اعلام جزییات استفاده از آجر در نمای ساختمان‌ها

مدیر شهرسازی و معماری اداره کل راه و شهرسازی استان قزوین با اشاره به لزوم استفاده از آجر در نمای ساختمان‌ها با توجه به مصوبه کمیسیون ماده ۵ ، مشخصات آنرا اعلام نمود.

به گزارش پایگاه خبری وزارت راه و شهرسازی به نقل از روابط عمومی اداره کل راه و شهرسازی استان قزوین، محسن اسماعیلی در این رابطه گفت: در نماهای شهری استفاده از آجر در نمای ساختمانهای مسکونی مطابق مفاد دستورالعمل مجاز است.
وی در خصوص رنگ آجر مورد نظر عنوان کرد: تنها استفاده از رنگهای روشن کرم، بژ، قهوه ای (تنالیته های این رنگ ها) به عنوان رنگ غالب در نمای ساختمانها مجاز بوده و استفاده از رنگهای متضاد درنما ممنوع است.

اسماعیلی در ادامه اضافه کرد: استفاده از انواع آجرهای نما شامل آجر سنتی و ماشینی در تنالیتههای معرفی شده در دستورالعمل مجاز میباشد.

 وی همچنین گفت: دستورالعمل اجرایی نما و منظر شهری قزوین که توسط دبیرخانه کمیته ارتقای کیفی سیما و منظر، تهیه و تدوین شده، در کمیسیون ماده ۵ شهر قزوین نیز به تصویب رسیده و اجرای آن الزامی است.

«معماری و جستجوی هویت در شهر» / «خانه‌به‌دوشی» تهرانی‌ها میان سازنده، شهرداری و بنگاه املاک !

رییس پژوهشگاه میراث فرهنگی می‌گوید:امروز با پدیده‌ای مواجه شده‌ایم که من اسم آن را «خانه‌به‌دوشی» گذاشته‌ام. اهل شهر، در یک دور منفعتی میان سازنده، شهرداری و بنگاه معاملات آواره می‌شوند.

محمد بهشتی رییس پژوهشگاه میراث فرهنگی است او زمانی مدیرعامل بنیاد سینمایی فارابی بود. اما چند سالی است که معماری و شهرسازی دغدغه او شده و امیدوار است که معماری بحران‌زده ایرانی که دچار سیطره کمیت شده و کیفیت اصیل‌اش را از دست داده است، چشم‌اندازی هویتی برای آن متصور است که بعد از گذشت ۱۰ یا ۲۰ سال به سروسامان برسد و «هویت» خود را پیدا کند. باتوجه به پرونده خبرگزاری مهر با عنوان «معماری و جستجوی هویت در شهر» با محمد بهشتی در این رابطه به گفتگو نشسته‌ایم. او معماری را از مهم‌ترین مظهر انتقال فرهنگ می‌داند زیرا معماری به‌عنوان ظرف زندگی، تقریبا تمام اتفاقات زندگی در آن رخ می‌دهد پس از این‌جهت فوق‌العاده اهمیت دارد. بنا به میزان سطح تماس جامعه با معماری، اگر معماری، معماری سالمی باشد باعث انتقال و تداوم فرهنگی خواهد شد.

البته او در مقاله‌ای که درباره «هویت در معماری ایرانی» نوشته است، می‌گوید، طی سال‌های متمادی کار در حوزه میراث فرهنگی دریافته‌ام مهم‌ترین مبحثی که درحوزه معماری و شهرسازی و البته نه فقط در این حوزه بلکه در همه حوزه‌ها مورد غفلت واقع شده و تا پیش از حل و فصل جدی آن با مشکلات اساسی روبه‌رو هستیم، بحث «هویت» است از زمین تا آسمان مبحث هویت، از نازلترین مراتب عینی و ملموس تا عالی‌ترین و رفیع‌ترین مراتب فرهنگی و ماهوی. امروز پس از تامل فراوان درباره آن به این نتیجه رسیده‌ام که تا وقتی مراتب زمینی و ملموی و عینی بحث هویت حل و فصل نشده، از سویی مقدمات ورود به مراتب آسمانی فراهم نیست و از سوی دیگر اکتفا کردن به بحث درباره مراتب آسمانی «هویت» به مثابه گریز از واقعیت است. البته تا قله مراتب آسمانی هویت فتح نشود بیقراری و آشوب فرهنگی جامعه ایرانی آرام نمی‌گیرد اما گو اینکه بسیاری از آنچه تمنای عموم اهل فن و منتقدان معماری و شهرسازی ایرانی است با حل و فصل مرتبه زمینی مبحث هویت حاصل می‌شود.

آقای بهشتی، معماری جدید در شهرهای ایران عملا از بین‌برنده عناصری بودند که در قدیم به‌عنوان محله‌ها شناخته می‌شدند، شکل قدیم محله‌ها یا آن سرزندگی موجود در شهرها باعث نوعی تعامل شهری می‌شد؛ تعامل در فضای عمومی و این موضوع برای مردم هویت شهری و مدنی را دربرداشت البته درست است که این هویت با عوارض مدرن‌اش همراه نبود یعنی جنبه‌های سیاسی و یا زیباشناسانه مدرن را نداشت اما تعامل شهروندان و هم محله‌ای با هم، به نوعی کیفیت زندگی روزمره را بالا می‌برد که هویت‌های مردمی، بومی بر مبنای آن مهربانی و همدلی را ایجاد می‌کرد.

بعدها آن شکل عجیب‌وغریب بسط آپارتمان‌ها و مجتمع‌های مسکونی خیلی از آن‌ کوچه‌ها و تعاملات را از بین برد چون مجتمع وسط کوچه می‌افتاد یا خیلی از محلات آرام آرام به لحاظ نقشه شهری از بین رفتند در نتیجه این تعامل از بین رفت مقصود من پیوند این مسئله با مبحث کمیت‌ است که مطرح کردید تمام این موارد به نوعی باعث شد که آدم‌ها در این شهر به موجودات اتمیزه و تک‌افتاده تبدیل شوند و به نوعی تنها دربند خود و خانواده‌اش باشد، حتی این بحث کمیت‌گرایی را می‌توانیم در قالب منفعت‌طلبی اقتصادی هم توجه کنیم به عنوان مثال بساز و بفروش فقط به دنبال سود شخصی‌اش بوده یا حتی مدیران شهری تراکم فروخته چون منفعت خود را دیده و آن کیفیت آرام آرام از بین رفته است.

