عرض اندام سوپرمن شهری در میان نامزدها/ شهرآرمانی آقای کاندیدا با واقعیت تهران فاصله زیادی دارد !

امروز سید محمود حسینی ادعا کرد که هر چند یک ابر مرد نیست اما می تواند کشتی پر تلاطم شهرداری تهران را به ساحل امن برساند. اما این سوپر من مدیریت شهری در میان برنامه هایی که بیشتر رنگ و بوی اجتماعی داشت برنامه اجرایی خود را برای بهبود وضعیت شهر تهران و حل مشکلات مجموعه شهرداری تهران نتوانست ارائه دهد.

به گزارش تیتر شهر: آنچه که امروز حسینی به عنوان یکی از نامزدهای شهرداری تهران به عنوان یک برنامه مدون به آن اشاره کرد و البته مورد نقد اعضای شورای شهر ترهان نیز قرار گرفت، شرح معضلات و مشکلاتی بود که همه از ان خبر داشتند و بارها بر سر وجود این مشکلات در همین صحن علنی شورای شهر تهران از دوره های گذشته تا پنجمین دوره بحث و جدل شده بود.

یکی از موضوعاتی که به نظر می رسد 5 نامزد تصدی پست شهردار تهران در ارائه برنامه های خود به عنوان یکی از موثرترین عوامل تاثیرگذار در انتخاب آنها به عنوان گزینه های نهایی شهرداری تهران رعایت نشد، این بود که تمامی نامزدها تنها به بیان صورت مساله هایی که به عنوان معضل و مشکلات شهر تهران از شهروندان گرفته تا رسانه ها و کارشناسان و مدیران شهری به آن واقف هستند؛ پرداخته شد.

البته در این زمینه هر کدام از نامزدها سعی کردند از زاویه دید خود اعداد وارقام و داده های آماری مربوط به مشکلات موجود شهر تهران را که بیشتر در منظر آنها کالبدی است تا اجتماعی ارائه کردند، با توجه به اینکه در گام بعدی حداقل انتظار می رفت تا گوشه ای از راهکارهای عملیاتی این برنامه ها به عنوان نقطه قوت این طرح ها و برنامه های مدون بیان شود؛ اما این اتفاق نیفتاد.

هر چند هر کدام از نامزدها دیگر کاندیداها را رقیب خود می دانند در نتیجه ارائه برهای های ارجایی خود را به صورت کلی جایز نمی دانند. غافل از اینکه ارائه داستان هایی که تمامی تهرانی ها درباره مشکلات شهری که در آن زندگی می کنند نیز امتیاز برتری برای هیچدام از نامزدهای پست شهردار تهران در نزد شهروندان محسوب نمی شود مگر اینکه اعضای شورای شهر تهران در یک  لابی کاملا حزبی شهردار آینده تهران را از میان 5 نامزد منتخب خود انتخاب کنند.

حکمروایی خوب شهری، حاکمیت قانون، اجماع پذیری، مسئولیت پذیری، پاسخگویی و شفافیت کلماتی بود که سید محمود حسینی سعی کرد در مدت زمانی که اعضای شورای شهر تهران به وی داده بودند تا درباره برنامه های خود برای اداره شهر تهران صحبت کند، به آن اشاره کرد. کلماتی که فاصله بین شهر ایده آل و آرمانی این نامزد پست شهرداری تهران را با آنچه در تهران و شهرداری این کلانشهر واقعیت دارد، زیاد  و کاملا رویایی متصور کرد.



اما در این میان محله محوری یکی از موضوعاتی بود که حسینی به آن اشاره کرد، طرحی که هر چند محمد باقر قالیباف شهردار پانزدهم شهر تهران در اواخر مدیریت خود به آن رسید و سعی کرد تا طرح های توسعه محله های شهر تهران به صورت مجزا براساس پتانسیل ها و ظرفیت هایی که داخل محلات وجود دارد، تدوین کند. اما در اواخر دوره مدیریتی وی و در دوره کوتاه شهرداری محمد علی نجفی این طرح و ایده به فراموشی سپرده شد.

اکنون سید محمود حسینی آمده است تا با استفاده از این ایده و طرح، خود را به صندلی شهردار تهران برساند آن هم در شرایطی که هیچ راهکاری را برای اجرای این ایده که آن را با آنچه که در زمان قالیباف بارها عنوان شده بود؛ متمایز کند ارائه نکرد.



آنچه که امروز این نامزد شهرداری تهران به آن اشاره کرد تمامی مشکلاتی بود که شهردار شانزدهم تهران بارها در افشاگری ها و سند تحویل و تحول شهر تهران به آن اشاره کرد. موضوعاتی مانند منابع انسانی، شهر هوشمند، فروش تراکم، ساخت و ساز و ... درست است که مشکلات کنونی مجموعه مدیریت شهری تهران است اما تنها راهکارهایی که کاندیداهای شهر تهران ارائه می دادند، می توانست شهروندان را نسبت به حل این مشکلات امیدوار کند. در غیر این صورت روخوانی مصائب شهر تهران دردی از پایتخت نشینان دوا نمی کند.

یکی دیگر از نکاتی که در برنامه سید محمود حسینی به آن اشاره شد؛ تبدیل تهران به شهر هوشمند بود. البته از دیدگاه این کاندیدا شهر هوشمند تنها به استفاده از تجهیزات الکترونیک و هوشمند بستگی ندارد بلکه امکان استفاده هوشمند از داده های شهری در مدیریت آن مهم است.

اما سوال اینجاست که  مگر اولین شرط ایجاد این شهر ایده آل و آرمانی هوشمند ایجاد مدیریت یکپارچه شهری در تهران نیست؟ در این صورت دولت بزرگترین مانع اجرای این طرح در کلانشهرها از جمله تهران است پس چگونه می توان این رویای آرمانی را با توجه به وضعیت کنونی دولت اجرایی کرد؟



این نامزد شهرداری تهران اعتقاد دارد که به جای معامله با افراد، بیشتر تمایل به تعامل دارد اما زمانی که وی به صورت قاطع عنوان می کند ک هبه تحزب به عنوان یکی از ارکان دموکراسی اعتقاد دارد و با این رویکرد چگونه ممکن است که در جایی فشارهای حزبی اداره شهر تهران را تحت الشعاع قرار می دهد، سید محمود حسینی به جای معامله های حزبی به تعامل حزبی روی آورد.

نمونه بارز این اتفاق نیز استعفای زودهنگام محمد علی نجفی بود که هر چند بیماری و درمان آن علت اصلی این رفتن زودهنگام عنوان شد اما واقعیت این بود که فشارهای حزبی تشکل های مختلف اصلاح طلبان باعث شد تا شهردار شانزدهم عطای شهردار شدنش را به لقای آن ببخشد و از گردونه مدیریت شهری کناره گیری کند.



عدم آشنایی سید محمود حسینی به کسائل ریز ساخت و ساز و توسعه بی رویه شهر تهران، وضعیت اقتصادی کنونی شهرداری تهران، تراکم نیروی انسانی که باعث شده تا هزینه های جاری اداره شهر بیشتر از هزینه های سرمایه ای باشد و از همه مهمتر ایجاد ارتباط موثر با ارکان نظام باعث شد تا اعضای شورای شهر تهران سوالاتی را پیرامون این موضوعات از این نامزد تصدی شهرداری تهران مطرح کنند.