در کدام شهر آمریکا زندگی به صرفه است؟

برترین ها: یکی از سخت‌ترین تصمیماتی که شهروندان امریکایی و یا حتی مهاجرین از کشورهای دیگر به امریکا گاهی اوقات مجبورند در زندگی اتخاذ کنند، زمانی است که به فکر مهاجرت به بخش دیگری از کشور می‌افتند: آیا باید به شهری با بهترین فرصت‌های شغلی رفت یا بهتر است منطقه ارزان‌‌تری انتخاب نمود که استانداردهای بالاتری برای زندگی داشته و ضمنا قیمت مسکن در آن متعادل‌تر باشد؟ خوشبختانه در بسیاری از مناطق امریکا می‌توان شهرهایی پیدا کرد که از این دو مزیت به صورت توامان بهره می‌برند.

 

 

آقای وندل مکس، عضو ارشد موسسه مرکز فرصت‌های شهرنشینی (Center for Opportunity Urbanism)، بعد از تعریف یک سری شاخص‌‌های ویژه، شهرهایی از امریکا که در آنها دستمزدها به نسبت هزینه‌ها،  نسبتا بالاتر هستند را دقیقا مشخص کرده است. این لیست با توجه به 20 شهر برتر و همچنین شهرهایی که در انتهای لیست قرار می‌گیرند از نظر جغرافیایی و آماری متنوع است.

استاندارد شاخص کیفیت زندگی که مرکز فرصت‌های شهرنشینی (COU) از آن استفاده کرده، میانگین دستمزد‌های پرداختی شهرهای بزرگ با جمعیت بیش از 500 هزار نفر در سال 2015 را در نظر گرفته و آنها را با هزینه زندگی در این شهرها تطبیق داده است. در این زمینه، یعنی توازن حقوق با هزینه‌ها، شهرهایی که سهم بیشتری از مشاغل با پرداخت دستمزد بالا را داشته، عملکرد بهتری دارند مثل شهرهای سن‌جو، کالیفرنیا و هوستون. تفاوت‌ اصلی هزینه‌های زندگی بین شهرها مربوط به تامین هزینه مسکن است؛ در سال 2014 در شهرهای امریکا هزینه تهیه وسایل زندگی بین 23 درصد و هزینه خدمات شهری 35 درصد متغیر بوده است، اما در مورد هزینه اجاره، تفاوت‌ها میان گران‌ترین و ارزان‌ترین نواحی شهری چیزی حدود 194 درصد بوده است و این آمار در حوزه خرید مسکن به رقم قابل توجه 775 درصد می‌رسد. هزینه مرکب شاخص کیفیت زندگی که موسسه COU برای استانداردهای شاخص کیفیت زندگی در نظر گرفته ترکیبی از اجاره سالیانه و همچنین هزینه‌های مالکیت مسکن برای خریداران احتمالی است.

در گزارش منتشر شده از سوی این موسسه شهرهای ابتدایی و انتهایی لیست به چهار گروه اصلی تقسیم شده‌اند: گران‌ اما به صرفه؛ قیمت نسبتا معقول با دستمزد بالا؛ گران اما بسیار پر هزینه، فاقد صرفه اقتصادی، و نهایتا مناطق ارزان قیمتی که فاقد امکانات مناسبند.

گروه اول: گران اما به‌صرفه

تعدادی منطقه پر هزینه وجود دارد که به خاطر دستمزدهای پرداختی بسیار بالا. در ابتدای لیست رتبه‌بندی قرار می‌گیرند. بیشترین درآمد سالیانه (با توجه به تطبیق دستمزد با هزینه زندگی) ”سن‌جو" است یعنی قلب دره سیلیکیون، مهد شرکت‌های فناوری اطلاعات دنیا. هزینه سالیانه زندگی در این منطقه 63 برابر بیشتر از میانگین ملی است (بالاترین نرخ در کشور امریکا)؛ اما با توجه به بالاترین پرداخت اسمی برای هر شغل به میزان 112300دلار، بعد از تطبیق حقوق با هزینه‌های زندگی این منطقه همچنان بالاترین دستمزد پرداختی یعنی 68850 دلار را به خود اختصاص می دهد.

 

 

جمعه بازار در واگن‌ها؛ افزایش دستفروش‌ها در خطوط متروی تهران !