قصد دارم با تأکید بر تعاملی که در شهرها و محلات وجود داشت و نسبتش با معماری، تحلیل شما را در این زمینه بدانم، که این مسئله برای ما تا چه اندازه آسیب‌زا بود و با توجه به این‌که شما بسیار امیدوارانه می‌گویید داریم به فضاهای شهری و عمومی گذشته برمی‌گردیم یا می‌توانیم دوباره به دنبال هویت و تعامل جمعی باشیم یا خیر؟

خیلی از مثال‌هایی که من درباره کیفیت در زندگی می‌زنم مربوط به گذشته است؛ روزگاری که ساختمان‌ها یکی دو طبقه بیشتر نبودند و همه حیاط داشتند و ... . به همین دلیل اغلب مرا متهم می‌کنند به اینکه سنت‌گرا هستم و با نگاه نوستالژیک به موضوع نگاه می‌کنم. اما مقصود من از این مثال‌ها آن نیست که باید به دوران قاجار رجعت کرد. بلکه باید بپذیریم انسان مدنی‌الطبع است. فرق نمی‌کند که درباره انسان ۱۰۰۰ سال پیش صحبت کنیم یا ۱۰۰۰ سال دیگر. سؤالی که پیش می‌آید، این است که آیا در قرن بیست و یکم انسان دیگر انسان نیست، یا مدنی‌الطبع نیست؟ بحران مدنیت مدنیت را از چهره شهرها زدوده است و بنابراین مثال‌های به روزی برای توضیح آن در شهرهای کنونی وجود ندارد اما در همین شرایط هم در نقاطی از شهر تهران پدیده‌های تازه‌ای شکل گرفته که اتفاقاً استعداد محله شدن داشتند؛ مثل شهرک اکباتان یا نازی‌آباد یا  برج‌های شهرک غرب و بهجت‌آباد که جدید هستند و در دوره قاجار نبودند.

در شهر با پدیده‌ای مواجه شده‌ایم که اسم آن را «خانه‌به‌دوشی» گذاشته‌ام. اهل شهر، در یک دور منفعتی میان سازنده، شهرداری و بنگاه معاملات آواره می‌شوند. زیرا در این جریان به نفع همه است که عمر سکونت کوتاه باشد. در صورتیکه شکل‌گیری جامعه شهری به مثابه یک ارگانیزم به‌هم‌پیوسته، منوط به تداوم استقرار سه نسل در یک محله است

محله چگونه است؟ محله یعنی همسایگی‌های درازآهنگ. بنابراین افرادی که در آن زندگی می‌کنند همدیگر را به چهره می‌شناسند و افرادی قدیمی‌تر را تقریبا همه می‌شناسند. اگر حادثه ناگواری اتفاق بیفتد همه می‌دانند چه کسی می‌تواند به کمک بیاید. همانند نمایشنامه‌ای که آدم‌های گوناگون، نقش‌های مختلفی بر عهده دارند و براساس نقش‌هایشان شناخته می‌شوند. اگر مقیاس را پایین‌تر بیاوریم، «محله» تبدیل به چند «کوی» می‌شود. در کوی‌ها افراد افزون بر شناختن چهره، اسم همدیگر را هم می‌دانند و از جزئیات زندگی هم مطلعند؛ مثلا همسایه‌ای پسرش سربازی رفته است یا آن یکی همسایه دخترش مریضی دارد یا فلان خانواده عزم سفر کرده و ... . در «دربند»ها که نه تنها اسم همدیگر را می‌دانستند بلکه از خلق ‌و خوی هم باخبر بودند.

شاید این تعاریف شما را به یاد دوره قاجار و پهلوی بیاندازد ولی حالا اگر به سراغ اکباتان بروید می‌بینید بلوک‌ها همانند محله عمل می‌کنند؛ یعنی کسانی که در یک بلوک زندگی می‌کنند با هم آشنا هستند. این بلوک‌ها معمولاً سه چهار ورودی دارد. هر ورودی مثل یک کوی و هر طبقه مثل یک دربند است و تقریبا همان مناسبات بین‌شان جاری است. در برج‌های شهرک غرب هم مشابه همین مناسبات و تعاملات شکل گرفته است؛ زمین بازی برای کودکان وجود دارد، سالن اجتماعاتی ساخته شده که اگر کسی از اهالی برج، فوت کرد برایش مراسم ختمی برگزار کنند، سوپر مارکت کوچکی وجود دارد تا مردم نیازمندی‌هایشان را از آن برطرف می‌کنند. اتوشویی جمع‌وجوری هست که هر کسی لباس دارد به آنجا می‌دهد. تمام این فضاها فرصت احوال‌پرسی میان آدم‌ها را ایجاد می‌کند تا از حال هم باخبر شوند.

سقانفارهای مازندران، میزبان آیین های عاشورایی دیارعلویان

سقاتالار یا سقانفارها سازه‌ ای چوبی هستند که به پیروی از معماری بومی مازندران و به‌ منظور برگزاری مراسم عزاداری سرور و سالار شهیدان و قمر بنی‌هاشم (ع) ساخته شده‌اند.

 شیاده نام روستایی در دل جنگل بندپی غربی بابل است. مسیر سرسبز پوشیده از درختان آزاد و ممرز و بلوط و چنار و.. ارتفاعات بندپی غربی را که در پیش میگیری، انگار در گهواره طبیعت، به دنبال آرامش میروی. به جاده آسفالته اما باریک روستای شیاده وارد میشوی از همان روبرو بنایی سبزپوش با دیوارهایی بلند را می بینی که در کنار اعتقاد اهالی به قداست رنگ سبز، انگار اهمیت همراهی با طبیعت را نیز یادآور میشود.
سقاتالار شیاده، همان بنای قدیمی سبزرنگی است که درهمان نگاه اول، آرامشی خاص را به تو هدیه می دهد.
کربلایی علی از ساکنان قدیمی روستا میگوید: این سقاتالار که به آن سقانفار هم میگویند، میعادگاه بسیاری از مشتاقان زیارت و سیاحت از سراسرکشور است بطوریکه سالانه بیش از 150 هزارنفر به زیارت ان می آیند.
محسن از جوانان روستا که در نزدیکی سقاتالار، مغازه ای دارد درباره رونق اقتصادی منطقه میگوید: این سقاتالار ظرفیت خوبی برای کارجویان منطقه به وجود آورده است اما به علت ضعف برنامه ریزی و نبود هدف مشخص، از این ظرفیت برای خدمات دهی به مسافران و زائران و گردشگران استفاده مناسبی نمیشود.
وارد سقاتالار که میشوی محو زیبایی های طراحی و معماری بنا و نقشهای زیبای حک شده بر ستونها و دیوارها میشوی که در زمینه ای از رنگ سبز، خودنمایی میکند.
کرمی، از کارشناسان میراث فرهنگی می گوید: سقاتالار یا سقانفارها سازه‌ ای چوبی هستند که به پیروی از معماری بومی مازندران و به‌ منظور برگزاری مراسم عزای سالار شهیدان و قمر بنی‌هاشم (ع) ساخته شده‌اند. این بناهای چهارگوش، در دو طبقه و روی چهار پایه‌ چوبی در کنار امامزاده‌ها، تکایا و گورستان‌ها جای گرفته‌اند. استفاده از هنر نقاشی، خوشنویسی و منبت‌کاری بطور چشمگیری در این بناها مشاهده می‌شود.

