خانه‌‌‌های پرخاطره تبریز فرو می‌‌ریزند و ساختمان‌های کامپوزیتی سبز می‌‌شوند

تغییر جلوه و سیمای ساختمان ها در سطح شهر به سمت استفاده از نمادهای غریبه بافرهنگ ایرانی اسلامی به معضلی جدی تبدیل گشته است.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا به نقل از آناج، مسکن یکی از نیازهای اساسی بشر در هر جامعه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ای به شمار می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌رود. محیطی که در آن حریم خصوصی معنا و مفهومی پیدا می‌‌کند و انسان بسیاری از عمر خود را در آن می‌‌‌‌گذراند. به طور تقریبی بیش از نیمی از عمر انسان در مسکن و سکونت گاه طی می‌‌‌‌‌شود و قاعدتا چنین محیطی نقش بسزایی در نوع و سبک زندگی ایفا می‌‌‌‌‌کند.

پس از دوران مشروطه شهرهای ایران بر اساس الگوهای غربی شکل می‌‌‌گرفتند و الگوهای غربی را برای توسعه شهری انتخاب می‌‌‌کردند و توجهی به نیازهای فرهنگی و بومی ایرانی اسلامی مردم نداشتند، این معضل تا به امروز هم هنوز پا برجاست. حال وقت آن رسیده است تا شیوه‌های مدیریتی اسلامی در شهرهای کشور از جمله تبریز توسط مدیران شهری پیاده شود.

با مرور تغییر سبک معماری امروز می‌فهمیم که این تغییرات تاثیرعمیقی بر فرهنگ خانواده‌های ایرانی گذاشته است. درگذشته‌ها که چندان دور هم نیست خانه محل گفت‌وگو، دور هم نشینی، برگزاری مراسم‌‌‌های عروسی، هیئت‌‌‌های عزاداری ماه محرم بود اما حال به محلی تبدیل شده که اعضای خانواده بعد از گذراندن یک روز کاری فقط به استراحت در آن می‌‌پردازند و دیگر حال و هوای گذشته‌ها در آن نیست.

در بناهای امروزی دیگر خبری از حیاط بزرگ برای تفریح و بازی کودکان و حتی ساعتی برای دورهم بودن در هوای آزاد نیست. عطر خوش خاک و آجر، نقش و نگار ساده و دل نشین خانه‌‌های قدیمی، طرح نام خدا بر سردر خانه‌‌ها یادگار دوستی‌ها و رفاقت‌های دورانی است که متاسفانه در زمان حال ذره‌‌ای از آن باقی نمانده است.