اضلاع مثلث اقتصادی دولت دوازدهم چه کسانی هستند؟

باوجود این انتقادات اما حسن روحانی عزم خود را برای ابقای نهاوندیان در ترکیب هیئت دولت جزم کرده است و قصد دارد او را در کنار دو عضو اقتصادی دیگر در جبهه اقتصاد دولت دوازدهم بگمارد تا شاید بتواند از ارتباطات خوب دیپلماتیک و اقتصادی او با برخی کشورها، بخشی از مطالبات اقتصادی مردم را برآورده کند.

 

به گزارش تیتر شهر، وعده های اقتصادی حسن روحانی یکی از عوامل پیروزی او بر رقیبان با تکیه بر شعارهای واقعی و قول خروج کشور از رکود بود که مردم هم به امید خارج شدن بخش تولید و بازرگانی از رکود سه ساله حاکم بر کشور، به مشی اقتصادی روحانی و تیمش اعتماد کردند و اکنون منتظر گرفتن پاسخ این اعتماد با انتخاب جبهه اقتصادی قوی و منسجم در کابینه هستند.

در حالی که نگرانی از حضور چهره های ناکارآمد در تیم اقتصادی دولت وجود داشت، حالا خبرها حاکی از برخی تغییرات در گزینه های احتمالی برای وزارت خانه ها و نهادهای اقتصادی دولت است.

براساس آخرین گمانه زنی ها، در وزارت صنعت، معدن و تجارت احتمال حضور محمد شریعتمداری، در وزارت اقتصاد؛ محمد نهاوندیان، در بانک مرکزی؛ ولی الله سیف و در سازمان برنامه و بودجه کماکان محمدباقر نوبخت حضور خواهند داشت.

هرچند برخی وزارت صنعت را جزو تیم اقتصادی دولت به شمار نمی آورند و مثلث اقتصادی هر کابینه را در سه ضلع وزارت اقتصاد، سازمان برنامه و بودجه و بانک مرکزی خلاصه می کنند اما بررسی وضعیت وزارت صنعت در ترکیب تیم اقتصادی دولت بیشتر بر سر گزینه ای است که هنوز رفتنش به این وزارت خانه نهایی نیست و ممکن است در جریان تغییرات احتمالی در گزینه های مورد نظر روحانی برای هیئت دولت، راه شریعتمداری از وزارت صنعت به ساختمان وزارت کشور در خیابان فاطمی، کج شود.

با این حال در خصوص سه ضلع دیگر تقریبا رایزنی ها نهایی شده است و حضور هر سه نفر در ترکیب اقتصادی کابینه دوازدهم مسجل است. هرچند برخی جریان های سیاسی نسبت به تداوم حضور محمد نهاوندیان در دولت آتی انتقاداتی را به حسن روحانی وارد می دانند چراکه طی مدتی هم که او در مسند ریاست دفتر رئیس جمهور بود، آیت الله هاشمی انتقادات زیادی به عملکرد او در حوزه اطلاع رسانی و دفاع از مواضع دولت یازدهم داشت.

باوجود این انتقادات اما حسن روحانی عزم خود را برای ابقای نهاوندیان در ترکیب هیئت دولت جزم کرده است و قصد دارد او را در کنار دو عضو اقتصادی دیگر در جبهه اقتصاد دولت دوازدهم بگمارد تا شاید بتواند از ارتباطات خوب دیپلماتیک و اقتصادی او با برخی کشورها، بخشی از مطالبات اقتصادی مردم را برآورده کند.

هرچند در صلاحیت نهاوندیان در این وزارت خانه تردیدهایی وجود دارد اما نقطه قوت حضور او تنها ارتباطات گسترده او در حوزه بازرگانی است اما تکته قابل تامل آن است که وزرات اقتصاد به یک سیاست گذار خبره و کارشناس برای ترسیم نقشه راه چهار ساله نیاز دارد که باید منتظر ماند و دید آیا در صورت به دست آوردن رای اعتماد از مجلس، نهاوندیان می تواند این تکلیف را به سرانجام برساند؟!.

ولی یکی از مولفه های اساسی در ترکیب تیم اقتصادی، لزوم هماهنگی بین افراد در این سه ضلع است که اگر به واگرایی تبدیل شود، عملا دولت در حوزه اقتصادی قادر به عمل به وعده های خود نخواهد بود و مدیریت اقتصادی کشور از دست خواهد رفت.

کاش همه ایران "دشتستان" شود/ کلنگ هایی که نباید به زمین بخورد!

اهالی دشتستان به مفهوم توسعه یافتگی واقعی که در جهان مرسوم است پی برده و با درخواست مجدانه آن از مسئولان خود به نظر می رسد در قامت انسان مدرن که در کنار درآمدزایی به پایداری اکوسیستم نیز می اندیشد، می تواند الگوی مطلوبی برای دیگر نقاط کشور باشد.