 

معنی لغوی سقانفار

اوصانلو کارشناس آثار میراث فرهنگی مازندران درباره سقانفارهای استان می گوید: این بناها را در مناطق مختلف مازندران با نام‌های متفاوتی مانند ساق نِفار، سقانفار، ساقی نفار، ساخ نفار، ساخا نِفار، سقا تِلار و سقاتالار می‌شناسند.
وی درباره نحوه ساخت واهمیت آن نیز می گوید : ساختاراصیل این سازه‌ها از چوب است و دارای 6 ستون در طبقه‌ همکف و ۱۲ ستون در طبقه‌ بالایی هستند. این بناهای آیینی که سقف آنها با سفال و گالی پوشانده می‌شدند، در دوران قاجار رواج پیدا کرده‌اند. این بناهای دوطبقه عمدتا وقف حضرت ابوالفضل العباس (ع) هستند و معماری منحصر به خود دارند.

اسلامی کارشناس ادبیات و فرهنگ عامه مازندران هم درباره سقانفارها گفت: سقانفار از دو واژه‌ی سقا و نفار یا نپار تشکیل شده است. سقا که یک واژه‌ عربی است و به مشک آب یا شیر گفته می‌شود و نفار یا نپار هم در لغتنامه‌ دهخدا به تختی با پایه‌ بسیار بلند چون بالا‌خانه‌ای که با پله‌های چوبین بر آن بالا روند معنی شده است.

وی می افزاید: امکان رفت‌وآمد به طبقه‌ی بالایی بنا از پلکان یا نردبان چوبی که در گوشه‌ ای از آن قرار می دهند فراهم می شود. این بناها مستقل از تکیه و در یک مجموعه‌ مذهبی به نام «تکه پیش» قرار دارند.

کاربردهای سقانفار

به گفته اسلامی در گذشته که هنوز آب آشامیدنی به صورت لوله‌ کشی در هر منزلی وجود نداشت و آب مورد نیاز روستاییان از چشمه‌ای در داخل یا خارج روستاها تامین می‌شد، در محرم در سقانفارها ظرف بزرگ و بیضی ‌شکلی قرار می‌دادند و در آن آب می ‌ریختند تا مردم از آن آب بنوشند و به یاد تشنه ‌کامان صحرای کربلا بر قاتلان حضرت اباعبدالله الحسین (ع) و شهدای کربلا لعنت بفرستند.

همچنین سقانفار علاوه بر کارکرد آبرسانی به عزاداران امام حسین (ع)، به عنوان چایخانه‌ عزاداران هم استفاده می شود.
به اعتقاد کارشناسان، ساخت سقانفارها در کنار حسینیه‌ها تداعی‌کننده‌ نقش حضرت ابوالفضل العباس (ع) در کنار امام حسین (ع) در آبرسانی به یاران و خاندان ایشان در صحرای کربلا هستند و به همین دلیل نیز زمین سقانفارها در هر منطقه‌ای موقوفه‌ حضرت ابوالفضل (ع) است.

به بهانه سالروز درگذشت استاد معماری ایران که نامش با گنبد و گلدسته 843 مسجد گره خورده است!

چای روضه‌ای که «لرزاده» را «معمار محراب‌ها» کرد

با طراحی و معماری مسجد اعظم قم و آرامگاه فردوسی، مرمت عمارت محروقه مجلس شورای ملی و طراحی 843 مسجد، مشهورترین چهره معاصر عالم معماری ایران است اما شاید کمتر کسی بداند راز این نام بلند، در ارادت و ادب مرحوم استاد «حسین لرزاده» نسبت به خاندان اهل بیت (ع) نهفته است.

فارس پلاس؛ مریم شریفی: راست گفته‌اند انسان‌ها فقط یک بار زندگی نمی‌کنند و قصه هیچ آدمی زیر این گنبد دوار با مرگ ظاهری‌اش به سر نمی‌رسد. راست گفته‌اند هر انسانی با هرآنچه از تلخ و شیرین در عمر کوتاهش در این دنیا از خود برجا گذاشته، تا سال‌ها و حتی قرن‌ها بعد زنده می‌ماند. همین امروز اگر سری به مسجد سجاد (ع) در خیابان جمهوری بزنید و با چشم دل به تماشای آن کاسه‌های مسحورکننده در سقف مسجد بنشینید و گوش دل تیز کنید، زمزمه‌های اوستای معمار را وقتی آن گره و نقش و پیچ‌وتاب‌های چشم‌نواز را اجرا می‌کرده، می‌شنوید و با او هم‌داستان می‌شوید، انگار همین حالا مشغول زینت‌بخشیدن به خانه خداست. به قول مهندس «حسین مفید»: «اینجا حس و حال معمار به نمازگزار منتقل می‌شود. یعنی استاد لرزاده اینجا با تو بده بستان دارد، حرف می‌زند. به تو اختیار می‌دهد بروی همان‌جا که حالت خوب است، نمازت را بخوانی. فضا مکالمه دارد با تو. استاد بی‌آنکه دیده شود، با بازی نقش و رنگ، کاری می‌کند که از هر راهی دلت می‌خواهد، بروی.»

اما در آثار مرحوم استاد حسین لرزاده، آنچه جاودانگی می‌بخشد، چیره‌دستی و مهارت صرف معمار در آمیختن طرح و نقش و رنگ نیست. پوسته ظاهری همه این‌ها را که کنار بزنی، به کیمیایی کمیاب می‌رسی که راز طلا شدن همه مس‌هاست. به بهانه چهاردهمین سالگرد درگذشت معمار محراب‌ها، به مرور چند برش از زندگی پربارش می‌پردازیم که نشان می‌دهد لرزاده را باورهای عمیق و ارادت قلبی‌اش به خاندان اهل‌بیت(ع) به چهره فراموش‌نشدنی عرصه معماری و هنر این سرزمین تبدیل کرد.

 

 این پول‌ها شبهه دارد...

درحالی‌که کم‌لطفی گروهی از افراد که به دلیل مشارکت استاد لرزاده در پروژه‌های حکومتی در دوران پهلوی، او را مورد بی‌مهری قرار داده‌اند، به شهادت نزدیکانش، او هیچ‌گاه با رضایت قلبی در چنین پروژه‌هایی مشارکت نکرد. «شهناز لرزاده»، فرزند ششم و دختر چهارم استاد دراین‌باره می‌گوید: «آقا را به‌زور سر کارهای حکومتی بردند و به عنوان معمار استخدام کردند.» اشاره خانم لرزاده به کشمکشی است که بر سر ساخت عمارت کاخ مرمر میان استاد و ماموران حکومتی پیش آمد.

