ارزیابی معماری مصر باستان به لحاظ زیباییشناسی و گستردگی و منزلت تاریخی عمدتا در چندین دسته مورد مطالعه قرار گرفته است. اما دستهبندی بر پایه مصالح مورد استفاده و دستهبندی بر پایه دوره تاریخی دارای دقت نظر بیشتری است.
به طور کلی معماری مصری در آغاز با ساختمانهایی از خشت و چوب و نی و پارهای مصالح سبک دیگر برپا گردید. ایمحوتب، ساختمانهای با سنگهای تراشیده شده را مرسوم کرد. در عین حال انواع قالبهای معماریش هنوز انعکاسی بود از شکلها وابتکاراتی که در شیوه بنایی با مصالح سبک و کم دوام بکار میرفت، همین است که در معماری وی پیل پاهایی به انواع مختلف همیشه در درون جرز کار گذاشته شده است، نه به صورت مستقل و قائم به خود و همه یادگاریست از دستههای نی یا تیرهای چوبی که میان دیوارهای خشتی نصب میشود، تا استحکام آنها را افزایش دهد. اما همین موقعیت که این عناصر ساختمانی دیگر خاصیت وجودی یا کاربرد خود را از دست داده بودند، موجب آن شد که ایموحتب و معماران پیرو او ستونها را به نوعی تازه تبدیل نمایند و آنها را در را هدف نوین به کار برند، پذیرش این حقبقت که قالبها یا به صورتهای معماری میتواند حالت و اندیشهای را به بیان آورد، در وهله اول دشوار مینماید و عموماً چنین میپنداریم که اگر این قالبها از نظر ساختمانی خاصیتی معین در ظبقهای قطعی نداشته باشند. دیگر چیزی جز تزیین سطحی نخواهد بود.
آشنایی با اهرام جیزه - مصر
سلسلهها روش طاق زنی را میدانستند ودر حدود۳۰۰۰سال ق. م به ندرت از طاق زنی استفاده کردهاند. در نهایت باید گفت معماری مصری معماری جرمی است و توجهشان به فرم و جرم بوده تا فضا سازی و همچنین معماران مصر از شیوه ستونهای افقی و عمودی نهایت استفاده را بردهاند. از بناهای باشکوه مصری باید به معابد سر در هم اشاره نمود، این بناها دارای سردرهای عظیم وجسیمی بودند که بر روی آن نقوش کنده کاری شده و برجسته تعبیه شده است. بر روی سردر این معابد جایی برای نصب پرچمهای بزرگ قرار داشت. سر درهای این معابد به حدی بزرگ و عظیم بود که تمام ساختمان معبد تحت تأثیر این وضعیت قرار میگرفت. یکی از نمونههای بارز این نوع بناها معبد خنوس در کرنک و نمونههای دیگر است.