رئیس کمیسیون شهرسازی و معماری شورای اسلامی شهر تهران با تاکید بر لزوم ارتقاء کیفیت زندگی در کلانشهر تهران، گفت: بیتردید این مهم بدون داشتن رویکرد شهروندمحوری محقق نخواهد شد.
به گزارش ایسنا، محمد سالاری در سلسله نشستهای حکمروایی خوب و توسعه پایدار شهری با تاکید بر لزوم ارتقاء کیفیت زندگی در شهر به عنوان یک اصل اساسی و مشارکت مردم در تصمیمگیریها و تصمیمسازیهای مدیریت شهری، گفت: تمامی تصمیمات و اقدامات در حوزه شورای اسلامی شهر به عنوان پارلمان محلی و شهرداری به عنوان مسئول اجرای قوانین بهعنوان حکومت محلی باید به آسایش، رفاه و آرامش شهروندان و نهایتاً ارتقاء کیفیت زندگی آنها در شهرها منجر شود.
وی افزود: برای ارتقاء کیفیت زندگی در شهرها باید ابتدا به اسناد فرارفت رجوع کنیم. در همین راستا برای توسعه پایدار شهری اولین گام تدوین قانون مدون آن شهر است که منجر به تدوین طرح جامع و ابلاغ و اجرای آن میشود. در شهر تهران چندین بار طرح جامع تدوین شد اما طرح جامعی که منجر به تدوین طرح تفصیلی ذیل آن شد، طرح جامعی بود که در سال ۱۳۸۶ تدوین شد.
وی ادامه داد: متاسفانه در فرایند تدوین طرح جامع به هیچ عنوان شهروندان و ذینفعان شهر و همچنین نمایندگان مردم در شوراها و تشکلهای صنفی نقشی نداشتند. سندی که امروز ملاک عمل برای سایر اقدامات و تصمیمات شهر قلمداد میشود یعنی طرح جامع، به هیچ عنوان در فرآیند تدوین آن شهروندان دخالتی نداشتهاند و مجموعهای از حاکمیت آن را تدوین و ابلاغ کرده است.
وی در بخش دیگری از صحبتهای خود با تاکید بر اینکه حتی تکالیفی که در طرح تفصیلی معین شده است در شهر تهران اجرا نشده، افزود: متاسفانه در سال ۱۳۸۶ طرح جامع پس از پنج سال ابلاغ شد. تدوینکنندگان این طرح در بوق و کرنا کردند که از این پس میخواهیم شهر را قانونمدار اداره کنیم و تکالیفی را در این راستا معین کردند که متاسفانه هیچیک از آنها اجراء نشد. حدود ۴۹ تکلیف در طرح تفصیلی شهر تهران وجود داشت که هیچیک اجرایی نشده، علاوه بر این طرحهایی که به صورت موضوعی و موضعی ذیل دو طرح تفصیلی و جامع همانند ساماندهی مشاغل شهر تهران وجود داشت نیز به درستی اجرا نشدند.
وی ادامه داد: متاسفانه پس از ۱۰ سال از تدوین طرح جامع شهر تهران باید بگوییم ۹۵ درصد تکالیف آن اجراء نشده است لذا باید بگوییم تا به امروز مجموعه اسنادی که ما به عنوان شورای شهر و سایر مسئولین مدیریت شهری در مجموعه تصمیمگیریها ملاک عمل قرار دادهایم، هیچیک مبتنی بر مشارکت و نظارت مردم، دانشگاهیان و نخبگان نبوده است.
وی با اشاره به حادثه ساختمان پلاسکو گفت: تا دو دههی پیش در حوزه مقررات ملی ساختمان هیچ ضوابطی وجود نداشت و بر همین اساس بود که ساختمان پلاسکو به این شکل از بین رفت و اتفاقا از نمونه ساختمانهایی بود که حتی نقشههای آن در دست شهرداری تهران نبود. سالانه ۸۰ هزار میلیارد تومان گردش مالی صنعت ساختمانسازی است در حالی که بودجه عمرانی کشور که محقق میشود تنها ۴۰ هزار میلیارد تومان است. بیتردید سرمایهگذاری در بخش ساختمانسازی میتواند توسط هر کسی انجام شود.
وی با تاکیید به لزوم همکاری شورای شهر با سپاه تهران افزود: ما فرزندان، برادران و خواهران شما هستیم و ممکن است جرم و تخلفی صورت گیرد اما ما را انتقاد کنید و ما را از تریبون عمومی انتقاد نکنید. شماره تلفن و مکان ما مشخص است، از تریبون عمومی ما را صدا نزنید و اگر انتقادات درست بود، حتما ضمن تشکر، نسبت به اصلاح آن اقدام میکنیم.