سال 1311 تازه مأموریت لرزاده جوان در طرح ساخت مقبره فردوسی به پایان رسیده‌بود و او از آزمونی که «آندره گُدار» فرانسوی در آن مردود شده‌بود، سربلند بیرون آمده‌بود که یک روز پاسبانی آمد و او را سر ساختمان در حال ساخت کاخ مرمر برد و پیغامی را که به او سپرده‌بودند، خیلی خلاصه به اطلاع اوستای معمار رساند: «یک گنبد می‌خواهیم مثل گنبد شیخ لطف‌الله!» معمار جوان خیال می‌کرد وقتی طفره برود و بگوید: «بلد نیستم»، دست از سرش برمی‌دارند اما وقتی چند روز بعد از طریق مجلس شورای ملی احضار شد، فهمید راه گریزی ندارد. حسین لرزاده به‌ناچار کار ساخت گنبد کاخ مرمر را به دست گرفت و ساخت آن را در سال 1314 به پایان رساند. دختر استاد در ادامه می‌گوید: «آقا به‌اجبار سر کارهای حکومتی رفت اما هیچ وقت پولی را که از آنجا می‌گرفت، خرج زندگی‌مان نمی‌کرد. می‌گفت: این پول‌ها شبهه دارد، نمی‌دانم از کجا آمده.»

ریشه های روایت های بعضاً متضاد از عاشورا !

شرایط تاریخی و نیازها و مسائل زمانه علائق عملی روایت گر را می سازند و هر اجتماعی در هر دوره ای مسائل و درگیری های خاص خود را دارد. هر گروه اجتماعی برای پاسخ دادن به مسائلش به حافظه تاریخی خود و ذخایر فرهنگی خود رجوع می کند.

ماهنامه نسیم بیداری گفتگو با حسن محدّثی گیلوانی: مسئله اصلی ما در این پرسش ها پرداختن به عنصر روایت گری در ماجرای عاشورا است. ما به دنبال این مسئله هستیم تا در طی مصاحبه دریابیم که برداشت ها و روایت های بعضا متضاد از عاشورا در چه بستری وقوع پیدا کرده است؛ مثلا چرا برای قشری، عاشورا نمادی از جهاد و جنگ می شود و برای دیگری، عاشورا نماد انسان سازی و تفسیری اخلاقی از آن دارد و یا برای قشر دیگر، نمادی از امر به معروف و نهی از منکر.

به نظر شما دلیل اصلی تکثر روایت ها درباره عاشورا و واقعه کربلا چیست؟

- طرح بحث بسیار جالب و ارزشمندی است. این بحث را در باب هر رویدادی از جمله واقعه عاشورا می توان مطرح نمود. عوامل مختلفی نقش دارند تا یک روایت (narrative) زاده شود. روایت از توالی (sequence) رویدادها سخن می گوید و هر روایتی پی رنگ (plot) یا طرح خاصی از این رویدادها می سازد و معنای خاصی به هر رویداد و کنش کنش گران ذی مدخل در آن رویداد  می دهد اما به نظر می رسد دست کم چهار عامل نقش مهم تری در آفریده شدن یک روایت دارند که من آنها را که به هم پیوند دارند، یک به یک توضیح می دهم:

 

الف) میزان داده هایی که روایت گر (narrator) در مورد یک رویداد  دارد، در نحوه روایت گری او نقش دارد. مثلا در متون اسلامی آمده است که پیامبر در باب دختر کوچک شان حضرت فاطمه سخنی به این مضمون فرموده اند که «فاطمه پاره تن من است، هر کس فاطمه را بیازارد مرا آزرده است و هر کس مرا بیازارد خدا را آزرده است».

اهل سنت در آثار خود (مثلا صحیح بخاری، صحیح مسلم و سنن ابی داود) شأن صدور این سخن را چیزی می دانند و اهل تشیع نیز در کتب خود شأن صدور آن را چیز دیگری بیان می کنند و لذا تفسیرشان از این حدیث زمین تا آسمان با هم تفاوت می یابد و دفاع پیامبر از فرزند کوچک شان معنای بسیار متفاوتی پیدا می کند. بنابراین داده های تاریخی که ما در دست داریم و این که کدام شان را در کانون توجه قرار می دهیم، روایت مان تغییر می یابد. اگر ما بدانیم که این سخن در چه وضعیتی و پس از چه رخدادی درباره ایشان گفته شده است، درک دقیق تر و درست تری از سخن پیدا خواهیم کرد.

مثلا اگر (مطابق کتب اهل سنت) یکی از اعضای خانواده حضرت فاطمه ایشان را آزرده باشد، این سخن یک معنایی خواهد داشت و اگر دشمنان شخصی حضرت فاطمه ایشان را آزرده باشند یک معنایی دارد و نیز اگر مخالفان یا دشمنان عقیدتی حضرت فاطمه (نزدیک به روایت شیعی ایشان را آزرده باشند، این سخن معنای دیگری خواهد یافت. چه بسا یکی دلالت شخصی و زمینه مند داشته باش د و دیگری دلایل عام و فرازمینه ای. پس نوع داده ها و اطلاعاتی که روایت گر در باب یک رویداد و یا یک سخن داشته باشد، روایتی که ساخته می شود و معنایی که بدان داده می شود تفاوت خواهد کرد. هر قدر که روایت گر به جزییات بیشتری دسترسی داشته باشد و آن را در روایت گری اش داخل کند، روایت اش متفاوت خواهد شد.

ب) اما گاهی ممکن است داده هایی که دو روایت گر در مورد یک رویداد دارند یکسان باشد. با این حال روایت های شان باز هم با هم تفاوت پیدا کند و دو روایت متفاوت ساخته شود. لذا اگرچه نوع و میزان داده هایی که روایت گر در اختیار دارد، مهم است اما تعیین کننده نهایی نیست. عامل مهم تر از داده ها، روش بررسی و تحلیل داده ها است. این که روایت گر با چه روشی داده ها را گرد می آورد و کنار هم می گذارد و تفسیر می کند در نوع روایت گری او دخیل است.

روش تعیین می کند که کدام داده و اطلاعات برای تحلیل و تفسیر برگزیده شود و کدام داده کم اهمیت تلقی گردد. به عنوان مثال، در مطالعه تاریخی روش های گوناگونی برای نگریستن به پدیده ای تاریخی وجود دارد که به کارگیری هر یک از آنها می تواند نتایج متفاوتی به بار بیاورد و روایت را دگرگون سازد. به عنوان مثال، این که شما نگرش خرد تاریخ نگرانه به پدیده داشته باشید یک نتیجه ای خواهد داد و نگرش از منظر مثلا تاریخ اجتماعی نتیجه ای دیگر.