روزنامه قانون: مترو این روزها به اندازه ای شلوغ شده که اغلب ممکن است حوصله رفت و آمد با آن را نداشته باشید

کالایی نیست که مردم در زندگی روزمره استفاده کنند و آن را بین دستفروشان مترو پیدا نکنند

اما آنچه موجب آزار مردم را فراهم کرده بی نظمی و پهن شدن وسایل دستفروشان در هر گوشه ای از ایستگاه و قطار است

بیشترین فراوانی زنان دست فروش مترو، زنان سرپرست خانوار است. طبق آمارها 33 درصد از زنان دستفروش مترو سرپرستی خانواده را به عهده دارند

وضعیت اقتصادی کشور و شکاف طبقانی که روز به روز عمیق تر می شود، مردم طبقه متوسط و ضعیف را به عنوان دستفروش متروکنار هم قرار داده است

طرح های تکراری ناکارآمد شهرداری در سال های اخیر برای عده ای از دستفروشان به خصوص جوان ترها منجر به لجاجت شده است و از برخوردهای تند ماموران در متروگله دارند

 

 

دستفروشان به عضو جدایی ناپذیر مترو تبدیل شده‌اند. از شیر مرغ تا جان آدمیزاد در واگن ها و سکوهای مترو خرید و فروش می شود و کالایی نیست که مردم در زندگی روزمره استفاده کنند و آن را در این فضا پیدا نکنید. مردم به حضور دستفروشان عادت کرده اند و انگار مترو را بدون حضور آنان نمی‌توان مترو نامید. اما آنچه این روزها موجبات آزار مردم را فراهم کرده، بی‌نظمی و پهن شدن وسایل این افراد در هر گوشه ای از ایستگاه و قطار است.

 

روی پله‌ها، روی صندلی سکوها یا صندلی و کف واگن ها، گاه از وسایل دستفروشان انباشته شده و عبور و مرور را برای مردم دشوار کرده است. برای مثال زمانی که درِ واگن، در ایستگاه مورد نظر باز شده و مردم برای خروج عجله دارند باید با عجله فریاد بزنند: «خانم وسایل رو جمع کن الان در رو می‌بنده!» یا زمانی که خسته و هلاک در انتظار رسیدن قطار هستند، مجبورند بایستند چون صندلی سکو را وسایل یک یا چند تن از دستفروشان اشغال کرده است.

شهرهای زیبا و مدرن از چشم انسان معاصر

مجله مهرگان نو - بهاران آزادی: آلودگی بصری؛ در کشور ما کمتر کسی با این عبارت آشناست. آلودگی بصری یا دیداری همان آشفتگی در منظر بیرونی ساختمان است که نه تنها مخل زیبایی به حساب می آید بلکه سلامتی روانی افراد جامعه را هم تحت تاثیر خود قرار می دهد.

 

انباشت علف هرز در باغچه یک خانه، دود ناشی از کارخانه ها، تابلوهای بزرگ تبلیغاتی با اندازه های متفاوت و رنگ های تند، برج ها و ساختمان های بدمنظر با نوشته های غیرمجاز روی در و دیوارهای آن، دیوارهای فروریخته ساختمان های فرسوده همه و همه آلودگی بصری را معنا و مفهوم می دهند. شاید این سوال که آلودگی بصری چگونه سلامتی فرد و جامعه را به مخاطره می اندازد، فکر شما را هم به خود مشغول کرده باشد.

آشفتگی در شهر دید شما را مسدود و فشار را بر مغز زیاد می کند؛ این یعنی کاهش قدرت تفکر که در اکثر افراد منجر به افسردگی می شود. تحولات گسترده و زیربنایی در پایتخت کشور، اگره حرکتی در جهت مدرنیزه زندگی  کرده است، اما نظم شهری را به هم رخیته و این وظیفه بر عهده مدیریت شهری است که در کنار سیل عظیم ساخت و سازها، به زیبایی شهر توجه کند. بررسی های ما نشان می دهد ساختمان سازی و به تبع آن نماسازی و طراحی ساختمان در کشورهای اروپایی و آمریکایی بسیار قاعده مند است؛ آیا ما توانسته ایم با الگوبرداری از غرب، در جهت زیبایی شهرمان از طریق نمای ساختمان های تلاش کنیم؟ در مطلب حاضر تلاش کردیم به این سوال پاسخ بگوییم.

