هنر باغ سازی یکی از کهنترین هنرهای ایرانیان است که دارای سنتهای ارزشمند و قدرتی معنوی بوده و به بهترین وجه به سمت شمال –جنوبی جهت گیری میشود. شکل باغ در ایران از دیرباز تا کنون با طبیعت و میزان آب تناسبی کامل داشته، بنابراین از دیرباز باغها به شیوههای گوناگون ساخته شده است.
به گزارش ایسنا، با روی آوردن ایرانیان به دین اسلام، جهانبینی اسلامی موجب ترویج باغسازی ایرانی در تمام نقاط ایران شد، بنابراین ایرانیان بهشتی را در این عالم طرح کردند که با خصوصیات این دنیا مطابقت دارد، اما تصویری از آخرت را تداعی میکند. با این حال میتوان گفت باغ ایرانی مزین به نظم و تناسب، برخوردار از حرمت و محرمیت، منزه از بیهودگی و افراط و تفریط، مساعد با قناعت و صرفهجویی و مجهز به پایداری است.
یک معمار و شهرساز، باغسازی و باغآرایی در حوضه آبریز مرکزی را بخشی از شیوه زندگی این مردمان دانست و گفت: در باغ، احترام به درخت، سازماندهی فضا و ایجاد چشمانداز متمایز به جنگل مشاهده میشود.
محمدرضا حائری مازندرانی در ششمین نشست باغ ایرانی با محوریت "باغ ایرانی از منظر معماری ایرانی" در موزه حمام علیقلی آقا سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، با بیان اینکه در اوایل قرن 14 کشاورزی، معماری و شهرسازی در کنار هم قرار داشته و بههم پیوسته بودند، اظهار کرد: در این زمان شیوه زندگی با سنت از انسجام کافی برخوردار بود و عامل مهمی در آرامش و آسایش مردم محسوب میشد.
وی با اشاره به کتبیه داریوش و ستایش خداوند به دلیل زمینها و نعمتهای بیشمار، گفت: با نگاهی به تاریخ ایران در زمانهای عیلامیها، ایلخانان و حتی دورههای صفویه و قاجاریه شاهد تقابل تاریخی فراوانی در این آثار هستیم که نمونه بارز این تقابل در حافظیه شیراز و چهارطاقی نیاسر قابل مشاهده است.
این کارشناس شهرسازی، با بیان اینکه لایههای انباشته شده بر روی یکدیگر سرزمین نام دارد که عامل شکلگیری طبیعت، اقلیم، جامع و تمدن هستند، اضافه کرد: سرمایههای تمدنی و اجتماعی دانش را میسازند که موجب گسترش و توسعه میشوند.
حائری با بیان اینکه تمام فضای معماری قوم ایرانی از سه بخش باز، بسته و حیاط تشکیل شده که در تمام معماری ایرانی قابل مشاهده است، تصریح کرد: در طول تاریخ این سه ترکیب همزمان با یکدیگر به صورت خلاقانه در دورههای متوالی ارائه شده است.