وزیر راه وشهرسازی قرار است فردا برای افتتاح چندپروژه بندری به هرمزگان سفر یک روزه داشته باشد ای کاش این وزیر هم مانند وزرای کشور وبهداشت مدت زمان بیشتری را در هرمزگان می‌ماندند و از مناطق مختلف از جمله سکونتگاه های غیررسمی و بافت های فرسوده، مسکن مهر، جاده ها و... هم بازدید می‌کردند تا از وخامت حال این مناطق مطلع می‌شدند و در اجرای تصمیمات با توجه به واقعیات و حقایق اقدام می‌شد و این گونه نمی‌شد که درطرح ملی بازآفرینی درمحلات ناکارآمد شهری، نام هرمزگان از قلم بیفتد.
ساحل نشینان خلیج فارس همواره بامشکلاتی مواجهند که عزم دولتمردان را برای رفع این مشکلات و چالش ها می‌طلبد.
درحالیکه آمارهایی که مسولان استان اعلام می‌کنند حکایت از این دارد که بیش از ۴۰درصد تا دوسوم مرکز استان هرمزگان رابافت‌های حاشیه ای و فرسوده تشکیل می‌دهد که ساکنان این مناطق باچالش های فراوانی هم مواجهند، اما متاسفانه در یکی دو دهه اخیر اقدام اساسی برای ساماندهی و رفع مشکلات در این مناطق صورت نگرفته است.
حتی برخی از بافت های فرسوده شهر مانند آیت ا... غفاری هم از سال های قبل فریز شده و به ساکنان تعمیر وبازسازی املاک شان داده نمی‌شود و ساکنان این محله از دریافت تسهیلات نوسازی بافت های فرسوده به دلیل سند نداشتن املاک شان محرومند و اخذ سند املاک در این محله متضمن پرداخت هزینه های بسیار سنگین و به ازای هرمترمربع بین صدتا دویست هزار تومان به شهرداری است.
برای ساکنان این محله که بیشترشان تحت پوشش نهادهای حمایتی قرار دارند ویا محروم می‌باشند وتوان کوچ از این محله رانداشته و بامشکلات مختلف دست وپنجه نرم می‌کنند، غیرممکن است و این وضعیت باعث شده است که سقف و دیوارهای خانه های فرسوده محله آیت ا... غفاری (شهناز) در حال ریزش هستند و در بارندگی‌های هرسال هم سقف ودیوار تعدادی از خانه ها تخریب می‌شوند و درصورت وقوع زمین لرزه بطور حتم صدها نفر در خانه‌های فرسوده شان مدفون خواهندشد و نیازمند اقدام پیشگیرانه جهت جلوگیری از وقوع چنین فاجعه ای است. کوچه های تنگ وتاریک این محله، محل تجمع موادفروشان و معتادان برای تزریق واستعمال مواد مخدر می‌باشد که آسایش را از ساکنان گرفته اند واقدامی اساسی در این بخش هم صورت نمی‌گیرد.
این منطقه نیازمند بازگشایی معابر ولاین بندی در این محله قدیمی است. اما شهرداری با عنوان اینکه بودجه بازگشایی معابر در این محله را ندارد، وعده های بازگشایی معابر وبخصوص اتصال کوچه بعثت۴ به بلوار مادر را به فراموشی سپرده است و محله ای که ۳۸شهید راتقدیم انقلاب کرده است و شهید گرجی زاده به عنوان نخستین شهیدشهر متعلق به همین محله است، به دلیل بی تدبیری های صورت گرفته در این سال ها به عنوان غده سرطانی شهر خوانده می‌شود ونیاز است که وزارت راه و شهرسازی به این محله ورود کند.
چالش ها ومعضلات محله را برطرف نماید و تدبیری اتخاذ گردد که ساکنان بتوانند مانند ساکنان سایر مناطق شهر سند ارزان قیمت املاک شان را دریافت کنند و با استفاده از تسهیلات نوسازی بافت های فرسوده شهر، این محله که در قلب شهر قرار دارد از وضعیت موجود خارج شده و مانند محله همسایه شرقی خود کوی فرهنگیان که فقط بلوار مادر بین آنها فاصله انداخته است، ارزشمند شود و با احداث مجتمع های بهداشتی درمانی، تجاری، ورزشی، تفریحی، فرهنگی، آموزشی و... تبعیض موجود در این منطقه فقیرنشین و حاشیه ای رخ بربندد. از طرفی دیگر انتظار می‌رفت وزیر راه وشهرسازی ساعاتی را در این محله و سایرمحلات حاشیه ای شهر مانند دوهزار، کمربندی و.... حضور می‌یافت و واقعیت های موجود را می‌دید تا که شاید تدبیری در این بخش اندیشیده می‌شد.