ج) ما مهم تر از روش نگریستن به داده ها و تحلیل و تفسیر آن، رویکردی (approach) است که روایت گر اختیار کرده است. چه بسا مثلا روش تاریخی واحدی برای تحلیل و تفسیر یک رویداد متفاوت به کار گرفته شود، اما باز هم روایت های مختلفی شکل بگیرد. این که روایت گر به پدیده ای چون عاشورا، درون دینی بنگرد یا برون دینی، نتایج کاملا متفاوتی به بار خواهد آورد. رویکرد روایت گر از یک سو وابسته است به پرسش ها و مسائل او و جامعه اش و از سوی دیگر به تربیت فکری و علائق نظری و عملی اش.

افت شدید معاملات مسکن در شهریور ماه

داده‌های اولیه از تعداد قراردادهای خرید و فروش مسکن شهر تهران حاکی از آن است که معاملات در شهریورماه نسبت به ماه مشابه سال قبل ۴۵ درصد کاهش یافته است.

خبرگزاری ایسنا: داده‌های اولیه از تعداد قراردادهای خرید و فروش مسکن شهر تهران حاکی از آن است که معاملات در شهریورماه نسبت به ماه مشابه سال قبل ۴۵ درصد کاهش یافته است.

پس از کاهش ۳۳ درصدی معاملات مسکن پایتخت در مردادماه امسال نسبت به مردادماه سال قبل، بررسی‌های اولیه از تعداد قراردادهای خرید و فروش واحدهای مسکونی در ۲۵ روز ابتدای شهریورماه از افت ۴۵ درصدی نسبت به شهریورماه پارسال حکایت دارد.

طبق اطلاعات درج شده در سامانه‌های ملکی، در ۲۵ روز ابتدای شهریورماه ۱۳۹۷ بالغ بر ۷۵۳۸ قرارداد خرید و فروش املاک در شهر تهران امضا شده که نشان می‌دهد به طور میانگین، روزانه ۳۰۱ قرارداد خرید و فروش به امضا رسیده است. این رقم در شهریورماه پارسال، روزانه ۴۳۸ مورد بوده است.

اوضاع بازار مسکن چندان مناسب نیست. از طرفی قیمت‌ها در شهر تهران دچار رشد ۶۲ درصد شده و از سوی دیگر معاملات ۳۳ درصد کاهش یافته است. هم‌چنین سرعت رشد ماهیانه قیمت که به طور وحشتناکی، به سمت صعود پیش می‌رفت، در مردادماه کاهش یافت.

رشد ماهیانه‌ی قیمت در تیرماه ۱۳۹۷ معادل ۷.۱ درصد بود که در مردادماه به ۶.۱ درصد رسید. وجود حداقل سه نشانه‌ی خروج سفته‌بازان، رکود معاملاتی و عدم توان طرف تقاضا حاکی از آن است که در ماه‌های پیش رو شاهد افت معاملات و کاهش سرعت رشد قیمت خواهیم بود.

در مردادماه ۱۳۹۷ متوسط قیمت هر متر مربع زیربنای واحد مسکونی معامله شده از طریق بنگاه‌های معاملات ملکی شهر تهران حدود ۷ میلیون و ۴۰۰ هزار تومان بوده که نسبت به ماه قبل ۶.۱ درصد و نسبت به ماه مشابه سال قبل تا ۶۲.۱ درصد رشد دارد.

بیشترین رشد متوسط قیمت مربوط به منطقه ۵ با ۸۱.۸ و کمترین میزان به منطقه ۱۲ با ۲۵.۳ درصد نسبت به مردادماه سال گذشته اختصاص دارد. این در حالی است که گزارش بانک مرکزی نشان می‌دهد در مردادماه تعداد معاملات آپارتمان‌های مسکونی در تهران به ۱۲ هزار واحد رسیده که نسبت به تیرماه ۱۱.۲ و در مقایسه با مردادماه سال قبل ۳۳.۲ درصد کاهش دارد.

بخش خصوصی به کمک احداث پل عابر پیاده آمد

---

عصر خودرو- مدیرکل دفتر سرمایه گذاری و نظارت بر بهره برداری وزارت راه و شهرسازی گفت: برای سرعت بخشیدن به روند احداث پل‌های عابر پیاده مورد نیاز در جاده های برون ‌شهری، زمینه‌های جلب مشارکت و سرمایه‌گذاری بخش خصوصی از سوی سازمان راهداری و حمل و نقل جاده‌ای فراهم شد.

به گزارش پایگاه خبری «عصر خودرو» به نقل از  وزارت راه و شهرسازی، «حمیدرضا شهرکی ‌ثانوی» افزود: یکی از برنامه‌های اولویت‌دار سازمان راهداری و حمل و نقل جاده‌ای، احداث پل‌های عابر پیاده است که در این زمینه، علاوه بر استفاده از اعتبارات بخش دولتی، از سال 83 احداث پل‌ها با مشارکت بخش خصوصی آغاز شد و با انعقاد قراردادهای بلندمدت به صورت قرارداد BOT (ساخت، بهره برداری، واگذاری) انجام شده است.
قرارداد BOT روشی است که در آن ساخت و بهره برداری پروژه به مدت معینی توسط شرکتی تحت عنوان «شرکت پروژه» انجام شده و انتقال طرح به کارفرما پس از طی مدت معینی و بعد از تحصیل درآمد لازم محقق می شود.
وی افزود: براساس این قراردادها، ساخت و نصب و نگهداری و بهره‌برداری از پل‌ عابر پیاده توسط اشخاص متقاضی انجام شده و هم زمان اجازه بهره‌برداری از فضای تبلیغاتی پیشانی پل ساخته شده برای کل دوره قرارداد نیز به سرمایه‌گذار مربوطه اعطاء می‌شود.
شهرکی خاطرنشان کرد: این روش در طول سال‌های گذشته مورد استقبال قرار گرفت به طوری که تعداد پل‌های احداثی با مشارکت بخش خصوصی بیشتر از پل‌های احداثی با اعتبارات سازمان راهداری و حمل و نقل جاده‌‌ای بوده است و با کاهش یافتن فضاهای مورد نیاز در برخی استان‌ها، اکنون بازسازی و مقاوم‌سازی پل‌ها به روش مذکور نیز از طرف بخش غیردولتی، پیشنهاد شده و در دست بررسی قرار است.
مدیرکل دفتر سرمایه‌گذاری و نظارت بر بهره‌برداری افزود: با توجه به اینکه در برخی استان‌ها هنوز نیاز به احداث پل عابر پیاده وجود دارد، فهرست نقاط مورد نیاز در تارنمای اینترنتی سازمان راهداری و حمل و نقل جاده‌ای به نشانی http://www.rmto.ir/Documents/0697.pdf بارگذاری شده است.
براساس این گزارش، تصادفات عابران پیاده در مراکز جمعیتی بین‌راهی از نظر شدت حادثه و ضربات وارده، تفاوت‌های قابل توجهی با مناطق شهری دارد از این رو کاهش سوانح و تلفات عابران پیاده در دستور کار ویژه سازمان راهداری وحمل و نقل جاده‌ای قرار گرفته است.
طبق آمار پلیس، عابران پیاده در 30 درصد تصادفات شهری موثرند که این رقم در کلانشهرها در مواردی به 50 درصد هم می رسد.

