هفته نامه صدا - مهتاب اسفندیاری: اعتراضات هفته گذشته به یک باره برخی از شهرهای کشور را درنوردید. اگرچه آغاز آن از مشهد بود که سال هاست به روند شکل گیری قدرت در آن هشدار داده می شود اما پایان کار آنجا نبود. جرقه ای که گفته می شود جبهه پایداری در منطقه خراسان زد، موجب بروز آتشی در کل کشور شد. موضوعی که سید حسین مرعشی عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران در گفتگو با ما می گوید اسناد آن وجود دارد و تاکید می کند که به دلیل جلوگیری از قدرت گرفتن بیشتر این گروه در مشهد بوده است.
مرعشی همچنین تاکید دارد: «برخی در حاکمیت با برنامه ای که در پیش گرفتند، در هفت ماه و نیمی که از دولت می گذرد تلاش کردند تا از قدرت رئیس جمهوری و اصلاح طلبان بکاهند، اما روندی که در پیش گرفتند موجب شد تا کل نظام درگیر موضوع شود.»
ارزیابی شما از اعتراض هایی که روزهای گذشته در کشور به وجود آمد چیست و ریشه آنها را در چه چیزهایی می دانید؟
- برای این که بدانیم در کجا قرار داریم باید به عقب برگردیم و ببینیم از کجا حرکت کرده ایم. اول این که به نظر من موقعیتی که در حال حاضر در آن قرار داریم، یعنی این که بخشی از جامعه فکر می کند اعتراضات خود را باید با حضور در خیابان نشان دهد، اصلا موقعیت مناسبی نیست.
منظورتان انتقادها و اعتراضات است.
- نه. من اصل اعتراض و انتقاد را حق همگانی می دانم و از آن دفاع می کنم و اما اینکه در سپهر سیاسی ایران امکان اظهار نظر و اعتراض را جز با فریاد زدن و به خیابان آمدن نداریم، یک نقص در سازمان سیاسی ایران است. کسانی که دلسوز نظام و کشور هستند و سازمان دهندگی فضای سیاسی را بر عهده دارند باید این نقیصه را رفع کنند. نباید وضعیت به گونه ای باشد که جمعی از مردم به هر شکلی ناچار شوند که صدای اعتراض خود را آنقدر بلند کنند که از یک اعتراض خانوادگی و ملی فراتر رود و به عنوان نمونه سران نامحبوب آمریکا و عربستان هم به این فریادها امید ببندند.
یعنی باید چگونه باشد و چه سازوکاری داشته باشد؟
- این اعتراضات باید در فضای خانواده، اگر وسیع بگوییم خانواده ملی و ایرانی و اگر محدودتر بگوییم در خانواده جمهوری اسلامی بماند و تعریف شود. باید مکانیزم هایی داشته باشیم که اینها امری داخلی برای بهبود امور تلقی شود، نه این که به سمت و سویی برود که کسی بخواهد از بیرون از این فریادها بهره برداری کند. اعتراضی که حق مردم است و باید بتواند بر روی شاخص ها و در جهت بهبودی اثر بگذارد، رفتارهای قوا و نهادهای حاکمیتی در کشور را تحت تاثیر قرار دهد و اصلاح کند، عملا به مناقشه ای تبدیل شده که مورد بهره برداری افرادی قرار خواهد گرفت که علاقه ای به ایران و سربلندی ایران و ایرانی ندارند.
حضور مردم در صحنه، اعتراض و انتقاد مردم می تواند پشتوانه ای برای دولت و راهگشا باشد اما چون در سازمان سیاسی ایران این پیش بینی نشده، بنابراین فرصت حضور، نظارت و مراقبت مردم ممکن است به یک تهدید تبدیل شود.
دلیل حضور مردم در خیابان را بیشتر در چه مواردی می دانید؟