استانبول؛ تقابل مدرنیته و سنت

خلبان اعلام می کند: «هم اکنون بر فراز استانبول در حال پرواز هستیم و تا دقایقی دیگر در فرودگاه آتاتورک فرود خواهیم آمد.» کافی ست کمی خوش شانس باشی و صندلیت کنار پنجره باشد تا استانبول را از بالا ببینی؛ شهر تپه ها، مساجد و زمینی که انگار از وسط توسط دریا ترک خورده، اما با چند بخیه بزرگ به هم وصله شده است. یک دقیقه خیره شدن به استانبول همانا و آن همه نقش و نگاری که در ذهنت برای همیشه نقش می بندد، همان. از انحنا و پیچ خوردگی های ساحل کارادنیز که بگذریم، به مساجدی با گنبدهای گرد و کروی و با گلدسته های بلند عجیب و غریب می رسیم و خانه های به هم فشرده که سقف برخی شان، حیات خانه دیگری است.

 

 

 

تهران متعلق به انسان هاست؛ نه خودرو و پروژه های شهری

هفته نامه جامعه پویا: حضور قارچ گونه خودروها در سطح شهر پس از انقلاب صنعتی مشکلات فراوانی از جمله ترافیک و آلودگی را در شهرها ایجاد کرد و ماشین بر انسان مقدم شد؛ با این حال دیری نگذشت که بسیاری از شهرهای دنیا از موضوع آگاه شدند و شهرسازی پیاده محور را جایگزین خودرومحوری کردند، موضوعی که در شهرهای ایران همچنان از آن غفلت می شود و اگر حرکتی در جهت آن وجود داشته باشد، ناقص و ناکارآمد است. در گفت و گو با «محسن دزیانی»، کارشناس شهری و استاد دانشگاه، این موضوع را بررسی کرده ایم.

ویژگی های شهر پیاده محور چیست؟ چنین شهری چه مزیت هایی دارد؟

اصلی ترین موضوعیت موجود در یک شهر انسان است، به همین دلیل طراحی شهری باید براساس انسان باشد؛ اما متاسفانه در دوره مدرنیسم این خودرو بود که بر انسان غلبه کرد و طراحی های شهری را تحت تاثیر قرار داد. ضروری ترین ویژگی یک شهر این است که امکانات و ظرفیت های لازم برای حرکت پیاده در آن وجود داشته باشد. این موضوع در شهرهای امروز ما فراموش شده است.

 

 

 

طراحی مبتنی بر انسان به این معنی است که سرعت قدم زدن و زمان قدم زدن، مبنای طراحی شهری باشد، نه سرعت اتومبیل. شاید بتوان گفت بالاترین نقش اجتماعی و فضای تعاملی بین افراد در شهرها به وسیله میدان و پیاده راه ایجاد می شود. ما در صحبت های امروزه، به فلکه هم میدان می گوییم، در حالی که میدان نقش اجتماعی و پیاده محوری دارد و قرار نیست هر جایی را که اتومبیل دور می زند، میدان بنامیم.

میدان بهارستان یا میدان توپخانه اگر ویژگی های تعاملی داشته باشد، میدان هستند، وگرنه باید نام آنها را فلکه گذاشت. میدان صرفا ویژگی ترافیکی ندارد.

شهرسازی قم از مدل مشخصی تبعیت نمی‌کند !

رئیس شورای اسلامی شهر قم با بیان اینکه شهرسازی قم از مدل مشخصی تبعیت نمی‌کند، گفت: مشکلات شهرسازی قم ریشه‌ای است و از مدل مشخصی تبعیت نمی‌کند.

به گزارش خبرگزاری تسنیم از قم، پنجمین دوره شورای اسلامی شهر قم حدود دو ماه است که آغاز به کار کرده و در این مدت با توجه به جلسات و دیدارهایی که داشته است، نشان داده که اهتمام جدی در رسیدن به شعارهای قبل از انتخاباتی خود داشته و سعی دارد با هم‌افزایی، هم‌فکری و تعامل با دیگر دستگاه‌ها، گام مؤثری در رسیدن شهر قم به جایگاه واقعی خود بردارند.

این گذشت 60 روز از آغاز شورای اسلامی شهر قم بهانه‌ای برای گفت‌وگو با عبدالله جلالی رئیس این شورا شده است.

