روزگاری معماری بی‌نظیر کهن همدان با چمن‌‌هایی که خانه‌ها و بازار گرداگرد آن تشکیل شده بود زبانزد بود حالا نشانی از آن محله‌های قدیمی و معماری با هویت نیست.هجوم معماری غربی به ساختمان‌سازی مشرفیت‌ها را موجب شده تا نفس مردم را در خانه‌ها بند آورد.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از همدان، حالا در محل‌‌های قدیمی جولان، امامزاده‌یحیی، حاجی، نظربیک، چوپان‌ها، ورمزیار، سرپل‌یخچال، جا‌گله، آقاجانی بیک، شالبافان، دو‌گوران، پل مراد، هفت پسان، چرچره، کمال‌آباد، بین‌النهرین، لااله‌الله، حسین‌خانی، علویان، قصابان سبد‌بافان، قمی‌ها و بنه بازار ساختمان‌هایی که هویت ایرانی و اسلامی ندارند تنگ در تنگ هم چون لانه زنبور سر به آسمان می‌سایند تا چشم در قلب خانه‌های پایین دستی داشته باشند و آرامش آنان را در گرمای تابستان و سوز سرمای زمستان بربایند و مجالی برای دور‌همی های تابستانه در حیاط خانه برای محرم‌ها فرام نکنند.
چرا که مرتفع‌سازی غیر‌اصولی در شهر همدان، سال‌های اخیر گریبان این شهر قدیمی و کهن را گرفته و دیگر هم قصد رها کردن آن را ندارد و آنچنان می‌فشارد تا نفس شهر در این درهم‌تندیگی بی‌ساختار از نفس برود. لجاجتی غیر‌منطقی بر اجرای معماری بیگانه و غربی که هویت تاریخی شهر را هدف گرفته است تا برای همیشه اثر خانه‌های پر و دار درخت، با حوض آبنما را در شهر بی‌اثر کند و جای آن ساختمان‌هایی آکنده از سیمان و آهن تحویل مردم دهد. فریاد مردم هم در این بین به جایی نمی‌رسد چرا که مسئولان فقط خود را ملزم به اجرای قانون می‌دانند و دیگر هیچ.
اما جای بسی تامل بر این سئوال همیشگی مردم با فرهنگ و تمدن این شهر است که همیشه هم بی‌جواب منطقی باقی‌مانده مگر قانون را مصوب نمی‌کنند که آسایش و آرامش برای مردم در زیست‌بو‌م‌ها ایجاد کند؟ حالا چطور شده است که همان قانون تیشه به ریشه آرامش مردم در محله‌های قدیمی شهر همدان گذاشته و تا خشکاندن اصل هویت و فرهنگ این شهر هم قدمی پس نمی‌گذارد. یعنی همان قانون نمی‌تواند زخم ناسور مرتفع‌سازی غیر‌اصولی در این شهر را از چهره معماری و شهرسازی خسته همدان بردارد و دیگر به کسی فرصت چنین جفایی را به مردمان این شهر ندهد. یعنی همه جا قانون برای بی هویت کردن هویت شهرها مصوب می شود.
مگر طرح‌های بالا‌دستی شهرسازی و معماری که بار‌ها مسئولان بر الزام‌آور بودن اجرای آن تاکید دارند. برای همسایگی، حریم، محرمیت و همزیستی شهری حرمت قایل نیست که در کوچه‌های با عرض کم اجازه ساخت بنا‌هایی با چنین ارتفاعی را می‌دهند تا با در نوردیدن حریم‌ها و ایجاد آمیختگی فرهنگی مشکلی بر مشکلات مردم این محلات بیافزاید و از پس آن هم حفاری شهری برای تامین زیر‌ساخت‌های این ساختمانها را فراهم کند و هزینه‌ای دیگر را بر مردمان این محلات تحمیل کند( افزایش عوارض شهری).
آنچه کارشناسان شهرسازی بر آن تاکید دارند حفظ هویت محله‌های قدیمی شهر و اجرای طرح‌های توسعه‌ای در نقطه‌ای خارج از این بافت است اما گویا در همدان رویه خلاف این است. امید است مسئولان با تدبیر خود در تدوین طرح جامع در دست اجرای همدان، را‌ه‌حلی اصولی برای رفع این دغدغه مردم بیاندیشند تا هویت این شهر به عنوان امانتی از این نسل به آینده منتقل و نسل بعد هم با بالیدن به آن، با تلاشی وافر برای آینده؛ امانتی این چنین گرانسنگ به یاد‌گار بگذارند.