 

به گزارش تیتر شهر،"توقف کلنگ زنی پتروشیمی دشتستان". این تیتر پنج روز پیش برخی رسانه ها و خبرگزاری ها در خصوص عدم اجرایی شدن یک طرح عمرانی در کشور بود که شاید در نگاه اول تصور عقب افتادن توسعه یافتگی در یک منطقه را به ذهن مردم القا کند اما واقعیت آن است، که این خبر را می توان یکی از بزرگترین نشانه های بلوغ فکری و توسعه یافتگی در بین افکار عمومی دانست.

مردم شهرستان کمتر برخوردار دشتستان که از قضا از بیکاری و نبود فرصت های شغلی مناسب هم رنج می برند، پنج روز پیش که وزیر صنعت برای کلنگ زنی پروژه پتروشیمی به این منطقه سفر کرده بود با اعتراض جمعی خود در خلال این مراسم، وزیر را از کلنگ زنی این طرج عمرانی پشیمان کردند.

نداشتن مجوز زیست محیطی برای اجرای این طرح را مهمترین دلیل مردم دشتستان برای طرح پتروشمی منطقه بود که با پذیرش این دلیل از سوی وزیر صنعت، پروژه هم کلنگ زنی نشد و برخلاف بسیاری از برنامه ها این طرح عمرانی با اجرا نشدنش، دل مردم این شهر را شاد کرد.

مردمی که به نظر می رسد برخلاف محرومیت هایی که در سال های اخیر متحمل شده اند اما از بارگذاری های غیراصولی و خارج از توان طبیعت خسته شده اند و با آگاهی خود و به میدان آمدن، توسعه پایدار را به درآمدهای زودگذر ترجیح داده اند.

هرچند این طرح می توانست بخش زیادی از مشکل اشتغال این مردم را که از کمک های دولتی شاید چندان بهره ای هم ندارند، رفع کند اما حفظ سرمایه آیندگان و احترام به قوانین طبیعت، بزرگترین درسی بود که مردم دشتستان در این شرایط اقتصادی و زیست محیطی به مردم دیگر نقاط کشور مخابره کردند.

اهالی دشتستان به مفهوم توسعه یافتگی واقعی که در جهان مرسوم است پی برده و با درخواست مجدانه آن از مسئولان خود به نظر می رسد در قامت انسان مدرن که در کنار درآمدزایی به پایداری اکوسیستم نیز می اندیشد و می تواند الگوی مطلوبی برای دیگر نقاط کشور که در خطر نابودی در ازای طرح های اقتصادی منفعت طلبانه، قرار دارند، باشد.

به نظر میرسد، پایگاه های اجتماعی و مردمی در کشاکش دعواهای سیاسی کشور توانسته اند با استفاده از قدرت شبکه های اجتماعی، خواسته های خود را در میدان عمل از دولت مطالبه کنند که اقدام تحسین برانگیز مردم دشتستان می تواند این جسارت و جرات را برای بار دیگر در میان توده های مردم زنده کند که با خرد جمعی و اندیشیدن به نفع همگانی می توان، هدایت افکار و عمل دولت ها را در دست گرفت.

13 خاندانی که دنیا را اداره می‌کنند !

هفته نامه چلچراغ - الهام مشعوف: طبق اصل تئوری توطئه، جمعیتی قلیل در جهان وجود دارند که بر اکثریت مردم حکومت می‌کنند. ردپای آن‌ها همه جا به چشم می‌خورد؛ از اقتصاد گرفته تا صنعت موسیقی. این قشر از جامعه عروسک‌گردان‌هایی حرفه‌ای هستند که سایرین را عروسک‌های خیمه‌شب‌بازی خود می‌دانند و آن‌ها را به هر حالتی که مایل باشند، می‌رقصانند.

 

شایعات حاکی از آن است که این گروه‌ها با مکاتب و فرقه‌های مرموز در ارتباط هستند و پیمان‌‌نامه‌های تجاری طلایی و مخفیانه‌ای داشته و برنامه‌های پنهانی را برای ایجاد نظم نو جهانی در سر دارند؛ این‌ها گروه اقلیت، ثروتمند‌ترین خاندان‌های جهان هستند.

سایه‌های سیاه قدرت بر نظم نوی جهانی

توده مردم تقریبا از این حقیقت نا‌آگاه‌اند که آزادی‌شان توسط عده قلیلی، روز‌به‌روز از آن‌ها گرفته شده و به قدرت این اقلیت حاکم افزوده می‌شود.

در رأس هرم نخبگان، 13 خاندان به چشم می‌خورد که به انجمن 13 معروف‌ هستند. این انجمن عامل پشت پرده بزرگ‌ترین وقایعی است که در دنیا اتفاق می‌افتد. با گذشت زمان، دنیا کم‌کم به این حقیقت پی می‌برد که 99 درصد از جمعیت جهان، تحت نظارت و کنترل این یک درصد نخبه اداره می‌شوند. انجمن 13، کمتر از یک درصد از جمعیت دنیا را به خود اختصاص داده و هیچ عضو خارجی را قبول نمی‌کند.

