اسلامشهر، شهری است مهاجرنشین و دارای فرهنگی متشکل از سنتهای مختلف ایران که تلاش در جهت وحدت فرهنگی و سنتی شهر در قالب ایرانی- اسلامی ضروری است. بنابراین معماری و شهرسازی آن به عنوان نماد فرهنگ باید دارای یک هویت وحدت آفرین و پاسخگو به خواسته همه گروههای مردم باشد.
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ مهدی واعظی کارشناس معماری و کارشناس ارشد طراحی شهری و استاد دانشگاه با ارسال یادداشتی به اسلامشهر خبر به تبیین سیما و منظر شهری اسلامشهر، بایدها و نبایدها پرداخت و نوشت:
انسان شهرنشین، به عنوان گیرنده پیامهای بصری کالبد شهر، اطلاعات را از طریق حواس پنجگانه دریافت کرده و در مغز خود تحلیل نموده و آنها را با مفاهیم ذهنی خود تطبیق و تفسیر می کند. عواملی همچون تجارب فردی و جمعی، دانش و شخصیت فرد (عوامل اجتماعی- روانی) بر این تحلیل و تفسیر که منجر به ایجاد تصویر ذهنی از واقعیت می شود، مؤثر می باشد. این تصویر ذهنی نیز متقابلاً در رفتار شهروند تأثیرگذار است. این اطلاعات پردازش شده در ذهن یا همان تصویر ذهنی از محیط و منظر ادراک شده را "سیمای شهر" می نامند.
از آنجا که کیفیت محیط فیزیکی بر کیفیت کار و فعالیت اجتماعی و حیات و سلامت روانی فرد تاثیر می گذارد، لذا شهروندان نسبت به محیطی که در آن زندگی می کنند دارای حقوقی هستند. باید توجه داشت که شهر مانند یک اثر هنری نیست که هنرمند در خلق آن بتواند ادعای آزادی عمل داشته باشد بلکه شهر زمینه ی بصری و عملکردی مشترکی است که همه ی شهروندان هر روز ناگزیر در معرض آن قرار می گیرند و می باید بتوانند از آن استفاده کنند.
اگر این زمینه ی مشترک سیمایی زشت و ناموزون داشته باشد، تاثیرات مخرب روحی و روانی بر استفاده کننده می گذارد. در مقابل، محیط می تواند تاثیرات مثبت و حتی درمانی بر روح و روان شهروندان داشته باشد. چنانکه برای درمان بسیاری از بیماری های روحی، حضور بلند مدت در برخی فضاها و محیط های خاص درمانی توصیه می شود. از سوی دیگر، رضایتمندی شهروند از سیمای شهری بدون تردید نه تنها بر آرامش و کارایی آنان اثر می گذارد، بلکه در ایجاد احساس علاقه مندی به مکان و افزایش حس هویت شهری آنان نیز موثر است.