تسنیم: دیدارهای مردمی برای شما یک رفع مسئولیت است یا موضوعی کاملاً جدی.

جلالی:این موقعیت و جایگاه فعلی، از اعضای شورا، جدای از شخصیت حقیقی، شخصیت حقوقی ممتازی نسبت به دیگر مسئولان می‌سازد، چرا که دسترسی مستقیم به مردم و مشکلات آن‌ها دارند و دستشان در جلسات به جهت اشراف بر مشکلات مردم، باز است. این ارتباط بی‌واسطه با مردم و گرفتن رأی از مردم را به‌عنوان یک بازو برای دفاع از حقوق مردم می‌دانیم و من به اعضا گفتم که در مراجعات متوجه می‌شویم چه مسائل و مشکلاتی هست و چه مسئولیتی داریم برای دفاع از حق مردم یا حقوق تضییع‌شده نظام و دولت و شهرداری.

دیدارهای مردمی برای بنده و اعضای شورا کاملاً جدی است

 واقعاً اطلاعات خوبی به ما منتقل می‌شود که هم ناشی از مسائل و مشکلاتِ پاسخ داده نشده مردم است و هم اینکه در تصمیمات می‌تواند به شورا در دفاع از مردم کمک کند. این موضوع حتی در نشست‌ها و جلسات خاص نیز مؤثر واقع می‌شود.

 من هم عادتی دارم که هر موضوعی را که احساس کنم مهم و نیازمند پیگیری است، فوری یادداشت می‌کنم. حتی موردی بوده که فردی مراجعه کرده و پس از شنیدن سخنانش، احساس کردم باید آن موضوع را با تمام وجود دنبال کنم.

 بدون آنکه او مطلع شود، مکاتبه کرده‌ام و از کمیسیون خواسته‌ام پیگیری کند و راهکارها و مسیرهایی هم که باید طی کند، بررسی شود و این در حالی است که فرد تا این لحظه اطلاع ندارد.

دیدارهای مردمی برای من کاملاً جدی است و شورا به نگاه رفع تکلیف با این دیدارها برخورد ندارد. تمام‌کارهای شوراها و شهرداری‌ها با مردم و برای مردم است و ارتباط غیر قابل انفکاکی بین شهرداری و شورا با مردم است و این بحثی است که نمی‌توان از آن گذشت و سطحی‌نگری نسبت به آن معنا ندارد.

تسنیم: رویکرد شورای پنجم در موضوع شهرسازی و عدم تناسب ساخت‌وسازهای شهری با بافت و فرهنگ قم و نابودی میراث قم و مناظر دید عمومی به حرم مطهر و... را چگونه ارزیابی می‌کنید با توجه به اینکه با تراکم فروشی در مرکز شهر و بی‌دقتی مسئولان در احیای بافت‌های ارزشمند و انجام نماهای رومی و دیگر اقدامات خسارت‌های زیادی به شهر وارده شده است.

جلالی: ما اولاً در کلان معتقد به بحث مدیریت واحد شهری هستیم. معنا و مفهومش این است که مثل همه دنیا و کشورهای توسعه‌یافته، بسیاری از امورات ترافیک و آب و برق و گاز و... با مسائل شهرسازی مرتبط است و باید به‌صورت یکجا مدیریت شود.

مشکلات شهرسازی قم ریشه‌ای است و از مدل مشخصی تبعیت نمی‌کند

 ما معبری را احداث می‌کنیم و ممکن است در آن مقطعی که مدیریت شهری احساس نیاز به یک بلوار یا خیابان می‌کند، این کار را انجام دهد اما دستگاه‌های دیگر مانند مخابرات، آب، برق و گاز، منابع لازم برای ایجاد زیرساخت‌های آن را نداشته باشند. بسیار دیدیم که حتی پروژه‌ای احداث‌ شده و بعد از شش ماه و یک سال، زیرساخت‌های آن آمده و به منابع هزینه شده مردمی صدمه وارد کرده است.

حقِ مردم به شهر...

هفته نامه کرگدن - سید محمد بهشتی: در شهر تهران، پس از چندین دهه زمستان مدنی، به تدریج شاهد آغاز بهار مدنیت هستیم. خوشبختانه مردم دیگر اجاره نشین شهر نیستند بلکه آنان خود را مالکین تمام عیار شهر می دانند.

