
به گزارش تیتر شهر: کاوه علی اکبری با اشاره به اینکه بافت فرسوده تهران بر اساس دادههای سال ۷۹ صورت گرفته است و نزدیک به دو دهه از این داده ها می گذرد، اظهار کرد: بر این اساس ۳۲۶۸ هکتار بافت فرسوده در تهران شناسایی شده است که پنج درصد مساحت شهر را به خود اختصاص داده و حدود ۱۵درصد از جمعیت شهر در این محدوده ساکن هستند.
به گفته وی؛ ۸۵ درصد بافت فرسوده مصوب تهران در جنوب محور آزادی-انقلاب - دماوند قرار داشته که در مناطق مرکزی و جنوبی (۱۰، ۱۱، ۱۲، ۱۴، ۱۵ و ۱۷) بیشترین تراکم را دارد.
مدیرعامل سازمان نوسازی شهر تهران با اشاره به اینکه اخیرا شاخصهای جدیدی برای تشخیص بافت فرسوده به تصویب شورای عالی معماری و شهرسازی ایران رسیده است، عنوان کرد: بر اساس این مصوبه، مجموعه ای از شاخص های جدید برای بافت فرسوده مشخص شده است که در سال جاری تلاش می کنیم از طریق تفاهم نامه با معاونت شهرسازی و معماری، وزارت راه و شهرسازی، شرکت بازآفرینی شهری و سازمان نوسازی شهر تهران، آن را عملیاتی کنیم.
وی با مقایسه شاخص های قدیمی و جدید بافت فرسوده، یادآور شد: شاخص های قدیمی بر ویژگی های کالبدی همچون بی دوامی و کم دوامی در برابر زلزله، عرض کم معابر و مساحت کم پلاک ها تمرکز داشته و به صورت کامل گویای وضعیت ناکارآمدی محله های شهری نبود؛ براساس آسیبشناسی صورتگرفته، مجموعه گستردهتری از شاخص هایی که ابعاد اجتماعی، اقتصادی، زیست محیطی و ... را در بر می گیرد شناسایی شده و به تصویب شورای عالی معماری و شهرسازی رسیده است.
به اعتقاد علی اکبری؛ در مجموع شاخص های جدید، محله مقیاس فضایی تشخیص محدوده ناکارآمد خواهد بود؛ در حالی که در گذشته بلوک شهری ملاک قرار می گرفت. همچنین گونه شناسی محدوده های ناکارآمد شهری صورت خواهد گرفت و تلقی همسانی از همه بافت های فرسوده وجود نخواهد داشت.
نگاه ویژه متولیان به احیای بافت فرسوده ضروری است
دبیر ستاد بازآفرینی پایدار کلانشهر تهران در تعریف بافت فرسوده توضیح داد: آنچه در حال حاضر از بافت فرسوده استنباط می شود، آسیب پذیری بلوک شهری در مقابل مخاطرات طبیعی به ویژه زلزله است که مبنای تعاریف و شاخص هایی بوده که تا امروز وجود داشته است. اما در تعاریف جدید به ویژه پس از تصویب سند ملی بازآفرینی توسط هیئت وزیران در سال ۹۳، محدوده های ناکارآمد شهری شامل بافت های تاریخی و ارزشمند مراکز شهر (که در طول زمان به دلیل بی توجهی و خروج جمعیت اصلی، ارزش خود را از دست داده اند)، بافت های فرسوده میانی (که به دلیل مهاجرت جمعیت در دوران معاصر شکل گرفته اند)، هسته های روستایی که به شهر الحاق شده اند، سکونتگاههای غیررسمی که بیشتر در حاشیه شهرها قرار دارند و نواحی ناکارآمد غیر سکونتگاهی (مانند نواحی نظامی و صنعتی متروکه و غیر فعال که کارکرد خود را از دست دادهاند)، گونه های اصلی در تعریف بافت فرسوده تلقی می شوند.
مدیرعامل سازمان نوسازی شهر تهران با اشاره به روند اجرای دستورالعمل ریاست محترم جمهوری، توضیح داد: اولین سیاست دولت و شهرداری در بافت فرسوده مربوط به برنامه چهارم توسعه در سال ۸۲ است که دولت ظرف ۱۰ سال بافت های فرسوده شهری را نوسازی کند، پس از آن در برنامه پنجم و ششم ادامه یافته و در سال ۸۹ در سیاستهای کلی نظام در بخش مسکن به احیای بافت فرسوده روستایی و شهری اشاره شد و در سال ۸۹ اولین قانون ویژه بافت فرسوده و ناکارآمد با عنوان «قانون حمایت از احیاء و نوسازی بافت های فرسوده و ناکارآمد شهری» به تصویب مجلس شورای اسلامی رسید.
وی افزود: از اوایل دهه ۸۰ مداخله در محدوده ناکارآمد به عنوان یک اولویت بخش عمومی مورد توجه قرار گرفت. اما با تأکید ریاست جمهوری درمورد احیاء بافت فرسوده، آیین نامه اجرایی در تاریخ ۱۰ خرداد امسال به تصویب هیئت وزیران رسید که اولویت گذاری مجددی بر احیای بافت فرسوده بود.
دبیر ستاد بازآفرینی پایدار کلانشهر تهران با بیان اینکه آییننامه ابلاغی رئیس جمهور توجه گستردهتری به موضوع بافت فرسوده داشت، خاطرنشان کرد: گروهی از کارشناسان حرفه ای در تدوین آئین نامه مشارکت داشته و سعی شد با نگاهی به گذشته و آسیب شناسی، نقاطی که به آن کمتر توجه شده بود، بیشتر مورد توجه قرار گیرد.
توجه به ایجاد زیر ساخت ها در احیای بافت فرسوده پایتخت
علی اکبری با اشاره به توجه جدی برنامه جدید احیاء بافت فرسوده به موضوع تامین خدمات و زیرساختها، عنوان کرد: براین اساس، دستگاههای متولی مکلف شدند در طول دوره نوسازی، خدمات روبنایی و زیربنایی را تامین کنند. همچنین دولت تعهد دارد که ۷۰ درصد هزینه تامین خدمات و زیرساخت ها را بپردازد، در مقابل شهرداری ها نیز باید۳۰ درصد دیگر را پرداخت کنند.