موضوع دیگر اینکه ساکنان برخی محلات ساحلی شهر از جمله محله خواجه عطا بندرعباس در دو دهه اخیر پیگیری های فراوانی رابرای اخذ سند املاک شان انجام داده اند، اما باعنوان اینکه خانه های ساکنان این محله در حریم ۶۰متری دریا قرار دارد، از صدور سند املاک شان جلوگیری شده است و این درحالی است که ساکنان عنوان می‌کنند خانه های آنها بیش از۶۰متر از دریا قرار دارد و برخی نهادها هم توانسته اند برای اراضی و املاک خود سند داشته باشند، اما به املاک آنها سند داده نمی‌شود و آنها نمی‌توانند از تسهیلات نوسازی استفاده کنند.
معتمدین و نمایندگان اهالی در دودهه اخیر حتی پیگیری هایشان از طریق مسولان کشوری و استانی و نمایندگان مجلس وشورای شهر بی نتیجه مانده است و نیاز است وزارت راه وشهرسازی به عنوان متولی اصلی حریم ۶۰متری دریا واردگود شده و دغدغه حافظان خلیج همیشه فارس در اخذسنداملاک شان رابرطرف کند و این موضوع را تعیین تکلیف کند؛ زیرا در حال حاضر خواجه عطایی ها در ادارات مختلف سرگردان هستند و پاسخ مناسبی برای اخذسند به آنها داده نمی شود.
مسکن مهر را شاید بتوان انقلابی در خانه دارشدن اقشارکم درآمد و آسیب پذیر جامعه خواند که اگر دولتمردان نواقص شان را برطرف می‌کردند، بطور حتم ساکنان با آرامش خاطر بیشتری ساکن می‌شدند ومجبور نبودند در ساختمانی پنج شش طبقه مانند مجتمع شهیدمحمدی در شهرک مهرآوران بندرعباس بدون آسانسور و امکانات زندگی کنند و پیگیری هایشان بی نتیجه مانده است و دستگاه های متولی هم یاریگر ساکنان نشده اند .
مشکلات مسکن مهر باعث شده است که توپ رفع آنها در زمین راه وشهرسازی و شهرداری وبرخی دستگاه های اجرایی وخدمات رسان پاس کاری شود وساکنان سرگردان باشند که می‌طلبد وزارت راه وشهرسازی برای رفع مشکلات این بخش در استان و بخصوص شهر بندرعباس چاره اندیشی نماید.
کلام آخر اینکه ای کاش وزیر راه حداقل یکی دو روز را در استان می‌ماندند و با خودرو به تعدادی از راه های بین شهری و بین روستایی وجاده میناب جاسک و شهیدرجایی وباباغلام و.... سرکشی می‌کردتا واقعیت جاده هایی که منجربه مرگ و عزادارشدن مردم استان می‌شود راببینند وآنگاه عالمانه تر اعتبارات مورد نیاز برای ترمیم و احداث جاده ها اختصاص می‌دادند.
آیا هرمزگان که شاهراه اقتصادکشور است، راه ها وجاده هایش با استانداردهای جاده های شهرها واستان های ترانزیتی همخوانی دارد؟ آیافقط بایستی فقط لقب پایتخت تجارت و ترانزیت کالای کشور را داشته باشیم یا بایستی زیرساخت‌های موردنیازش هم تامین شود؟ آیا استانی که سالانه بیش از ۱۶هزار میلیاردتومان دارد وهمواره در صدر استان‌های درآمدزای کشور قرار دارد، محلات، جاده ها، مسکن مهر و... این استان بایستی چنین وضعیتی داشته باشد و تخصیص اعتبارش در قعر باشد؟
جهت اطلاع از واقعیات موجود استان نیاز است که وزیر راه در راه ها و مناطق مختلف تردد کند وبا مردم گفتگو نماید تا از واقعیات اطلاع یابد و متناسب با نیازهای استان تصمیم گیری شود و مشکلات محرومان در قطب اقتصاد کشور برطرف شود، وگرنه مدیران استانی در ادوار مختلف تلاش کرده‌اند واقعیات و مشکلات موجود رابپوشانند و همین موضوع برتخصیص اعتبارات به چنین بخش هایی اثرگذار بوده است واز آن طرف هنگامی که از مسوولان استانی پرسیده می شود که چرا مشکلات حوزه های شان برطرف نمی‌شود، کمبود اعتبار رابهانه می‌کنند و مردم در این دوگانگی ها محروم از خدمات هستند.