به گزارش روابط عمومی شورای اسلامی شهر اصفهان، شیرین طغیانی در پانزدهمین جلسه علنی شورای اسلامی شهر اصفهان با بیان اینکه در هفته ای که گذشت میلاد با سعادت نبی مکرم اسلام (ص) و امام جعفرصادق(ع) را پشت سر گذاشتم، اظهار کرد: این اعیاد بزرگ را خدمت همه بزرگواران و سروران عزیز تبریک و تهنیت عرض می کنم و از خداوند متعال مسئلت می نمایم که ما را از پیروان راستین این بزرگواران قرار بدهد.
وی با اشاره به مبحث تبلیغات شهری و یا به عبارتی تبلیغات محیطی اضافه کرد: با وجود تاثیرگذاری بسیار زیاد تبلیغات شهری و تبلیغات محیطی بر سیما و منظر شهری کمتر به آن با دقت و وسواس پرداخته شده است.
رئیس کمیسیون عمران، معماری و شهرسازی شورای اسلامی شهر اصفهان تصریح کرد: براساس ماده یکم دستورالعمل اجرایی تبلیغات شهری (محیطی) کمیته مرکزی سازمان تبلیغاتی کشور مورخ 17 خرداد ماه سال 1385 تبلیغات شهری یا محیطی عبارت از کلیه تابلوهای تبلیغاتی اعم از دیواری، پارچه ای، فلزی، رایانه ای، متحرک و منقوش بر وسایل نقلیه است که به منظور معرفی یا تبلیغ کالا، خدمات و هر نوع فعالیتی که برای اطلاع رسانی و اعلان عمومی در سطح شهرها، خیابان ها، جاده های شهری و بین شهری، بزرگراه ها، فرودگاه ها، پایانه های مسافربری، مترو، ایستگاه های اتوبوس، میادین و سایر اماکن عمومی مورد استفاده و بهره برداری قرار می گیرد.
وی با تاکید بر اینکه منظر شهری که بخشی از شکل شهر است که ناظر آن را دریافت می کند و یا به عبارتی شکل شهر در لایه منظر شهری به کیفیتی محسوس تبدیل می شود، ادامه داد: منظر شهر عینیت قابل ادراک ما از واقعیت موجود شهر پیرامونمان است اما آشفتگی مناظر شهری و نیاز به ساماندهی آنها حقیقتی انکار ناشدنی است که در میان عوامل ایجاد کننده این نارسایی ها می توان به عوامل حاصل از تبلیغات شهری نامناسب اشاره کرد.
طغیانی تاکید کرد: امروزه در ایران و بسیاری از نقاط جهان به ویژه در کلان شهرها عناصر تبلیغاتی به منظر خیابان ها و مراکز فعال شهرها راه یافته اند و به طور مستقیم در معرض دید مردم قرار می گیرند و با توجه به این موضوع بسیار مهم تلقی می شوند، زیرا گستردگی مباحث تبلیغاتی و ورود آنها به زندگی شهری از یک سو و تاثیر مستقیم آنها بر فضاهای شهری و به ویژه مناظر شهری در ابعاد مختلف کالبدی، عملکردی، اجتماعی، فرهنگی و زیست محیطی از سوی دیگر، اهمیت توجه به این موضوع را چند برابر می کند.
بهگفته شهردار تهران برای توسعه اخلاق شهروندی باید بیش از هر چیز به محبت، ایثار، فداکاری و عاطفه شهروندان توجه کرده و آن را تقویت کنیم.
چنانکه آقای نجفی هم به درستی مورد تأکید قرار داد شهر هم دارای روح است و هم جسم؛ نگاه تکبُعدی و سختافزاری به شهر طی سالهای گذشته، اخلاق شهروندی را دچار آسیبهای جدی کرده است. در این رابطه، از معصومین علیهمالسلام حدیث داریم با این مضمون که تأکید دارند؛ وقت خود را به ۳ قسمت تقسیم کنید و یک قسمت آن را به تفریحات سالم اختصاص دهید و قوام آن دو بخش دیگر هم در گروِ وجود تفریحات سالم در زندگی انسانها خواهد بود. بر این اساس مدیران شهری باید به این مهم توجه داشته باشند که فضاهای مناسبی را برای روح و روان شهروندان و تفریحات سالم آنها درنظر بگیرند.
برخی معضلات شهری مانند ترافیک و آلودگی موجب شده که اخلاق شهروندی بهشدت دچار آسیب بشود؛ برای مثال آستانه تحمل شهروندی که در شرایط ترافیک گرفتار شده و با ضیق زمان در رسیدگی به امور شخصی خود مواجه است.
کاهش پیدا میکند و مباحثی نظیر از خودگذشتگی، ایثار و اخلاق زیر پا گذاشته میشود و بالطبع حقوق دیگران هم نادیده گرفته و پایمال میشود. مدیران شهری باید توجه داشته باشند که شرایطی را در شهر ایجاد کنند که شهروندان تا حد امکان در چنین شرایطی قرار نگیرند. بر همین اساس، باید تأکید کرد که جسم و روح شهر دو مقوله مجزا نیستند؛ روح شهر زمانی در وضعیت سالم قرار خواهد داشت که جسم آن کارکرد خود را به درستی انجام دهد. مطابق آماری که اخیرا منتشر شد، تهران جزو خشنترین شهرهای دنیا معرفی شده است. این موضوع موید این است که در تهران شرایط درخور و مناسب به لحاظ اخلاق شهروندی و فرهنگ عمومی نداریم.
