کلیسای چهارصدساله شیراز؛ نیازمند مهربانی!
در میان ساختمان‌های مذهبی مسلمانان که بیشتر به دوره‌ی قاجار متعلق‌اند، صلیبی کوچک بر پشت بام یکی از ساختمان‌ها، خبر از وجود کلیسایی می‌دهد که هیچ نشانی از معماری عبادتگاه مسیحیان ندارد.
به گزارش ایسنا، بنای کلیسای حضرت مریم در شیراز در میان ساخت‌وسازهای شهری کاملا احاطه شده است، به‌گونه‌ای که حتی برخی ساکنان محله‌ی سنگ سیاه نیز از وجود این بنا بی‌اطلاع هستند.
ساختمان اصلی این کلیسا در سال 1662 میلادی ساخته شده و به دوره‌ی صفوی مربوط است. تالار کلیسا یکی از بناهای ظریف باستانی و هنری قرن هفدهم میلادی است و نقاشی سقف چوبی آن بسیار زیبا و دارای طرح‌ها و نقاشی‌های رنگ روغن روی بستر چوبی است که گفته می‌شود، در هیچ‌یک از کلیساهای ایران مشابه آن دیده نشده است. گچ‌بری‌های کلیسا را نیز از شاهکارهای دوره‌ی خود می‌توان به‌شمار آورد.
وارد که می‌شوی شمعدانی‌های قدبلند دو سمت و کاکتوس‌های رنگارنگ تمام نگاهت را پر می‌کند؛ نگاه را سُر می‌دهی سمت تابلوهایی که هر سمتی به دیوارهای قدیمی ساختمان میخ شده است و تلاشت برای خواندن نوشته‌ها نتیجه بخش نیست.
به گزارش ایسنا، سالن نه چندان بزرگ با نیمکت های چوبی 4 نفره پر شده و روی نیمکت‌ها به سمت محراب و تصویر حضرت عیسی(ع) و صلیبی قدیمی است.
کلیسای مریم مقدس شیراز با قدمتی بیش از٤٠٠ سال در قلب بافت تاریخی این شهر پرآوازه قراردارد؛ گوشه‌ای از محله سنگ سیاه، با دروازه‌ای بزرگ؛ ساختمانی که اگر نشان صلیب روی درب ها نبود هیچ بیننده‌ای گمان نمی‌کرد اینجا کلیسا باشد. این بنا هم مانند بسیاری از اماکن تاریخی شیراز، مهربانی را کمتر در خاطر دارد؛ بنایی که چهارصد سال تاریخ را در دل خود جای داده است.
به گفته رئیس انجمن اقلیت‌های مذهبی ارمنی، دور تا دور کلیسا در طول سال‌های زیادی محل کسب و کار تاجران پرتغالی بوده و کمتر کسی از بیرون می‌تواند تشخیص دهد که این مکان کلیساست مگر از روی علامت صلیب!
به گفته آناتوریان، تعداد ارمنی‌های مقیم شیراز با گذشت زمان و مهاجرت به ارمنستان و آمریکا کاهش زیادی داشته و هم‌اینک تنها ٣٢ نفر در این کلانشهر سکونت دارند.
وی با بیان اینکه این کلیسا جزو میراث تاریخی ملی ایران است با بودجه کمی که به اقلیت‌های مذهبی جنوب کشور برای بازسازی کلیسا، امور انجمن و آرامگاه اختصاص داده می‌شود نمی‌توان آن را بیش از این نگهداری کرد، گفت: پولی که به کلیسای شیراز در طول سال می‌دهند، کفاف مرمت و بازسازی بنا را نمی‌دهد.
رئیس انجمن ارمنی‌های مقیم شیراز تاکید کرد که بارها خواسته‌مان را مبنی بر همکاری برای سرمایه‌گذاری و تغییر به مکانی گردشگری به مجموعه شهرداری، میراث فرهنگی و اوقاف داده‌ایم اما ترتیب اثری داده نشده است.
وی عنوان کرد: دوستان ارمنی ما در این سال‌ها به دلیل اعتقاد و باورشان از جیب همه هزینه‌ها را داده‌اند؛ چرا که هیچ منفعت شخصی وجود نداشته اما دیگر از عهده مبالغ نگهداری، مرمت و ...بر نمی‌آییم.
آناتوریان ادامه داد: صحبت‌های زیبایی در مورد سرمایه‌گذاری در این کلیسا را شنیده‌ایم اما هیچ‌کدام به نتیجه نرسیده است.
وی گفت: بارها توسط رسانه‌ها مشکلات و دغدغه‌هایمان را عنوان کردیم اما تنها به کمک کوچکی از سوی مسئولین ختم می‌شد.
رئیس انجمن ارمنی‌های مقیم شیراز همچنین در خصوص چگونگی برخوردهای شهروندان در ارتباط فردی با ارمنی‌ها نیز تصریح کرد: در زمینه الگوی شهروندی با کسی تفاوتی نداریم، چه بسا که احترام زیادی برای ما قائل می‌شوند.
آناتوریان ضمن خرسندی از بدنه جوان در ترکیب شورای پنجم کلانشهر شیراز، ابراز امیدواری کرد که در این دور از فعالیت شورا شاهد رسیدگی بیشتر به امور کلیسای ارمنی‌های مقیم شیراز باشیم.