«دیگی که برای من نجوشه، سر سگ توش بجوشه»، «تا فردا کی مرده و کی زنده»، «من نباشم میخوام دنیا نباشه» و «بهشت آن جاست که آزاری نباشد، کسی را با کسی کاری نباشد» و... از جمله مثل های رایجی است که احتمالا تاکنون بارها به گوشمان خورده یا خود آن ها را به کار برده ایم. در جامعه ای که چنین مثل هایی رایج است، باید انتظار شرایط وخیمی را داشته باشیم؛ جایی که هر کس در آن صرفا به منافع شخصی خود، یعنی منافعی که حداکثر در طول عمر خودش موضوعیت دارد، بها می دهد.

جامعه ای از هم پاشیده و متفرق که در آن انتفاع هر کس به معنی متضرر شدن دیگران است؛ جامعه ای که آینده در آن بی معنی است و همه به مبتذل ترین شکل در پی سوءاستفاده از اکنونند. اندکی با خود بیندیشیم؛ آیا بدین ترتیب اصلا چیزی به نام «جامعه» با معنی است و یا ما صرفا با جمعیتی از افراد یا حداکثر تعدادی خانوار سر و کار خواهیم داشت که در یک جا زندگی می کنند؟

 

 

 

 

آیا بر این جمعیت آشوبناک می توان نام «شهر» گذاشت؛ مگر شهر انباشتی از واحدهای مسکونی و تجاری و خیابان است؟ مسلما این طور نیست. شهر آنجایی است که بندهایی نامریی از حقوق و قوانین و بعد اخلاقیات و بالاتر از آن اهلیت و تعلق خاطر، افراد و خاندان ها و محلات را به هم متصل می کند و برای آنان سرنوشتی مشترک رقم می زند. در یک «جامعه» در معنای واقعی اش، همه افراد در سود و زیان یکدیگر شریکند. در جایی که همه ضرب المثل ها این چنین است، اصلا جامعه در هیچ مقیاسی نمی تواند منعقد شود. بنابراین مطمئنا این یک روی سکه است.

روی دیگر سکه مثل هایی از جنس دیگر است؛ مثل هایی چون «دیگران کاشتند و ما خوردیم، ما بکاریم دیگران بخورند»، «تو نیکی میکن و در دجله انداز، که ایزد در بیابانت دهد باز» یا «از هر دستی بدهی از همان دست می گیری»، «این جهان کوه است و فعل ما ندا/ سوی ما آید نداها را صدا» و... که به خوبی حکایت از نوعی همبستگی اجتماعی می کند.

این نوع مثل ها دلالت بر درک نوعی وابستگی حقوق و منافع خصوصی با حقوق و منافع عمومی دارد. در جایی که این قبیل مثل ها جاری است، پنداری همه متذکرند که تنها راه تامین منافع شخصی، رعایت منافع عمومی است و بالعکس.

عاقبت گودبرداری‌های رها شده در پایتخت / شهرداری وظیفه‌ای در قبال ایمن‌سازی گودها ندارد !

تین‌نیوز | 

«گود»های خطرناک تهران هم ازآن دسته موضوعاتی است که می‌توان از آن به عنوان یادگاری از شورای شهر چهارم نام برد؛ موضوعی که پرونده آن نخستین بار حدود ٣ سال قبل باز شد. زمانی که یکی از اعضای شورای شهر در سخنانی در صحن شورا، اعلام کرد که در پایتخت بیش از ٤ هزار «گود» ناشی از ساخت و ساز وجود دارد؛ گودال‌هایی که معلوم نیست چه تعداد از آنها خطرناک هستند.

به گزارش روزنامه اعتماد، بعد از آن هم بارها این موضوع با نام بردن از گودهایی چون: گود ایران زمین، گود برج میلاد، گود مصلی و... خطرناک بودن گودها از سوی اعضای شورا تذکر داده شد. حتی در ماه‌های پایانی شورا، مجتبی شاکری، یکی دیگر از اعضای شورای شهر، تعداد گودهای خطرناک تهران را ١٥٠ مورد عنوان کرد. در عمر کوتاه شورای پنجم نیز تاکنون چندین بار نسبت به خطرناک بودن گودها هشدار داده شد تا جایی‌که هفته گذشته حبیب‌زاده، عضو کمیسیون عمران شورای شهر، آمار جدیدی را در مورد تعداد گودهای خطرناک تهران عنوان کرد و مدعی شد که تعداد آنها ٧٠ مورد است.

