مجله مهرگان نو: موسیقی خیابانی، هنری که در خیابان های شهر به دور از هرگونه مناسبات قانونی و چارچوبی ارائه می شود و نزدیک ترین ارتباط را با مردم کوچه و بازار دارد، می تواند احوالات شهر و نگاه مردم را در دوره های مختلف بیان کرده و تحلیل کند. این که این نوع موسیقی مورد تایید یا رد شود، در ماهیت این هنر تغییری ایجاد نمی کند.
وقتی که در شهر این روزها تا این حد در مراودات و تعاملات مردم شریک شده است، نمی توان اتفاق ها و دغدغه های مردم ساکن در آن را شخصی دانست و بی توجه از کنار رویدادهای خیابان گذشت. گاهی نگاه های شعارگونه به اتفاق های شهری و خیابانی ممکن است ما را از ریشه و حقیقت آن اتفاق دور کند. پس لازمه شناخت و تحلیل هر اتفاقی در شهر و خیابان، مطالعه دقیق ریشه های آن اتفاق در گذشته و باور مردم آن منطقه است که تکامل یافته و باور، فرهنگ، شهر، خیابان و زندگی های امروزی را شکل داده است.
پژوهشگران بسیاری در مورد موسیقی تحقیقات جامع و کاملی ارائه داده اند، اما در ایران به دلایل مختلف، موسیقی خیابانی مورد توجه شان قرار نگرفته است؛ این می تواند به خاطر جدی نگرفتن این نوع هنر باشد.
اما همان طور که بیان شد هر رویدادی در خیابان های شهر، امروز بحثی جامعه شناسانه و عمیق را می طلبد که بدانیم خاستگاه و دلیل پیداش آن رویداد چیست، به کجا می رود و چه تحولی در احوالات مردم ایجاد می کند. در این رابطه به سراغ مورخ موسیقی معاصر ایران، منتقد و پژوهشگر موسیقی رفتیم. میرعلیرضا میرعلینقی نگاهی متفاوت به خیابان و هنر خیابانی دارد که در این گفت و گو می خوانید.
در همین رابطه عضو کمیسیون عمران مجلس شورای اسلامی با اشاره به تاثیرات مثبت تفکیک وزارتخانه راه و شهرسازی اظهار داشت: مسائل مربوط به حوزه مسکن کاملا جدا از حوزه راه است و این تفکیک به یقین می‌تواند سطح مدیریت‌ها را در بدنه وزارتخانه و نهادهای زیرمجموعه آن ارتقا ببخشد و به عنوان یک اتفاق بسیار خوب در حوزه توسعه راه و مسکن رقم بخورد.