 

 

براساس گفته‌ها، این خانواده‌های ممتاز به دلیل این‌که خود را از نوادگان خدایان باستان می‌دانند و جزو خانواده‌های سلطنتی به‌شمار می‌روند، حق سلطه بر جهان را به خود داده‌اند. این 13 خاندان بد‌نام شامل خاندان‌های: روتشیلد، بروس، کوندیش (کندی)، مِدیچی، هانوفر، هابسبورگ، کروپ، پلانتاژنت، راکفلر، رومانوف، سینکلر (سنت کلر)، واربرگ و ویندسور هستند.

به جز این 13 سلسله، خانواده‌های قدرتمند دیگری نیز وجود دارند که نام آن‌ها فعلا برای ما ناشناخته است. بی‌شک سلسله روتشیلد، قدرتمند‌ترین خاندان این فهرست محسوب می‌شود و ارزش دارایی‌های این خانواده حدود 500 تریلیون دلار برآورد شده‌ است. این خاندان بیشتر قدرت خود را از راه امپراتوری بر سیستم بانک‌داری جهانی کسب کرده. موسسات مهمی که به‌سختی در تلاش‌ هستند تا نظام جدیدی را بر دنیا حاکم کرده و نسل بشر را برده خود کنند، شامل این موارد هستند:

شهرهای ایران، مرکز کدام گروه های سیاسی بودند؟

مجله مهرگان نو: شهرها دیگر همان شهرها نیستند که بودند؛ خیابان ها پهن تر شده اند، بزرگراه ها جایی برای خود باز کرده اند، محله ها چندپاره شده اند و آپارتمان ها نو و برج ها جای خانه های کوچک حیاط دار را گرفته اند: هم چنان که آدم ها و اندیشه های شان چیز دیگری شده اند؛ سنگ و سیمان رد دیوار نوشته ها و نشان های رنگ افشان شده دیوارهای آجری را پاک کرده اند، اما با گذشت نزدیک به چهار دهه از آن روزها، تاریخ هنوز در بخش هایی از شهر نفس می کشد و چیزهایی را در یادها زنده نگه می دارند.

گروه ها و اندیشه های گوناگونی در شهرهای ایران آن روزها سر برآوردند و برای استقلال و آزادی مبارزه کردند که هرکدام برآمده از بافت یا ساختار شهری خاصی بودند و امروز با از دست رفتن آن بافت ها و ساختارها به سختی می توان به این پرسش پاسخ داد که کدام گروه ها، پرورش یافته چه شکل از بافت های شهری بوده اند. نشستن پای صحبت برخی افراد و خواندن خاطرات اعضای گروه های مختلف شاید تنها راهی بود که چیزهایی را به دست مان بدهد.

تهران؛ چهارراه سیاست

اگرچه تبریز و رشت را دروازه ورود تمدن نو به ایران می خوانند و به همراهی اصفهان و چند شهر دیگر در مشروطیت نقش بازی می کنند، اما رضاشاه قدرت متمرکزی در تهران نوین ساخته که همه راه های بازی با قدرت را به تهران می رساند، البته نه تا وقتی خودش فرمان می راند. تهران پس از ملی شدن صنعت نفت، صنعتی تر می شود و سیاست و اقتصاد را هم زمان در خود متمرکز می کند.

 

 

 

قدرت، ابزار سیاست است، نه خود سیاست

روزنامه اعتماد - عاطفه شمس: در گفت‌وگوهای روزمره بین افراد، گروه‌ها و حتی مردم عادی، کلمه سیاست و مشتقات آن کاربردهای فراوانی دارد اما اگر پرسیده شود منظور از سیاست چیست، به سختی می‌توان پاسخی یکپارچه برای آن پیدا کرد. درک از سیاست در جامعه ایران نیز همانند تعریف آن، ماهیت یکسانی ندارد.

 

احمد نقیب زاده، استاد علوم سیاسی دانشگاه تهران برای تعریف از سیاست و درک آن، نسبت مستقیمی قایل است و درک‌های سیاسی متفاوت در جامعه را ناشی از عدم تعریف درست مفاهیم می‌داند. وی معتقد است ما سیاست را تعریف نکرده‌ایم تا بتوانیم همگی درک کم و بیش یکسانی از آن داشته باشیم؛ به همین دلیل، برداشت‌ها از سیاست در جامعه ما بسیار متفاوت است.

 

 

 

 

این استاد علوم سیاسی با تاکید بر اینکه بدون قدرت نمی‌توان کاری از پیش برد گفت: کسی که به سیاست وارد می‌شود باید شهامت این را داشته باشد که بگوید من به دنبال قدرت هستم و راهکارهایی دارم که بهتر از دیگران جامعه را اداره می‌کند و با همین رویکرد نیز جلو بیاید. در نتیجه نباید کسی را که به دنبال قدرت است ملامت کرد اما افراد و گروه‌ها نیز باید بتوانند بین قدرت گرفتن و سعادت عمومی یا خیر همگانی و برنامه‌هایی که در خدمت مردم است رابطه برقرار کنند.