مهدی حجت، معاون جدید شهرسازی و معماری شهرداری تهران اما معتقد است که وضعیت به این بغرنجی که گفته می‌شود، نیست. بلکه بسیاری از این موارد ناشی از هیجانات رسانه‌ای است. وی در کنار تشریح وضعیت کنونی گودهای ناایمن تهران و وظایفی که شهرداری در این زمینه دارد، از سرنوشت ضوابط بلند مرتبه‌سازی می‌گوید و مدعی است که هیچ ممانعتی برای صدور پروانه برای سازه‌های بلند مرتبه وجود ندارد.

یکی از موضوعاتی که از حدود ٢ سال قبل به عنوان یکی از معضلات شهرسازی پایتخت از سوی شورای شهر مطرح شده، موضوع تدوین ضوابط «بلندمرتبه‌سازی» است. حتی در برهه‌ای دبیرخانه شورای عالی شهرسازی جلوی ساخت حدود ٥٠ برج بلندمرتبه در تهران را گرفت. آن زمان، دبیرشورای عالی شهرسازی می‌گفت معاونت شهرسازی پس از فشارهای زیادی که ما برای تهیه طرح ضوابط بلند مرتبه‌سازی آوردیم، فقط طرح نصفه و نیمه‌ای را به ما ارایه کرد. گویا بعد هم که شورای عالی این طرح را برای اصلاح برگردانده بود، دیگر طرحی را برای این دبیرخانه نفرستاده بودند. به همین دلیل هم بود که شورای عالی دستور توقف بلندمرتبه‌سازی در تهران را صادر کرد. می‌خواهم بدانم الان و در دوره جدید مدیریت شهرسازی، این طرح در چه وضعی است؟

اصولا براساس قانون هر سازه‌ای، چه بلند مرتبه و چه سازه‌های عادی، باید مطابق ضوابط طرح تفصیلی ساخته شود. طرح تفصیلی برای هر قطعه زمینی که در تهران وجود دارد، یک مقدار تراکم تعریف کرده است که همه باید از آن تبعیت کنند. البته ممکن است بنا براقتضائات شهر یا هر دلیل دیگری بخواهند سازه‌ای با ارتفاع بیشتر از آنچه در طرح تفصیلی آمده بسازند. درچنین شرایطی پرونده این سازه به کمیسیون ماده ٥، که نمایندگان ٧ وزارتخانه و سازمان در آن عضویت دارند، ارجاع می‌شود تا در آنجا برایش تصمیم‌گیری شود. ولی اینکه موضوع بلندمرتبه‌سازی و ضوابط آن بخواهد بین وزارت راه و شهرسازی و شهرداری پاسکاری و رد و بدل شود، اصلا چنین چیزی نیست. کلا ساخت و سازها در تهران براساس طرح تفصیلی صورت می‌گیرد که به تایید وزارت راه و شورای عالی شهرسازی هم رسیده است.

مسکن و شهرسازی در هفته‌ای که گذشت...

 تصویب آیین‌نامه اجرایی صرفه‌جویی مصرف انرژی در ساختمان‌ها در جلسه هیات‌دولت، تشکیل سی‌و‌سومین جلسه ستاد ملی بازآفرینی‌شهری، امضای تفاهم‌نامه همکاری برای ساخت ۲۰ هزار واحد مسکونی ویژه نیازمندان، تشریح ابزارهای جبرانی تامین‌مالی مسکن در بافت‌های ناکارآمد و آخرین تصمیمات شورای‌عالی شهرسازی و معماری ایران درباره طرح ساماندهی میدان بهارستان و سایت مجلس شورای اسلامی، بخشی از مهمترین اخبار حوزه مسکن و شهرسازی در هفته گذشته بود.

