هفته نامه صدا - ریحانه یاسینی: در سرتاسر سالن بزرگ، دوربین های فیلم برداری چیده شده اند و دکور دو برنامه تلویزیونی، رو به روی هم قرار گرفته است. روی سقف بلند، تجهیزات نور و صدا تعبیه شده و گروه برنامه ساز در حال رفت و آمدند. مردم نیز به عنوان تماشاچی، روی صندلی های چیده شده دور سالن، جای می گیرند.
تهیه کننده برنامه، تند و تند دکمه های روی موبایلش را فشار می دهد و با نگرانی می گوید: «زودتر باید ضبط را جمع کنیم. سالن نداریم! یک سال اجاره کرده بودیم، چند بار رفتیم و آمدیم و صحبت کردیم، تا اجازه دادند بیشتر بمانیم.» در بیرون در سالن بزرگ با سقف بلند در کنار بزرگراه، تابلویی رنگی نصب شده است: «ستاد مدیریت بحران شهرداری تهران». برخی از سوله های مدیریت بحران تهران، طی چند سال گذشته به برنامه های مختلف تلویزیونی، اجاره داده شده بودند که البته تا دو سال پیش، بعضی هایشان فعال بودند.
دختر جوانی که در جنوب شرق تهران زندگی می کند، می گوید: «اول که ازدواج کردیم، همسرم در ستاد مدیریت بحران شهرداری کار می کرد. آنجا نگهبان بود. درست فردای روز عروسی مان، گفتند که ستاد منحل شده و دیگر نیازی به آن ها نیست. همه را اخراج کردند.» خبر اجاره سوله های مدیریت بحران به گروه های برنامه ساز تلویزیونی، در بحبوحه ماجرای پلاسکو عمومی شد. درست زمانی که تمام ناکارآمدی های شهرداری خود را نشان می داد. آتش نشان ها حتی نردبان های بلند نداشتند و تمام تجهیزات دستگاه های مختلف کشور، به یاری شهرداری تهران آمدند و همان زمان هم بود که خبرهایی درباره عدم تخصیص بودجه آتش نشانی منتشر شد. آنچه شهرداری در آن روزها از خود نشان داد، عصاره تمام توان مدیریتی این دستگاه بود.
