محافظت معماری و بافت روستایی مصون از شیوه شهر نشینی بهمراه در آمیخته بودن زندگی اهالی روستا با یکسری آداب ، رسوم و سنت های محلی موجب شده تا به عنوان حجم و پتانسیل برای انتخاب روستاهایی با عنوان ‘روستای هدف گردشگری ‘ منظور شود تا شهرنشینان گریزان از هجمه مشکلات نوع زندگی شهری ،روزهایی فارغ از این مصایب را در این روستاها بگذرانند .
اما در میان متمرکز شدن همه توجهات تنها به یک سمت ، موجب سنگینی یک کفه روستاهای هدف گردشگری در استان مازندران گردید و ابعاد دیگر که به دسترسی آسایش و رفاه مسافران ختم می شود در این زمینه رنگ ببازد .
انتخاب روستاهایی در مسیرهای بی بهره از راه دسترسی مناسب ، قرار داشتن در بلندای و نبود حتی یک فضای اقامتی سنتی یا همان بوم گردی موجب شده که بیشتر روستاهای هدف گردشگری مازندران باتوجه به این شرایط در ۶ ماه سرد سال تهی از مسافر بماند ، این در حالیست انتخاب روستاهایی در پایین دست بهره مند از ابزارها رفاهی و خدماتی خوب تر بهمراه دارا بودن شاخص های روستای هدف گردشگری توان دارد گزینه خوب تر و مطلوب تر روی میز مسئولین امر باشد .
*** پله پله تا روستای هدف گردشگری ایده آل شدن
‘ ‘برسه’ روستایی در ارتفاع حدود ۲ هزار متری از زمین در فاصله ۴۵ کیلومتری شهر تنکابن در غرب مازندران قرار دارد که یکی از همان ۳۰۰ روستای هدف گردشگری استان محسوب می شود .
بنا بر گفته دهیار برسه ، این روستا در زمان دولت قبل به عنوان روستای هدف گردشگری انتخاب گردید که طبق اعلام آنزمان میراث فرهنگی داشتن منظره و آب و هوای خوش به عنوان ملاک های این انتخاب ذکر گردید .
رجبعلی یحیی زاده در اظهار کرد و گو با خبرنگار ایرنا جمعیت ثابت این روستا را ۳۰۰ خانوار ذکر کرد و اظهار کرد : در فصول خاص مثل بهار و تابستان با ورود جمعیت شناور ، این رقم به ۷۰۰ خانوار نیز افزایش می یابد .
وی که تعداد حضور مسافران به این روستا را ۱۵ هزار نفر اعلام نمود ، اضافه کرد : اما در سالهای نخست انتخاب برسه به عنوان روستای هدف گردشگری ، مسافران کمتری به این روستا عزیمت می کردند .
دهیار روستای برسه نبود و کم بودن ابزارها و زیر ساخت های کلیدی برای ماندگاری و استفاده مسافران را دلیل کلیدی بی رغبتی و یا عدم تمایل اشخاص برای حضور در این روستای هدف گردشگری ذکر کرد و دنبال کرد : بعد از گذشت چند سال ، با ساخت و آسفالته کردن راه دسترسی و ایجاد اماکن رفاهی و خدماتی جانی به فضای گردشگری این روستا بخشیده گردید .
وی که این روستا را هنوز کم بهره مند از بعضی ابزارها و زیرساخت های رفاهی و خدماتی می داند ، اضافه کرد : بعد از گذشت چند سال از آنزمان تاحالا هنوز جایگاه ها اقامتی خاص و رسمی برای حضور مسافران وجود ندارد .
یحیی زاده گفت : نبود این زیر ساخت و یا اقامتگاههای بوم گردی موجب شده تا مسافران برای اقامت به سوئیت های کرایه ای مردم روی بیاورند که غالب آنان بدون ابزارها لازم برای خدمات دهی به مسافران می باشند .
وی به کوشش موخر دهیاری برسه برای اخذ مجوز راه اندازی بوم گردی در این روستا اشاره نمود و اظهار کرد : با مشارکت اداره میراث فرهنگی این بوم گردی در آینده نزدیک در روستا ایجاد خواهد گردید تا خلا موجود برطرف شود .