معروف‌ترین پل‌های جهان؛ از سی و سه پل تا پلِ کلیسا !

برترین ها - ترجمه از حمید پاشایی: در طول قرن های مختلف تاریخ، انسان ها از معماری کمک گرفته اند تا فاصله بین موانع فیزیکی را پر کنند، و بتوانند عبور و مرور آسان تری داشته باشند. بیشتر پل ها به عنوان نمادی مهم شناخته می شوند و بخشی اساسی از زیرساخت های مناطق مختلف جهان هستند. بعضی از این پل ها به خاطر هنر مهندسی و تأثیرگذاری خود حتی تبدیل به نماد شهر شده اند.

 

 

در زیر فهرستی از معروف ترین پل های جهان را آورده ایم.

15. پل گریت بلت (Great Belt Bridge)

 

پل گریت بلت در واقع از دو پل تشکیل شده است: قسمت شرقی و غربی، که از طریق جزیره کوچک اسپروگو در دانمارک تقسیم شده است. پل شرقی، یک پل معلق 1624 متری است که از عمیق ترین بخش بین دو جزیره زیلاند و و اسپروگو عبور می کند. این پل همچنین سومین طول بلند اصلی در جهان را دارد. در ارتفاع 254 متری بالای سطح آب دریا، دو ستون پل شرقی بلندترین نقاط در کشور دانمارک هستند. پل غربی، پلی ریلی و جاده ای به طول 6611 متر بین دو جزیره اسپروگو و فین است.

همسایگی دو ناخوانده در قلب تاریخی طهران قدیم

آنطور که شهردار منطقه 12 تهران می گوید؛ 598 هکتار از مساحت این منطقه تاریخی پایتخت بافت فرسوده است. به رغم آنکه در دوره گذشته مدیریت شهری تهران؛ شهردار وقت در نظر داشت تا با تهیه بسته های تشویقی ویژه تمامی محله های این محدوده چرخ نوسازی را به چرخ بیندازد؛ اما همجواری بافت تاریخی تهران با بافت فرسوده که البته در بیشتر موارد این دو بافت در هم تنیده شده، باعث شده تا بسیاری از محله های این منطقه با توجه به سیاست های سازمان میراث فرهنگی در خصوص حفظ حریم بناهای تاریخی؛ املاک فرسوده ای که در مجاورت خانه های تاریخی قرار دارند؛ به جای نوسازی فریز شوند. آنچه در این میان اهمیت دارد؛ این است که باید ارزش افزوده ای که بافت تاریخی طهران قدیمی برای منطقه 12 دارد؛ برای شهروندانی که در این محدوده زندگی می کنند نیز وجود داشته باشد.

تیتر شهر: به رغم مشکلاتی که همجواری بافت مسکونی و تاریخی در منطقه 12 برای ساکنانش به وجود آورده؛ معاون شهرسازی و معماری شهرداری تهران بر این باور است که نباید به احیای خیابان های تاریخی تنها نگاه کالبدی داشت و آن را بزک و تعمیر کرد. به اعتقاد مهدی حجت؛ بافت تاریخی شهر تهران یکی از سرمایه های بسیار گرانقدر و موثر در کیفیت شهر تهران است که باید به آن توجه ویژه شود.

 

آنطور که معاون شهردار تهران می گوید؛ یکی از برنامه های ویژه شهرداری تهران در حوزه احیای خیابان های تاریحی طهران قدیم؛ احیای دوباره خیابان لاله زار به عنوان راسته فرهنگی تهران در قلب تاریخی خود است. به همین خاطر تمام تلاش معاونت شهرسازی  و معماری شهرداری تهران بر این است که برنامه هایی که امکان ایجاد زندگی مجدد را دارد در خیابان لاله زار اجرا شود نه اینکه به آن نگاه کالبدی داشته باشد.

