معاون معماری و شهرسازی وزارت راه و شهرسازی حضور انسان با بهترین کیفیت در فضای پیرامونی را هدف اصلی برنامه بازآفرینی شهری دانست و گفت: توجه صرف کالبدی قطعا در احیای شهرها کافی نبوده و ما باید افراد را از حاشیه شهر به زادگاه خودشان بازگردانده و به آنها این اطمینان را بدهیم که مناطق فرسوده همچنان زیستپذیر و زنده هستند.
به گزارش خبرنگار پایگاه خبری وزارت راه و شهرسازی محمدسعید ایزدی معاون معماری و شهرسازی طی سخنرانی در سمینار بازآفرینی فرهنگمبنا و تجربههای شهری معاصر در ایران با تأکید بر اهمیت به کارگیری سیاستهای توسعه فرهنگی در فرآیند بازآفرینی شهری اعلام کرد: قطعا استفاده از این سیاست در شرایط خاص فرهنگی در هر منطقه متفاوت بوده و باید در تناسب با هر ناحیه اجرا شود.
ایزدی با بیان اینکه مشکلات و چالشهای فراوانی نظیر نابرابریهای شهری، فقدان تابآوری شهری، مواجهه با حوادث و بلایای طبیعی، کاهش سرمایه اجتماعی، عدم اعتماد شهروندان به دولت، بحران هویت، از دست دادن سرمایههای ارزشمند گذشته و نوساختهای بیارتباط با گذشته، ناکارآمدی در نظام جابهجایی، مخاطرات طبیعی و تخریب زیستبومها در جامعه امروز، اتحاذ یک سیاست جدید در سیستم مدیریتی را بر ما ضروری میسازد گفت: ما باید در این مسیر برنامه و رویکردی را در پیشروی خود قرار دهیم که عمدتا کیفیت زندگی و زیستپذیری در شهرها را هدف قرار داده و برای ارتقای هرچه سریعتر آنها تلاش کند.
وی در این باره اضافه کرد: متأسفانه کیفیتهای نام برده در رده طرحهای توسعهای طی سنوات گذشته مورد توجه قرار نگرفته و نظام برنامهریزی شهری عمدتا طرحهای کمی و کالبد محور را در محوریت برنامههای خود در نظر گرفته است به همین دلیل ما امروز باید به سمتی حرکت کرده و سیاستی را اتخاذ کنیم که کیفیتهای مورد نیاز نظیر امنیت، هویت و ایمنی را به صورت کلیدی هدف قرار دهد.
معاون معماری و شهرسازی وزارت راه و شهرسازی در ادامه با اشاره به این مطلب که سیاست بازآفرینی شهری حداقل طی سه دهه در مناطق مختلف جهان از جمله اروپای غربی تجربه شده است گفت: این سیاست اشکال گوناگونی دارد که سیاست فرهنگمبنا به عنوان یکی از انواع گسترده آن به شمار میرود، در حقیقت این نوع سیاست، توسعه سیاستهای فرهنگی را مورد عمل قرار داده و در این مسیر حرکت میکند.
وی در این خصوص تصریح کرد: با نگاهی به تاریخ ۵۰ سال اخیر کشور میبینیم که نوعی وجوه مشترک بین این سیاست و اتفاقات این دوره زمانی وجود دارد که تشکیل انجمن آثار ملی، بهرهبرداریهای مجدد تاریخی، طرح پردیسان، شکلگیری نهادهای مربوط به حوزههای تاریخی و ... حاکی از همین وجوهات مشترک خواهد بود.