تشریح خدمات وزارت راه و شهرسازی در شهرهای جدید/ جزئیات دستور کار ساخت نسل نوی شهرهای جدید/ ایجاد شبکه حمل و نقل سریع، کارآمد و ارزان قیمت، نیاز فوری شهرهای جدید است

  معاون وزیر راه و شهرسازی با بیان اینکه شبکه حمل و نقل سریع، کارآمد و ارزان قیمت، نیاز فوری در شهرهای جدید است گفت: مشکل اتصال راحت ساکنان شهرهای جدید به شهرهای مادر همواره به عنوان یکی از مشکلات این شهرها به شمار می‌رود، در این راستا ساخت «مترو »، احداث معابر بزرگراهی و آزادراهی باید در دستور کار قرار گیرد.

به گزارش پایگاه خبری وزارت راه و شهرسازی معاون وزیر راه و شهرسازی جزئیات یک نقشه راه نو برای توسعه شهرهای جدید را تشریح کرد. مدیرعامل شرکت عمران شهرهای جدید ضمن رمزگشایی از دو مقطع زمانی کلیدی در کارنامه احداث شهرهای جدید اعلام کرد: نارسایی‌هایی که طی سال‌های اخیر در این شهرها تحت تاثیر اجرای برخی طرح‌ها بروز کرد و مانع از اهداف کلان در ایجاد شهرهای جدید شد، با اجرای نقشه جدید برطرف می‌شود.

حبیب‌اله طاهرخانی در تشریح نقشه راه مدرن تهیه شده برای شهرهای جدید گفت: اولین تفاوت شاخص این نقشه با آنچه تاکنون در دستور کار بوده، جنس طرح‌ها و پروژه‌ها است. در نقشه جدید، اولویت  تمرکز بر طر ح‌های غیرعمرانی‌ بوده به طوریکه هدف این نقشه «ارتقای کیفیت زندگی » و «جذاب‌سازی محله‌های مسکونی » در شهرهای جدید است.

معاون وزیر راه و شهرسازی در این گفت وگو از آغاز برنامه‌های شکل دهنده روابط اجتماعی گسترده در شهرهای جدید خبر داد و تصریح کرد: ساخت و سازهای مسکونی انبوه در مسکن مهر باعث ورود جمعی از گروه‌های مختلف جمعیتی و از شهرهای مختلف به شهرهای جدید شد، این نوع جمعیت باید نسبت به هم شناخت پیدا کنند و بین آنها ارتباطات اجتماعی پایدار و مستمر شکل بگیرد.

در نقشه نو تدارک دیده شده برای شهرهای جدید، بخشی از پروژه‌ها نیز جنس عمرانی دارد اما جنس آنها به کاربری مغفول و فراموش شده در شهرهای جدید از جمله گسترش فضاهای عمومی برمی‌گردد که قرار است در این دوره، بهای بیشتری به آن داده شود.

مدیرعامل شرکت عمران شهرهای جدید یکی از اولویت‌های دولت در سال جدید را تجهیز شهرهای جدید به شبکه حمل ونقل سریع، ارزان و ساده - مترو- عنوان کرد و گفت: در همه شهرهای جدید مطالعات مربوط به نحوه دسترسی ساده و کارآمد این شهرها به شهر مادر انجام شده و طرح‌هایی نیز در این زمینه نهایی شده است.

طاهرخانی همچنین برنامه شرکت عمران شهرهای جدید برای تکمیل پروژه‌های ناتمام مسکن مهر را نیز تشریح کرد. متن گفت وگو با حبیب اله طاهرخانی معاون وزیر راه و شهرسازی و مدیرعامل شرکت عمران شهرهای جدید را در زیر بخوانید.

ساخت شهرهای جدید در کشور سابقه دست کم ۳۰ ساله دارد و در طول سه دهه گذشته، برنامه‌ها و طرح‌هایی که در این مناطق شهری به اجرا درآمد به لحاظ کمیت و شکل اجرا دارای نوسانات شدید بوده است، به عنوان مثال در یک دوره، اراضی مسکونی در شهرهای جدید به فروش می‌رسد و در دوره بعد، زمین‌ها از همین جنس به شکل رایگان در قالب مسکن مهر به تعاونی ها واگذار می‌شود. چه هدفی در پس سیاست احداث شهرهای جدید وجود داشته است؟

سیاست‌ها و برنامه‌های اجرایی مربوط به مجموعه شهرهای جدید در دو مقطع زمانی عمده قابل تحلیل و بررسی است. یکی شروع سیاست ایجاد شهرهای جدید در سال ۱۳۶۸ (دهه ۶۰ ) و دیگری هم در اواخر دهه ۸۰ زمان اجرای طرح مسکن مهر. در اواخر دهه ۶۰ کشور با افزایش شدید جمعیت به خصوص در کلانشهرها ناشی از مهاجرت روبه رو می شود. بعد از طرح های آماده سازی زمین در اطراف شهرها، ذهن سیاست‌گذار به این سمت می‌رود که به جای گسترش شهرها، یکسری سکونتگاه‌های جدید ایجاد شود. این فکر اواسط دهه ۶۰ شکل می‌گیرد و سرانجام سال ۱۳۶۸ با تصویب در هیات دولت، سیاست ساخت شهرهای جدید شکل اجرایی به خود می‌گیرد. آن زمان، بحث اصلی این بود که جمعیت مازاد شهرهای بزرگ و تقاضای جدید سکونت در این شهرها به شهرهای جدید منتقل شوند. عموم شهرهای جدید نیز بر همین مبنا، اطراف کلانشهرها ساخته شدند. حتی در مقدمه مصوبه دولت در خصوص شهرهای جدید، بر استقرار کارمندان در این شهرها و تامین مسکن کارمندان از این طریق نیز تاکید شده است. آن زمان، در این قالب، به صورت بطئی ساخت شهرهای جدید با جمعیت پذیری محدود جریان پیدا می کند. البته با گذشت زمان، این سیاست در عمل با اهداف اولیه‌اش فاصله پیدا می‌کند چون جمعیت‌پذیری خیلی کند پیش می‌رود.