 

داشتن نگاه معقول اجتماعی برای احیای راسته های تاریخی تهران یکی از تاکیداتی است که مهدی حجت به آن تاکید دارد و در این باره توضیح می دهد؛ سعی ما این است که در این خیابان شرایطی ایجاد شود که طی آن افراد به بهانه های مختلف فرهنگی، هنری، اجتماعی رغبت زیادی به حضور در آن اماکن داشته باشند. میزان توجه عمومی به بافت های تاریخی از همه چیز مهم تر است. اظهار علاقه و توجه عمومی به موضوع میراث فرهنگی و بافت های تاریخی نسبت به ده سال گذشته افزایش یافته است چرا که مردم متوجه این ثروت ملی شده اند و توقعات زیادی برای آن دارند که باید حفظ شود.

 

اما سوال اینجاست به رغم نگاهی که شهرداری تهران به موضوع هویت بخشی بافت های تاریخی در قلب تاریخی تهران دارد؛ چرا تنها رویکرد شهرداری تهران در سال های اخیر بعد از احیای خانه های تاریخی تبدیل این خانه های خاطره انگیز و تاثیرگذار به موزه هایی است که در بیشتر موارد درهای این اماکن به روی مردم بسته است؟ به عنوان مثال خانه تاریخی اتحادیه که بعد از کش و قوس های بسیار توسط شهرداری تهران خریداری و مرمت شد چرا به جای اینکه با بهره برداری مناسب به مکانی برای حضور بیشتر مردم تبدیل شود؛ به موزه شخصیت ها تبدیل شد که تنها ساعاتی از روز باز است و تاثیری در هویت بخشی تاریخی تهران ندارد. در صورتی که با یک بهره برداری بهینه تر شهرداری تهران می توانست  از این خانه تاریخی به عنوان یک فرصت تاثیرگذار استفاده کند.

مردم اعتمادی به پرداخت یارانه تسهیلات نوسازی ندارند/ اشتغال‌‌زایی پایدار با تغییر کاربری محلات فرسوده

صما- درخصوص نوسازی بافت های فرسوده و چگونگی احیا و بازسازی این فضاها اما و اگرهای زیادی مطرح است. برخی تجمیع پلاک ها را راهکار مناسبی می دانند و برخی دیگر بر این باورند که تجمیع پیشنهاد مناسبی برای این منظور نیست و تجربه های ناموفق تجمیع در سالیان گذشته این موضوع را اثبات می کند.

برخی تجمیع پلاک ها را راهکار مناسبی می دانند و برخی دیگر بر این باورند که تجمیع پیشنهاد مناسبی برای این منظور نیست و تجربه های ناموفق تجمیع در سالیان گذشته این موضوع را اثبات می کند.

واحدهای تجمیع شده را حتی به قیمت تمام شده نمی خرند

در همین رابطه مدیر کل راه و شهرسازی استان خراسان جنوبی، در پاسخ به اینکه در نوسازی بافت های فرسوده بحث تجمیع تا چه حد باید مورد توجه قرار گیرد گفت: قرار بر این بوده که در بافت فرسوده کل املاک مردم خریداری شود و شرکت عمران و بهسازی به صورت تجمیعی ساخت‌وساز بکند. در این بخش ما در استان حتی یک پروژه آپارتمانی 15 واحدی را احداث کردیم اما متاسفانه کسی این واحدها را حتی به قیمتی که برای ما تمام شده، خریداری نمی کند.

مهدی جعفری در گفت و گو با «صما» ادامه داد: تجمیع حداقل در منطقه ما جوابگو نبوده و حالا به این نتیجه رسیده‌ایم که مردم باید خودشان ساخت‌وساز کنند و هر مالکی، ملک خود را نوسازی کند و ما فقط باید معابر کم‌عرض را تعریض کنیم. چون ساکنان بافت فرسوده اغلب جزو افراد مسن هستند که حاضر به ترک خانه‌های خود نیستند و اعتقادات خاصی دارند. بنابراین تجمیع جواب نمی‌دهد.

