عناصر طرح جامع (بخش دوم)

معمارشهر:

عنصر استفاده از زمین

عنصر کاربری اراضی توزیع ، مکان و مشخصات عمومی کاربری های اراضی فعلی و آینده و شکل شهری را نشان می دهد. در گذشته ، برنامه های جامع شامل نقشه هایی با کد رنگی بودند که دسته های منحصر به فرد کاربری اراضی ، از قبیل مسکونی ، تجاری ، صنعتی ، موسسات ، امکانات جامعه ، فضای باز ، تفرجگاه و مصارف کشاورزی را نشان می داد.

امروزه بسیاری از جوامع با استفاده از سیستم های اطلاعات جغرافیایی (GIS) و سیستم های جدید طبقه بندی کاربری اراضی و پوشش زمین ، از موجودی های پیچیده استفاده از زمین و پوشش زمین استفاده می کنند. این سیستم های جدید بهتر می توانند واقعیت های چند بعدی شکل شهری را تغییر دهند ، مانند تغییر کاربری مختلط و زمان استفاده روزانه / فصلی. فرم و شخصیت به طور فزاینده ای به عنوان مولفه های مهم برنامه ریزی کاربری اراضی مورد استفاده قرار می گیرند و بسیاری از مولفه های جداگانه را در یک فرم یکپارچه استفاده از زمین ادغام می کنند.

یک نمونه از فرآیندی که می تواند برای ایجاد چنین نقشه برداری چند بعدی مورد استفاده قرار گیرد ، سیستم استاندارد طبقه بندی زمینی (LBCS) است که توسط انجمن برنامه ریزی آمریکا (APA) توسعه یافته است. این سیستم با استفاده از تعدادی از منابع داده ، از جمله داده های سنجش از دور مداری و زیر بین شهری ، سوابق ارزیاب مالیاتی ، نقشه های چهار ضلعی سازمان زمین شناسی ایالات متحده ، نقشه های خاک و سایر داده های نقشه برداری شهرستان یا ایالت ، نقشه های فعلی استفاده از زمین را ایجاد می کند که - بر روی زمین بررسی شده است.

نقشه کاربری آینده

کاربری های آینده و شدت و چگالی آنها در نقشه کاربری های آینده نشان داده شده است. تخصیص کاربری اراضی نشان داده شده در نقشه باید توسط پیش بینی های استفاده از زمین مرتبط با جمعیت و پیش بینی های اقتصادی مربوط به منطقه اطراف پشتیبانی شود و در صورت وجود مفروضات در یک طرح منطقه ای. چنین هماهنگی واقع بینانه بودن طرح را تضمین می کند. مفروضات استفاده شده در پیش بینی های استفاده از زمین ، نوعاً از نظر تراکم خالص ، شدت ، سایر استانداردها یا نسبت ها ، یا سایر الزامات مکانی یا عوامل تعیین کننده فیزیکی ، بخشی اساسی از عنصر استفاده از زمین است. این عنصر همچنین باید سرزمین هایی را نشان دهد که دارای محدودیت های توسعه ، مانند خطرات طبیعی هستند.

پیش بینی های استفاده از زمین

عنصر کاربری اراضی باید تمام نیازهای کاربری زمین را برای یک دوره 20 ساله (یا بازه زمانی انتخاب شده برای برنامه) پیش بینی کند و همه این نیازها باید در نقشه برنامه آینده کاربری زمین تعیین شود. اگر این کار انجام نشود ، ممکن است دولت محلی در اجرای طرح با مشکل روبرو شود. به عنوان مثال ، اگر دولت محلی برنامه هایی را برای تغییرات منطقه بندی برای سازگاری دریافت کند ، برنامه هایی را که در صورت لزوم تشخیص می دهد ، مکانهایی که این تغییرات درخواست می شود مطابقت دارد با آنچه در نقشه نقشه استفاده از زمین نشان داده شده است.

عنصر حمل و نقل

عنصر حمل و نقل مدرن معمولاً به گردش ترافیک ، حمل و نقل ، مسیرهای دوچرخه سواری ، بنادر ، فرودگاه ها ، راه آهن ، مسیرهای تفریحی ، حرکت عابر پیاده و پارکینگ اشاره دارد. محتوای دقیق یک عنصر حمل و نقل بسته به زمینه حمل و نقل جامعه و منطقه ، از جامعه ای به جامعه دیگر متفاوت است. پیشنهادات مربوط به امکانات حمل و نقل در پس زمینه برنامه ریزی حمل و نقل مورد نیاز فدرال در سطح ایالت و منطقه اتفاق می افتد.

عنصر حمل و نقل ، تسهیلات موجود و متعهد را در نظر گرفته و آنها را با توجه به مجموعه ای از سطح خدمات یا استانداردهای عملکرد ارزیابی می کند تا تعیین کند آیا آنها به اندازه کافی به نیازهای آینده پاسخ می دهند. از بین تسهیلات مختلف حمل و نقل ، م circulationلفه گردش تصادفی متداول ترین است و برنامه اصلی معبر بخشی اساسی از این امر است. این شامل مکانهای کلی و میزان خیابانها و بزرگراههای موجود و پیشنهادی از نظر نوع ، عملکرد و ویژگی بهبود است.

عملکرد خیابان

در تعیین عملکرد و کفایت خیابان ، برنامه ریزان علاوه بر استانداردهای سطح سرویس یا به جای استانداردهای سطح سرویس ، از رویکردهای دیگری نیز استفاده می کنند که با عادلانه تری عملکرد خیابان را در حرکت عابران پیاده ، دوچرخه ، اتوبوس ، واگن برقی و ریل سبک و برای رانندگی در خرده فروشی ها اندازه گیری می کنند. ، علاوه بر جابجایی اتومبیل. این امر به ویژه برای مراکز شهری ، جایی که حالت های مختلف مسافرتی قلمرو عمومی را در کل حق تقدم تقسیم می کنند ، از جمله فضاهای "عمومی" خصوصی مجاور ، صادق است. طرح های طراحی شهری برای کل خیابان های معابر کلیدی می تواند عنصر حمل و نقل را تقویت کند. علاوه بر این ، به طور فزاینده ای برای م circulationلفه گردش ترافیک یک طرح جامع که شامل تجزیه و تحلیل اتصال خیابان است ، معمول می شود. میزان ارتباط خیابان ها با یکدیگر بر حرکت عابر پیاده و پراکنده شدن ترافیک تأثیر می گذارد.

منبع: مک ، استوارت (ویراستار اصلی). 2002. کتاب راهنمای قانونگذاری در حال رشد SmartSM: اساسنامه مدل برای برنامه ریزی و مدیریت تغییر ، 2 جلد. شیکاگو: انجمن برنامه ریزی آمریکا.