تیتر شهر: بعد از حمله عوامل داعش به ساختمان مجلس که باعث به شهادت رسیدن چند نفر از هموطنان شد؛ تدابیر امنیتی حفاظت فیزیکی از ساختمان مجلس شدت بیشتری گرفت به گونه ای که در گام بعدی این نهاد قانونگذار تصمیم گرفت تا با مسدود کردن خیابان مردم امکان مخافظت از این نهاد قانونگذار را بیشتر کند. تجربه های جهانی نشان می دهد که حفاظت فیزیکی از نهادها و سازمان های حیاتی و تاثیرگذار کشورها شیوه ای متفاوت با آنچه در شهر تهران در حال وقوع است، دارد و با مسدود کردن یک مسیر ترددی نمی توان امنیت فیزیکی یک سازمان را بیشتر کرد.
با تدابیر شهرداری تهران و منطقه 12 بود که مسیر جایگزین جهت تردد خودروهایی که قصد ورود به خیابان مجاهدین اسلام را داشتند؛ انتخاب شد و از ترافیکی که در ساعات برگذاری جلسه علنی و یا دیدارهای مردمی نمایندگان مجلس در این خیابان ایجاد می شد؛ قدری کاسته شد؛ اما صبح روز پنج شنبه مجلس اقدام به کشیدن دیوار یک متر و 20 سانتی در مقابل ساختمان تاریخی مجلس ملی کرد تا شایر از ضلع غربی نیز حفاظت این ساختمان بیشتر از گذشته انجام شود. این اقدام در حالی در مقابل چشم مردم و البته در سکوت سازمان میراث فرهنگی و شهرداری تهران انجام شد؛ که برابر قانون حفظ حریم بصری بناهای تاریخی ای که به ثبت میراث فرهنگی رسیده است؛ از جمله قوانین پر و پا قرصی است که باید از سوی مردم، سازمان ها رعایت شود. این در حالی است که قانونگذار مسئولیت رسیدگی به نحوی اجرا و رعایت این قانو ن را برعهده سازمان میراث فرهنگی و گردشگری کشور قرار داده است.
قانونگذار در این حوزه با تقسیم حریم بناهای تاریخی و میراث به حفاظتی،بصری و کاربردی اجرای این قانون را ملزم دانسته و حتی جزای عدم رعایت به این قانون را از سوی متخلفان بین 6 ماه تا دو سال حبس تعیین کرده است.
در ماده 563 قانون اساسی آمده است: «هر کس به اراضی و تپهها و اماکن تاریخی و مذهبی که به ثبت آثار ملی رسیده و مالک خصوصی نداشته باشد تجاوز کند به 6 ماه تا 2 سال حبس محکوم میشود مشروط بر آن که سازمان میراث فرهنگی کشور قبلاً حدود مشخصات این قبیل اماکن و مناطق را در محل تعیین و علامتگذاری کرده باشد.»
به رغم آنکه مسئولان مجلس شورای اسلامی چند سال پیش با ساخت بنای شیشه ای در ضلع شرقی بنای تاریخی مجلس ملی حریم این بنایی که ثبت میراث فرهنگی شده را در سکوت کامل سازمان میراث فرهنگی مخدوش کردند؛ اما کشیدن دیوار در ضلع غربی آن درست در مقابل میدان بهارستان اقدام دیگری است که از سوی این نهاد قانونگذار انجام شده است که علاوه بر عدم رعایت حریم بنا باعث شده تا چهره تاریخی میدان بهارستان مخدوش شود.
آن هم در شرایطی که رعایت حریم بصری این بنا در جهت ایجاد ارتباط دیداری دوطرفه بین محیط و اثر تاریخی تعیین شده است. به عبارت ساده تر حریم بصری، دید اثر تاریخی به بیرون و چشمانداز بیرون به اثر تاریخی را حفظ میکند و ارتقا داده تا پیوستگی اثر تاریخی و محدوده پیوسته به آن، دارای پیوستگی و همگنی با کارکردهای شهرها و مراکز تاریخی باشد.