جعفری همچنین مشکل عمده نوسازی بافت فرسوده را عدم استقبال مردم از این طرح دانست و گفت: مشکل ما عدم استقبال مردم از طرحی است که در نظر گرفته‌اند. در ابتدای کار این تسهیلات با نرخ سود 18 درصدی پرداخت می‌شود و دولت تعهد داده است که سوبسید آن را به مالک پرداخت کند.

وی ادامه داد: اما پرداخت این یارانه محقق نمی‌شود و به همین دلیل اگر دولت آن را قبل از قسط ‌‌بندی محقق کند و به جای وام 18 درصدی که به مالکان می‌دهند، وام 9 درصدی همراه با سوبسید ارائه کند، استقبال عموم از تسهیلات نوسازی چندبرابر می‌شود.

وی با بیان اینکه در حال حاضر مردم اعتماد ندارند که این سوبسید حتما پرداخت خواهد شد اظهار داشت: اگر مردم نسبت به این امر اطمینان حاصل کنند، از دریافت تسهیلات نوسازی بیشتر استقبال می‌کنند. اما در شرایط کنونی در برخی از شعب بانک‌ها حتی نمی‌توانیم وام‌هایی را که به ما اعلام می‌شود، جذب بکنیم به خاطر اینکه مردم کمتر استقبال می‌کنند.

جعفری همچنین افزایش طرح ها و سیاست های تشویقی را برای توسعه نوسازی بافت فرسوده امری مهم دانست و تاکید کرد: البته در حال حاضر تخفیف 50 درصدی در بحث پروانه ساختمانی ارائه می‌شود، اما اگر درصد این تخفیفات بیشتر شود، بسیار موثرتر خواهد بود.

جایگاه ساختمان پلاسکو در گونه‌شناسی معماری معاصر ایران بررسی شد

ساختمان پلاسکو ساختمان مهمی بود که در مرور تجربه مدرنیستی ایرانی از معماری معاصر جایگاهی تعیین کننده دارد.

به گزارش هنرآنلاین، پیش از حادثه دردناک فروپاشی پلاسکو نیز، ساختمان پلاسکو ساختمان مهمی بود که در مرور تجربه مدرنیستی ایرانی از معماری معاصر جایگاهی تعیین کننده دارد. چرا که در زمان ساخت خود هم توان تکنولوژیک ساخت را با آورده هایی چون اسکلت فلزی رفیع و آسانسور پیشرفت داد و هم نظام مدیریت ساخت و پیمان را ارتقاء بخشید و فراتر از آن، امکان جدیدی را به گونه‌شناسی معماری معاصر ایران اضافه کرد که پس از آن بارها و بارها به کارگرفته شده است و این در حالیست که پژوهشگران معتقدند با ساخت این ساختمان مرکز تاریخی تهران دچال افول شد.

برهمین اساس روز گذشته نشست "پلاسکو، شهر تاریخی و میراث شهری" به همت پژوهشکده ابنیه و بافت های فرهنگی – تاریخی در محل پژوهشگاه میراث فرهنگی برگزار شد.

در ابتدای این نشست ، اسکندر مختاری معمار ، استاد دانشگاه ، پژوهشگر و محقق میراث فرهنگی با اشاره به برگزاری نشست های مشابه در دانشگاه آزاد تهران مرکز، شورای عالی میراث فرهنگی و خانه هنرمندان گفت: محله ای که پلاسکو در آن استقرار یافته بخشی از تهرانی است که از سال 1285 در محدوده توسعه شهری قرار گرفت.

وی افزود:  در غرب این منطقه اراضی مستوفی الممالک و در بالای خیابان جمهوری باغ های ظهیرالدوله و باغ سردار معتمد و خانواده پیرنیا قرار دارند که در توسعه شهری این قسمت در داخل مجموعه شهری قرار می گیرند.

به گفته وی تحولات دوره قاجاری نشان می دهد اینجا بیشتر خانه باغ های درشت هستند و در این محله یک بنیاد سایر ادیان هم مشاهده شده و شاهد سکونت ارامنه و کلیمیان و بعدها کلیمیان هستیم که این امر نشان می دهد این مناطق برای سکونت ادیان مختلف پرجاذبه بوده اند.

