معاون وزیر راه و شهرسازی در بازدید از روزنامه همشهری، برنامه های طرح بازآفرینی شهری در ابعاد اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی را تشریح کرد
احمد میرخدائی/ خبرنگار
هوشنگ عشایری، معاون وزیر راه و شهرسازی در بــازدید از روزنــامــه همشهری، بر رسالت خطیر رسانهها در اجرای برنامه ملی بازآفرینی شهری تأکید کرد. عشایری بهعنوان مدیرعامل شرکت بازآفرینی شهری ایران و متولی اجرای برنامه ملی بازآفرینی شهری در این بازدید به تشریح ابعاد اجتماعی این برنامه پرداخت و مشارکت مردمی در مقیاس محله را پیشنیاز موفقیت آن عنوان کرد.
به گزارش همشهری، ضرورت توجه به بافتهای فرسوده و ناکارآمد شهری و حل مشکل مسکن با بازآفرینی این بافتها، ازجمله مواردی است که حسن روحانی، رئیسجمهور بر آن تأکید دارد. او در جلسه رأی اعتماد عباس آخوندی، وزیر راه و شهرسازی نیز مهمترین میدان حل مشکل مسکن را بافتهای فرسوده عنوان کرد و کار در این حوزه را خواستار شد.
بازآفرینی بافتهای فرسوده در 2 دهه اخیر نیز در کانون توجه سیاستگذاران حوزه مسکن قرار داشته اما برنامههای این حوزه بهدلیل نقایصی که در شیوه برخورد آنها با مسئله وجود داشته، هیچگاه با موفقیت مورد انتظار همراه نبوده است. حالا اما در شرایطی که رئیسجمهور مؤکدا سوق پیدا کردن سیاستهای مسکنی به سمت بافت فرسوده را خواستار شده و حاشیهنشینی شهرها بهعنوان معضلی اجتماعی در کانون توجهات قرار گرفته، دولت تلاش کرده است با تدوین برنامهای جامع، راهکاری برای حل معضل بافتهای فرسوده بیابد و در راستای الزامات برنامه ششم توسعه، برای احیای بافتهای فرسوده آستین بالا بزند.
30سال برنامهریزی ناموفق
برنامه ملی بازآفرینی شهری، نقشه راهی است که با توجه به تجربیات 3 دهه گذشته در حوزه بازآفرینی بافتهای فرسوده نوشته شده و قرار است با راهبری شرکت بازآفرینی شهری و با همکاری منسجم همه دستگاهها اجرایی شود تا مانند طرحهای قبلی شکستخورده به پایان نرسد.
هوشنگ عشایری، معاون وزیر راه و شهرسازی و متولی اجرای برنامه ملی بازآفرینی شهری با اشاره به اینکه برنامه ملی بازآفرینی شهری بر پایه تجربیات برنامههای قبلی تدوین شده، گفت: پس از اتمام جنگ تحمیلی در سالهای پایانی دهه 60 و آغاز دوران سازندگی در دهه 70، حرکت شهرها به سمت توسعه نیز شتاب گرفت و بهواسطه علاقهای که برای ایجاد شهرک در نزدیکی شهرها بهوجود آمد، شهرها به سمت میان گسیختگی حرکت کردند چراکه بخشی از مناطق میانی شهرها از توسعه جا ماندند و به بافتهای ناکارآمد تبدیل شدند. عشایری افزود: در این وضعیت دولت طرحی تحت عنوان بهسازی و نوسازی بافتهای فرسوده شهری را در دستور کار قرار داد و طبق قانون وظیفه آن را به وزارت مسکن و شهرسازی محول کرد که نتیجه آن ایجاد دفتر، سازمان و عاقبت شرکت عمران و بهسازی شهری ایران در سال 76بود که باید از تهران برای محلات هدف که از هویت اصلی تهی میشدند طرحی تهیه میکرد، بافتها را از مالکان میخرید و آزاد میکرد تا آنها را بسازد اما در عمل سالهای متوالی ساختوساز به تعویق افتاد و وضع این محلات بهمراتب بدتر شد.
مدیرعامل شرکت بازآفرینی شهری ایران اظهار کرد: با این حساب طرح بهسازی و نوسازی بافتهای فرسوده شهری شکست خورد و عملاً وضع بافتهای فرسوده بهتر نشد درحالیکه در دهه 80عارضه اجتماعی دیگری نیز تحت عنوان حاشیهنشینی بروز کرد که بخشی از آن ناشی از آوارگی زمان جنگ و بخشی بهدلیل افزایش مهاجرت به شهرها بهدلیل خشکسالی و... بود. این مشکلات باعث شد در دهه 80دولت وقت طرحی تحتعنوان ساماندهی سکونتگاههای غیررسمی کشور ارائه دهد و آن را 10سال اجرا کند. البته این طرح بهدلیل کمک گرفتن از بانک جهانی، رویکرد اجتماعی بهتری داشت اما در ادامه با بومیسازی طرح بانک جهانی، رویکرد اجتماعی آن را کمرنگ کردیم و دوباره طرح به یک پروژه تبدیل شد.
مردم در متن برنامه بازآفرینی هستند
عشایری گفت: در همه این طرحها نگاه به بافتهای فرسوده فاقد رویکرد اجتماعی بود و مردم، بهعنوان ساکنان این محلات جایی در بازآفرینی نداشتند و در ادامه کل تجربیات بازآفرینی در دهه سوم انقلاب کنار گذاشته و طرح مسکن مهر برای حل مسئله کل مدیریت شهری کشور اجرایی شد؛ اما در دهه چهارم، یعنی دهه حاضر، ما به این جمعبندی رسیدیم که با تجمیع این سه تجربه باید تلفیقی تحت عنوان برنامه ملی بازآفرینی شهری فراهم آوریم که مردم و رویکرد اجتماعی جزو ارکان آن باشد.