 ظرفیت جمعیتی ایجاد شده در شهرهای جدید خیلی بیشتر از جمعیت ساکن در این شهرها است؛ شما هم به این موضوع اشاره کردید. چرا شهرهای جدید در پذیرش جمعیت متناسب با هدف اصلی، موفق نبودند؟

به دو دلیل این ناکامی اتفاق افتاده است. یکی آنکه دولت مسوولیتی در خصوص ایجاد زیرساخت‌های اساسی نمی پذیرفت. به عنوان مثال در دنیا، بحث حمل ونقل سریع، آسان و انبوه جزو ملزومات شهرهای جدید است اما در ایران، در آن زمان اصلا مورد توجه نبود بلکه فقط خانه سازی در اولویت و تمرکز قرار داشت. نتیجه آن شد که شهرهای جدید از هر حیث، خدمات و شرایط کافی و جذاب برای سکونت نداشتند. علت دوم ناکامی نسبی در پذیرش جمعیت در شهرهای جدید به سیاست های شهری در کلا نشهرها (ـشهرهای مادر) برمی گردد که با سیاست در دست پیگیری با شهرهای
جدید هماهنگ نبود.

شهرهای بزرگ مرتب در طول این سال ها توسعه فیزیکی پیدا کردند و مدیریت سرزمینی هم از قدرت لازم برای هماهنگ سازی شهرداری‌های شهرهای بزرگ با سیاست شهرهای جدید برخوردار نبود. از طرفی حاشیه نشینی نیز در این سال‌ها گسترش پیدا کرد و روستاها هم به شهر تبدیل شدند. در این میان، جدا از برنامه ریزی شهری، هزینه های توسعه نیز در شهرهای جدید بالا بود؛ این اراضی در زمین‌های کشاورزی قرار نداشت و در اراضی ملی بود. به عنوان مثال در شهر جدید هشتگرد جنس زمین طوری است که باید حتما سیستم فاضلاب ایجاد کرد و برای تامین آب شرب هم باید سرمایه‌گذاری وسیع صورت می‌گرفت.

درباره مقطع زمانی دوم در فرآیند توسعه شهرهای جدید توضیح دهید.

مقطع زمانی دوم در ساخت و توسعه شهرهای جدید همزمان با مطرح شدن بحث مسکن مهر شروع شد. دولت در اواخر دهه ۸۰ با استناد به تبصره ۶ بودجه ۸۶ کل کشور، طرح مسکن مهر را شروع کرد. برای اجرای این طرح، دولت در شهرهای کوچک و متوسط زمین داشت و با واگذاری ۹۹ ساله آن به سازنده‌ها و تعاونی‌ها این طرح را کلید زد اما در کلانشهرها با محدودیت زمین مواجه بود و اصلا زمین نداشت لذا به شهرهای جدید رو می آورد. در منطقه کلانشهری تهران ما ۲۴۰ هزار واحد مسکونی مهر داریم شامل بیش از ۹۰ هزار واحد در شهر جدید پرند، حدود ۸۲ هزار واحد در شهر جدید پردیس، ۳۷۰۰ واحد در شهر جدید اندیشه و حدود ۵۰ هزار واحد نیز در شهر جدید هشتگرد.

جدا از نقدهای فنی وارد بر ساخت وسازهای مسکن مهر در شهرهای جدید، اشکال عمده‌ای که کارشناسان شهرسازی به این طرح دارند، تعریف تیراژ فو ق‌العاده بالا برای خانه‌سازی در این طرح آن هم در دوره زمانی محدود است. بخشی از تبعات این مدل ساخت وساز مسکن به شکل فرسایشی شدن روند ساخت از سوی پیمانکاران و ناامید شدن پیش خریداران این واحدها در سال های اخیر بروز کرد که این موضوع، اثر مضاعف در تاخیر یا توقف پروژه ها به وجود آورد. پروژه های مسکن مهر چه تاثیری بر شهرهای جدید گذاشت؟ 

لجستیک چیست؟ مرکز لجستیک کجاست؟ روش مکانیابی آن و نتایج سند آمایش مراکز لجستیک کشور ...

  لجستیک، فرآیند برنامه‌ریزی، اجرا و نظارت بر خدمات و اطلاعات مرتبط با حمل و نگهداری کالا از مبدأ تا محل مصرف که با هدف تامین نیاز مشتری، شامل جریان‌های درونی و بیرونی، درون‌سو و برون‌سو انجام می‌گیرد.

پایگاه خبری وزارت راه و شهرسازی: مهم‌ترین عامل رقابت صنایع، تولیدکنندگان و ارائه‌کنندگان خدمات، هزینه‌های موجود در زنجیره‌های تامین است. صاحبان کالا و مدیران زنجیره‌های تامین تلاش‌های گسترده‌ای در جهت کاهش این هزینه‌ها صورت می‌دهند. از جمله این تلاش‌ها انجام مطالعات برنامه‌ریزی لجستیک و حمل‌ونقل است و در این میان، مطالعات کاربری زمین در برنامه‌ریزی حمل‌ونقل و طراحی مکانی شبکه حمل‌ونقل نقش ویژه‌ای دارند. محل قرارگیری نقاط تولید و جذب سفر در زنجیره‌های تامین و همچنین مسیرهای ارتباطی آن‌ها از مهم‌ترین ورودی‌های هر پروژه برنامه‌ریزی در زمینه لجستیک و حمل‌ونقل است.

یکی از راه‌حل‌هایی که از دهه ۱۹۷۰ در اروپا به منظور افزایش بهره‌وری در زنجیره تامین و کاهش هزینه‌های لجستیک ارائه شد و به سرعت جایگاه ویژه‌ای در مدیریت زنجیره تامین یافت، ایجاد نقاط خاص لجستیکی با هدف تجمیع فعالیت‌های لجستیک، تخصصی‌سازی و افزایش کیفیت و گستره خدمات لجستیک بود. این نقاط که با انواع و عناوین مختلفی در جهان شناخته می‌شوند در واقع ارائه خدمات عمومی لجستیک و خدمات ارزش افزوده به جریان‌های کالا را بر عهده دارند. اما انواع خدماتی که در آن‌ها ارائه می‌شود، انواع دسترسی‌های حمل‌ونقلی و سطح عملکردی این مراکز در مفهوم، نام و تعریف هر نوع از مراکز تاثیرگذار است. در ادامه با توجه به این ویژگی‌ها مفاهیم مراکز لجستیک شرح داده خواهد شد.

همان‌گونه که گفته شد، هدف اصلی مراکز لجستیک، ارائه خدمات عمومی و ارزش افزوده لجستیکی به جریان‌های کالاست. بنابراین برای شرح فعالیت‌های این مراکز لازم است ابتدا تعریف و مفهوم لجستیک توضیح داده شود. شکل زیر نشان‌دهنده چارچوب کلی فعالیت‌های لجستیک است.

در شکل بالا جریان درون‌سو که مدیریت تامین نیز گفته می‌شود، به معنای تامین مواد اولیه است که معمولا به صورت فله در حجم‌های بالا و عموما با استفاده از کشتی یا قطار حمل می‌شود. این نوع بار در مراکز تولیدی و صنعتی تبدیل به محصولات نهایی شده و به انبارها منتقل می‌شود تا با استفاده از روش‌های حمل سبک‌تر به مراکز توزیع نهایی و خرده‌فروشی‌ها و در نهایت به مشتری نهایی ارسال گردد. مدیریت توزیع یا جریان برون‌سو از مرحله تولید آغاز شدهو تا مشتریان نهایی ادامه می‌یابد. از دیگر جریان‌های لجستیک، جریان معکوس است که مربوط به بازیافت یا امحای پسماند کالاها پس از استفاده است.