وی گفت: طرح های خیابان‌کشی بلدیه به شکلی است که نقش شهر حفظ می شود و صدمه‌ای در این محدوده به شهر نمی خورد و ساختار شهر بعد از تعریض و خیابان کشی همان ساختار دوره قاجاری است.

وقتی یک کارخانه نساجی موزه شود

 مهشید معتمد*: پیتر زومتور (Peter Zumthor)، معمار هویت‌گرای سوئیسی و برنده جایزه پریتزکر ۲۰۰۹، در شروع اثر شگرف خود «معماری متفکر» (Thinking Architecture) می‌گوید «من به‌عنوان معمار می‌توانم یک هتل، یک مرکز تجاری، یا یک فرودگاه کارآمد بسازم. می‌توانم خانه‌هایی با نقشه‌های خوب با قیمت مناسب بنا کنم. می‌توانم سالن‌های تئاتر و موزه‌ها و یادمان‌هایی طراحی کنم که چشم‌گیر و تأثیرگذار باشند. می‌توانم بناهایم را با فرم‌هایی بسازم که نیاز به نوآوری را برآورده کنند و مجال بازنمایی و بروز یک سبک زندگی را فراهم آورند.

 رسیدن به این اهداف چندان ساده نیست، نیازمند کار مداوم هست و استعداد؛ اما توقعات من از معماری موفق - که در لحظه‌های خاصی شکل گرفته‌اند که شخصا آثار معمارانه موفقی را تجربه کرده‌ام- از رسیدن به این اهداف فراتر می‌روند و این‌گونه است که از خود سؤال می‌کنم: آیا من به‌عنوان معمار می‌توانم علاوه بر طراحی آثار خوب و کارآمد، آن چیزی را هم طراحی کنم که اساس یک اتمسفر معمارانه را شکل می‌دهد؟

آیا من می‌توانم آن حس‌وحال متراکم حضور، آسودگی، رضایت، هماهنگی و زیبایی را در بناهایی که طراحی می‌کنم، بیافرینم؟ آیا من می‌توانم به آن جوهری دست‌ یابم که در لحظه‌ای خاص، جادوی امر واقعی را پدید می‌آورد؛ جادویی که موجب می‌شود من چیزی را تجربه کنم که جز از آن طریق نمی‌توانستم به آن کیفیت تجربه‌اش کنم؟...». زومتور دوست دارد از «جوهره» معماری صحبت کند و آن را چونان گوهری در افق نهایی یک اثر متصور کند؛ معماری هویت‌گرایی که ویژگی شهودی دارد و با تعبیر «حس‌وحال متراکم حضور» چنان دمخور می‌شود، گویی بحث قدیم سنت و مدرنیته به‌کل رنگ می‌بازد و همه انسان می‌شود و ارزش‌های بسط‌یافته‌ای که قرار است در خدمت این «انسان» باشد... .

 

دل که به حال‌وهوای زومتور بسپاری و بروی حافظیه و سر مزار لسان‌الغیب تفألی هم بزنی، همه حس می‌شوی و حال. نگارنده بعد از این تجربه حسی عمیق فضایی/مکانی و البته محتوایی به هیچ رو بازدید از موزه «تاروپود» یا همان «کارخانه بازسازی‌شده نساجی» شیراز را توصیه نمی‌کند... مگر اینکه بخواهید تجربه چالش سطل یخ را در معنای معمارانه تجربه کنید.

