هر چند تبلیغات روی بدنه اتوبوس ها یکی از موضوعاتی بود که هر هفته تذکر برخی از اعضای شورای شهر را به همراه داشت، اما بالاخره این قائله که به نظر می رسید مبنای آن براساس عدم آگاهی منتقدان به این موضوع بود؛ پایان یافت.
به گزارش تیتر شهر: در سه ماه اخیر برخی از اعضای شورای شهر نسبت به تبلیغات روی بدنه اتوبوس ها واکنش های زیادی را نشان دادند. این تذکرات تا به جایی پیش رفت که یکی از اعضای معترض اعلام کرد که سوار یکی از همین اتوبوس ها شده که مانند یک قفس متحرک بوده است. هر چند موضوع تبلیغات روی اتوبوس ها موضوع جدیدی بود که می توانست موج رسانه ای را برای مدتی مشغول خود کند و در این میان شهروندان را نسبت به این مساله حساس تر؛ اما انجام اندکی مطالعات جهانی در خصوص اجرای این نوع تبلیغات که از آن به عنوان تبلیغات متحرک نام برده می شود؛ کافی بود تا نشان دهد شیوه اجرای آن یکی است.
از سوی دیگر شهروندان تهرانی آنقدر درگیر دنیای درون موبایل خود هستند که دیگر وقتی برای دیدن مناظر شهر تهران ندارند و تنها در زمانی که اتوبوس ها داخل ایستگاه می ایستند؛ توجه می کنند که آیا به مقصد خود رسیده اند یا خیر! این در حالی است که شرکت واحد اتوبوسرانی شهر تهران در حال تجهیز اتوبوس های پایتخت به سیستم های اطلاع رسانی به مانند مترو است تا این مشکل نیز رفع شود.
مساهل مهم تر این است که چگونه از شرکت واحد اتوبوسرانی انتظار همین اعضای معترض درخواست نوسازی و به سازی ناوگان فرسوده اتوبوس های شهر تهران را دارند آن هم در شرایطی که دولت برابر قوانین موجود اعتقاد به پرداخت تعهدات مالی خود ندارد و شهرداری تهران مجبور است هزینه نگهداشت ناوگان حمل و نقل عمومی خود را از راه هایی مانند تبلیغات تامین کند با این وجود عده ای نیز این اتوبوس ها را زندان های متحرک می نامند و مدت ها رسانه ها را به دنبال جریانی که خود به دنبال آن هستند می کشانند. شاید اگر این صحبت ها از سوی اعضای شورای شهر تهران مطرح نمی سد؛ این شائبه به وجود می آمد که به وجود آمدن این جریان حتما پشت پرده هایی مانند معرفی شرکت های پیمانکار جدید برای به دست گرفتن صفر تا صد این نوع تبلیغات به وجود می آورد!
تبلیغات اتوبوسی از هجمه های رسانه ای تا واقعیت
به کار بردن اصطلاح زندان متحرک آنقدر برای رسانه ها جالب و البته جذاب و جدید بود که به یکباره حمله ها به شهرداری تهران و سازمان مربوطه زیاد شد. در پس این فشارهای رسانه ای اینگونه استنباط می شد که هزینه این تبلیغات به جیب عده ای خاص می رود و با توجه به اینکه قرارداد این نوع تبلیغات در دوره مدیریت شهری قبلی منعقد شده است؛ حتما دست های پشت پرده ای در این میان نفع های میلیاردی به جیب می زنند. هر چند توجه به حقوق شهروندی از سوی مدیران شهری یک امر بدیهی است،اما در مقابل توجه به حقوق بخش خصوصی که تبلیغات محصولاتش می تواند بخشی از هزینه های ناوگان فرسوده اتوبوسرانی را تامین کند هم به اندازه حقوق شهروندی اهمین دارد.
به نظر می رسد برخی از اعضای شورای شهر تنها به دنبال خلق اصطلاحات جدید و مورد پسند رسانه ها هستند تا مدتی بر این موج سوار شوند تا نوبت به تذکر دیگر و البته موج سواری متفاوت تری برسد.
خبرنگار