بخشی از این مسئله به آموزش شهروندان باز میگردد؛ قوانین و مقررات راهنمایی که ما در کشور داریم در تمام دنیا یکسان است، اما دلیل اینکه همین قوانین در جامعه ما رعایت نمیشوند به نهادینه نشدن این مقررات در میان مردم مربوط است. توجه به آموزش بهمنظور نهادینه کردن قوانین و اخلاق شهروندی بسیار حیاتی است.
این در واقع یک کار عمیق فرهنگی خواهد بود که در کوتاهمدت به ثمر نخواهد نشست و نیازمند یک پروسه زمانی نسبتا طولانی است. تصور اینکه وظیفه ارتقای اخلاق شهروندی صرفا بر عهده شهرداری است، اشتباه است. در این میان همه دستگاههای دولتی و حکومتی که در امور فرهنگی، اجتماعی و آموزشی فعالیت دارند باید در هماهنگی با یکدیگر به این امر اهتمام بورزند؛ دولت از طریق گنجاندن واحدهای درسی و آموزش آنها در مدارس میتواند نقش مؤثری در جهت تقویت اخلاق شهروندی ایفا کند.
نقش خود شهروندان و سمنها حتی مهمتر از دستگاههای دولتی است که میتوانند بهصورت خودجوش خلأهای فرهنگی را پر کرده و به نیازهای جامعه پاسخ بگویند. شهرداری تهران هم نخستین گامها را در این زمینه برداشته است؛ تعیین و انتصاب یک مسئول به ریاست کارگروه موسوم به اخلاق شهروندی و ماموریت تدوین منشور اخلاق شهروندی ازجمله اقداماتی هستند که نشان میدهد مجموعه جدید مدیریت شهری تهران توجه ویژهای به مسئله اخلاق شهروندی و بهطور کلی روح و روان شهر دارد.
*عضو شورای شهر تهران
منبع: همشهری
مردم کم و بیش می دانند که چه مفاسدی رخ داد و چه حیف و میل هایی در بیت المال صورت گرفت اما به طور کامل باخبر نمی شوند که در نهایت متخلفان چه سرنوشتی یافتند. مردم نمی دانند که آیا با آنان در قبال رفتارهای نامناسب و غیرقانونی شان برخورد مناسب حقوقی صورت گرفته است یا خیر. تکرار چنین فرآیندی سبب می شود که در طول زمان مردم این گونه فکر کنند که نهادهای اداری این چنینی، اعم از دولتی یا غیردولتی قابل اعتماد نیستند. بنابراین هرگونه بی اعتمادی یا کاهش اعتماد عمومی نسبت به نهادهای عمومی دولتی و غیر دولتی به خاطر تجربه های اجتماعی مردم از این نهادهاست.
به عبارت دیگر، تجربه های سهمگین مردم در سال های اخیر زمینه ساز نوعی بی اعتمادی نهادین در جامعه بوده است. منظور از بی اعتمادی نهادین، بی اعتمادی مردم به نهادها و سازمان های اجتماعی است. از این رو، طبیعی است که در فقدان این اعتماد بسیاری از کارها آن طور که باید و شاید به شیوه درستی انجام نمی شود. در چنین شرایطی، انتظار این است که نهادهای عمومی دولتی و غیر دولتی تلاش کنند این اعتماد از دست رفته را احیا کنند.
احیای این اعتماد در درجه نخست، نیازمند برخی سیاستگذاری ها و قانونگذاری ها در بخش دولتی است. اکنون در جامعه ما، اغلب بر مدیریت های شخصی، ارتباطات شخصی و اعتماد فردی تکیه می شود، حال آن که در یک جامعه مدرن با سازمان های عمومی بزرگ و پیچیده نه بر مناسبات فردی بلکه باید بر قوائد، اصول و قوانین تاکید شود. اما در سال های اخیر همیشه این طور گفته شده که آمدن فلان مدیر اتفاق مثبت به دنبال خواهد داشت، زیرا او را می شناسیم و او فردی امین است.
تقلیل مدیریت ها و قوانین و سازوکارها به شبکه مناسبات فردی، نمی تواند پاسخگوی پیچیدگی های مدیریت یک جامعه مدرن باشد. بنابراین، در گام نخست باید بدانیم که به جای تاکید بر ویژگی های شخصی مدیران باید بر ویژگی های سازمانی تاکید کنیم. به این معنی که ببینیم سازمان ها باید دارای چه ویژگی هایی باشند که در آنها اختلاس اتفاق نیفتد. باید همیشه فرض را بر این بگیریم که برای هر فردی در هر سازمانی احتمال بروز خطا و فساد وجود دارد. بنابراین باید سازمان ها را به نحوی بازسازی و بازآفرینی کرد که امکان خطا، اختلاس و فساد در آن وجود نداشته باشد.