کمی علمی و تحلیلی حرف بزنیم؛ شیراز در فرصت‌های صنعتی، به دلایلی همچون نبود استراتژی صنعتی مدون، رشد متناسبی پیدا نکرد. نبود امکانات و فقدان شرایط مناسب برای توسعه‌ صنعت، باعث شد تا سرمایه‌ها به‌تدریج در جای دیگری مصروف شوند [که البته از حوصله این مقال خارج است] و در نتیجه سرمایه‌ها خصلت صنعتی‌بودن را از دست داده؛ به‌صورتی غیرصنعتی، یعنی تجاری درآمدند که نه‌تنها غیرفعال بود بلکه خود با تحمیل بار سنگین بهره‌ تنزیل بر تولیدکنندگان کم‌مایه، به ضرر توسعه‌ صنعت بود و باعث ورشکستگی صنعتگران و پیشه‌وران می‌شد. به سبب همین مشکلات، کارخانه‌ نساجی شیراز نیز از رونق افتاده، کنار سایت باغ جهان‌نما و در نزدیکی آرامگاه حافظ به‌صورتی مخروبه قرار داشت. در سال ۱۳۸۷ کار احیا و مرمت این بنا از سوی مهرداد ایروانیان، معمار شیرازی، با همکاری امیرعباس کاشف [البته ظاهرا تأثیری بیش از یک همکاری صرف] در بخش ساخت تجهیزات داخلی، صورت گرفت و کارخانه‌ نساجی سابق تبدیل به موزه-گالری- کافی‌شاپی با نام «تاروپود» شد.

افتتاح نمایشگاهی از پروژه‌های معماران فرانسه در تهران

نمایشگاه "10 سال معماری فرانسوی در دنیا" به تهران آمد.

به گزارش هنرآنلاین به نقل از آرل، نمایشگاه "آن سوتر: 10 سال معماری فرانسوی در دنیا" افتتاح شد.

این مجموعه که  توسط انجمن معماران فرانسوی در خارج از فرانسه (افکس) طراحی و در پاله رویال در اکتبر ۲۰۱۶ و سپس در چین، شیلی، استونی، ایتالیا، سنگال و ویتنام نمایش داده شده است.

نمایشگاه "10سال معماری فرانسه در دنیا" که تعدادی از بزرگ‌ترین پروژه‌های معماران فرانسوی در دنیا را نمایش می‌دهد، پروژه‌هایی از جمله موزه ملی استونی (برنده جایزه بزرگ افکس ۲۰۱۶)، موزه آکروپل در یونان، تئاتر ملی بحرین، اپراهای پکن و شانگهای و همچنین شهرک هنر ریو را شامل می‌شود.

این نمایشگاه روز گذشته یک‌شنبه ۷ آبان ساعت در طبقه زیرین پل طبیعت تهران (طبقه زیرین) افتتاح شد.

این نمایشگاه در ادامه در خانه تاریخی وارطان به نشانی خیابان طالقانی، بعد از میدان فلسطین، پلاک ۵۱۴ میزبان عموم علاقه مندان خواهد بود.

مستندنگاری برای ثبت جهانی موزه هنرهای معاصر، کاخ نیاوران، تالار وحدت و موزه فرش

مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان تهران از مستند نگاری کارشناسان این اداره کل در خصوص بناهای کاخ نیاوران، تالار وحدت، موزه هنرهای معاصر و موزه فرش خبر داد.

به گزارش هنرآنلاین، رجبعلی خسروآبادی افزود: در نظر داریم با مستند نگاری و ارائه پرونده چهار بناهای شاخص از جمله کاخ نیاوران، تالار وحدت، موزه هنرهای معاصر و موزه فرش تهران (مربوط به دوره زمانی دهه 50 هجری شمسی) این بناها را در جلسات کمیته ثبت جهانی معرفی و ثبت کنیم.

وی با بیان اینکه این بناها در حقیقت مربوط به یک دوره تاریخی و فرهنگی می‌باشند گفت: با موافقت این طرح از سوی سازمان میراث فرهنگی این بناها می‌تواند به عنوان یک کلونی به مجموعه فرهنگی و هنری تهران تبدیل شوند.

مدیرکل میراث فرهنگی استان تهران اظهار کرد: فرم معماری این چهار اثر ملی با استفاده از مصالح و با استفاده از الگوی غربی و ایرانی ساخته شده است.

به گفته وی در حال حاضر کاخ گلستان تنها بنای ثبت شده پایتخت (مربوط به دوره صفوی و قاجاری)است.

