آیا ایرانی ها زیاد دروغ می گویند؟

هفته نامه صدا - محمدرضا جوادی یگانه: در موج سوم پیمایش ارزش ها و نگرش های ایرانیان (دفتر طرح های ملی ارشاد 1395) از 19 هزار نمونه در سطح شهر و روستاهای کل کشور پرسیده شده که به نظر آنها چقدر دروغ در جامعه رواج دارد. از نظر 23.4 درصد از مردم دروغ در سطح خیلی زیاد، 48.4 درصد زیاد، 19.6 درصد متوسط، 6.9 درصد کم و 2.2 درصد خیلی کم رواج دارد.

پژوهش های تجربی اندکی درباره میزان دروغگویی مردم در ایران انجام شده اما باور عمومی این است که بیشتر مردم دروغ می گویند. در یک نمونه منحصر به فرد در نظرسنجی تلفنی انجام شده توسط مرکز مطالعات و تحقیقات رسانه ای روزنامه همشهری (1386) با 1200 نمونه از مردم تهران درباره دروغ، اکثریت مطلق پاسخ گویان، معادل 99 درصد، وجود دروغ را در جامعه تایید کرده اند و بقیه (13 نفر) پاسخ داده اند که «نمی دانم»؛ یعنی، کسی وجود دروغ را در جامعه رد نکرده است.

پیمایش های ملی وضعیتی مشابه، اما نه تا این اندازه بحرانی را نشان می دهد. مقایسه یافته های پیمایش های ملی نشان می دهد که میزان اعتقاد مردم به وجود ارزش های اخلاقی در طول سال های 1379 تا 1382 کاسته شده و بر اساس آنها، وجود (زیاد و خیلی زیاد) صداقت از 23 درصد در سال 1379 و 18 درصد در سال 1379 به 9 درصد در سال 1382 رسیده (محسنی، 1383: 138) و در سال 1394، 8.8 درصد بوده است (آمار بالا).

 

برگردیم به آخرین یافته، جدای از این که چقدر مردم به این پرسش صادقانه جواب داده باشد و این که آیا خودشان را جزو آن هفتاد درصدی بدانند که زیاد دروغ می گویند یا کمتر از ده درصدی که کم دروغ می گویند، مهم ترین نتیجه ای که از پاسخ به این پرسش می توان گرفت، این است که اعتقاد وجود دارد که بیشتر مردم دروغ می گویند یعنی «باور به رواج و گستردگی دروغ در جامعه» و این مسئله نسبتا غیرقابل تردید است و می توان بر آن تکیه و نتایج بعدی را استنباط کرد.

سندروم «طولانی بود؛ نخواندم» چیست؟!

خبرگزاری ایسنا: همه شما با سندروم TLDR یا Too long; didn't read (طولانی بود؛ نخواندم) آشنا هستید؛ جمله‌ای که اغلب در کامنت های مربوط به متن‌های طولانی دیده می‌شود. عده‌ای معتقدند چون وقت طلاست، بایستی در کوتاه‌ترین زمان ممکن جان کلام گفته شود.

با استناد به جمله پاسکال: "ببخشید که نامه‌ام طولانی شد، اگر زمان بیشتری داشتم، نامه کوتاه‌تری می‌نوشتم "، این افراد اعتقاد دارند که خیلی از متون طولانی، دارای جملات حاشیه‌ای و اضافی هستند و اگر زمان بیشتری بر روی متن و بازخوانی آن گذاشته می‌شد، تعدادی از جملات قابل حذف بودند و متن نیز کوتاه‌تر می‌شد.

 

 

عده‌ای هم معتقدند که خواندن متن‌های طولانی و تحلیلی به معنای اتلاف وقت نیست و اصلا شیوه درست مطالعه همین است. به قول محمد عابدینی، این افراد آلوده‌ی "فرهنگ سه خطی" که می‌گوید: اگر نوشته‌ای بیش‌تر از سه سطر شد، نخوان؛ نشده‌اند. به اعتقاد آنها کسی که در طول روز مطالب کوتاه بسیاری می‌خواند و در انتهای روز ناتوان از تحلیل یکپارچه این مطالب است، وقتش را تلف نموده است. در صورتی که خواندن چند متن تحلیلی، زمان کمتری نسبت به این همه مطالب نامرتبط، به خود اختصاص خواهد داد. مانند کسی که تمایلی به دیدن یک فیلم سینمایی دو ساعته ندارد ولی چندین قسمت یک سریال را در طول روز مشاهده می‌کند.

در این قسمت به صورت علمی و با توجه به پژوهش‌های مختلف دلایل سندروم TLDR تبیین می‌شود.

تاثیر شادی بر روی ژن ها !

هفته نامه جامعه پویا: دانشمندان معتقدند تأثیر احساس شادمانی در ژن‌ها مشهود است و می‌توان حتی نوع شادی‌ها را در تأثیری که روی ژن‌ها می‌گذارند، مشاهده کرد. شادی نوعی از احساس است که رابطه مستقیم با سلامت انسان دارد.

بسیاری از ما فکر می‌کنیم شادبودن به هر روشی ما را خوشبخت‌تر و سلامتی روحی و جسمی ما را تضمین می‌کند؛ این در حالی است که دانشمندان کشف کرده‌اند نوع شادمانی می‌تواند تعیین‌کننده تأثیرات مثبت یا منفی آن باشد. نتیجه این تحقیقات پرده از اثر مثبت شادمانی‌های اجتماعی برداشته است.

بر اساس تحقیقات و مطالعه‌هایی که در نشریه آکادمی علوم ایالات‌متحده منتشر شده است، درواقع شادی‌ای که شما از ارضای فوری و لذت سریع دریافت می‌کنید (مانند خوردن یک غذای خوشمزه که دوستش دارید یا خریدن  یک‌جفت کفش مورد علاقه‌تان) تأثیراتی فیزیکی روی ژن‌های شما می‌گذارد، اما این تأثیرات مشابه آن چیزی است که احساساتی مانند افسردگی یا استرس روی آنها می‌گذارد.

 

تفاوت در  آثار شادی‌ها

تفکر نقادانه؛ مهارتی که خیلی ها ندارند !

ضمیمه همشهری دوچرخه: تا به حال شده با کسی بحث کنید و بدانید که صحبت هایش اشتباه است اما نتواند ثابت کنید؟ یا مثلا شده کسی بتواند با صحبت های طولانی نظر شما را درباره مسئله ای مهم عوض کند؟ یا اصلا برای گرفتن یک تصمیم مهم در زندگی چه قدر جست و جو می کنید و چه قدر به جست و جوهایتان مطمئن هستید؟ تبلیغ های مختلف چه قدر روی شما تاثیر می گذارند؟

تفکر نقاد یکی از مهارت های ده گانه است که سازمان بهداشت جهانی، آموزش آن را به افراد توصیه کرده است و کسب این مهارت ها به ما می آموزد هر چیزی را به سادگی و دربست قبول یا رد نکنیم. ابتدا خوب است در مورد آن موضوع سوال و استدلال کنیم، سپس بپذیریم یا رد کنیم. کسانی که از تفکر نقادانه برخوردارند، فریب دیگران را نمی خورند و به راحتی جذب گروه ها و افراد و... نمی شوند، چرا که همیشه با سوال کردن به عاقبت کار فکر می کنند و اهل هم نوایی بدون فکر با جمع نیستند و درواقع قدرت تشخیص خوب از بد را پیدا می کنند.

با حسین عبیداوی، روان شناس، مشاور و مدیر یک دبیرستان درباره مهارت تفکر نقادانه به گفت و گو می نشینیم، حاصل این گفت و گو را بخوانید.

 

تفکر نقاد یعنی...

تفکر نقادانه واژه ای است که شاید نوجوانان با شنیدن آن فکر کنند که این مهارت بیش تر مناسب گروه های سنی بالاتر است اما درواقع بیش ترین کاربرد این مهارت در سن نوجوانی و آغاز جوانی است، چون تفکر نقادانه، نوعی تفکر منطقی است که وقتی قرار است تصمیمی مهم گرفته شود یا کاری بزرگ و مهم انجام گیرد.

تفکر نقادانه، یعنی هر صحبتی را بدون فکر قبول نکنیم، بلکه آن گفته را ارزیابی و بررسی کنیم که آیا درست است یا نه؟ نقاد بودن فقط در مورد دیگران نیست، بلکه شامل رفتارها و گفتارهای خودمان هم می شود.

تفکر نقاد یعنی به بررسی صحت، دقت و ارزش اطلاعات و دانسته های پیشنهادی یا درخواست هایی که از ما می شود، بپردازیم. این تفکر در جست و جوی شواهد، دلایل و مدارک برای قضاوت کردن و نتیجه گیری است.

«آستانه»؛ پایتخت نوظهور قزاق ها !

هفته نامه صدا - علیرضا غلامی: قزاقستان می خواهد سری میان سرها درآورد. این اولین چیزی است که موقع دیدن آستانه، پایتخت نوظهور این کشور آسیای میانه، به ذهن می رسد. یک روز سری به خان شاتِر زدم که با ایده نورمن فاستر، معمار 83 ساله بریتانیایی، در آستانه ساخته شده است. چیزی که آن را باشکوه کرده بود ترکیب فرهنگ غربی- شرقی بود که در سازه هایش به کار گرفته شده بود. خان شاتر در حقیقت چادری ست غول آسا که زیرش همه جور کالا و خوراک غربی پیدا می شود.

زنی که به 40 ساله ها می زد داشت در نمایندگی کالاهای خانگی «زارا» فروشندگی می کرد. اسمش گل ناز بود و وقتی به او گفتم اسمش یک اسم فارسی است خنده ای کرد و با تعجب به من نگاه کرد. چهره ای قزاقی و اندام هایی کشیده داشت. او گفت کشورش می خواهد تا 10 سال دیگر یکی از سی قدرت برتر جهان شود.

اما وقتی این جمله ساده را می گفت هیچ احساس غروری در چشم ها یا صحبت هاش نبود. انگار داشت درباره برنامه آخر هفته اش صحبت می کرد. او لباس های رسمی کمپانی اسپانیایی زارا را پوشیده بود و از شغلی که داشت راضی بود. چیزی را که گفت شعاری بود که این طرف و آن طرف رسانه های رسمی قزاقستان این روزها تبلیغش می کنند.

 

 

 

پاساژها، پرسه زنی و تجارت فرهنگی!

ماهنامه پیشه و تجارت: تجارت الکترونیک و فروشگاه های الکترونیک توانسته اند مسیر رسیدن مشتری به کالای مورد نظر را آن قدر کوتاه کنند که تنها با چند کلیک می توانید جنس مورد نظر خود را خریداری کنید. اتحادیه اروپا در سال 1997 میلادی، تجارت الکترونیک را چنین معرفی کرده است: «تجارت الکترونیک، کسب و کاری است که بر پردازش و انتقال الکترونیکی داده ها، شامل متن، صدا و تصویر مبتنی است.» بنابراین در روزگار کنونی و برای رونق هر چه بیشتر تجارت الکترونیک، باید به انواع سایت های اینترنتی توجه کرد.

امروزه طراحان با مطالعه مباحث تجارت الکترونیکی در طراحی سایت، قصد دارند که وب سایت هایی طراحی کنند که در زمینه تجارت الکترونیک بتواند مشتریان بازار خاص خود را جذب نماید. مهم ترین نکته در این زمینه، جذب حداکثری مشتریان یک کالای به خصوص است. اما مسائل «فرهنگی» در ایران که سال ها بود در زمینه کالا بودن آن بحث و جدل درگرفته بود، حالا تبدیل به یکی از پرسودترین کالاها شده است. مثلا سینما در سال 1359 و اوایل سال 1396 رونق چشم گیری داشته است.

 

سینماهایی که بلیت الکترونیک خود را توسط سایت «سینماتیکت» در اختیار مردم می گذارند، با اقبال چشم گیری هم روبرو شده اند. شما تنها با چند کلیک ساده در سایت «سینماتیکت» می توانید بلیت فیلم سینمایی مورد نظر خود را بخرید. روز، ساعت و شماره صندلی خود را مشخص می کنید. از سوی دیگر، می توانید ماشین کرایه ای هم برای رسیدن به سینما از طریق اپلیکیشن هایی مانند «اسنپ» و «تپسی» با ارزان ترین نرخ بگیرید.

 

حتی شامی را هم از طریق اینترنت رزرو می کنید. صندلی دلخواه و جای مورد نظرتان را هم می گیرید. فرهنگ سینما رفتن تنها یک نمونه از دگردیسی زندگی معاصر ما توسط تجارت الکترونیک است. این تغییر بزرگ در «رفتار فرهنگی» به شدت قابل مطالعه در دانشگاه ها و آکادمی های علمی است.

 

مطالعات فرهنگی؛ پدیده پاساژها و پرسه زنی

آقازادگی، بهترین شغل دنیا !!

هفته نامه چلچراغ - فواد شمس: آقازادگی پدیده‌ای است معطوف به نمایش. هر چقدر خود «آقا»‌ها در ساختار سیاسی و اقتصادی تمایل به در چشم نبودن و حتی بعضا پنهان‌کاری دارند، آقازاده‌ها تمایل به شوآف و نمایش خود دارند. عکس از زندگی لاکچری در اینستاگرام منتشر کنند، در تلگرام و توییتر نمایش بدهند. حتی در همین خیابان‌ها با خودروهای میلیاردی مانور دهند. اگر آقاهایشان تلاش می‌کردند در دالان‌های سیاست و اقتصاد بی‌سروصدا باشند، آقازاده‌ها تمایل به سروصدا دارند. شاید این مشخصه بارز و تفاوت این دو نسل با هم باشد.

 

 

در گذشته‌های نه‌چندان دور تیپ غالب در بین آقاها همان تیپ کلاسیک «حاجی بازاری» بود. تظاهر به فقر و قناعت یک فضیلت بود. آقاهای ثروتمند حتی در نوع پوشش خود سعی به این تظاهر داشتند. اما آقازاده‌ها دقیقا نقطه مقابل هستند. حتی در ظاهر تلاش می‌کنند خود را متمایز کنند. شوآف ثروت بیایند. دیگر تظاهر به ساده‌زیستی و نمایش فقر تبدیل شده به نمایش ثروت و زندگی لاکچری. اگر کت و شلوار مندرس سرمه‌ای و تسبیح و ظاهر فقیرانه تیپ غالب آقاهاست، لباس‌های آن‌چنانی، خودروهای میلیاردی و ساعت‌های میلیونی تیپ غالب آقازادگی است.

 

 

از طرف دیگر هر چقدر بین آقاها از لحاظ سیاسی و جناحی تفاوت وجود دارد، در بین آقازادگان این تفاوت‌ها کم‌رنگ‌تر می‌شود. بعضا آقازاده‌های هر دو جناح اصلی کشور حتی بیزینس مشترک با هم دارند. میل به بازنمایی اغراق‌آمیز ثروت و تظاهر پول‌دار بودن چنان گسترشی پیدا کرده است که هر نوع خط و مرز سیاسی را هم درهم شکسته است.

در کنار این موضع تغییر در رویکردهای اقتصادی کشور را هم یکی دیگر از دلایل ظهور پدیده آقازادگی باید دانست. در روزگاری که قرار است «دست پنهان بازار» همه چیز را تعیین کند، این دست پنهان از درون آستین آقازادگان بیرون می‌آید. به دلایل مختلف شاید خود «آقا» نتواند وارد بسیاری از زدوبندهای اقتصادی شود. یک فرد مسئول در ساختار فعلی نظام از هر جناحی باشد، قطعا زیر ذره‌بین است. کمتر می‌تواند به فعالیت‌های اقتصادی سودآور بپردازد. اما می‌تواند بسترسازی کند برای فعالیت اقتصادی آقازاده‌اش.

سیگار کشیدن در این کشور جُرم است !

وبسایت تابناک با تو: در هر شش ثانیه یک نفر در جهان بر اثر سیگار کشیدن و مصرف دخانیات از دنیا می رود. براساس گزارش سازمان بهداشت جهانی فقط در قرن بیستم ۱۰۰ میلیون مورد مرگ براثر عوارض ناشی از مصرف توتون و تنباکو ثبت شده است. آمارها نشان می دهد که هر سال ۶ میلیون نفر بر اثر استعمال سیگار و دخانیات جان خود را از دست می دهند و ۶۰۰ هزار نفر در معرض استنشاق دودها قرار دارند.

 

 
اما در این میان کشور ترکمنستان سیگار کشیدن و استعمال دخانیات را به طور کامل در این کشور ممنوع کرده است. این ممنوعیت بنا به دستور رئیس جمهور ترکمنستان "قربانقُلی بردی محمد اُف" بوده است. او هر گونه خرید و فروش سیگار و توتون و تنباکو را ممنوع اعلام کرد. جریمه ی ضبط سیگار از شهروندان این کشور ۶۹۰۰ ُمنات (واحد پول ترکمنستان) است. با وجود ممنوعیت فروش سیگار در این کشور، عشق آباد پایتخت ترکمنستان شاهد بازار سیاه پر رونقی است که هر بسته سیگار را ۱۱ دلار به فروش می رساند که رقم بالایی به نظر می رسد.

الگوریتم‌ها، رفتار‌ میلیاردها نفر را تغییر می‌دهند !

روزنامه شرق: کارشناسان پیش‌بینی می‌کنند تا چند سال آینده، تغییرات عمده‌ای در حوزه دیجیتال رخ می‌دهد که بسیاری از جنبه‌های زندگی روزمره را دگرگون خواهد کرد، تغییراتی بسیار گسترده‌تر از آنچه از زمان ظهور فناوری‌های دیجیتال شاهد آنها بوده‌ایم.

 

 

 

 

بر این اساس رئیس تحقیقات شرکت گارتنر، ١٠ پیش‌بینی راهبردی این شرکت را برای سه تا پنج سال آینده در کنفرانس و نمایشگاه فناوری اطلاعات خود در ۱۷ اکتبر ۲۰۱۶ ارائه داد و گفت با توجه به نتایج به‌دست‌آمده از سال گذشته، این پیش‌بینی‌ها از دقت ۷۸درصدی برخوردارند.

داریل پلام بیان می‌کند: فراگیرترین تحول در سال‌های پیش‌رو، ساختارشکنی دیجیتال است که دامنه‌ آن نیز لحظه‌به‌لحظه در حال گسترش است. آنچه در ادامه می‌آید، ١٠ پیش‌بینی گارتنر از آینده فناوری اطلاعات است:

۱- تا سال ۲۰۲۰، صد‌ میلیون مشتری در فضای واقعیت مجازی خرید می‌کنند. پلامر می‌گوید: پدیده پوکمون‌گو در ایجاد تجربه عمیق‌تر از واقعیت مجازی (VR) و برقراری ارتباط تنگاتنگ با کاربران، پیش‌قدم است. در رتبه بعدی، نمایشگرهایی که روی سر قرار می‌گیرند، ایستاده‌اند و بعد از آنها، واقعیت‌افزوده (AR) در رتبه سوم جای دارد. طبق پیش‌بینی گارتنر، در اواخر سال ۲۰۱۷ از هر پنج شرکت اصلی فعال در حوزه‌ توزیع و فروش یکی از آنها، واقعیت‌افزوده را در وب‌سایتش به کار می‌گیرد. اگر شما هم در این حوزه فعالیت می‌کنید، بد نیست به این موضوع فکر کنید.

نشاط بدون هزینه و امکانات

هفته نامه جامعه پویا: سالیان زیادی است که کشورهای توسعه‌یافته برای پیشرفت به یک نقطه مشترک رسیده‌اند که آن‌ هم پیشرفت از راه ورزش یا موفقیت در رقابت‌های جهانی از طریق ورزش است. وقتی صحبت از فعالیت‌های ورزشی می‌شود، نباید همه نگاهمان را معطوف به بُعد حرفه‌ای آن کنیم و این موضوع دقیقا همان دلیل توسعه کشورهای پیشرفته یعنی توجه ویژه به بُعد دیگر ورزش یعنی ورزش همگانی است.

 

ورزش همگانی را درحال‌حاضر مهم‌ترین ابزار برای بالابردن سرانه سلامت در جوامع پیشرفته می‌دانند؛ چه سلامت جسمی و چه سلامت روانی. در توسعه ورزش همگانی نهادهای مختلفی از شهرداری‌ها و وزارتخانه‌ها تا آموزش و پرورش و فدراسیون‌ها و انجمن‌های ورزشی نقش دارند؛ اما سؤال اینجاست که نقش و جایگاه ورزش همگانی در کشور ما چیست؟ آیا توانسته‌ایم از این مهم برای توسعه و پیشرفت و همچنین حفظ سلامت افراد و ایجاد نشاط در جامعه استفاده کنیم؟

 

آیا توانسته‌ایم فرهنگ این ورزش را در کشورمان جا بیندازیم؟ آیا توانسته‌ایم راهی برای مقابله با زندگی ماشینی پیدا کنیم و کم‌تحرکی را که عامل بسیاری از مریضی‌ها و بیماری‌هاست، از طریق همین ورزش همگانی کاهش دهیم؟ آیا می‌شود امیدوار بود که بتوانیم سلامتی در جامعه را ازکم‌هزینه‌ترین راه ممکن یعنی ورزش همگانی به دست آوریم؟ آمار نشان می‌دهد ورزش همگانی در کشور ما با استانداردهای جهانی فاصله دارد.

 

ورزش همگانی نیمه گمشده ورزش کشور