک دهه با افزایش کارکنان روبه رو شود.

هر چند در دوره جدید مدیریت شهری این روند مورد انتقاد اصلاح طلبان قرار گرفته  بود به گونه ای که حتی شهرداری تهران در تامین حقوق کارکنان خود نیز دچار مشکل شد.

اما این اتفاق یک بار دیگر توسط محمد علی افشانی شهردار هفدهم شهر تهران در حال روی دادن است که با هدف اجرای قانون منع استفاده از مدیران بازنشسته مدیران شهرستانی در حال مهاجرت به تهران هستند.

انتقال سلسله مدیریت شهری از مشهدی ها به لرها!

بررسی روند مدیریتی در مجموعه شهرداری تهران نشان می دهد که در سه دهه اخیر شهرداری تهران بیشتر از آنکه درگیر ارتقای شیوه های مدیریتی باشد، درگیر روی کار آمدن سلسله های مدیریتی قومیتی است. به عنوان مثال اکنون می توان ادعا کرد که دوره مدیریت مدیران مشهدی تمام شده و حالا نوبت به مدیرانی از شهرهای جنوبی ایران است که ویژگی قومیتی مشترکی را دارند.

یکی دیگر از موضوعاتی که در این میان حائز اهمیت است، این است که به نظر می رسد شهرداری تهران در حال تبدیل شدن به شعبه دوم سازمان شهرداری ها و دهیاری هاست. تبدیل شدن این مجموعه به یک سازمانی با مدیران دولتی نمی تواند باعث ارتقای کیفیت زندگی در کلانشهری همچون تهران شود.

در حال حاضر مدیرانی جایگزین مدیران بازنشسته شهرداری تهران می شوند که به واسطه فعالیت در پست های دولتی بیشتر از انکه به مشارکت با بخش خصوصی و رفع معضلات مردم فکر کنند به دنبال انتقال همان شیوه مدیریتی دستگاه های دولتی به بدنه شهرداری تهران هستند.

این در حالی است که مطالعات نشان می دهد حتی در همان استان های جنوبی در صو رتی که یک مدیر از یک استان دیگر برای اداره شهر انتخاب می شد؛ با مخالفت شهروندان، دستگاه های دولتی و شورای شهر روبه رو می شد که چرا برای اداره شهرشان یک مدیر غیر بومی انتخاب شده است.

 

چرا تهرانی ها حق مخالفت با مدیران غیر بومی را ندارند

اما سوال اینجاست که آیا حق شهروندان تهرانی نیست که در مقابل مدیران غیر بومی ای که اطلاعات زیادی در رابطه با مسائل و مشکلات شهر تهران ندارند، برای اداره این مجموعه بزرگ و حساس انتخاب می شوند؟ البته مدیران غیر بومی که از نظر رتبه بندی مدیریتی در رده های دوم و سوم مدیریتی قرار دارند.

به عنوان مثال انتصاب شاپور رسمی به عنوان معاون امور مناطق شهرداری تهران که حکم قائم مقام و دست راست شهردار تهران را دارد، نمونه ای از همین انتخابات اخیر است.

بررسی کارنامه رستمی در شهرهای جنوبی  از استان فارس گرفته تا بوشهر و خوزستان نشان می دهد که وی مدیتی مدیرعامل شرکت شهر جدید رامین در استان خوزستان،  معاون امور گردشگری و زائران استاندار فارس در زمانی که افشانی استاندار این استان بود، معاون عمرانی استاندار  بوشهر ومعاون توسعه منابع و پشتیبانی سازمان شهرداری ها و دهیاری های کشور بود.