کاخ نیاوران که در گوشه شمال شرقی باغ نیاوران قرار دارد و این بنا با مساحتی در حدود 9هزار مترمربع در دو طبقه و یک نیم طبقه در زمان پهلوی دوم احداث شد که در ابتدا به عنوان محلی برای پذیرایی میهمانان خارجی در نظر گرفته می‌شد، اما پس از پایان ساخت به محل سکونت محمدرضا پهلوی و خانواده‌اش اختصاص یافت.

طرح این بنا از محسن فروغی بود که توسط شرکت فرمانفرمائیان به مرحله اجرا درآمده است.

طرح چهار ضلعی کاخ و فضاسازی معماری داخلی آن الهام گرفته از معماری ایرانی با بهره گیری از فناوری مدرن بوده، تزئینات آن نیز تلفیقی از هنر پیش از اسلام و پس از اسلام ، کف بنا از جنس سنگ سیاه و سقف آن از جنس آلومینیوم است که از وسط باز می‌شود. دکوراسیون و مبلمان داخلی کاخ توسط یک گروه فرانسوی طراحی و اجرا شده است

امروز این مکان به‌عنوان موزه در معرض دید عموم قرار دارد.

تالار وحدت که تا پیش از انقلاب ۱۳۵۷ ایران، تالار رودکی نام داشت ساخت آن در سال 46 و در زمان حکومت پهلوی دوم با کاربرد چندمنظوره برای اجرای نمایش‌های باله، اپرا و کنسرت‌های موسیقی ایرانی و اروپایی ساخته شد.

معمار تالار وحدت اوژن آفتاندلیانس بر اساس مدل نمونه اپراهال وین در مساحت 15هزار متر مربع در 2 تالار ساخت، که پس از انقلاب تالار بزرگ‌ آن به نام تالار وحدت و تالار کوچک‌ را به مجموعه رودکی شناخته می‌شود.

موزه هنرهای معاصر که در سال 56 و به کوشش فرح دیبا و توسط کامران دیبا (معمار ایرانی) در سبک معماری مدرن و با الهام از بادگیرهای کویری ایران طراحی و به بهره برداری رسید.

ساختمان موزه هنرهای معاصر نمونه‌های معماری نوین در ایران به شمار می‌رود که در این سازه، از معماری سنتی ایران و مفاهیم فلسفی همراه عناصر مدرن بهره گرفته شده که عناصر معماری سنتی ایران، همچون هشتی، چهارسو، و گذرگاه را در طراحی آن وجود دارد.

موزه هنرهای معاصر تهران دارای جامع‌ترین و مهم‌ترین گنجینه‌های هنر مدرن در خارج از اروپا و آمریکای شمالی بوده که یکی از ۵ تا ۱۰ مجموعه مهم هنر نوگرا در دنیاست.

ساختمان موزه از سنگ و بتون ساخته شده و روی هم رفته (همراه باغ‌های اطرف) 8هزار و 500 مترمربع مساحت دارد.

ساختمان موزه فرش که در مساحت سه هزار و 400متر در ضلع شمالی پارک لاله تهران با آذین‌های نمای بیرونی شبیه دار قالی و سیاه‌چادرهای عشایری ساخته شده است.

طراح بنای این موزه در زمان پهلوی دوم در سال 40هجری شمسی آغاز و در بازه زمانی 16 ساله به انجام رسید.

موزه فرش دارای دو تالار برای نمایش انواع قالی‌های دست بافت و گلیم که توسط عبدالعزیز فرمانفرمائیان و با جنس بتن و سنگ‌های یکدست درکف و دیوارها ساخته شد.

موزه فرش ایران دارنده با ارزش‌ترین نمونه‌های قالی ایران از قرن نهم هجری تا دوره معاصر است و از منابع غنی تحقیقی برای پژوهشگران و هنر دوستان به شمار می‌آید.

 

بازطراحی موزه هنر مینیاپولیس به "دیوید چیپرفیلد" سپرده شد

"دیوید چیپرفیلد" بازطراحی موزه هنر مینیاپولیس در آمریکا را بر عهده گرفت.

