مشاور تامین منابع مالی وزارت راه و شهرسازی، ضرورت سیاستگذاریهای جدید دولت برای عرضه زمین و تغییر نگرش در سیاستهای توسعه شهرها را تشریح کرد و گفت: در سیاستگذاری زمین، هدفگذاری برای مردم از جمله رفاه اجتماعی و فیزیکی، نظامهای طبیعی و محیط زیستی رعایت و توجه شود که قطعا با این روش و ملاحظات اقتصادی سود فراوانی عاید همگان خواهد شد.
به گزارش خبرنگار پایگاه خبری وزارت راه و شهرسازی، حسین عبدهتبریزی مشاور تامین منابع مالی وزارت راه و شهرسازی درباره ضرورت سیاستگذاریهای جدید دولت برای عرضه زمین و تغییر نگرش در سیاستهای توسعه شهرها به ارایه نکاتی پرداخت. وی با مقایسه دو رویکرد سنتی و مدرن در رابطه با سیاستگذاری در مورد زمین، گفت: نظریه سنتی قرن ۱۸ میگوید که زمین از نهادهای تولید سرمایه است و برای آن چارچوب تولید محور برای کارکرد اقتصادی متصور است که در این مفهوم، زمین مفهوم اقتصادی محدودی دارد. همچنین در این نظریه؛ رشد دائمی اقتصاد به معنای استهلاک زمین است و هنوز فاقد محدودیتهای زیستبومی تلقی میشود.
به گفته مشاور تامین منابع مالی وزیر راه و شهرسازی روندهای گذشته حاکی از روند سریع شهرنشین شدن جمعیت دارد. بدینمعنا، بین ۱۹۵۰ تا ۲۰۰۰ اراضی شهری در آمریکا ۴ برابر شده است. همچنین، تضاد بین شهرنشین شدن و ابزار موجود برای آن یعنی نیاز به مسکن، محل کار، مدرسه، جاده، منابع آبی، وسایط نقلیه و دیگر الزامات زندگی شهری مشاهده میشود.
عبدهتبریزی ادامه داد: مشکلات کاربرد زمین شهری به ویژه در جهان سوم که سرعت شهرنشین شدن بالا بوده در سال ۲۰۰۵ گزارش داده است که هر روز ۳۰۰۰ هکتار از مزارع آمریکا صرف مصارف شهری شد.
وی از دیگر دیدگاههای مدرن را در رابطه با سیاستگذاری زمین را شامل سیستمهای خدمات رسانی، توسعه و تخصیص زمین شهری و قدرت انطباق آنها با وضعیت کشورها، افزایش شدید قیمتهای زمین شهری دانست و گفت: در این دیدگاه، مالکیت عمومی زمین شهری، کنترل دقیق تخصیص زمین که لزوما به الگوهای عادلانه و کارآمد توسعه زمین شهری نینجامیده است. در عین حال، دراین دیدگاه، راهحلهای ساده وجود ندارد، پیچیدگیها در وابستگی متقابل کاربریهای زمین در ویژگیهای اجتماع محلی وجود دارد.
عبدهتبریزی در بیان تجریبات دیدگاه مدرن در مورد سیاستگذاری زمین، عنوان کرد: در دیدگاه مدرن، مدیر زمین در سطح ملی برای پروژه های توسعه زمین میباید چارچوبی سه لایهای را برگزیند که شامل ظرفیتهای فیزیکی و بیولوژیکی، امکانسنجی فنآوری و اقتصادی و پذیریش نهادی شامل قانون، مقررات و پذیرش عامه است. در این وضعیت زمین نقش بنیادین در کارافرینی، انباشت سرمایه و تشکیل سرمایه دارد، رفا و خوشبختی بلندمدت جوامع در گرو مدیریت زمین است، در مدیریت زمین توجه به همه خصوصیات فیزیکی و بیولوژیکی میشود و آنچه زیر زمین نهفته است آب، اتمسفر و گیاهان است که برای آینده و حیات زمین ضروری است.
به گفته وی، اقتصاد مدرن معتقد است: زمین ارزش توسعهای دارد اگر در موقعیت طبیعی خود بماند. در این دیدگاه زمین، طبیعت و محیط زیست مفاهیم بسیار وابسته و گاه مترادف هستند. همچنین در این دیدگاه، مسئولیت حفظ توانهای محیطزیست برای خلق جریان دائمی بیننسلی برای همه آحاد جامعه مدنظر است. حرکت به سمت چارچوب سیستماتیک خلق ارزش و مکانسازی به مثابه ابزار توسعه مدنظر است.
مشاور وزیر راه و شهرسازی در ادامه گفت: در سیاستگذاری زمین، هدفگذاری برای مردم از جمله رفاه اجتماعی و فیزیکی عامه باید مورد توجه قرار گیرد. همچنین، هدف گذاری برای کره زمین که شامل نظامهای طبیعی و محیطزیستی است نیز رعایت شود که قطعا با این روش و ملاحظات اقتصادی سود فراوانی عاید همگان خواهد شد.
پایه اقتصاد تاریخی مدیریت منابع طبیعی
عبدهتبریزی پایه اقتصاد تاریخی مدیریت منابع طبیعی را در محورهای زیر برشمرد: