به رغم آنکه در سال های اخیر شهرداری تهران سنگ بنای تهرانگردی را با هدف تبدیل تهران به یک برند گردشگری آغاز کرد و در میانه راه با پیوستن آژانس های مسافرتی برای برگزاری تورهای یک روزه و نیم روزه به همراه تور لیدرها پای کار آمدند، اما به نظر می رشد که هنوز گام نخست تبدیل تهران به یک مقصد گردشگری به طور کامل با همکاری سازمان های متولی برداشته نشده است.
به گزارش تیتر شهر: آمارهای جهانی نشان می دهد شهرهایی توانسته اند موفق شوند که به جای اتکا به درآمدهای دولتی که عمدتا درامدهایی متکی بر اقتصاد تک محصولی است، با روی آوردن به سایر جنبه های درآمدزایی پایدار باعث رونق اقتصاد شهری خود شده اند.
یکی از این جنبه های درآمدزایی صنعت گردشگری است. صنعتی که هر چند برای متولیان و سرمایه گذاران این بخش در تهران، صنعتی شکست خورده است، اما در کشورهای همسایه همیشه پایتخت کشورها به عنوان یکی از مقاصد گردشگری به عنوان یک جاذب سفر و نقطه هدف برای گردشگران داخلی و خارجی بوده است.
خوشبختانه تاریخ و تمدن تهران نخستین ویژگی ای است که می تواند به عنوان یکی از عوامل تاثیرگذار در این صنعت به شمار برود. بناهای تاریخی به ویژه در محدوده مرکزی شهر یکی از پاتوق هایی است که گردشگران خارجی ارزش یک بار دیدن آن و زندگی در بافت تاریخی را درک کرده اند اما متاسفانه گردشگران داخلی و حتی پایتخت نشینان از این جاذبه برای شناخت بیشتر شهر خود هیچگاه به طور کامل استفاده نکرده اند.
البته شاید بتوان گفت که یکی از دلایل مغفول ماندن این جاذبه عدم هماهنگی بین سازمان های متولی در امر گردشگری است. زمانی که نیمی از موزه ها و خانه های تاریخی شهر تهران در مالکیت سازمان های مختلف از بنیاد مستضعفان و جانبازان گرفته تا سازمان اوقاف و کمیته امداد و آموزش و پروش و جمعیت هلال احمر و .... قرار دارد، در زمان های پیک سفر و گردشگری امکان بازدید از این مراکز به دلیل تعطیل بودن سازمان های مالک برای گردشگران وجود ندارد.
به عنوان مثال زمانی که موزه علی اکبر صنعتی واقع در میدان امام تحت مالکیت جمعیت هلال احمر قرار داشته که حتی بعد از مرمت و افتتاح آن توسط شهردار تهران به رغم اینکه قرار بود تا درهای این موزه به روی مردم باز شود، دوباره به مانند یک ملک با آن برخورد می شود و با زدن قفل بر در این مکان امکان بازدید آن برای شهروندان وجود ندارد، نباید انتظار داشت که در ایام عید نوروز درهای مدرسه دارالفنون به عنوان نخستین مرکز علمی مدرن ایران و شهر تهران در دوره قاجاریه به روی شهروندان باز شود.
به گزارش تیتر شهر: آمارهای جهانی نشان می دهد شهرهایی توانسته اند موفق شوند که به جای اتکا به درآمدهای دولتی که عمدتا درامدهایی متکی بر اقتصاد تک محصولی است، با روی آوردن به سایر جنبه های درآمدزایی پایدار باعث رونق اقتصاد شهری خود شده اند.
یکی از این جنبه های درآمدزایی صنعت گردشگری است. صنعتی که هر چند برای متولیان و سرمایه گذاران این بخش در تهران، صنعتی شکست خورده است، اما در کشورهای همسایه همیشه پایتخت کشورها به عنوان یکی از مقاصد گردشگری به عنوان یک جاذب سفر و نقطه هدف برای گردشگران داخلی و خارجی بوده است.
خوشبختانه تاریخ و تمدن تهران نخستین ویژگی ای است که می تواند به عنوان یکی از عوامل تاثیرگذار در این صنعت به شمار برود. بناهای تاریخی به ویژه در محدوده مرکزی شهر یکی از پاتوق هایی است که گردشگران خارجی ارزش یک بار دیدن آن و زندگی در بافت تاریخی را درک کرده اند اما متاسفانه گردشگران داخلی و حتی پایتخت نشینان از این جاذبه برای شناخت بیشتر شهر خود هیچگاه به طور کامل استفاده نکرده اند.
البته شاید بتوان گفت که یکی از دلایل مغفول ماندن این جاذبه عدم هماهنگی بین سازمان های متولی در امر گردشگری است. زمانی که نیمی از موزه ها و خانه های تاریخی شهر تهران در مالکیت سازمان های مختلف از بنیاد مستضعفان و جانبازان گرفته تا سازمان اوقاف و کمیته امداد و آموزش و پروش و جمعیت هلال احمر و .... قرار دارد، در زمان های پیک سفر و گردشگری امکان بازدید از این مراکز به دلیل تعطیل بودن سازمان های مالک برای گردشگران وجود ندارد.
به عنوان مثال زمانی که موزه علی اکبر صنعتی واقع در میدان امام تحت مالکیت جمعیت هلال احمر قرار داشته که حتی بعد از مرمت و افتتاح آن توسط شهردار تهران به رغم اینکه قرار بود تا درهای این موزه به روی مردم باز شود، دوباره به مانند یک ملک با آن برخورد می شود و با زدن قفل بر در این مکان امکان بازدید آن برای شهروندان وجود ندارد، نباید انتظار داشت که در ایام عید نوروز درهای مدرسه دارالفنون به عنوان نخستین مرکز علمی مدرن ایران و شهر تهران در دوره قاجاریه به روی شهروندان باز شود.