سرویس معماری هنرآنلاین: مؤسسه و موزه هنر مینیاپولیس (MIA) دیوید چیپرفیلد معمار شناخته شده را به عنوان  طراح مسترپلان جدید این موزه انتخاب کرده است.  هدف از طراحی جدید برای این مرکز هنری غنابخشی به تجربه بازدید کنندگان و تسهیل در دسترسی‌های عمومی عنوان شده است.

در فرآیند برنامه ریزی این پلان جدید ارائه راه حلی مفهومی برای یک برنامه بلند مدت در این موزه است. در مراحل اول این پلان چند فوریت از جمله گسترش گنجینه هنری موزه، بهبود فضاهای عمومی و پارکینگ مورد شناسایی قرار گرفته است.

کوین فلدمن، مدیر اجرایی نیوین می‌گوید: "از همکاری با دیوید چیپرفیلد هیجان زده هستیم. موزه هنر مینیاپولیس در سال‌های اخیر شاهد رشد چشمگیری بوده است. مجموعه‌های در حال رشد ما، نمایشگاه‌های نوآورانه و برنامه‌های عمومی، این رشد را افزایش داده‌اند و ما می‌خواهیم اطمینان حاصل کنیم که امکانات مورد نیاز برای ارائه تجارب الهام بخش، مخاطبان گسترده تری را  برای این مرکز دربر گیرند. ما اطمینان داریم که پیشینه معتبر دیوید چیپرفیلد و درک روشن از نیازهای موزه به ما کمک خواهد کرد تا به این هدف دست پیدا کنیم. "

دیوید چیپرفیلد پیش از این نیز در طراحی و گسترش موزه‌ها در سراسر جهان کارنامه درخشانی از خود به جا گذاشته شده است که از آن میان می‌توان به  موزه آکادمی سلطنتی هنر، لندن؛ موزه یومکس، مکزیکو سیتی؛ و موزه ادبیات مدرن آلمان اشاره کرد.

چرا «کورش» بزرگ است؟

هفته نامه امید جوان - میلاد زنجانی: روز هفتم آبان ماه برابر با بیست و نهم اکتبر روزی است که براساس اسناد تاریخی (رویداد نامه نبونئید) و نوشته های تاریخ نگاران کورش وارد بابل شد و با استقبال باشکوه مردم بابل روبرو شد و آنجا را بدون جنگ و خونریزی فتح کرد و منشور حقوق بشر را در آنجا نوشت.

 

در همان زمان یهودیان را هم از بند آزاد کرد. حالا روز هفتم آبان ماه هر سال در تاریخ که یادروز گشایش و آزادسازی بابل و یکپارچگی حوزه تمدنی ایران و هم چنین صدور منشور کورش است به نام روز بزرگداشت کورش بزرگ ثبت شده است. به همین نگاهی کرده ایم به این موضوع که چرا کورش تا این حد در تاریخ ایران و جهان شخصیتی برجسته و ممتاز است و اینکه چرا کورش بزرگ است؟

در آغاز به دو نکته می پردازم:

1. کورش و حکومت هخامنشان و حکومت های  پس از آن جزیی از تاریخ این سرزمین اند و باید به این تاریخ پرفراز و نشیب با نگاهی تاریخی برخورد کرد. تاریخ را باید مطالعه کرد و از آن لذت برد و درس گرفت. باید نسبت به گذشته پرافتخار نیاکان مان احساس غرور کنیم اما نباید در  گذشته ماند و زندگی کرد.

گذشته چراغ راه آینده است و این افتخار را نه تنها در گذشته که در حال و آینده نیز باید جستجو کرد. هم باید به آن افتخار کرد و هم از آن عبرت گرفت. با نگاه به گذشته می توان آینده را ساخت. با زنده نگاه داشتن یاد و نام بزرگان تاریخ سرزمین مان و با نگاهی به آینده ما نیز گذشته ای پرافتخار برای آیندگان و نسل های آینده خود بسازیم.

