معماری پایدار به معنای ابزاری در جهت محفاظت از منابع طبیعی است که با حفظ منابع سوخت بوجود آمده است
به گزارش سازه نیوز، معماری پایدار به معنای ابزاری در جهت محفاظت از منابع طبیعی است که با حفظ منابع سوخت بوجود آمده است، حذف آلاینده‌ها و استفاده از ابزارهای دیگر برای دستیابی به انرژی، به عنوان مثال انرژی خورشیدی؛ مواردی است که باعث شده تا اثرات زیان‌بار شهری کاهش یابد.
با توجه به این واقعیت که هر پدیده خاصی دارای پیامد یا پیامدهایی است، مشکل معماری پایدار در واقع یک پیچیدگی است، اما با توجه به آگاهی‌بخشی در مورد محیط‌زیست که در سال‌های اخیر گسترش یافته، معماری پایدار توانسته تا خود را به عنوان یک رویکرد محبوب معرفی کند. معماری به معنای ساختن چیزهای جدید است که معماران نیز دقیقا این کار را انجام می‌دهند، اما در مورد معماری پایدار، کار آن‌ها کمی پیچیده‌تر است چراکه باید مسائل بیشتری را در نظر بگیرند . مطابق با مقاله‌ای که توسط نویسندگان حرفه‌ای در وب سایت "ConfidentWriters.com" مورد تحقیق قرار گرفته، اهداف معماری پایدار به صورت زیر است:
بازده مواد
بازیافت مجدد انرژی
مدیریت منابع غیر قابل تجدید
کاهش تهدیدات تنوع‌زیستی
معمار یا گروه معمارانی که دارای رویکرد معماری پایدار هستند می‌توانند، به صورت قانونی به اهداف ذکر شده دست یابند، اما رسیدن به این اهداف عناصر اقتصادی خاصی را طلب می‌کند که می‌تواند مانع از اجرای ایده‌های آن‌ها شود؛ زیرا معماری پایدار یک حرفه و یا یک شاخه مجزا نیست و فقط زیر مجموعه‌ای از معماری است. این معماران می‌توانند به سادگی این اهداف را با ترکیب کردن آن‌ها در ساختارهای معماری و ساختمان انجام دهند:
- هر زمان که پروژه‌ای جدید به یک سایت خاص اختصاص می‌یابد که در عین حال دارای زیرساخت‌های قدیمی است، معماری پایدار می‌تواند از این فرصت برای استفاده از محصولات سازگار با محیط‌زیست و تجدیدپذیر به منظور بهره‌وری بیشتر استفاده کند، به وسیله بازیافت و استفاده مجدد از مواد و زیرساخت‌های موجود با کمی تغییر به منظور افزایش دوام و کاهش تولید زباله‌ها به دست می‌آید. این امر با استفاده از ترکیبات آلی سبک در مواد ساختمانی به دست می‌آید. تا کنون، با استفاده از این ابزار، نتایج مطلوبی به دست آمده است.
- هدف بعدی که دارای اهمیت زیادی است، بهره‌وری انرژی است که شامل کاهش نیاز انرژی در سازه‌ها است. در همین راستا، نصب سیستم تهویه سرمایشی در تابستان و گرمایشی در زمستان، راه حلی راحت و ارزان است. استفاده از طرح‌های خورشیدی نیز بسیار موثر است، که مانع از انتشار مواد آلوده کننده می‌شود.
- یکی دیگر از اهداف معماری پایدار استفاده از توالت‌های "کمپوست" در پروژه‌های ساختمانی است که طرحی قابل قبول و امکان‌پذیر است چرا که از تکنیک‌های جدید مدیریت شهری استفاده می‌کند که عبارت است از: ترکیب دفع شهری بدون دخالت سیستم فاضلاب. برای دستیابی به این هدف، زیست‌شناسان یک روش ساده که شامل استفاده از زباله‌های زیست محیطی به منظور اهداف باغبانی است را ارائه داده‌اند. این ابزار تا کنون در بسیاری از کشورهای اروپایی و آسیایی مورد استفاده قرار گرفته که نتایج معقولی را نیز به دنبال داشته است (البته در صورتی که شرایط مشابه باشد).
نصب پانل‌های خورشیدی، توربین‌های بادی کوچک روی سقف و دیواره جانبی ساختمان‌ها و کاشت درختان مخروطی و گیاهان بافتی نیز به منظور معماری پایدار مورد استفاده قرار می‌گیرند، چراکه می‌توانند از انرژی خام اضافی محیط‌زیست استفاده کنند.
معماری پایدار دارای مزایای فراوانی است؛ زیرا می‌تواند به کاهش آلودگی و ایجاد محیطی پایدار که سالم و با دوام باشد، کمک کند. معماری پایدار می‌تواند به کاهش استفاده از منابع طبیعی و سوخت کمک کند. همچنین می‌تواند به افزایش آب، بهره‌وری مواد و حفظ بهتر ساختار عناصر محیطی کمک کند. معماری پایدار همچنین می‌تواند به بهبود کیفیت هوا در داخل و خارج از سازه‌ها کمک کند. افرادی که در چنین ساختمان‌هایی زندگی می‌کنند می توانند از لحاظ اقتصادی و همچنین مزایای مالی، مانند صرفه‌جویی در صورتحساب برق بهره ببرند، چراکه به راحتی می‌توانند برق خود را با استفاده از تجهیزات معماری پایدار مانند پمپ آب خورشیدی و سیستم تهویه مطبوع تأمین کنند. افراد ساکن در این ساختمان‌ها، همچنین دارای مزیت‌های دیگری نیز هستند، به عنوان مثال زمانی که تصمیم به فروش خانه خود بگیرند، از تخفیفات مالیاتی برخوردار خواهند شد (البته این امر در کشورهای مختلف بنا بر قوانین و شرایط ممکن است متفاوت باشد).
ساختمان‌های معماری پایدار در محیط‌های اداری می‌توانند به افزایش عملکرد کارکنان نیز کمک کنند، به این صورت که با استفاده از تکنیک‌های تجدید انرژی، تهویه مطبوع در تابستان و سیستم گرمایشی مناسب در زمستان را برای آن‌ها فراهم می‌آورد . همچنین با استفاده از این ابزار می‌توان میزان نور و تغییرات دما را نیز کنترل کرد.
معماری پایدار ممکن است برای اکثر اکولوژیست‌ها (بوم‌شناسان) و طرفداران محیط‌زیست مانند رویایی باشد که به حقیقت پیوسته، با این حال، حتی در کشورهای صنعتی نیز دارای موانعی می‌باشد. از آنجایی‌که به هزینه زیادی از منابع و سرمایه‌گذاری‌ها نیاز دارد، اجرای آن کار بسیار دشواری است. یکی دیگر از مشکلات عمده‌ای که این دسته از معماران برای رسیدن به اهدافشان با آن مواجه هستند، افزایش ساختمان‌های سبز است، این امر تنها به کمک جنگل‌زدایی انجام می‌شود که آن‌هم موجب تخریب چشمگیر لایه اوزون شده است. جنگل‌زدایی گسترده و تخلفات انسانی در اکوسیستم‌های مختلف، مانند توسعه جاده‌ها در جنگل‌های آمازون، باعث اختلال در محیط زیست شده است و به طور چشمگیری موجب افزایش خطرات تنوع‌زیستی شده است. بالاتر از همه، برای ساختن سازه‌ها با رویکرد معماری پایدار هزینه بیشتری صرف می‌شود، چراکه نیاز به خریداری و نگهداری تجهیزات ویژه‌ای است، به این خاطر که مردم هنوز به این سیستم نرسیده‌اند.
