ساختمان های ناهماهنگ،متهم اصلی نازیبایی تهران !
به گزارش تیتر شهر، امروزه پرداختن به منظر زیبایی شهر به یکی از ارکان اصلی مدیران شهری تبدیل شده است. چیزی که به نظر می رسد در شهرداری تهران مورد غفلت قرار گرفته و کمتر به آن پرداخته شده است. منظر شهر بر زندگی مردم، نظم روحی و عقلانی فضاهای عمومی شهر برای مواجهه با نیازهای مردم، از نیازهای روانی و زیباشناسانه شهر تا خلق محیط مورد نیاز تأثیر می گذارد.
منظر شهر سیستمی زنده است که تجمع جریانات پیچیده، ساختارها، ارتباطات و مالکان آن را شکل می دهند. به منظور دستیابی به محیطی سالم، امن، مناسب و زیبا، باید به منظر شهر از لحاظ زیباشناسی توجه اساسی کرد. اما به نظر می رسد، شهرداری تهران زیبا سازی را فقط در رنگ کردن پل ها، در و دیوار، کاشت گل و گیاه در پارک ها و بوستان ها می داند. در حالی که رنگ کردن پل ها بیشتر از این که با زیباسازی شهر مرتبط باشد با تمیزی شهر در ارتباط است. اکنون در شهری به بزرگی تهران با 12 میلیون نفر جمعیت المان خاصی وجود ندارد که نماد این شهر باشد. وقتی سخن از نماد شهر می شود، افکار متوجه برج میلاد می شود اما واقعیت این است که این سازه بلند و بی قواره چیزی بر زیبائی تهران نیفزوده است.
یکی از دلایلی که می توان دال بر زشتی شهر تهران دانست، به میادین بی هویت و نازیبای شهر بر می گردد. نمونه بارز آن طراحی میدان انقلاب بود که یک بار تخریب شد و برای بار دوم زمانی که شهروندان انتظار داشتند تا با یک سازه و المان زیبای شهری مواجه شوند، در نهایت همان میدان تخریب شده بود که فقط ظاهر آن تغییر اندکی یافته بود.
رنگ های استفاده شده در میادین نیز به هیچ عنوان جذاب نیست و نمی تواند آرامش جلوه بصری شهر را به شهر هدیه دهد. هر چه فکر می کنی تا میدان زیبائی را مثال بزنی چیزی به ذهن خطور نمی کند.در واقع به نظر می رسد شهرداری تهران هیچ طرح و برنامه خاصی برای منظر شهری ندارد. شهر تهران بی ضابطه هر روز بزرگ و بزرگ تر می شود و هیچ کس به فکر زیبائی این کلانشهر نیست.
عوامل نازیبائی شهر
یکی از دلایل نازیبائی این شهر به ترکیب ساختمان ها بر می گردد. ساختمان ها به شکل منفرد و با ظاهر و ترکیبی متفاوت در کنار یکدیگر قرار گرفته اند و وجه شرقی، غربی و شمالی ساختمان ها و سقف بام ها نمایی ندارند و این خود به نازیبائی شهر دامن می زند. وقتی از زوایای مختلف، شهر را نگاه می کنید با یکسری ساختمان های نیمه ساخته سیمانی مواجه می شوید که توی ذوق می زند. روی بام ها هم وجود یکسری آهن پاره و آنتن همراه با ایزوگام های مشکی چهره زشتی به شهر داده است.
البته منظور این نیست که همه ساختمان ها باید شبیه هم یا متعلق به یک دوره زمانی خاص باشند. اما باید یک هماهنگی بین آنها وجود داشته باشد. اما در تهران هر چه نگاه کنید کمتر هماهنگی بین ساختمان ها می بینید. ممکن است یک ساختمان بسیار زیبا باشد اما در ارتباط با فضای پیرامونش ناهماهنگ باشد. متاسفانه در تهران نمی شود یک جا بایستی و در یک چرخش 360 درجه ای یک عامل نا زیبا و یا خرابه را مشاهده نکنید.ازسوی دیگر در شهر تهران قوانینی برای نمای ساختمان ها وجود ندارد و هر کس هر طور که دلش بخواهد نمای ساختمان خود را انتخاب می کند. اگر هم قانونی وجود داشته باشد قطعا رعایت نمی شود.
هزینه های گزاف جدول گذاری
علاوه بر این شهرداری تهران مبالغ بسیاری برای پیاده رو سازی و جدول سازی هزینه می کند اما این کارها را به زشت ترین شکل ممکن انجام می دهد.به نظر می رسد شهرداری با جدول گذاری در سطح خیابان ها و بزرگراه ها به دنبال هزینه کردن بودجه و کسب سود بیشتر است.همچنین به دلیل این که سنگفرش ها بد کار گذاشته می شوند بعد از گذشت یک سال کنده می شوند. از سوی دیگر جداول کار گذاشته شده بسیار زشت و نازیبا هستند و در هیچ کجای دنیا از این جداول بزرگ در سطح خیابان ها استفاده نمی کنند.
حتی اگر این جداول کاربردی هم داشته باشند به نظر می رسد کاربردشان خیلی جدی نباشد و بتوان از راه های دیگر نبود آن ها را جبران کرد.در مجموع می توان گفت عدم وجود نظم بصری، ترافیک شهری، هرج و مرج در رفت و آمد و نبود پیاده راه و فضاهای عمومی باعث شده تا تهران چهره زشتی پیدا کند.
