تجربه 12 سال مدیریت شهری واحد کلانشهر تهران از جدایی ،پژوهش وپروژه های عملیاتی در سطح کلانشهر تهران خبر می دهد. اعضای چندین دوره شورا ،مردم و فعالان شهری معتقد بودندکه بسیاری از طرح های حیاتی وپرهزینه برای حل مشکلات ریشه ای شهر اعم از ترافیک وآلودگی هوا نیازمند پژوهش های سازمان یافته هستند. اگرنقش پژوهش درمدیریت شهری را به عنوان یک اصل بپذیریم ،نقش و کارکرد نخبگان و پژوهشگران در ارتقای کیفیت زندگی شهری به درستی روشن می شودو می توان رد حضور آنها را در موسسات تحقیقاتی و یا شرکت های دانش بنیان پیدا کرد.
به گزارش تیتر شهر: کارکرد شرکت های دانش بنیان دقیقا منطبق با نیاز امروز کلانشهرها پر معضلی مثل تهران تعریف می شود.شرکت های دانش بنیان ،موسسات خصوصی یا تعاونی هستند که به منظور افزایش علم و ثروت، توسعه اقتصادی بر پایه دانش و تحقق اهداف علمی و اقتصادی در راستای گسترش اختراع و نوآوری و در نهایت تجاری سازی نتایج تحقیق و توسعه شکل گرفته اند.
ناگفته نماند طبق آیین نامه مصوب،شرکت های دانش بنیان ،اهدافی نظیر ، ترغیب هیئت علمی دانشگاه ها و واحدهای پژوهشی برای فعالیت های بیشتر در رفع نیاز جامعه و امکان افزایش درآمد اعضای هیئت علمی، تجاری سازی یافته های پژوهشی، افزایش درآمدهای اختصاصی دانشگاه ها و واحدهای پژوهشی را دنبال می کنند.
آنچه که به عنوان یکی از مزیت های شرکت های دانش بنیان به شمار می آید این است که این شرکت ها اساساَ کالا تولید نمی کنند و عموماَ، زمین یا ماشین آلات خاصی نیز ندارند.بلکه همیشه عده ای از افراد تحصیلکرده و با تجربه اطلاعاتی تولید می کنند که این اطلاعات ، محصولات اصلی شرکت محسوب شده و برایشان درآمدزایی دارد.
علاوه بر بحث طرح های صنعتی و مالکیت معنوی محصولات ،همیشه از دغدغه های اصلی شرکت محسوب می شود که حفظ حقوق معنوی این اطلاعات ،یکی از مهم ترین مسائل حقوقی در شرکت های دانش بنیان است، زیرا اصولاَ این دارایی ها قابل لمس نمی باشند وفقط داده و طرح به شمار می آیند
سهم ناچیز مدیریت شهری از اطلاعات پژوهشی
همان طور که گفته شد با اینکه مدیریت شهری می تواند داده های اطلاعاتی پژوهشگران را در طرح و برنامه های خود به کار بگیرد، اما نتایح و راهکارهای آن به درستی واضح نیست.
به عنوان مثال با اینکه کنفراس ترافیک همه ساله در تهران برگزار و طرح وپژوهشی بسیاری به آن ارسال می شود نتیجه عملی بهره گیری از این پژوهش ها یا روشن نیست و یا به وضوح بیان نمی شود.
مرکز مطالعات وبرنامه ریزی شهر تهران سازمانی از بدنه مدیریت شهری است که می تواند پلی بین مدیریت شهری وپژوهشگران به شمار بیاید.
سابقه ا تأسیس مـرکز مطالعـات به سال ۱۳۵۷، زمـانی که دبیـرخانه شورای نظارت بـر گسترش شهر تهران در شهرداری تهـران مستقر شد، بـاز می گـردد.
در آن دوره دفتر مطالعات و برنامه ریزی در رابطه با مـوضوعـات پـرونده های شورای مـذکـور، بررسی های فنی، تخصصی و مطالعات کارشناسی مربوطه را به عهده داشت.
از سال از ابتدای سال ۱۳۸۶، رویکرد فعالیت های مرکز مطـالعات و بـرنامه ریـزی شهر تهـران بـر «مطالعات راهبـردی» و بـا هـدف دستیـابی بـه مـدیـریت و تـوسعه پایـدار شهری تهران مبتی بـر دانـایی محـوری و طراحـی و کـاربست مـدل های تـوسعه پایـدار شهری متـمرکز شد.
موضوعی که درجای خود بسیار قابل توجه است زیرا با وجود 11 سال از این تصمیم هنوز طرح وبرنامه مشخصی درباره این هدف مشخثص نشده است.
اما چندی پیش بابک نگاهداری رییس اسبق این مرکز درباره ضعف این سازمان سخنانی گفت که درجای خود قابل تامل است به طور تلویحی اعلام کرد به دلیل نبود برنامه راهبردی مشخص در بنیه مالی توانمندی رقابت با پیمانکاران سنتی در مناقصههای کلانشهرها شرکت های دانش بنیان شرایط حضور در پروژه های شهری را ندارند.