به گزارش خبرنگار پایگاه خبری وزارت راه و شهرسازی، تشکیل سی‌و‌سومین جلسه ستاد ملی بازآفرینی پایدار شهری و تاکید وزیر راه و شهرسازی بر خلق میراث مدرن با حفظ هویت ایرانی و همچنین این مطلب که به دنبال حذف عنوان حاشیه نشین در کشور هستیم، امضای تفاهم‌نامه همکاری برای ساخت ۲۰ هزار واحد مسکونی ویژه نیازمندان، اعلام جزئیات نهمین جلسه شورای‌عالی شهرسازی‌ومعماری ایران در سال ۹۶، تصویب آیین نامه اجرایی صرفه جویی مصرف انرژی در ساختمان ها، تاکید معاون اول رئیس‌جمهوری بر ارایه تسهیلات نوسازی و مقاوم‌سازی مسکن‌روستایی و چشم انداز ۱۰ ساله نیاز به مشکن در کشور با اولویت سیاست‌ها به خانه‌اولی‌ها، ساکنان بافت‌های ناکارآمد و حاشیه‌نشینان بخشی از مهمترین اخبار حوزه مسکن و شهرسازی در هفته گذشته بود.

همچنین، جزئیات راه‌اندازی ۱۵ صندوق زمین و ساختمان در ۱۵ استان کشور، اعلام این مطلب از سوی معاون وزیر راه و شهرسازی که رکود مسکن دلیل اصلی کاهش مصرف سیمان است، اهدای کمک بلاعوض برای ساخت ۲۵۰۰ واحد روستایی واجد شرایط، تشریح ابزارهای جبرانی تامین مالی مسکن در بافت های ناکارآمد و تاکید بر این مطلب که بافت های تاریخی هدف نوسازی نیستند و همچنین تغییر سیاست شهرهای جدید به عنوان فرصتی مناسب برای توسعه شهری بخش دیگری از اخبار حوزه مسکن و شهرسازی در هفته گذشته بود.

 

تاکید بر خلق میراث مدرن با حفظ هویت ایرانی

عباس آخوندی وزیر راه و شهرسازی در سی‌و‌سومین جلسه ستادملی بازآفرینی با تاکید بر این مطلب که چشم‌پوشی از میراث‌فرهنگی شهرها، موجب بی‌هویتی در اجتماع می‌شود، گفت: بسیاری از افراد تصور می‌کردند که می‌شود با ساختمان‌های مدرن از نیاز انسان و شهرها از میراث‌فرهنگی چشم پوشید ولی در کوتاه‌مدت مشاهده کردند که قطعا با این روش دچار اختلالات فرهنگی، رفتاری و بی‌هویتی در سطح محلات چه در سطح درآمد بالا و چه پایین خواهند بود.

آخوندی همچنین افزود: شاید برخی بر این باور باشند که نیازی به توجه به این حوزه نبوده و نیاز اصلی کشور ما در زمان فعلی نوسازی است ولی به تصور ما، ایران در حال حاضر نیاز به بازآفرینی و چیزی فراتر از بحث نوسازی دارد، بدون شک ما باید ضمن انکه بتوانیم جان تمدن ایران‌شهری را حفظ کنیم،  مدرن نیز باشیم چراکه بی‌توجهی به جان و توجه صرف به کالبد دردی را دوا نخواهد کرد.

 

ارتقای کیفیت زندگی هدف اصلی وزارت راه و شهرسازی در فرآیند بهسازی است

وزیر راه و شهرسازی همچنین در این جلسه با اشاره به اینکه به وزارت راه و شهرسازی و مجموعه دولت به دنبال حذف عنوان حاشیه‌نشین در کشور است، گفت: در حقیقت در بحث تمدن ایران شهری که در این مدت به طور مشخص در ستاد نیز پیگیری شده در ارتباط مستقیم با بحث سیاست شهرسازی ایرانی- اسلامی از سوی رهبری بوده که در این ستاد دنبال می‌شود.

آخوندی ادامه داد: محله‌محوری بحثی ذوقی نبوده و به تصور من شاه‌کلید موضوع شهرسازی ایرانی –اسلامی به شمار می‌رود و باعث ایجاد روابط اجتماعی و فرهنگی در یک محله خواهد بود چراکه قطعا ساختار یک محله بدون مسجد، حسینیه، بازار و فضای گفتگو معنی نداشته و تعریفی ندارد.

نقشه آینده جهان با هایپرلوپ چگونه خواهد بود؟ !

