کامپوزیت، نمای مرگ که مصوبه دارد !

اسم آتش سوزی ساختمان های بلند مرتبه که می آید دست و دل همه می لرزد. هنوز خاطره پلاسکو از ذهن ها دور نشده است و درد پلاسکو در کشور آرام نگرفته که خبر از آتش سوزی هتل بلندمرتبه در مجاور حرم مطهر در رسانه ها منتشر شد.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

به گزارش تیتر شهر؛ دو روز گذشته ساختمان 20 طبقه در خیابان امام رضا آتش گرفت. همه نیروهای غیور آتش نشان تمام سعی خود را کردند و آتش این ساختمان بلندمرتبه در حال ساخت را مهار کردند. اما شانس بزرگ مردم مشهد در آتش سوزی های ساختمان های بلند مرتبه نو ساز بودن آن است. اگر ساختمانی قدیمی همانند پلاسکو در آتش بسوزد چه اتفاقی در کمین شهر بود؟ در این خصوص خبرنگار تیتر شهر به سراغ یکی از کارشناسان حوزه معماری رفت و عمق خطر این گونه حوادث را از او جویا شد.

 

 

سعید قاینی نژاد در این خصوص گفت: متاسفانه باید گفت که برای دومین بار در چند ماه اخیر ، یک ساختمان بلندمرتبه دیگر در حریق سوخت و از قضا برج نیز از نظر دسترسی و خیابان های اطراف مناسب نبود . اگر به یاد داشته باشید بعد از حادثه برج سلمان مشهد ، بسیاری از کارشناسان ، محل برج سلمان را با این تعداد طبقات مناسب نمی دانستند . حال دوباره نیز یک هتل بلندمرتبه در آتش سوخت که ماشین آتشنشانی اصلا نمی توانست به کوچه های مورد حریق وارد شود .

وی افزود: یک مسئله که می تواند در مورد همین حادثه اخیر مورد توجه قرار گیرد، آنجاست که اطراف حرم مطهر رضوی مملو از هتل است ! این هتل ها در کوچه های تنگ و باریک و پرپیچ و خم برروی خانه هایی احداث شد ، که به جرم نفوذناپذیری و فرسودگی ( که ناایمن بودن ساختمان را منجر می شود ) تخریب  می شوند. حال امروز در همان کوچه باهمان عرض و همان شکل پرپیچ ، بجای خانه ی یک طبقه یا نهایتا دو طبقه ، هتل های 8 طبقه به بالا ساخته شده است .

این کارشناس حوزه معماری با اشاره به خطرات این گونه ساخت و سازها، بیان کرد: اگر واقعا نفوذناپذیری و عرض کم معابر خطرآفرین بود ؛ چرا نسبت به افزایش عرض معبر اقدامی انجام نشد؟ این مسئله شاید بیانگر نگاه کالایی به زمین باشد. نهادهای مربوطه مایل هستند عرصه بیشتری به کاربری های گران قیمت بدهند و عوارض و مالیات بگیرند ، تا این که عرض خیابان را زیاد کنند که البته برایشان سود مالی ندارد . 

 

قائنی نژاد افزود: اما جنبه دیگر ماجرا و اشتراک آن با برج سلمان ، در نمای این ساختمان هاست ! هر دو ساختمان نمای کامپوزیت ( ورق های آلومینیومی ) داشتند . شرکت های واردکننده ی این نماها مدعی هستند که نتیجه آزمایش حرارت و اشتعال ، تحمل دمای 1100 درجه سانتیگراد آن هم برای چند ساعت است . و تا قبل آن هیچ اتفاقی در نما نخواهد افتاد . 

 

وی ادامه داد: اما در این حادثه قطعات درحال اشتعال نمای ساختمان به پایین پرتاب می شد! و با لبه های تیز و بران در نقش ماشین مرگ مشتعل و گیوتین آتشین عمل می کرد! با فرض صحت ادعای شرکت های واردکننده نماهای کامپوزیت، سطح نما مقاوم باشد ( که دیدیم قطعات مشتعل درحال سقوط ، خلاف این را ثابت می کند ) اتصالات نما و بدنه ی ساختمان تا چه دمایی را می تواند تحمل کند؟ 

 

 این متخصص حوزه معماری عنوان کرد: متاسفانه نماهای آلومینیومی با انعکاس نور خورشید ( که موجب درخشندگی و جذابیت ظاهری می گردد) باعث گرم تر شدن محیط اطراف خود می شود در صورتی که یک دیوار خشتی ( قدیم ) خود گرم می شود، اما بازتابش نداشت که منجر به افزایش دمای محیط شهر گردد . ولی این نماهای کامپوزیت متاسفانه به افزایش دما و نامطلوب شدن فضای شهری کمک می کنند.

 

وی در پایان گفت: در گذشته شورای شهر مصوبه ای گذرانده اند مبنی بر لزوم به کار گیری نمای کامپوزیت در ساختمان های بلند مرتبه . تنها موردی که به ذهن می رسد ، اینست که اگر اینچنین مصوبه ای بدون رانت و صرفا با نیت خیرخواهانه تصویب شده ، امروز باید لغو گردد و برای پوشاندن سطح نمای ساختمان های بلند مرتبه چاره ای دیگر اندیشید !