سمیه باقری: مدیرعامل مرکز معماری ایران معتقد است، تولید مدرک بیش از آموزش مهارت و تجربه در دانشگاه‌های معماری مد نظر قرار گرفته است.
هنرآنلاین، پیوند بین دانشگاه و بازار کار مبحثی جدی است که به نظر می‌رسد، کمتر به آن توجه شده است. حجم بالای پذیرش دانشجو در ایران و بازار کار محدودی که بیش از هر مسئله‌ای بر تجربه تأکید دارد، خلائی جدی را در فضای این حوزه ایجاد کرده است. مرکز معماری ایران از جمله بخش‌هایی است که سعی دارد این خلأ را با برگزاری دوره‌های آموزش مهارت پوشش دهد. مهندس مجتبی فاطمی، مدیرعامل مرکز معماری ایران معتقد است که دانشجویان و جوانان این نسل دارای استعداد و هوش بسیار بالایی هستند و فضای موجود در معماری امروز را نمی‌توان حتی ذره‌ای به این جوانان مربوط دانست. او که از سال 83 مرکز معماری ایران را به همراه دو نفر از دوستانش تأسیس کرده است، از وضعیت حمایتی و عدم توجه به استعدادهای جوانی که در این عرصه حضور دارند، ناراضی است. آنچه می‌خوانید گفت‌وگوی هنرآنلاین با این چهره فعال در عرصه معماری کشور است.
تلاش برای پر کردن حلقه مفقوده آموزش و مهارت
اجازه بدهید گفت‌وگو را از این‌جا شروع کنیم که تحصیلات شما در چه زمینه‌ای است و فعالیت‌تان را در عرصه معماری چگونه آغاز کردید؟
من سال ۷۰ با مدرک کارشناسی ارشد مهندسی سازه از دانشگاه تهران فارغ‌التحصیل شدم و بعد مانند سایرین شروع به کار کردم. در واقع من خودم معمار نیستم اما همواره گفته‌ام که معماران را دوست دارم. من سال ۷۲ برای تدریس دروس سازه و مدیریت پروژه به دانشگاه معماری رفتم و بسیار اتفاقی وارد حوزه معماری شدم. تقریباً دو سال از تمام شدن درسم گذشته بود که به من اطلاع دادند، استادی که برای کلاس ایستایی انتخاب شده به یک‌باره گذاشته و رفته است. در این زمان به من پیشنهاد داده شد که به جای این استاد تدریس کنم. از آن جایی که من قبلاً هم سابقه معلمی داشتم، این پیشنهاد را پذیرفتم و شروع به تدریس کردم. معلمی در خانه ما سابقه خانوادگی دارد و مرحوم پدرم و پدربزرگم هم معلم بودند.
چطور شد که به فکر تأسیس مرکز معماری افتاد؟
سال ۸۳ بود که فکر کردم بد نیست مرکزی درست شود تا به صورت تخصصی به آموزش معماری بپردازد. تا آن زمان چنین مرکزی وجود نداشت و به همین خاطر ایده من برای دوستانم عجیب بود. آن‌ها می‌گفتند ما که خودمان معمار هستیم جرئت انجام چنین کاری را نداریم ولی به هر حال ما این جرئت را داشتیم و سال ۸۴ پایه مرکز معماری را گذاشتیم، با این هدف که این مرکز تمام مباحث مرتبط با ساختمان در حوزه معماری را پوشش بدهد.
طبیعتاً یک خلأ احساس کردید که باعث شد مرکز معماری را تأسیس کنید. این خلأ دقیقاً چیست که مرکز معماری دارد آن را پوشش می‌دهد؟
مهم‌ترین خلائی که وجود داشت، فاصله بین آموزش در دانشگاه‌ها و آموزش در حرفه معماری بود. بنابراین مرکز معماری با هدف پر کردن این فاصله تأسیس شد. ما مرکز معماری را تأسیس کردیم تا به دانشجوها و مهندسین‌مان یاد بدهیم که بعد از فارغ‌التحصیلی چگونه وارد بازار کار شوند. از ابتدا نیز هدف ما همین بود و هیچوقت دنبال این نبوده‌ایم که خودمان هم به دانشگاهی مانند دانشگاه‌های غیرانتفاعی تبدیل شویم زیرا فکر می‌کنم در کشورمان به اندازه کافی دانشگاه وجود دارد. به خصوص در ده سال اخیر که میزان ورودی‌های دانشگاه‌ها در حوزه کارشناسی معماری حدود ده برابر اضافه شده است. مثلاً یک شعبه‌ای از دانشگاه آزاد که در سال ۸۸ حدود ۹۰ نفر دانشجوی معماری می‌گرفت الان بیش از هزار دانشجو جذب می‌کند. این واقعیتی است که مدیر معاونت آموزشی آن دانشگاه عنوان کرده است.