فعالیت‌های مربوط به بازتولید و بازسازی نیز از جمله‌ اقداماتی است که در طول جریان لجستیک معکوس صورت می‌پذیرد. با افزایش توجه به حفاظت از محیط زیست و مفاهیم لجستیک سبز، توجه به جریان معکوس رواج زیادی در صنایع یافته است. جریان دیگری که در کلیه مراحل مدیریت لجستیک و زنجیره تامین وجود دارد جریان اطلاعات است که همه بخش‌های زنجیره را به هم ارتباط می‌دهد و در صورت کارکرد مناسب، در بهینگی عملکرد زنجیره لجستیک نقش بسزایی خواهد داشت.

عملکردهای کلی لجستیک را می‌توان شامل حمل‌ونقل، انبارداری، مدیریت موجودی، سامانه‌های اطلاعاتی، تامین، مدیریت سفارش‌ها، خدمات مشتریان، بسته‌بندی و لجستیک معکوس دانست و مدیریت زنجیره تامین تجمیع مدیریت همه این فعالیت‌ها از نقطه آغازین (تامین‌کنندگان) تا نقطه پایانی (مصرف‌کنندگان نهایی) است. بنابراین می‌توان تعریف لجستیک را به صورت زیر بیان نمود:

لجستیک:‌ فرآیند برنامه‌ریزی، اجرا و نظارت بر خدمات و اطلاعات مرتبط با حمل و نگهداری کالا از مبدأ تا محل مصرف که با هدف تامین نیاز مشتری، شامل جریان‌های درونی و بیرونی، درون‌سو و برون‌سو انجام می‌گیرد.

مهم‌ترین مسئله در میان صاحبان کالا و فعالان زنجیره تامین در حوزه لجستیک، کاهش هزینه‌های مترتب بر فعالیت‌های لجستیک و به تبع آن کاهش هزینه‌های زنجیره تامین است. امروزه در جهان بهترین نوع زنجیره تامین از نظر هزینه، تمرکز فعالیت‌های مرتبط با تجمیع و توزیع در یک محل است که هزینه‌های حمل‌ونقل، انبارداری و کنترل و جابجایی موجودی را به دلیل ایجاد مقیاس کاهش می‌دهد. بنابراین وجود مراکزی که این گونه خدمات را ارائه کنند با ایجاد تمرکز،‌ صرفه ناشی از مقیاس و ارائه تخصصی خدمات با کیفیت بالا می‌تواند دغدغه کاهش هزینه صاحبان کالا را کاهش دهد. این مراکز که در نوع عمومی خود،‌ مراکز لجستیک نامیده می‌شوند.

مرکز لجستیک محدوده مشخصی است که به منظور تجمیع فعالیت‏های مرتبط با لجستیک و حمل‌و‏نقل کالا در بعد داخلی یا بین‏‌المللی و در جهت بهینه‌سازی فرآیندها و کاهش هزینه‏‌ها ایجاد می‌شود.

تنها راه‌حل برون‌رفت تهران از مشکلات فعلی قطارهای حومه‌ای هستند/ تاکید بر ارتقای وضعیت پیرامون و افزایش رفاه شهروندان

وزیر راه و شهرسازی با بیان اینکه تهران دیگر توان پاسخگویی به افزایش ظرفیت بیش از این را ندارد گفت: باید به این نکته توجه کنیم تنها راه‌حل برون‌رفت تهران از مشکلات فعلی قطارهای حومه‌ای هستند چرا که درصورت افزایش این قطارها و تسهیل دسترسی به کلانشهر تهران بسیاری از تقاضا ها برای سکونت و تمکرگز بر این شهر کاهش خواهد یافت.

به گزارش خبرنگار پایگاه خبری وزارت راه و شهرسازی عباس آخوندی وزیر راه و شهرسازی با بیان اینکه افزایش قطارهای حومه‌ای برای تهران و حومه امری ضروری به شمار می‌رود که برای تحقق آن نیاز به سرمایه‌‌گذاری بسیار زیادی داریم گفت: در حال حاضر گزارش تهیه و ساخت شرکت قطارهای حومه‌ای را به دولت ارسال کرده و پیگیر تصویب هرچه سریعتر آن هستیم که امید داریم در نهایت بحث قطار حومه‌ای به مقصد تهران، در تمام کلانشهرها نه فقط تهران به یک دستور کار اصلی تبدیل شود.

آخوندی در ادامه درخصوص قیمت هریک از ترنست‌های قطارهای حومه‌ای بیان کرد: قیمت هر یک از این ترنست‌های قطار حدود ۴ میلیون یورو است که رقم بسیار زیادی برای کشور محسوب می‌شود، اما باید به این نکته توجه کنیم تنها راه‌حل تهران برای برون‌رفت از مشکلات فعلی همین قطارهای حومه‌ای هستند چرا که درصورت افزایش این قطارها و تسهیل دسترسی به کلانشهر تهران بسیاری از تقاضا ها برای سکونت و تمکرگز بر این شهر کاهش خواهد یافت.

وزیر راه و شهرسازی با بیان اینکه تهران دیگر توان پاسخگویی به افزایش ظرفیت بیش از این را ندارد گفت: به واقع تا چه میزان می‌خواهیم تهران را بزرگ کنیم؟ قطعا امکان بیش از این حد وجود ندارد ما باید در نهایت وضعیت پیرامون تهران را ارتقا بخشیده و رفاه و آسایش مردم را در این نواحی بالا ببریم.

وی با تأکید براینکه درحال حاضر وضعیت شهرهای جدیدی چون پرند، هشتگرد و اندیشه که در اطراف تهران واقع شده‌اند تا حد زیادی ارتق یافته است گفت: مسئله مهم دیگر این شهرها سیستم حمل و نقل است که باید مورد توجه قرار گیرد.

به گفته این مقام مسئول توسعه شبکه ریلی در حومه یکی از بهرتین روش‌ها در گسترش سیستم حمل و نقل عمومی بین کلانشهر و محیط پیرامونی است که در تمامی دنیا تجربه شده است، این سیستم علاوه بر ارزان قیمت بودن دارای امنیت و ایمنی بالایی بوده و برای تمامی افراد خانواده خصوصا بانوان قابل استفاده است.

آخوندی ادامه داد: زمانی که یک خانم تنها از پرند به تهران می‌آید قطار برای آنها بسیار امن و ارزان قیمت است، هم اکنون قیمت بلیت قطار‌ تهران - پرند حدود ۱۵۰۰ تومان است که تقریبا شبه مجانی برای مسافران در می‌آید./