2. باید به این نکته توجه داشت که هر اتفاقی را در ظرف زمان و مکان خود بررسی کرد. باید توجه داشت که ما از 2500 سال پیش سخن می رانیم که جنگ و خونریزی سنت حاکمان آن عصر بوده است اما با توجه به حاکمان هم عصر کورش بزرگ و یا پس از آن، این میزان از رعایت حقوق انسان ها بسیار قابل توجه است. کورش بزرگ پادشاه این مرز و بوم بوده است و بخشی از تصرفاتش را با جنگ و برخی دیگر را بدون جنگ و خونریزی و مسالمت آمیز و در صلح به دست آورده است. پس نباید با نگاهی تعصب گونه و یک سویه از آن سوی بام افتاد.

 

 

به مناسبت 7 آبان، کوروش؛ بهانه است یا اندوخته؟

روزنامه همدلی: اندیشه اسطوره‌ای از منطقی برخوردار است که با منطق فلسفی، دینی و حتی علمی متمایز است. با این وجود، به نظر می‌رسد روی‌آوری به شخصیت‌هایی که در دوران اسطوره‌ای می‌زیسته‌اند، الزاماً با همان منطق اسطوره‌ای نیست. امروزه شاهد پدیده‌ای نوین هستیم. این پدیده همانا شخصیت‌های باستانی است که راوی گزاره‌هایی با منطق امروزین هستند.

 

یعنی اسطوره‌های باستانی مظاهر تلاقی دو یا چند شیوه اندیشیدن شده‌اند. امروزه انسان‌ها با تاسی از اندیشه دینی و اندیشه علمی فاصله زیادی با اندیشه اسطوره‌ای پیدا کرده‌اند. حال سوال می‌شود چگونه شخصیت‌هایی که در دوران اسطوره‌ای زیسته و صد البته، افکار آن‌ها برآمده از همان منطق اسطوره‌ای است، چنین کاربرد نوینی در جوامع امروز را عهده‌دار می‌شوند؟

 

 

کوروش یکی از این شخصیت‌ها است. شخصیتی که بسیاری او را پایه‌گذار سلسله هخامنشیان در ایران دانسته و معتقدند اولین کسی است که برای مشروعیت و حکمرانی خود مبنایی حقوقی تبیین می‌کند. در این مطلب قرار نیست به تعریف و تمجید و یا نقد و رد کوروش پرداخته شود. در این‌جا قصد بر این است به مناسبت هفتم آبان که بنا بر روایتی، زادروز کوروش و بنا بر روایت دیگر، روز فتح بابل توسط وی است، نگاهی گذرا به استقبال نوین از این شخصیت تاریخی داشته باشیم. این استقبال بیش از هرچیز، در تجمع بسیاری از هم‌وطنان ما کنار مقبره وی در سال گذشته نمایان شد.

 

کوروش شخصیتی است که در دوران اسطوره می‌زیست و منطق فکری وی علی‌الاصول، برآمده از این شیوه اندیشیدن است. اما امروز ملاحظه می‌شود، بنا بر تعاملات سیاسی و اجتماعی جاری، جملاتی منسوب به وی در فضای مجازی منتشر می‌شود که اساساً مبتنی بر منطق دیگری است . گاهی این جملات برآمده از منطق دینی و گاهی منطق علمی است.

 

با این اوصاف، باید پرسید چنین کاربردی از شخصیت کوروش به چه دلیل و اهمیت آن تا کجا است؟ برای پاسخ به سوال فوق، چهار کار باید صورت گیرد: نخست؛ نشان داده شود که کوروش در دورانی می‌زیست که منطق فکری اسطوره‌ای بر روابط اجتماعی و سیاسی حاکم بود. دوم؛ به کاربرد کوروش در فضای زیستی امروز اشاره شود و سوم؛ معنای نهفته در این کاربرد واکاوی شود. چهارم؛ اهمیت امروزین کوروش در چیست؟