مجله سخت افزار: تکنولوژی با سرعتی بسیار زیاد در حال تغییر زندگی ماست و جهان امروز با چیزی که تنها ده سال پیش وجود داشته به کلی متفاوت است. برای مثال می توانید به تلفن های هوشمند نگاه کنید و ببینید از ده سال قبل تا به حال چه تغییرات شگرفی در این حوزه ایجاد شده و سپس آن را به بخش های دیگر علم تعمیم دهید. از اتومبیل ها گرفته تا تجهیزات مطالعاتی و هوش منصوعی به خوبی نشان دهنده شتاب بسیار زیاد علم و تکنولوژی است.

 

 

 

 

هایپرلوپ یکی از پروژه های بلندپروازانه و قابل توجهی است که در سال های اخیر در فازهای آزمایشی قرار داشته و به تدریج در حال تبدیل شدن به یک دستاورد صنعتی است. هایپرلوپ قرار است جایگزینی برای سیستم های حمل و نقل برون شهری باشد و مسافران را بین شهرهای مختلف با سرعت های بسیار بالا حرکت دهد تا فاصله های چندین ساعته بین شهرها ظرف چند دقیقه طی شوند. 

 

در حال حاضر پروژه های آزمایشی هایپرلوپ در آمریکا و امارات متحده عربی راه اندازی شده اند و توسعه دهندگان آن در حال برطرف کردن ایرادات برای آغاز فاز نهایی ساخت هستند. اما آینده جهان با هایپرلوپ چگونه خواهد بود؟

نقشه ای که مشاهده می کنید طرحی مفهومی است که نشان می دهد هایپرلوپ چطور در آینده نه تنها شهرها، بلکه کشورهای جهان را به هم متصل خواهد کرد. فواصل چند هزار کیلومتری ظرف مدت بسیار کوتاهی طی خواهند شد و جهان کوچکتر از آنچه همین حالا هم به نظر می رسد خواهد شد.

معضل پرکردن نادانسته ها با تخیلات !!

روزنامه آسمانی آبی - فاطمه عمیدی: «Confabulation» یا مسامحتا «خیال پردازی»، نام کتابی است از ویلیام هریستین، فیلسوف آمریکایی که حوزه تحقیقاتش فلسفه ذهن و فلسفه زبان است. او در این کتاب به بررسی خطاهای ذهنی از دیدگاه علوم اعصاب، روان پزشکی، روان شناسی و فلسفه پرداخته است.

Confabulation نوعی از خطای ذهنی است؛ به معنای پرکردن نادانسته ها با تخیلات. این خطا به حالتی در ذهن اطلاق می شود که فرد، اطلاعات اندکی از چند مسئله دارد؛ اطلاعاتی که حتی مرجع و اساس معتبری ندارد، اما در ذهنش بین این اطلاعات ارتباطی وجود ندارد و این خالی است، بنابراین فرد فاصله بین این اطلاعات را با تخیلات خود پر می کند. از این رو است که می بینیم هنگامی که مردم با هم صحبت می کنند، به راحتی ادعاهایی بدیهی مطرح می کنند و صادقانه بر این باورند که درست هستند.

کتاب ویلیام هریستین با کمک چند روانشناس، روان پزشک، دانشمندان علوم انسانی و فیلسوفان، نوعی از گفت و گویی بین رشته ای را امتحان می کند که افزایش درک ما از خطاهای ذهنی و بیماری های عصبی را نوید می دهد که احتمالا به درک بهتر ما از حافظه، آگاهی و طبیعت انسانی نیز کمک شایانی می کند.

 

با گفتن «نمی دانم» مشکل را حل کنید

کافی است کمی آشنایی با سقراط و علم و دانش او داشته باشیم تا بدانیم با وجود این که او را حکیم می دانستند، اما او همیشه اذعان به ندانستن می کرد و معتقد بود یقین به ندانستن است که راه به دانش دارد. فلسفه می گوید برای پا گذاشتن به دنیای خرد باید از «من نمی دانم» آغاز کنید. فاصله بین علم و منطق با اظهارات پوچ، دقیقا جایی است که می پذیریم نمی دانیم و در مقابل وقتی برای چیزی که به ما ارائه می شود و شاهدی وجود ندارد طبعا نمی پذیریم و باور نمی کنیم.

ویلیام هریستن در کتاب خود با بررسی خطای ذهنی «کانفابیولیشن» توضیح می دهد که فرد هنگام بحث درباره مسئله ای از سه حالت خارج نیست؛ یا می داند، یا نمی داند یا جسته و گریخته چیزهایی شنیده است.